เรื่อง เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] [จบ]
บทที่ 12 เสียงกีต้าร์ผ่านพิณผีผา (ตอนปลาย).
"จงวิ่งต่อไปอย่างภาคภูมิใ!"
"ถ้าไม่ล้มลง เราจะรู้จักวิธีลุกขึ้นมาได้อย่างไร!
"ดื่มด่ำกับหัวใที่แผดเผา ดีกว่าปล่อยให้มันตายช้า ๆ"
"เพื่อตัวของเราเ!"
ในท่อนุท้ายั้ จินฟานและซูชือก้ม้าเล็กน้อยก่อนจะร้องด้วยเสียงที่หนักแน่น
"เราจะไม่แพ้ จนร่างนี้แหลกสลาย!”
เราจะไม่แพ้ จนร่างนี้แหลกสลาย!
ทุกคนร้องท่อนุท้าย้ ๆ ั และเสียงปรบมือก็ดังขึ้นเป็สัญญาณถึงการแสดงที่จบลง
ทุกคนต่างมีอารมณ์ร่วมอย่างตื่นเต้นเห็นได้ชัด
ผู้บริหารที่นั่งอยู่แถว้า ต่างปรบมือให้และยิ้มแย้มอย่างพึงพอใเช่นั`
"เ็ใหม่ปีนีู้พึ่งพาได้จริง ๆ"``
เชียนจุนปรบมือให้้ยิ้มที่ประดับบนใบ้าะะซิบเบา ๆ กับอาจารย์หลี่เคอหมิง
"แน่นอน"
อาจารย์หลี่เคอหมิงปรบมือให้อย่างขะมักเขม้น เขา่าชื่นชมซูเย่ในใ นอกจากจะมีารู้แล้ว ยังสามารถเล่นพิณผีผาได้ดีขนาดนี้ี ช่างเป็คนที่มีาสามารถรอบด้านจริง ๆ
"ตึ๊งงง--"
เมื่อโน้ตตัวุท้ายค่อย ๆ แผ่วเาไป ซูเย่ก็ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใลง
เสียงึ่ดังขึ้นในห้วงาคิดของเขา
ดิ้ง!
คะแนนปลุกใ : แต้มศีลธรรม +2
ในช่วงเวลานี้เป็วินาทีที่ทำให้ซูเย่ได้เข้าใว่า
การใช้พัปลุกใผู้คนตามปกติั้เหนื่อยและต้องใช้สมาธิเป็อย่างา แต่เมื่อได้ลองใช้้ ๆ คน นั่นก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเหนื่อยยิ่งกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด
"ูเหมือนว่านอกจากการรักษาโรคและ่ชีวิตผู้คนแล้ว.. การ่ให้ผู้คนพัฒนาตนเ ก็นับเป็ศีลธรรมอันดีด้วยสิะ.. "
ซูเย่ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับให้ผู้ชม้ ๆ กับจินฟานและซูชือ
ทันทีที่พวกเขาลงจากเวที จินฟานและซูชือต่างโผเข้าหาซูเย่ด้วยสี้าที่เต็มไปด้วยาตื้นตันใ
"เี่เ่! นายนี่มันเจ๋งไปเลย มาะว่าจริง ๆ แล้วนายแอบซ่อนอะไรไว้ี!"
"เยอะเกินจะนับ"
ซูเย่ยักไหล่
จินฟานเข้าาอดคอซูชือก่อนจะพูดเชิงหยอกล้อ "อะไร? นี่นายอิจฉาเี่เ่ กลัวว่าเขาจะเก่งเกินนายงั้นเหรอ?"
"แล้วนายไม่สงสัยบ้างรึไงฟะ ไม่เห็นต้องแอบงุบงิบไว้เลยนี่" ซูชือตอบกลับอย่างค้างคาใ
ซูเย่เลือกที่จะไม่สนใพวกเขาก่อนจะเดินไปหาเ็สาวที่เขายืมพิณผีผาา่อน้านี้
"ขอบคุณที่ให้ยืมะ"
"ไม่เป็ไรหรอก นายเก่งาเลยะ ฉันไม่คิดเลยว่าพิณผีผาจะสามารถเล่นเป็เสียงกีต้าร์แบบั้ได้ "
เ็สาวรับพิณผีผาาอดไว้ในอ้อมกอดะ่าอย่างชื่นชม
ซูเย่คิดอะไรบางอย่างก่อนตัดสินใบางสิ่งกับเธอเป็การขอบคุณที่ให้ยืมพิณ
"อันที่จริงแล้ว ถ้าเธอเข้าใลักษณะการเกิดเสียงของพิณผีผา นอกจากเสียงกีต้าร์แล้วก็ยังเล่นเป็เสียงเครื่องดนตรีชนิดอื่นได้ด้วย ่าเ่ พิณซันเชียน (ิีาสาย) ิกวง แล้วก็ซามิเซ็น (พิณญี่ปุ่น)”
"จริงเหรอ?" เ็สาวถามด้วยาประหลาดใ
!
จินฟานและซูชือที่อยู่ข้าง ๆ ก็กำัแอบฟังบทสนทนาของั้คู่อยู่เช่นั
"จริง"
ซูเย่ขอพิณผีพาจากเธอีครั้งก่อนจะกดนิ้วลงบนเส้นสายแล้วดีดเป็เสียงออกมา
ั้เ็สาว จินฟานและซูชือต่างไม่เชื่อหูตัวเ
"นี่มัน..."
"เสียงพิณซันเชียนนี่นา!"
ั้สามคนมองซูเย่อย่างตกตะลึง
ซูเย่เปลี่ยนตำแหน่งการกดเส้นสายีครั้งก่อนจะเริ่มดีด เสียงที่ออกา็แตกต่างไปจากเดิม
"นี่มัน....เสียงิกวง!"
เมื่อเปลี่ยนตำแหน่งีครั้ง เสียงก็เปลี่ยนไปี!
"นี่มันเสียงซามิเซ็นนี่"
ั้สามคนถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก
ในะั้ ไป๋จือหรานและไป๋จือเหยียนที่แอบมายังด้านหัเวทีอย่างเงียบ ๆ ได้แต่มองเุการณ์เบื้อง้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเ
เขาทำได้อย่างไร?
"ไปัเถอะ"
ซูเย่ยื่นพิณผีผาคืนให้กับเ็สาวีครั้งก่อนจะลากคอจินฟานและซันชือที่ยืนนิ่งเป็หินออกจากหัเวที
ก่อนที่จะไปถึงทางออกั้ ซูเย่ก็พบกับไป๋จือหรานและไป๋จืนเหยียน
ดวงตาั้สามคู่ประสานัในทันที
ดวงตาของซูเย่ส่อแววประหลาดใเล็กน้อย เขาโค้งให้กับั้สาวเป็การทักทาย ก่อนจะลากเพื่อนั้เดินออกไป
หัจากที่เดินออกมาจากหัเวที เพื่อนั้ถึงจะหลุดออกจากภวังค์
"เมื่อกี้นี้มัน....’นั่น’...จากสถาบันดนตรีซิงเหมิงไม่ใ่เหรอ?"
"ใ่น่ะสิ!"
ั้รีบสลัดตัวออกจากเงื้อมมือของซูเย่ในทันที ก่อนจะพูดอย่างเสียดาย "โธ่เอ้ย นายทำอะไรลงไปเนี่ย รีบพาออกมาจนไม่ทันได้ยลโฉมพวกเธอเลย!"
แม้ว่าจะวิ่งกลับไปตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ั้คนทำได้แค่รู้สึกสงสารตัวเเบา ๆ
ซูชือมองซูเย่ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเ้า ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "เี่เ่ นายเป็คนที่เจ๋งาจริง ๆ ะ แต่่หน่อยเถอะว่านายยังทำอะไรได้ีบ้าง? บางครั้งมันก็ต้องมีการเตรียมใเหมือนั นายเกือบจะทำพวกเราหัวใวายตาย”
ซูเย่ทำ้าครุ่นคิดอยู่ครู่ึ่ก่อนจะตอบออกมาสั้น ๆ
"มีีเยอะแยะ"
"แล้วมันีเ่าไหร่ัล่ะ?" ซูชือถามอย่างสงสัยใคร่รู้
"ก็ทำได้ีเยอะา ๆ ..เออ....ยกเว้นทำเ็ล่ะมั้ง"
ซูเย่พูด้รอยยิ้มกวน ๆ
จินฟานและซูชือถึงกับคิ้วะตุกให้กับคำตอบของเพื่อนร่วมห้องพักของพวกเขา ไอ้เวรนี่มันเป็มนุษย์จริง ๆ ใ่ไหมเนี่ย
มันหมายาว่ายังไงฟะ ที่ว่าทำได้ทุกอย่าง ยกเว้นทำเ็น่ะ!
จะล้อเล่นก็ให้มันมีเุผลหน่อยสิ
"รีบ ๆ กลับัเหอะ อยากกลับไปเช็คฟอรัมจะแย่อยู่แล้ว ูซิว่าจะมีคนชมเราเยอะขนาดไหนเชียว"
ซูชือเลือกที่จะเมินเฉยกับคำตอบของซูเย่ก่อน้านี้
แล้วนักดนตรีั้สามก็เดินกลับไปยังหอพักของตัวเ
ในะั้เ ก็มีเงาร่างึ่แวบหายไปในมุมมืดข้าง้าพวกเขาซึ่งมีแต่ซูเย่เ่าั้ที่ประสาทสัมผัสไวพอจะสังเกตเห็น
ซูเย่ขมวดคิ้วแล้วหยุดเดิน "พวกนายไปก่อนได้เลย เดี๋ยวฉันจะไปซื้อน้ำก่อนกลับ"
"เออ ๆ ฝากซื้อให้ด้วยะขวด ไว้ค่อยมาเอาเงินที่ห้องก็แล้วั"
ั้คน่าก่อนจะเดินตรงกลับหอไปก่อน
พอั้คนเดินออกไปไกลประมาณึ่แล้ว ซูเย่มองไปรอบ ๆ เพื่อเช็คว่าไม่มีใครอยู่แถว ๆ นี้ ก่อนจะะโจนขึ้นฟ้าตามเงาที่หายไปั้ราวกับลูกธนูหลุดออกจากแหล่ง
เป็ครั้งแรกที่เขาสัมผัสได้ถึงผู้ที่มีปราณนับตั้งแต่กลับมาสู่โลกยุคปัจจุบัน
เขาไม่คิดเลยว่าจะพบกับผู้ที่มีปราณในเขตที่ตนอยู่
ร่างในเงามืดั้ตรงไปยังจัตุรัสาของุศูนย์รวมมหาลัย
ซูเย่หยุดการไล่ตามและแอบซ่อนตรงมุมตึกของจัตุรัสา มันทำให้เขาสามารถแอบมองลานกว้างั้ได้อย่างชัดเจน
พ
ชายหนุ่มรูปร่างผอม อายุประมาณ 30 ปี เขาใต้ตาคล้ำดำอย่างเห็นได้ชัด ท่าทางูไร้เรี่ยวแขัดกับการเคลื่อนไหวก่อน้านี้
เขาทำตัวลับ ๆ ล่อๆ ดวงตาของเขาเปล่งแสงเป็ประาะมองสำรวจไปรอบ ๆ
ในโลกนี้ั้ มีจอมยุทธ์อยู่ประเภท คือผู้ฝึกกำัภายใน และผู้ฝึกพัลมปราณ
จอมยุทธ์ที่ใช้ลมปราณจะแข็งแกร่งกว่าจอมยุทธ์ที่ใช้กำัภายใน แม้ว่าพวกเขาจะใช้ปราณเพียงเล็กน้อยก็สามารถเอาชะกำัภายในได้อย่างง่ายดาย
เนื่องจากผู้ใช้ลมปราณในการต่อสู้ จะต้องฝึกการใช้พัาปาฏิหาริย์ ซึ่งแบ่งได้เป็ห้าขั้นตอนคือ การูดซับปราณ การนำปราณมาปรับใช้ การเสริมาแข็งแของะูก เสริมาแข็งแกร่งของร่างา และการเพิ่มสมรรถภาพในการต่อสู้
ดังเช่นที่่านี้ เมื่อร่างาได้รับปราณจากสรวงสวรรค์และผืนแผ่นดิน จากั้จึงส่งพัปราณไปยังุปลดพัปราณ 365 ุตามร่างา รวมถึงส่งผ่านอวัยวะั้เก้าของร่างาด้วย
เมื่อส่งผ่านพัเปิดุลมปราณได้สำเร็จ ก็จะสามารถรับปราณได้อย่างเต็มที่ และนั่นทำให้พวกเขาแข็งแกร่ง!
และชายหนุ่มเบื้อง้าเขาก็ูเหมือนว่าจะอยู่ในสถาะที่เปิดุพัลมปราณไปแล้ว แต่เป็การเปิดุพัลมปราณไปเพียงแคุ่เีเ่าั้
อย่างไรก็ตาม นับตั้งแต่ซูเย่กลับมายังโลกยุคปัจจุบัน เขาเพิ่งจะไดู้ดซับปราณเพียงแค่สามครั้งเ่าั้ เขาเก็ยังนับได้ว่ายังเปิดไม่ถึงเลยสักุเี ด้วยเุนี้ เขาจึงไม่ได้อยู่ในสภาวะที่ร่างาสมบูรณ์เ่าไหร่นัก
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??