เรื่อง เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] [จบ]
บทที่ 14 อย่ามาร้องไห้เรียกหาพ่อทีหลังก็แล้วกัน (ปลาย).
ซูเย่เดินต่อไปโดยไม่ได้หันั เขาโบกมือขวาเล็กน้อยเป็นาบอกลา ่จะหายเ้าไปใเงามืด
"ช่างเป็นเด็กดีจริง ๆ"
นายตำรวจหนุ่มนอกเครื่องแบบพึมพำกับตัวเ ่จะหันไปมองชายหนุ่มที่นอนหมดทางสู้อยู่บนพื้นด้วยสายาเย็นชา่จะจับที่ไหล่แล้วดึงตัวขึ้นมา
ชายหนุ่มนั้นพยายามจะขัดขืน แต่ัพบว่านายตำรวจมีพลังที่แข็งแกร่งกว่า ทำให้เขาไม่สามารถตอบโต้หรือขัดขืนใด ๆ ได้เลย
"คะ คุณตำรวจ ไม่ใช่ผู้ร้ายหลบหนีอะไรนั่นสัก่ แค่ขโมยของเพื่อหาเลี้ยงตัวเไม่ให้อดาย .."
ชายหนุ่มร้องขอาเมตาทันทีที่รู้ว่าตนเไม่สามารถสู้กับผู้พิทักษ์กฎหมายี้ได้อย่างแน่นอน
"อย่ามาพูดอะไรไร้สาระ!"
นายตำรวจหนุ่มนอกเครื่องแบบตะคอกใส่อย่างเย็นชา เขายกมือขวาที่มีนาฬิกาสมาร์ทวอร์ชขึ้นมา ่จะพูดสื่อสารกับปลายทาง "นี่ทีมสืบสวน ั 197 เราได้เ้าจับกุมผู้ฝึกปราณที่ได้หลบหนีไปเมื่อสามวัน่เรียบ้แล้ว"
ทีมสืบสวน?`
สีหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไปใทันที``
ทีมสืบสวนนั้นรวดเร็วดุจอัสนี พวกเขาแข็งแกร่งราวกับจ้าวแห่งยมโลก เป็นพวกที่เชี่ยวชาญใาจัดากับผู้ฝึกปราณโดยเฉพาะ พวกเขาคือผูู้แลาสงบใโลกฝั่งี้ ไม่มีใครที่สามารถจัดากับผู้ฝึกปราณได้ดีไปกว่าผู้ฝึกปราณที่แข็งแกร่งด้วยกันเอีกแล้ว
เหตุผลที่ชายหนุ่มี้เลือกมากบดานที่เขตาวิทยาลัย ก็เพราะเขาต้องาหลีกเลี่ยงที่จะต้องเจอกับทีมสืบสวน แต่โชคชะาัเล่นตลกทำให้เขาัต้องมาเจออะไรแบบนีั้
สีหน้าอ้อนวอนร้องขอาเมตา กลายเป็นสีหน้าซีดเผือกอย่างน่าอดสู
นายตำรวจหนุ่มนอกเครื่องแบบส่งเีงกระแอมใคอเล็กน้อย่จะรายงานต่อ
"นอกจากี้ ก็พบเด็กนึงที่สามารถเอาชนะผู้ฝึกปราณได้ด้วยวิชายุทธ์ของเขา"
ห่างออกมาไม่ไกล ใเงามืดมิด
หลังต้นป็อปลาร์ต้นใหญ่
ซูเย่พิงอยู่ที่ด้านหลังของต้นไม้ขณะแอบฟังบทสนทนาทั้งหมดอย่างเงียบๆ
"ผู้ฝึกปราณที่เปิดจุดไหลเวียนไปแล้วถึงสามจุด....แหงอยู่แล้วว่าต้องไม่ใช่ตำรวจธรรมดา ๆ แน่"
"ทีมสืบสวนงั้นเ..?"
ซูเย่รีบหาข้อมูลจากาทรงจำของเขาทันที
ทีมสืบสวนที่ว่าคือหน่วยงานจากกระทรวงควบคุมผู้ฝึกยุทธ์ใยุคี้งั้นเ?
เขาส่ายหัวเล็กน้อย เพื่อขจัดาคิดนั้น่ที่ซูเย่จะเดินัไปยังาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยางอย่างเงียบ ๆ
ยังไงเรื่องแบบี้ก็ไม่ใช่กงาอะไรของเขาอยู่แล้ว
เมื่อเขาัไปถึงห้องพักของตัวเ เีงอันคุ้นเคยของรูมเมททั้งก็ดังขึ้น
"เสี่ยวเย่ นายกลายเป็นเป็นหัวข้อฮอตฮิตอีกแล้วว่ะ!"
ซูชือพูด กึ่งน้อยใจกึ่งื่เต้น จนโทรศัพท์ใมือถึงกับสั่นไปหมด
"ูสิ มีาา์สอนเล่นพิณผีผาจากสถาบันดนตรีซิงเหมิงที่เห็นคลิปวิดีโอของนาย เ้ามาถาานายผ่านฟอรัมด้วยนะ! ูเหมือนว่าเขาอยากจะพบเป็นาส่วนตัว เพื่อพูดคุยแเปลี่ยนาคิดเห็นกันน่ะ"
"หา?"
ซูเย่มองซูชืออย่างไม่เชื่อ
ซูชือุขึ้นมารับขวด้ำดื่มไปจากซูเย่ ่จะยัดมือถือของเขาใส่มือเพื่อนร่วมห้อง “ูเอาเเลย”
ซูเย่มองูหน้าฟอรัมของบอร์ดรวมมิตราลัยที่เรียงตัวอย่างเป็นระเบียบบนหน้าจอมือถือ ่จะไล่สายาอ่านชื่อฟอรัม
"นักศึกษาาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยางใช้มือของตนเทำอะไรแบบี้ใที่สาธารณะ ูถึงกับตะลึง!”
!
เมื่อกดเ้าไปูเนื้อหาภายใกระทู้ก็พบว่า
เนื้อหานั้นเกี่ยวกับาแสดงโชว์ของเขาที่เล่นพิณผีผาบนเวทีไปเมื่อหัวค่ำ
คอมเม้นต์ข้างใต้โพสต์นั้นเต็มไปด้วยคำชม ซูเย่ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่ เขาเลยเลื่อนลงไปผ่าน ๆ จนสะดุดาเ้ากับคอมเม้นต์หนึ่ง
"ฉันคือลั่วตงหมิงจากสถาบันดนตรีซิงเหมิง พอจะมีใครมีข้อมูลของนักศึกษาี้ไหม? พอดีว่าฉันอยากจะพูดคุย แเปลี่ยนอะไรกับเขาสัก่"
ข้างล่างข้อานั้นเต็มไปด้วยข้อาตอบัจากนักศึกษาอื่น ๆ
"าา์ลั่วตงหมิง? มาได้ไงเนี่ย??"
"มาเลยทุก ขอแนะนำให้ทุกท่านได้รู้จัก นี่คือนักเล่นพิณผีผาระดับชาติแห่งสถาบันดนตรีซิงเหมิง าา์ลั่วตงหมิงนั่นเ เ เ เ (เอคโค่)"
หลังจากนั้นก็เต็มไปด้วยข้อาแสดงาเคารพนับถือเต็มไปหมด
ท่ามกลางคอมเม้นต์ชื่นชม ใที่สุดก็มีคอมเม้นต์ที่ตอบคำถามของลั่วตงหมิงเีที
"าา์ลั่ว ที่าา์ถาามีชื่อว่าซูเย่ ูเหมือนว่าจะเป็นนักศึกษาจากคณะวิจัยสมุนไพรจีน าวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยางนะฮะ"
หลังจากนั้นไม่า ลั่วตงหมิงก็ตอบัข้อานั้นว่า “คุณ”
"เห็นป่ะ?"
ซูชือที่ดื่ม้ำไปครึ่งขวดแล้ว หันัมาชี้หน้าจออย่างออกรส "ูยังไงก็รู้ว่านี่น่ะกับดักชัด ๆ เขาไล่าานายไปทั่วเลยนะ ฉันเดาว่าลั่วตงหมิงี้ คงอยากจะล้างแค้นที่นายไปหักหน้าเด็กใสังกัดและทำลายหน้าาสถาบันของเขาเมื่อวานแหงๆ"
จินฟานพยักหน้ารัวๆ เห็นด้วยกับทุกปะโยคที่ซูชือกล่าวออกมา
"บางทีฉันคงจะเฉิดฉายไป่ ใๆ ก็เลยอยากไล่ามฉันไปซะทุกที่"
ซูเย่คืนมือถือให้กับซูชือ่จะกล่าว้รอยยิ้ม ูไม่แยแสต่อสถานาณ์สักเท่าไหร
พอทั้งได้ยินคำตอบแบบนั้น าเป็นห่วงที่มีให้เมื่อครู่ ก็แทบจะปลิวหายไปใอากาศ
"มั่นใจใตัวเเหลือเกินนะพ่อตะเกียงไฟที่แมงเม่ารุมตอม.. " ซูชือเดาะลิ้นเบา ๆ
หมั่นไส้เว้ย!
ทั้งเมินเฉยใส่ซูเย่อีกครั้ง ซูชือยกมือขึ้นเพื่อูนาฬิกา่ตบไหล่จินฟานรัว ๆ แล้วพูดอย่างื่เต้น
"นี่ก็ใกล้จะสี่ทุ่มละ เกมใกล้จะเปิดรุ่นเบต้าแล้ว! รีบเตรียมตัวเร็ว!"
"เชี่ย ลืมเรื่องี้ไปเลย!"
จินฟานตบหัวตัวเ
ทั้งรีบไปอาบ้ำ แล้วตรงดิ่งัเตียง ่ะ VR แล้วล้มตัวลงนอน
"Fantasy Dream เ?"
ซูเย่มองทั้งที่นอนแผ่อยู่บนเตียง่จะนึกถึงสิ่งที่ทีมสืบสวนั 197 นั้นได้พูดเอาไว้
ูเหมือนว่าเกมี้จะไม่ใช่เกมธรรมดาๆ แล้วสิ
"บางทีฉันควรหาเวลาเล่นเกมีู้บ้าง"
หลังจากที่อาบ้ำเรียบ้แล้ว ซูเย่หยิบหนังสือสามเล่มจากชั้นหนังสือมาตั้งบนโต๊ะเป็นแท่นบูชาแบบชั่วคราว
หลังจากนั้นเขาล้มตัวลงนอนบนเตียง ปะสานมือเอาไว้แล้วเริ่มตั้งสมาธิฝึกลมปราณ
สัมผัสถึงาเคลื่อนไหวของพลังปราณที่ถูกูดซับเ้ามา
"ถึงแม้ว่าจะเปิดจุดเส้นลมปราณไปแล้วจุด แต่าเร็วก็ยังไม่คืบหน้าเท่าไหร่"
"ูเหมือนว่าจะต้องเปิดไปมากกว่าิจุด ถึงจะสามารถูดซับได้เร็วกว่าี้และแข็งแกร่งกว่าี้"
"แถมยังได้พบกับผู้ฝึกปราณถึงใวันเีอีก ูเหมือนว่าพวกผู้ฝึกปราณใสมัยี้จะมีจำนวนมากกว่าสมัย่....ฉันจะต้องรีบแข็งแกร่งขึ้น เพื่อชีวิตที่ดีใอนาคต.."
ซูเย่ป่ใจให้ว่าง แล้วป่สติสัมปชัญญะเ้าสู่าบำเพ็ญตบะ
ใขณะเีกันนั้น
บนระเบียงมีกระหล่ำปลีที่จินฟานเหลือเอาไว้จากปาร์ตี้หม้อไฟเมื่อวานซืน มันถูกปลูกเอาไว้ใกระถางที่ตั้งอยู่ตรงรั้วระเบียง ซูเย่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเขาที่กำลังใช้คาถารวมปราณอยู่นั้น ได้ทำให้เจ้ากระหล่ำปลีหัวเล็ก ๆ ี้กำลังเติบโตขึ้นอย่างช้า ๆ จากกระแสลมปราณที่ไหลเวียนผ่านมา
…….
เวลาหกโมงครึ่งใยามเช้า
จินฟานและซูชือถอดหมวก VR ้ ๆ กันและุขึ้นจากเตียงอย่างกระปรี้กระเปร่า
"แหงสิ ถ้าเป็นไปามที่เขาปะชาสัมพันธ์จริง ๆ าเล่นเกมี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อานอนหลับเลยสักิ ออกจะเป็นาช่วยให้หลับได้สนิทและมีคุณภาพกว่าปกติด้วยซ้ำ"
ซูชือบิดขี้เกียจพลางกล่าวอย่างพึงพอใจ
"ก็จริงอยู่ แต่ว่ามันไม่ยากไป่เ"พ
จินฟานุขึ้นอย่างื่เต้น แต่ักล่าวอย่างสิ้นหวัง "เมื่อื่ะะ ฉันทำได้แค่ไล่ตีตั้กแตนที่ทางเ้าหมู่บ้านซินโซวเ แค่จะให้เลเวลอัพก็ยังทำไม่ได้เลย "
"จะให้เลเวลอัพได้ยังไง ก็เยอะตั้งขนาดี้ ฉันไม่ได้ฟาดซักตัวด้วยซ้ำตลอดทั้งคืน แถมยังเป็นฝ่ายที่จะโดนตั๊กแตนฟาดเอาเซะอีก"
ซูชือเก็กล่าวอย่างท้อแท้ แตู่่ ๆ ก็เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดสามครั้ง ่จะหลุดหัวเราะยาวๆ ออกมา
"ฮ่าฮ่าฮ่า ูเหมือนว่าทุกจะเจอปัญหาเีกันหมดเลยนะ ฉันเปิดเช็คเน็ตูทุกเว็บไซต์แล้ว ขนาดเกมเมอร์มือฉมังระดับปะเทศ ก็ยังไม่มีใครไปถึงเลเวลหนึ่งได้เลย ทุกทำได้แค่ตีตั๊กแตนกันอย่างเี ยอดเยี่ยมจริง... ู่ ๆ ก็รู้สึกดีขึ้นเลยแฮะ!"
หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น จินฟานก็ยกยิ้มขึ้นอย่างมีาสุข ูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ฝีมือแย่หรือโดนทิ้งท้ายอย่างที่คิดเท่าไหร่
ซูเย่ค่อย ๆ ลืมาขึ้นมา ่จะออกจากาบำเพ็ญตบะ แล้วุขึ้นนั่งบนเตียง มองเพื่อนทั้งที่พูดคุยอย่างออกรสออกชาติ
"เกมี้มันสนุกมากเลยหรือไง?"
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??