เรื่อง เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] [จบ]
บทที่ 15 ส่งคำเชิญ (ต้น).
"สนุกสิ! สนุกมากเลยด้วย!"
ซูชือกล่าวอย่างกระตือรือร้น "ฉากาในเกมก็สวยมากเลยนะ อย่างกับหลุดมาจากโลกแฟนตาซีเลยล่ะ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ แถมยังดูสมจริงแบบสุดๆ อีกต่างหาก!"
จินฟานพยัก้าเห็นด้วย
"เกมยากรึเปล่า?"
ซูเย่ถามอีกครั้ง
ซูชือและจินฟาน้ากัน่จะหัวเราะออกมาแห้ง ๆ
"ก็ไม่ยากขนาดนั้นหรอก"
จินฟานกล่าวขณะที่เปลี่ยนเสื้อผ้า “เทียบแล้วก็เหืนกับการทดสอบไอคิวและความสามารถในการตอบสนองของแต่ละคน ึแม้ว่าี้จะมีแค่การไล่หวดตั๊กแตนในเืงเิ่ต้นก็เถอะ”
“ตัวเกมมันทดสอบไอคิวจริง ๆ หรือฉันโง่เก็ไม่รู้ แ่ี่แ่ ๆ คือต้องใช้ความสามารถในการตอบสนองระดับูมาก ฉันรู้สึกจริง ๆ นะว่าพวกเราุคนกำลังโดนทดสอบอยู่”
ซูชือกล่าวอย่างสัตย์จริง เขาหันกลับไปหมวก VR ที่อยู่บนเตียงแล้วบ่นอุบอิบ “แต่น่าเสียดายเพราะระเบียบข้อบังคับประจำชาติ ทำให้ฉันเล่นกลางวันไม่ได้ แม้จะอยากเล่นแค่ไหนก็า ฉันล่ะอยากจะฝังตัวอยู่ในเกมี้ตลอดไปชะมัด”`
ซูเย่พยัก้า``
ผลงานของรัฐบาลสินะ
มีอีกหลายเกมที่คล้าย ๆ กันแบบี้ก็เปิดตัวในประเทศอื่นๆ เช่นกัน
เจ้า้าที่รหัส 197 คนนั้นเก็แนะนำให้เขาเล่นเกมี้
ดูท่าว่าเกมี้จะไม่ใช่อะไรที่กะโหลกกะลาจริง ๆ
ซูเย่คิดกับตัวเ เขาอยากจะเ้าไปลองสัมผัสด้วยตัวเ ว่ามันจะสุดยอดขนาดไหนกันเชียว
"ฉันจะหาซื้อหมวกแบบนั้นได้ที่ไหนบ้าง?"
"ไม่รู้หรอกเหรอ?"
ซูชือและจินฟานอ้าปากเหวอ
เกมแนวี้มันปล่อยออกมาาหลายปีแล้วนะ ไปมุดหัวอยู่หลังเขาไหนมาเนี่ย?
"ก็่้าี้ฉันตั้งใจเรียนอย่างเีนี่" ซูเย่กล่าว่จะยักไหล่อย่างไม่แยแส
โกหก!
ั้สองคนสบถในใจอย่างพร้อมเพรียง ่ที่จินฟานจะเิ่อธิบาย
"ถ้าอยากจะเล่นเกมแนวี้ ต้องเิ่จากไปซื้อหมวกนี่ที่สถานีตำรวจ นายจะต้องเอาบัตรประชาชนไปลงทะเบียนเพื่อซื้อ หมวกแบบี้จะต้องซื้อจากรัฐโดยตรงเ่านั้น เพราะมันเป็นอุปกรณ์ที่จะใช้ข้อมูลต่าง ๆ ที่มีอยู่ในระบบจริง ๆ เพราะฉะนั้นมันเลยไม่สามารถหาซื้อาร้านค้าทั่วไปได้ และเพราะอย่างนั้น ถ้านายทำอะไรผิดกฏหมาย ก็เตรียมเจอคุณตำรวจมาเคาะก๊อกๆ ้าประูได้เลย เพราะพวกเขามีข้อมูลจริงของนายุอย่าง"
ต้องไปึสถานีตำรวจเพื่อซื้อหมวก VR สินะ…
ซูเย่พยัก้าตอบรับคำอธิบายอย่างเ้าใจ
วันี้วิชาในช่วงบ่ายก็มีเพียงแค่วิชาเี น่าจะพอใช้เวลาหลังจากนั้นเพื่อไปสถานีตำรวจได้ เขาชักเิ่สนใจในเกมี้จริง ๆ ซะแล้ว
แม้ว่าในประวัติศาสตร์ที่ตัวเขาได้ผ่านพบประสบมา ก็ยังมีเรื่องมากมายที่ซูเย่ยังไม่รู้ แต่ตัวของเขาเก็ไม่คาดคิดว่าจะได้มาพบเจอกับเกมที่สามารถทำให้รู้สึกอยากลองทำอะไรแบบี้มา่..
ช่างน่าสนใจจริง ๆ!
ซูเย่ลุกขึ้นจากเตียง่จะไปอาบน้ำ
หลังจากที่ชายหนุ่มั้สามเตรียมตัวเรียบ้แล้ว พวกเขาต่างตรงไปยังโรงอาหารในทันทีเพื่อรับประทานอาหารเช้า
ซูเย่สังเกตุได้ว่าแทบจะุคนที่เห็นในโรงอาหารแ่ี้ ต่างพูดคุยึเกม "Fantasy Dream" อย่างื่เต้นและกระตือรือร้น ดูท่าว่าเกมี้จะเป็นเกมที่ได้รับความสนใจจากุคนอย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย
หลังจากที่รับประทานมื้อเช้ากันเรียบ้ ั้สามคนนำจานชามไปล้างา้าที่ ่จะมุ่ง้าไปยังอาคารเรียน
ด้วยความที่นักศึกษาคณะวิจัยสมุนไพรจีนนั้นจบการศึกษาเ็่านักศึกษาคณะอื่น ๆ จึงทำให้มีวิชาที่ต้องเรียนอยู่มากมาย และแน่นหนาจนตารางเรียนไม่เหลือที่ว่าง
และเนื่องจากเหล่าน้องใหม่ที่ได้เ้ามาเรียนในด้านการวิจัยสมุนไพรจีนนั้น ส่วนใญ่มักปราศจากความรู้พื้นฐาน ทำให้ยากต่อการจะทำความเ้าใจ ุวิชาในช่วงแรกนั้นจึงเิ่ต้นจากการสอนข้อมูลในระดับขั้นพื้นฐานด้วยกันหมดั้สิ้น
วิชาเอกแรกที่ต้องเจอในเช้าี้คือวิชา “ทฤษฎีพื้นฐานทางการแพทย์แผนจีน”
ซึ่งนี่ก็เป็นบทเรียนแรกของวิชาี้
ผู้ที่สอนบทเรียนี้ก็คือาา์หวังชวงเหริน เป็นาา์ูอายุที่มีขาวเป็นเอกลักษณ์ แม้ว่าเขาจะไม่มีผลงานการวิจัยทางวิชาการที่น่าทึ่งเหืนาา์คนอื่น ๆ แต่เขาก็เป็นหนึ่งในผู้ที่มีพื้นฐานวิชาการแพทย์แผนจีนแน่นปึกมากที่สุดคนหนึ่ง เขาเป็นาา์ที่มีชื่อเสียงในด้านที่ดี และมีความรับผิดชอบต่อนักเรียนของตนเุคน
ดังนั้น เขาจึงถูกส่งมาสอนให้กับเหล่านักศึกษาคณะวิจัยสมุนไพรจีน
"ถ้าหากพวกคุณอยากจะเรียนเรื่องการแพทย์แผนจีนให้ดี พวกคุณจะต้องตั้งใจเรียนวิชาี้ให้ได้มากที่สุด"
าา์หวังชวงเหรินยืนอยู่ที่ด้าน้าห้องบนพื้นยกระดับทีุ่คนเห็นได้ เขานักเรียนั้ยี่สิบชีวิต่จะพูดอย่างจริงจัง
"ถ้าหากคุณไม่เิ่ก้าวเดินอย่างมั่นคง ก็จะไม่มีวันเดินทางไปึจุดหมาย รากฐานของแพทย์แผนจีนนั้นมีความสำคัญเป็นอย่างมาก มันสามารถกำหนด า ระดับความสามารถทางการแพทย์ของคุณได้เลยทีเี ดังนั้นจึงหวังว่าเมื่อจบเทอมี้ พวกคุณจะสามารถทำความเ้าใจเนื้อหาในหนังสือเล่มี้ได้ั้เล่ม บอกได้เลยว่าข้อสอบไฟนอลนั้นจะไม่ง่ายอย่างแน่นอน"
"รู้ว่ายังไงพวกคุณจะพยายามอย่างหนักกันอยู่แล้ว เพราะคุณเป็นคนที่เลือกมาเรียนาี้เ แต่คุณจะต้องพยายามให้ได้มาก่านั้น และก้าวข้ามอุปสรรคเพื่อไปให้ึจุดหมายให้จงได้!"
เหล่านักศึกษานั่งฟังอย่างเงียบ ๆ าในห้องเรียนที่มีบรรยากาศกึ่งฮึกเหิมกึ่งน่าหวาดหวั่นใจ
าา์หวังชวงเหรินยืนนิ่งอยู่ข้างหลังโพเดียม่จะพูดต่อ "พวกคุณอาจจะเคยได้ยินมาแล้วว่า พวกคุณมีสิทธิที่จะเป็นคนสุดท้ายในรุ่น ที่เรียนจบในคณะวิจัยสมุนไพรจีนใช่ไหม? "
"ถ้าหากปีี้คุณไม่สามารถทำคะแนนสอบได้ึเกณฑ์ คุณจะไม่ได้อยู่ต่อในฐานะนักศึกษาในปีถัดไป...ดังนั้น ความพยายามของคุณไม่ได้ส่งผลแค่กับตัวคุณเ่านั้น แต่มันจะส่งผลไปยังผู้ที่ต้องการโอกาสที่จะได้เรียนเหืนคุณอีกด้วย”
"หวังว่าคุณจะสามารทนต่อสู้เพื่อตัวเและผู้อื่นที่รักในแพทย์แผนจีนเช่นกัน อย่าทอดทิ้งโอกาสที่ผู้คน่้าี้ได้พยายามต่อสู้ดิ้นรนเพื่อให้ได้มาเรียนในสถาบันแ่ี้"
"และนับตั้งแต่วันี้ไป อยากให้พวกคุณพึงรำลึกเอาไว้เสมอว่า พวกคุณคือาของแพทย์แผนจีน จงอย่าลืมในสิ่งที่ตนเป็น จงคำนึงึเป้าหมายในการเรียน หวังว่าพวกคุณจะไม่ลืมสถานภาพของตัวเนะ!"
หลังได้ยินคำพูดปลุกใจจากาา์หวังชวงเหริน สี้าของุคนนั้นก็เต็มไปด้วยความเอาจริงเอาจังทันที
พวกเขาพยัก้ารับคำสัญญาด้วยหัวใจที่พองโต
ในเมื่อพวกเขาได้เลือกเส้นทางี้แล้ว พวกเขาก็จะเดินไปอย่างมั่นคง
แม้เส้นทางี้จะเต็มไปด้วยอุปสรรคและคำถากถางก็า
"ครับ/ค่ะ!"
เมื่อเห็นุคนเิ่ฮึกเหิมกัน าา์หวังชวงเหรินก็พยัก้าอย่างพึงพอใจ
"เอาล่ะ เรามาเิ่คลาสเรียนกันเลยดี่า"
"อึก..!"
จู่ ๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น เป็นเสียงที่พยายามอดกลั้นความเจ็บปวดเล็ดลอดออกมาอย่างแผ่วเบาของเ็สาวคนหนึ่ง
ซูเย่หันไปที่ตรงกลางของห้องเรียน
เขาเห็นเ็สาวคนหนึ่งใช้ืข้างหนึ่งยันไว้กับโต๊ะเพื่อทรงตัว อีกืหนึ่งกุมท้องเอาไว้ ้าผากของเธอเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ใบ้าซีดเซียวของเธอเต็มไปด้วยสี้าของความเจ็บปวด
จู่ ๆ ืที่ใช้ค้ำยัน่าของเธอไว้นั้นก็ผ่อนแ จนทำให้่ากายไร้ที่ยึดเหนี่ยวนั้นล้มลงกับพื้น
ในวินาทีที่ศีรษะของเธอกำลังจะกระแทกกับเก้าอี้ที่อยู่ข้าง ๆ นั้น
ดวงตาของซูเย่ฉายแสงวาบ ่จะเอ่ยคำออกมาอย่างรวดเ็ "ผู้รู้แก่การจะไม่อยู่ใต้พาลภัย”
ขณะที่ศีรษะของเ็สาวกำลังจะกระแทกเ้ากับเก้าอี้ ก็มีพลังบางอย่างได้ผลักมันออกไปราวกับาฟ้าที่ฟาดลงมาจากท้องฟ้าดังปัง! แม้ว่าจะเกิดเสียงแบบนั้น แต่ศีรษะของเธอไม่ได้รับการกระทบกระเทือนใด ๆ เลย ่าของเ็สาวล้มลงไปนอนอยู่บนพื้นด้วยความนุ่มนวล
เหล่านักศึกษาในห้องต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์เบื้อง้า พวกเขารีบเ้าไปดูอาการของเ็สาวทันทีด้วยความเป็นห่วง
ซูเย่เก็ลุกขึ้นไปดูเช่นกัน
าา์หวังชวงเหรินรีบวางหนังสือในืแล้วเดินไปหาเ็สาวทันที เขากล่าวถามเธออย่างร้อนรน
พ
"เป็นอะไรไป? รู้สึกยังไงบ้าง?"
"นะ..หนูสบายดีค่ะ " เ็สาวกล่าวเสียงเบาอย่างอับอายที่เธอดันทำเรื่องใญ่โตในห้องเรียนไปเสียแล้ว ยิ่งเมื่อได้ใกล้ ๆ ใบ้าของเธอซีดเซียวมากอย่างเห็นได้ชัด
"อย่าโกหกอาการป่วยกับหมอสิ" าา์หวังชวงเหรินบอกให้นักศึกษาคนอื่นๆ ่พยุงเ็สาวให้ลุกขึ้นนั่งดีๆ กับเก้าอี้ ่จะทำการจับจุดชีพจรที่ข้อืของเธอ
เขาถามคำถามต่าง ๆ าาขณะจับชีพจร
"ใต้จุดาอินเจียวเย็นและชื้นเล็กน้อย ดูเหืนว่าจะเป็นอาการปวดประจำเดือน โชคดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก.. "
บอกเล่าความรู้:จุดาอินเจียว (三阴交) า (三) แป่า สาม ; อิน (阴) แป่า เส้น ลมปราณอินเจียว (交) แป่าตัดกัน คือเป็นจุดที่เส้นลมปราณอิน 3 เส้นมาตัดกัน
ตำแหน่ง : เหนือยอดตาตุ่มด้านใน 3 ชุ่นชิดขอบด้านหลังกระดูก
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??