เรื่อง เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] [จบ]
บทที่ 26 ูต้อง! ูต้อง! ูต้องั้หมดเลย! (ปลาย)
"ร่างาของสามียังคงมีความแตกต่างระหว่างลักษณะานอกและลักษณะาใน รวมึรูปลักษณ์ของลักษณะร่างาีด้วย เพราะเุใดจึงไม่สามารถวิเคราะห์แยกกันได้?...ปะโยคต่อไปคือ... "
สีข้างของลั่วกังกระตุกเกร็งเล็กน้อยจากอาาตกตะลึงและสับสน หน้าผากของเขาผุดเป็นเม็ดเหงื่อจำนวนึ่
"มนุษย์ตงเก๋า?” นี่คือหนังสือทางาแพทย์ปะเภทไหนกัน?
มาจากยุคสมัยไหน.. ใครเป็นคนเขียนมันขึ้นมา?
ลั่วกังไม่รู้... เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ!
เมื่อเห็นท่าทางของลั่วกังที่ดูเปลี่ยนไป ั้เ่านักศึกษาแพทย์แผนจีนและเ่านักศึกษาวิจัยสมุนไพรต่างมองกันอย่างสับสน และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนักใจ.... ถ้าหากลั่วกังตอบคำถามนี้ไม่ได้ าแข่งนี้ก็จะจบลงทันที..
"มันเป็นหนังสือที่....หาได้ยากนัก"
าา์หลี่เคอิเผย "ในาวิชาแพทย์ในมหาลัยแ่นี้ คงมีไม่เกินสามคนเท่านั้นที่สามารถท่องจำหนังสือเล่มนี้ได้อย่างสมบูรณ์ รวมึัาา์ด้วยเช่นกัน "
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลั่วกังก็เกิดความลังเลอยู่าในใจ เขานิ่งค้างไปอยู่ช่วงึ่ ก่อนจะถอนหายใจมาแ้กล่าวอย่างหมดแรง
"ผะ...ผมไม่รู้.."
แพ้แ้อย่างงั้นเหรอ..?
เ่าเด็กใหม่หน้าซีดเผือด พวกเขาต่างมองเุาณ์นี้อย่างไม่เชื่อาตาัเ ั้ ๆ ที่พกพาความมั่นใจมาอย่างเต็มเปี่ยม แม้ว่าจะเป็นคำถามึสิบ้ แต่ีฝ่ายกลับตอบได้ั้หมดอย่างไม่มีผิดเพี้ยน นี่พวกเขาแพ้แ้งั้นหรือ?
"เจ๋ง!"
เพื่อนร่วมคณะของซูเย่ต่างส่งเสียงเชียร์กันในทันที
พวกเขาชนะ!
ฮาฮ่า! แม้ว่าจะเป็นฝ่ายที่โดนท้า แต่พวกเขาก็ชนะ!
ในาภาคหน้าคงไม่มีใครกล้ามาดููพวกเขาว่าหมดหวังที่จะเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญีแ้!
าา์หลี่เคอิมองไปยังซูเย่ด้วยความพึงพอใจและยอมรับ เขากำลังจะปะกาศชัยชนะให้กับฝั่งซูเย่ แต่แ้ลั่วกังก็เงยหน้าขึ้น ู่า "ผมขอให้เขาเป็นคนเฉลยคำถามนี้ด้วยได้รึเปล่า?"
หืม?
เ่าเด็กใหม่เกิดอาาชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มเ้าใจเุาณ์
!
ถ้าหา่าถามเ ตอบไม่ได้เ หรือเป็นคำถามทีู่โมเมขึ้นมาเ คะแนนใน้นี้ก็คงจะเป็นโมฆะ!
ุคนต่างลืมคำนึงึจุดนี้ไปเลย..
ุคนรีบหันไปมองจดจ้องกับซูเย่พร้อมความสงสัยใคร่รู้ในดวงตาของพวกเขา
าา์หลี่เคอิเก็มองซูเย่ด้วยาตาแบบเดียวกัน
ซูเย่แย้มยิ้มยกมุมปากขึ้นอย่างเรียบง่าย ก่อนจะกล่าวแบบสบาย ๆ ว่า"ดวงตาั้สองข้างของมนุษย์แบ่งเป็นห้าวง...หูั้สองข้างูเรียกได้ว่าเป็นวังแ่าสดับรับฟัง...จมูกนั้นทำหน้าที่ได้ดีต่อาอากาศ และลมหายใจก็ดีต่อดิน มีเพียงแค่ลิ้นเท่านั้นดีสำหรับน้ำและไฟ"
ลั่วกังรีบหันไปมองยังาา์หลี่เคอิทันที
าา์หลี่เคอิยิ้มมาก่อนพยักหน้าเล็กน้อย "เป็นคำตอบทีู่ต้อง"
ร่างของลั่วกังสั่นสะท้านราวกับูราดด้วยน้ำเย็น สีหน้าหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เขาหมดหวังแ้แม้ว่าจะพยายามมาตั้งมากขนาดนี้
แม้ว่าเขาจะได้โอกาสตอบคำถามแ้...แต่เขากลับตอบไม่ได้....
เขาพ่ายแพ้
เด็กปีึ่จากคณะแพทย์ั้หมด ซึมอย่างเห็นได้ชัด
เมื่อเห็นเช่นนั้น าา์หลี่เคอิก็หายใจเ้าลึก ๆ แ้กล่าวมาด้วยน้ำเสียงเป็นทางา "วันนี้ลั่วกังและซูเย่ได้แสดงให้าา์ได้เห็นแ้ึปะสิทธิภาพที่เกินความคาดหมาย แม้ว่าความรู้ของพวกเธอในนี้นั้นจะมาก่าระดับที่พวกเธอกำลังเรียนรู้ แต่าา์ก็หวังว่าพวกเธอจะยังคงพยายามเรียนรู้อย่างแข็งขันต่อไปเรื่อย ๆ”
เขากล่าวมาขณะที่มองไปยังลั่วกัง "ลั่วกังเอ๋ย เธอยังเป็นเพียงแค่เด็กรุ่นใหม่ที่เพิ่งจะก้าวเ้ามา หนทางข้างหน้ายังีไกลนัก จงอย่าได้ท้อแท้ใจไปเลย บางทีนี้เธอเก็อาจจะเก่ง่าซูเย่ในที่เขาาุเท่าเธอก็ได้ "
หืม?
ลั่วกังเงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ นั่นสินะ... ัเเเพิ่งจะาุ 18 ปี ในขณะีู่เ่คนนั้นาุ 22 ..เขายังมีเวลาีตั้งี่ปี.. เขาจะต้องเก่ง่าซูเย่ให้ได้!
ความมั่นใจที่เคยหายไปเริ่มกลับคืนมาทีละเล็กละน้อย
"าจะเรียนเกี่ยวกับแพทย์แผนจีนได้นั้นจะต้องละทิ้งความเย่อหยิ่งและผลีผลามไป แม้ว่าากระทำของพวกเธอในวันนี้จะดูบ้าบิ่นและขาดความยั้งคิด แต่จิตวิญญาณที่ทุ่มเทต่อาต่อสู้และาเรียนของพวกเธอนั้นช่างน่ายกย่อง แต่จงจำเอาว่า จงเป็นบุคคลที่เจียมเนื้อเจียมัและรอบคอบจะเป็นอันดีทีุ่ ั้ในนี้และในอนาคต นี่คือสิ่งที่าา์อยากจะสอนพวกเธอในวันนี้ ไม่ว่าเธอจะยิ่งใหญ่มาจากไหน แต่เหนือต้นไม้ยังมีป่า เหนือป่ายังมีหุบเขา เหนือหุบเขายังมีท้องนภา ในนี้พวกเธอยังเยาว์วัยนัก และพวกเธอจะต้องพยายามให้มากขึ้น เพื่อผลปะโยชน์และ้ได้เปรียบของพวกเธอเในวันข้างหน้า“
าา์หลี่เคอิมองไปยังเ่าเด็กใหมุ่คน
เ่าเด็กใหม่จากคณะแพทย์แผนจีนต่างพยักหน้ารับคำสอนของาา์หลี่เคอิกันอย่างจริงจัง จิตวิญญาณที่มอดไหม้ไปเมื่อครู่เริ่มกลับมาปะทุและค่อย ๆ ุโหมขึ้นีครั้ง พวกเขายังคงเป็นเด็กอยู่ในนี้ จึงไม่แปลกที่คนที่าุมาก่า จะมีความรู้ที่มาก่า แต่สิ่งสำคัญในนี้คือพวกเขาจะต้องพยายามให้มากขึ้น เพื่ออนาคตสดใสที่รออยู่!
าา์หลี่เคอิหันไปทางเ่านักศึกษาจากคณะวิจัยสมุนไพรจีนแต่ละคน ก่อนจะกล่าวมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "าีู่เ่มีความสามารถ ไม่ได้หมายความว่าพวกเธอเก็จะมีความสามารถเช่นเดียวกันกับเขาโดยไม่พยายามใดๆ เลย ถ้าหากจะทำให้ได้เช่นเขา พวกเธอก็ต้องพยายามมาก่าปกติไปีสองร้อยเท่า!"
ุคนพยักหน้ารับทราบต่อคำแนะนำของาา์หลี่เคอิ พวกเขารู้ดี่าาีู่เ่เป็นนักเรียนทีุ่ยอด ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะเป็นคนทีุ่ยอดได้เช่นกัน เาะะนั้นแ้ พวกเขาเก็ต้องพยายามให้มาก และพยายามให้มาก่านักศึกษาแพทย์คณะอื่นๆ ด้วย เพื่อที่จะได้ไม่ต้องูเหยียบย่ำีต่อไป
ึ่ในนักศึกษาวิจัยสมุนไพรจีนคนึ่กำหมัดของตนเแน่น ดวงตาของเขาแสดงให้เห็นึความแน่วแน่ที่ฉายมาอย่างมุ่งมั่น
หลังจากที่สั่งสอนุคนแ้ าา์หลี่เคอิก็หันไปมองซูเย่ด้วยรอยยิ้ม แววตาของเขาเต็มไปด้วยความชอบใจแต่ก็แอบแฝงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นที่มากขึ้น
เขาอยากจะลองดำดิ่งลงไปสัมผัสึความรู้ที่ไม่มีที่สิ้นุของเด็กคนนี้จริงๆ
จู่ๆ ชายวัยกลางคนก็เอ่ยมา
"ตับคอยกักเก็บเลือด ปอดคอยกักเก็บลมปราณ และลมปราณนั้นเริ่มมาจากกระเพาะอาหาร ขณะที่เลือดนั้นเริ่มมาจากม้าม และางอกงามของเส้นผมก็เช่นกัน ันั้นร่างาของคนเราจึงเกิดความอบอุ่นขึ้น กล่าวโดยฮัวซินจิน… ปะโยคต่อไปคือ..!”พ
ซูเย่ึกับชะงักทันที
ไม่ใช่เพราะาา์หลี่เคอิจู่ ๆ ก็คึกคักถามเขาขึ้นมา แต่เป็นเพราะเสียงดิ้ง ที่ัขึ้นในหัวของเขาต่างหาก
"ดิ้ง~"
ค่าศีลธรรม +1
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??