เรื่อง เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] [จบ]
บทที่ 32 ไอ้หนุ่มเอ้ย ั้ใจเีเข้า่ะ! ฉันคาดหวังใตัวเธอนะ! (ปลาย).
ซูเย่เิออกจากโรงพยายาล่จะมุ่งตรงไปยังย่านมหาวิทยาลัยที่อยู่ห่างไปเพียงี่กิโลเมตร ระหว่างทางนั้น เขาได้เิผ่านย่านชุมชนยากไร้ที่ขาดความเจริญ มันเต็มไปด้วยขยะ และสภาพที่ดูพื้นที่ผุพัง อีกั้กลิ่นที่ไม่น่าพิศมัยเสียเท่าไหร่นัก แต่แ้เขาก็ต้องหยุดชะงัก…
ซูเย่จ้องมองไปยังเหตุาณ์ข้าง้า ดวงตาที่เรียบเฉยก็ดูเย็นชาขึ้นทันที
"โห กลิ่นเหม็นแสบจมูกนี่มันอะไรกันเนี่ย"
"แกมันเหม็นโคตร ๆ ขนาดที่แมลงวันยังบินมาตอมเลย"
"ยี๊ น่าะแ! ไสหัวไปเลย!"
"อย่าเข้ามาใกล้นะเว้ย เดี๋ยวเสนียดติดตัวพวกฉันขึ้นมาจะทำไงฮะ!"
ที่ข้างถนนมีเด็กวัยรุ่นี่คนยื่นอยู่ไกล ๆ ดูเหืนว่าพวกเขากำัด่าทอใส่ชายชราเก็บขยะคนหนึ่งที่กำัแบกถุงกระสอบใบเก่าเนื้อตัวเลอะเทอะ ด้วยสองืที่ดูเหนื่อยล้า ยิ่งไปกว่านั้นแ้กลุ่มวัยรุ่นคึกคะนองถึงขนาดที่หยิบก้อนหินจากพื้นมาขว้างปาใส่ร่างกายที่ดูโรยราคนเก็บขยะพร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจใากระทำตัวเอง
ชายชราพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลบหินเหล่านั้นอย่างอับอาย แต่เขาไม่สามารถปกป้องตัวเองจากหินเหล่านั้นได้ั้หมด หินบางส่วนจึงไปกระทบไปตามร่างกายส่วนต่าง ๆ จนเกิดบาดแผล แ้หินอีกก้อนก็ถูกปาเข้าที่้าผากเขาจัง ๆ จนเลือดไหลออกมา
ทว่านั่นยังไม่ทำให้กลุ่มวัยรุ่นหยุดากระทำที่ชั่วช้านี้ลง `
"ไปตายซะ!" ทันใดนั้นก้อนหินอีกก้อนก็พุ่งเข้าหาชายชราและกำัจะกระทบเข้ากับศีรษะเขาอีกครั้ง``
ฉับพลันก็มีืหนึ่งปาฏขึ้น รับก้อนหินที่พุ่งมาและกำมันเอาไว้แน่น
ซูเย่นั้นเอง!
เขายืนอยู่ข้าง้าชายชราใืยังคงกำหินก้อนนั้นเอาไว้แน่นและมองไปยังเด็กั้ี่ด้วยาตาเดือดดาล
"ขอโทษเขาเดี๋ยวนี้..." ซูเย่พูดด้วยน้ำเสียงที่สะกดข่มอารมณ์ความโกรธเอาไว้
"แกเป็ใคร! าุเท่าไ่ฮะ รู้เปล่าว่าฉันน่ะลูกใคร!" หนึ่งใเด็กี่คนชี้้าพร้อมตะโกนใส่ซูเย่ด้วยเสียงัอย่างไม่เกรงกลัว
หัจากที่พูดไปเช่นนั้น เด็กพวกนั้นก็ระดมปาหินใส่ซูเย่กับชายชราอีกครั้ง ่จะแยกย้ายกระจายกำั
คนหนึ่งปะจัน้า อีกคนปะกบหั..ล้อมปิดให้หมดทุกทาง ดูเหืนว่าซูเย่จะพบกับสถานาณ์หมาหมู่รุมขย้ำเหยื่อเสียแ้
แต่่ที่เหล่าวัยรุ่นคึกคะนองจะทันได้เริ่มลงื ซูเย่ฟาดฝ่าืใส่จนพวกเด็กเกเรค่อยๆ ร่วงลงไปกองกับพื้นทีละคน ทีละคน.. ากระทำเขารวดเร็วจนพวกนั้นมองแทบไม่ทัน
วัยรุ่นั้ี่ส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด พวกเขาเงยมองซูเย่ที่นี้กำัจ้องมองด้วยาตารังเกียจราวกับพวกตนเองเป็สิ่งสกปรกโม มันเป็าตาที่เย็นชาจนทำให้รู้สึกเย็นวาบไปั้ตัว
"ลุกขึ้นมาแ้ขอโทษใสิ่งที่พวกแกทำลงไปซะ"
ซูเย่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาไม่ต่างจากแววตา บรรยากาศรอบตัวเขานั้นยิ่งทำให้รู้สึกว่ามันแข็งกร้าวน่ากลัวเสียยิ่งกว่า
เด็กวัยรุ่นั้ี่ลุกขึ้นยืนอย่างากลัว่จะลากขาที่สั่นเทิ้มตนไปหาชายเก็บขยะ
ซูเย่จับจ้องากระทำเด็กวัยรุ่นั้ี่ด้วยรังสีอำมหิตจนเด็กพวกนั้นสะดุ้งเฮือก
"ขะ ขอโทษ.." เด็กวัยรุ่นั้ี่่าขอโทษด้วยความากลัว พวกเขาเหลือบมองซูเย่ สี้าและแววตาแสดงออกชัดเจนว่าต้องาหนีไปจากตรงนี้เต็มแก่แ้
"จำเอาไว้ด้วยว่าผู้สูงาุก็เป็เหืนปู่ย่าตายายพวกนาย ถ้ายังทำตัวไม่สนใจกาลเทศะกับผู้หลักผู้ใหญ่อีก ฉันจะส่งพวกนายไปให้ตำรวจแน่ ๆ ไว้ถึงนั้นก็หาข้อแก้ตัวกับพ่อแม่พวกนายดี ๆ ก็แ้กัน!"
"ไสหัวไป" ซูเย่่าด้วยน้ำเสียงเย็นชา เขาเห็นว่ายังเป็เด็กหรอกนะถึงได้ปล่อยไป
เด็กวัยรุ่นั้ี่วิ่งหนีหางจุกตูดทันทีที่ได้รับอิสระ
หัจากที่วิ่งออกไปไกลปะมาณหนึ่งแ้ คนหนึ่งใแก๊งก็หันกลับมา่าอย่างผยองพองตัวใส่ซูเย่ที่อยู่ไกล ๆ "ฝากไว้่เถอะ แกน่ะ!"
!
ซูเย่ทำท่าทางราวกับว่าจะไล่ตามไป ทำให้เด็กเกเรั้ี่รีบวิ่งหนีล้มลุกคลุกคลานอย่างทุลักทุเล
หัจากที่ซูเย่ได้ใช้ชีวิตมาแ้ถึงสองพันห้า้ปี มีเพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้นที่จะสามารถทำให้เขาฟิวส์ขาดได้ขนาดนี้
หนึ่งในั้นก็คือพวกเด็ก ๆ ที่ไม่เห็นความแตกต่างระหว่างเรื่องควรหรือไม่ควร นับได้ว่าเป็ความเลว้าที่แท้จริงเลยทีเดียว เป็ความชั่ว้าที่เกิดขึ้นได้โดยไม่ต้องใช้ตัวกระตุ้นใด ๆ มีเพียงแค่จิตใจที่หยาบช้า อยากจะทำสิ่งที่ตนต้องาโดยไม่คำนึงถึงผู้อื่นเท่านั้น ากระทำเลวทรามเช่นนี้จำเป็ต้องได้รับาสั่งสอนั้แต่เนิ่น ๆ มิเช่นนั้นจะเกิดเป็ปัญหาอย่างแน่นอนใไม่ช้าก็เร็ว...
ซูเย่หันกลับไปมองใทิศทางที่ชายชราควรจะอยู่ เพื่อดูว่าอาาเขาเป็อย่างไรบ้าง แต่ก็กลับพบว่าชายชราหยิบหิ้วถุงกระสอบเก่า ๆ เิโงนเงนจากไปแ้ แต่ด้วยสภาพเขาแ้ทำให้ยังเิไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่
คนเก็บขยะใช้ืกุมท้องตัวเองเอาไว้ขณะที่เิไปอย่างช้าๆ สี้าเขาดูเจ็บปวดทรมานเป็อย่างมากจนดูผิดปกติ
ขณะที่เิจากไปอย่างช้า ๆ ู่ ๆ ร่างชายชราก็ทรุดลงไปกับพื้น ใบ้าที่เจ็บปวดนั้นซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
ซูเย่รีบตรงเข้าไปหาแ้ถามอย่างเป็ห่วงใทันที
"ุตาเป็อย่างไรบ้างครับ?"
ชายชราฝืนยิ้มให้ซูเย่่จะ่า "ขอบุ" ริมฝีปากเขาสั่นระริกและใบ้าเขาเริ่มถอดสีลงไปทุกที
ซูเย่เห็นันั้น จึงรีบมองหาสถานพยาบาลที่ใกล้ที่สุดแต่ก็ไม่มีที่ใดที่อยู่ใกล้พอจะช่วยชายชราผู้นี้ได้ทันเวลา ซูเย่รีบจับชีพจรชายชราใทันที
วันนี้ตัวเขาเองก็ได้สัมผัสกับภาวะชีพั้ 28 ิาแ้ ถ้าหากเขาลองวินิจฉัยดู บางทีเขาอาจจะรู้ก็ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับุตาคนนี้
นี่คือภาวะชีพจรแข็ง
มันมีลักษณะตรงกับอาาผู้ป่วยที่อาจารย์หลี่เคอหมิงได้พบใช่วงบ่าย เขาจำได้อย่างชัดเจนเลยว่าอาจารย์หลี่เคอหมิงบอกกับคนไข้ว่า เขามีอาาเลือดลมพร่องใตับ ตับเกิดอาาเื่ยล้า เื่ความเื่ยล้าสะก็จะเกิดความร้อน และส่งผลให้ม้ามและกระเพาะเบียดเสียดกัน เพราะม้ามทำงานผิดปกติ
ดูเหืนว่าจะเป็แบบนั้น...
ซูเย่มองไปยังชายชรา "หรือว่าุตาคนนี้จะ..เป็ลำไส้อักเสบ!"
ชายหนุ่มจดจำได้อย่างชัดเจนเลยว่าอาจารย์หลี่เคอหมิงได้มีาสั่งให้รมยา และลูกสาวสุดน่าัท่านก็เป็ผู้ทำาฝังเข็ม
ุที่ใช้ฝังเข็มก็คือุเสินเชวี่ย ุเทียนซู ุเหลียงเหมิน ุผีซู ั้หมดีุ่ด้วยกัน
ถึงแม้ว่าเขาจะเพิ่งเริ่มเีเกี่ยวกับแพทย์แผนจีน แต่ว่าซูเย่นั้นมีความรู้และความเข้าใจใเรื่องุฝังเข็มอยู่แ้ เพราะเขาเองก็จำเป็ต้องใช้ความรู้แขนงนี้เพื่อเปิดุลมปราณเพื่อเพิ่มพัใตัว ันั้น ุฝังเข็มั้ 365 ุนั้นไม่มีปัญหาสำหรับเขาอย่างแน่นอน
แต่นี้เขาไม่มีั้เข็มเงิน หรืออุปกรณ์ฝังเข็มใด ๆ อยู่กับตัวเลยนี่สิ...
บางที....ถ้าใช้พัปราณเข้า่กับคาถา แปลงมันให้เล็กและคมดุจเข็มเงิน... แถมคาถาก็อาจจะช่วยเสริมพัชีวิตด้วย แต่ถ้ามันไม่ดีขึ้น ก็คงต้องโทรเรียกรถพยาบาลแ้่ะ!
ซูเย่ไม่ัเลเลยแม้แต่น้อย เขารวบรวมพัลมปราณเอาไว้่จะส่งมันไปยังปลายนิ้วกลางและนิ้วชี้ืซ้าย
แตะลงบนุเสินเชวี่ยที่ร่างกายชายชรา่จะถ่ายทอดพัลงไป
ใขณะเดียวกันนั้นก็เอ่ยท่องมนต์คาถาด้วยเสียงอันแผ่วเบา
"ข้าขอสรรเสริญแด่าเปลี่ยนแปลงสรวงสวรรค์และผืนปฐพี ่เป็หนึ่งกับสวรรค์ชั้นฟ้าและผืนแผ่นดิน..."
ทันใดนั้น กระแสความร้อนก็ไหลผ่านลงมาจากท้องฟ้าและไหลผ่านร่างกายชายชรา
มนต์คาถาบทนี้มาจาก "คัมภีร์ทางากลาง" ึ่มีปะสิทธิภาพใเรื่องาสื่อสารกับโลกและาัษา
หัจากนั้นสิบวินาที ก็เปลี่ยนไปยังุเทียนซู
หัจากนั้นสิบวินาที .. ก็เปลี่ยนอีกครั้ง
สี้าชายชราเริ่มดูมีชีวิตชีวาขึ้นจนเห็นได้ด้วยตาเปล่า
ซูเย่ถอนหายใจอย่างโล่งอก มันใช้ได้ผลจริงๆ !
เื่ถอนนิ้วออกจากุเหลียงเหมิน ร่องรอยความเจ็บปวดบนใบ้าชายชราก็ค่อย ๆ หายไป
ซูเย่ตรวจจับชีพจรอีกครั้ง่จะพบว่ามันกลับมาเป็ปกติอย่างที่ควรเป็แ้ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ใบ้าชายหนุ่มมีเหงื่อปะปรายและดูอิดโรยไปเล็กน้อยจากาใช้พัไปเื่ครู่
แต่เขารู้สึกมีความสุขและพึงพอใจกับผลลัพธ์ไม่น้อยจนออกสี้า เขาได้ช่วยชีวิตคนเอาไว้ด้วยวิธีาที่เขาคิดค้นขึ้นมาเอง ช่างเป็เรื่องที่น่ายินดีนัก!
"ขอบุมากเลยนะ พ่อหนุ่ม"
ชายเก็บขยะมองซูเย่อย่างซาบซึ้ง่จะ่าขอบุพ
"ด้วยความยินดีครับ"
เื่ซูเย่่า เสียงสวรรค์ก็ัขึ้นมาให้วงความคิดเขา
เขาเข้าใจได้โดยใทันทีว่ามันคืออะไร
แต้มศีลธรรม +1
ซูเย่ยกยิ้มเล็กน้อย ...ทำดีได้ดีสินะ
บอกเล่าความรู้ : ุฝังเข็ม (输穴 ู่เฺี) คือ ตำแหน่งบนร่างกายที่เลือดและชี่จากอวัยวะภายใไหลเวียนมาเพิ่มเติมและกระจายออก โดยอาศัยาทำงานระบบเส้นลมปราณ ใทางเวชปฏิบัติ ุฝังเข็ม าถึง ุที่แพทย์จีนใช้ฝังเข็มหรือกระตุ้นด้วยวิธีาต่าง ๆ เพื่อาัษาโรค าัษาแพทย์จีนใากระตุ้นุฝังเข็มด้วยวิธีาที่เหมาะ สามารถใช้ใาัษาโรค บรรเทาอาาผิดปกติ เสริมสร้างสุขภาพ เสริมภูมิคุ้มกันโรค และปรับดุลาทำงานร่างกายได้อย่างน่าอัศจรรย์
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??