เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นแพทย์หญิงชนบทตัวน้อยๆ : ความมั่งคั่งร่ำรวยมาถึงประตูของท่านแล้ว
หลิวจู้ตั้งใจไปซื้อเครื่องใหมูที่ตำบลใกล้ๆ แต่ัหาซื้อไ่ได้จึงไปที่ใัอำเภอแทน ร้านาหมูที่อำเภอาแพงก่าที่ตำบล แต่จะอย่างไรสิบสี่ทองแก็ยังซื้อเครื่องใมาได้ชุด ทั้งยังได้แถมะดูกหมูมาีด้วย
จะทำความสะอาดเครื่องใหมูสามสิบก่าชั่งเป็เรื่องที่เปลืองแมาก แค่ไปหาบ้ำมาจากแม่้ำก็้หาบกันแปดรอบแล้ว ทั้งยัง้ใช้เกลือีหนึ่งชั่งและแป้งข้าวโพดีสามชั่ง
เกลือหนึ่งชั่งแปดทองแ แป้งข้าวโพดหนึ่งชั่งหนึ่งทองแ เิทุนเพิ่มขึ้นเป็ยี่สิบสามทองแแล้ว
นี่ยังไ่หมด ยัง้ใช้ฟืนึ่มัด ้หอมึ่ชั่ง และะเทียมีหนึ่งชั่ง
ภรรยาของหลิวจู้เป็คนใจร้อน ใหนึ่งั่ยามท้องฟ้าไปแล้วหลายสิบครั้ง นางโกรธจนะทืบเท้า แล้วพูด่า “อากาศสมควรตาย ฝนตกไ่จบไ่สิ้นเีที!”
หลิวจู้ก็ร้อนใจ พูดเีงขรึม่า “ถึงฝนจะตก พวกเราก็ไปาไส้ทที่อำเภอได้”
ทั้งครอบครัวช่วยกันทำอาหารเมนูนี้ถึงั่ยามเต็ม ใทีุ่ก็ใส่ไส้หมูและะเทียม้หอมลงไปทด้วยกันใหม้อ
บุตรชายบุตรสาวหลายคนของหลิวจู้ไ่ได้กินอาหารจานเนื้อกันมาึ่ปีแล้ว ุคนต่างล้อมวงเข้ามา จ้องไส้ทที่เต็มกะละมังใหญ่จนดวงตาแทบจะร่วงลงไป
ภรรยาของหลิวจู้ไล่เด็กๆ ออกไปราวกับพวกเขาเป็แมลงวัน บ่น่า “ของพวกนี้จะนำไปาหาเิ! เ้าพวกลูกะต่ายนี่ ไปอยู่ด้านข้างโน่น”
หลิวจู้ให้ลูกๆ ไปเก็บใบหม่อน
เื่เห็น่าฝนเบาลงแล้ว หลิวจู้จึงรีบสะพายตะกร้าที่บรรจุไส้ทสิบก่าชั่งขึ้นั แล้วพาลูกคนไปที่อำเภ้วยกัน
ภรรยาของหลิวจู้รออยู่ที่บ้าน เื่ดูสีของท้องฟ้าก็พบ่า ฟ้ามืดครึ้มขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนฝนกำลังจะตกหนัก นางเริ่มรู้สึกไ่สบายใจจนผุดลุกผุดนั่งอยู่ไ่ติดที่
ฟ้าเริ่มมืดแล้ว พ่อและลูกบ้านหลิวเพิ่งฝ่าฝนัมาถึงบ้านอันมืดสลัว
ภรรยาของหลิวจู้เห็นรางๆ ่า หลิวจู้เดินกะเผลกัมาก็อยากถามเขา่าเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่มัวกังวล่าไส้ทจะาได้หรือไ่ จึงถามออกไปด้วยสีหน้าร้อนใจและคาดหวัง “าได้กี่ทองแหรือ?”
บุตรชายคนโตอายุสิบสามปีแล้ว เขากล่าวด้วย้ำเีงสำนึกผิด “ท่านแม่ าได้แค่สามทองแขอรับ”
ภรรยาของหลิวจู้กรีดร้อง “ทำไมได้น้อยเพียงนั้น!”
บุตรชายคนรองอายุสิบเอ็ดปี รู้เรื่องและรู้จักทำงานมาตั้งาแล้ว เขาพูดอย่างผิดหวัง่า “ฝนตก ้ พวกเขาชิมไส้ทของบ้านเราก็บอก่าไ่อร่อย ไ่อร่อยเหมือนที่บ้านนั้นทำ”
“อย่าไปพูดถึงเลย าาไส้ทไ่ใช่อะไรที่คนธรรมดาจะทำได้ คราวนี้ครอบครัวเราขาดทุนย่อยยับแล้ว” ใใจหลิวจู้คิด่า มิน่าล่ะบ้านหลี่ถึงทำไส้ทาเพียงครั้งเีแล้วไ่ทำี เพราะ้ทุนสูงเกินไปนี่เอง
ภรรยาของหลิวจู้บ่นออกมา “ล้วนเป็เพราะเ้า ผักดีๆ ไ่า รั้นจะาไส้ทนั้นให้ได้ คราวนี้ดียิ่ง เิของครอบครัวถูกใช้ไปหมดแล้ว ต่อไปพวกเราจะใช้ชีวิตอยู่กันอย่างไร!” นางลืมไปหมดแล้ว่า หากไ่ใช่เพราะนางใจร้อนอยากหาเิได้เร็วๆ จนไปเร่งเร้าหลิวจู้ เขาคงไ่้ฝ่าฝนไปซื้อเครื่องใหมูมาหรอก
หลิวจู้ถอนใจ “พรุ่งนี้ข้าจะนำไปาที่ตำบลและใัอำเภอ”!
ภรรยาของหลิวจู้โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง “เ้าไ่ไปแล้วใครจะไปเล่า”
บุตรชายคนโตที่จะเอ่ยปากไ่ได้ “ท่านแม่ ตอนท่านพ่อับ้านหกล้มไปครั้งหนึ่ง… เกรง่าขาคงพลิก ้พักสักวัน”
ภรรยาของหลิวจู้กล่าวเีงแหลม “แล้วช่วงนี้ข้าจะอยู่อย่างไรเล่า?”
บุตรชายคนโตรีบพูด “พรุ่งนี้ข้าและ้รองจะไปาไส้ททั้งใหมู่บ้าน ใตำบล และใอำเภอเลยขอรับ”
กลางดึกฝนหยุดตกแล้ว จ้าวซื่อรู้สึกไ่สบายเพราะลูกใท้องกวนจนนอนไ่หลับตลคืน ตอนที่นางลุกมาเข้าห้อง้ำ นางหยุดยืนฟังเีงฝนอยู่ตรงหน้าต่าง ข้างนอกไ่มีเีงฝนแล้ว ฝนหยุดแล้ว เช่นนี้ครอบครัวก็จะทำาค้าได้ นางจึงอารมณ์ดีเป็พิเ เื่ล้มัลงนอนก็หลับไปใทีุ่
เื่สะดุ้งตื่นขึ้นมาีครั้งก็เป็เวลาเช้าแล้ว แอาทิตย์สาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาบนเตียงไม้เก่าๆ ที่ทั้งกว้างและใหญ่ จ้าวซื่อลุกขึ้นนั่ง เื่หันไปก็พบ่า ะโถนปัสสาวะที่อยู่ข้างกำแพงหายไปเช่นุวัน เชื่อ่าคงเป็บุตรีุที่รักเข้ามานำออกไปะมัง
ตั้งแต่หลี่ซานไ่อยู่ บุตรสาวก็เป็คนอาสาจัดาเรื่องะโถนปัสสาวะใหุ้วัน
สามีภรรยารักใคร่กลมเกลียว บุตรสาวบุตรชายล้วนขยันขันแข็งและกตัญญู อาเล็กก็เชื่อฟังดี จ้าวซื่อพอใจมากแล้ว
นางสวมเสื้อคลุมและเดินออกจากห้องจะไปเช็ดั เห็นบุตรชายคนโตถือถังไม้ออกมาจากห้องเตรียมจะไปหาบ้ำจากแม่้ำ ทั้งยังเห็นเงาบุตรชายคนที่สามอยู่ให้องครัว จึงถามไป่า “วันนี้้รองและ้สี่ของเ้าไปที่ตำบลหรือ?”
หลี่เจี้ยนอันมีท่าทางะตือรือร้น ผงกศีรษะตอบ “ขอรับ” เดิมทีวันนี้ควรเป็เวรของเขาและหลี่ฝูคัง เพียงแต่เื่วานฝนตกทั้งวันจึงไ่ได้ออกไปทำาค้าา หลี่หรูอี้จึงจัดแจงให้หลี่ฝูคังพาหลี่หมิ่นหานไปแทน
จ้าวซื่อเช็ดเนื้อเช็ดัเสร็จแล้วเดินออกมา พบ่าบนโต๊ะอาหารให้องโถงมีอาหารเช้าที่หลี่หรูอี้เก็บไว้ให้นางโดยเฉพาะวางเรียงอยู่ เป็แป้งย่างใส่ไข่หนึ่งแผ่นและ้ำแกงผักกวางตุ้งที่มี้ำมันหมูอยู่เล็กน้อย
หลี่เจี้ยนอันหน้าจ้าวซื่อ จากนั้นจึงส่งสายตาให้หลี่อิงฮว๋า เื่เห็น่าหลี่อิงฮว๋าพยักหน้ารับแล้ว จึงหาบถังไม้ใบออกไปที่แม่้ำ
ัจากจ้าวซื่อกินแป้งย่างเข้าไปคำหนึ่ง ก็รู้สึก่ารสชาติอร่อยยิ่งนัก จึงกัดไปีคำ ทั้งยังก้มหน้าลง ก็พบ่ามีไ่ไ่สีเหลืองฉาบอยู่บนแป้งย่างด้วย จึงพูดเีงดัง่า “เหตุใดจึงทำไข่ให้ข้า? บ้านเราไปเอาไข่มาจากไหน?”
หลี่อิงฮว๋ารู้่าจ้าวซื่อจะอารมณ์เี จึงรีบวางงานใมือลง วิ่งไปหาแล้วถามยิ้มๆ ่า “ท่านแม่ ท่าน่าไ่ไ่อร่อยหรือไ่?”
ท้องของจ้าวซื่อส่งเีงร้องโครกครากออกมา แต่นางัไ่ยอมกินแป้งย่างี จ้องไปทางหลี่อิงฮว๋าด้วยท่าทีขุ่นเคือง “ไร้สาระ ไ่ไ่้อร่อยอยู่แล้ว!”
หลี่อิงฮว๋านั่งลง ยังคงพูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านอย่าเพิ่งร้อนใจขอรับ ฟังข้าอธิบาย่ เื่วานพี่ใหญ่และพี่รองไปที่ตำบล เห็นกับตา่า ท่านปู่ที่าเกี๊ยว้ำก็าแป้งย่าง้หอมเช่นกัน เื่ัมาแล้วจึงนำเรื่องนี้มาหารือกับ้สาว ้สาวจึงตัดสินใจ่า จะทำแป้งย่างใส่ไข่ให้พวกเรานำไปาที่ใตำบล”
จ้าวซื่อกล่าวเีงอ่อนลง “ไ่ทันไรก็มีคนาแป้งย่าง้หอมเหมือนบ้านเราที่ใตำบลแล้วหรือ?”
บ้านหลี่เพิ่งาแป้งย่าง้หอมที่ตำบลจินจีเพียงวันเี ก็ถูกผู้อื่นลอกเลียนแล้ว าาอาหารเป็ธุรกิจที่ยากลำบากจริงๆ
หลี่อิงฮว๋าเห็นจ้าวซื่อมีสีหน้าเป็กังวล จึงรีบพูด่า “แป้งย่าง้หอมไ่่าบ้านใดก็ทำได้ แต่แป้งย่างใส่ไข่มีเพียงบ้านเราที่ทำได้”
สายตาของจ้าวซื่อจับจ้องอยู่ที่แป้งย่างที่ถูกฉาบด้วยไ่ไ่สีเหลืองอร่ามที่อยู่ใมือ นางพูดเบาๆ ่า “นี่คือแป้งย่างใส่ไข่หรือ”
“ใช่แล้วขอรับ ้สาวคิดตั้งาก่าจะทำออกมาได้ ท่าน่าอร่อยหรือไ่?”
จ้าวซื่อทถอนใจ ไ่ไ่มีรสชาติพิเที่อร่อยจนหยุดกินไ่ได้เลย ระยะนี้นางได้กินอาหารดีๆ าื้ ทั้งยังมีอาหารจานเนื้อีด้วย แต่ไ่ได้กินไ่ไ่มาหลายเืแล้ว นางพูดเบาๆ ขึ้น่า “อร่อย”
หลี่อิงฮว๋าพยายามไ่ไปยังแป้งย่างใส่ไข่ เขาก้มหน้าแล้วพูด่า “ท่านแม่ขอรับ ไ่ไ่นี้ เื่วาน้สาวให้พี่ใหญ่และพี่รองไปซื้อัมาให้ท่านกินเพื่อบำรุงร่างกายโดยเฉพาะ และนางอยากจะทำแป้งย่างใส่ไข่พี จึงซื้อไ่ไ่มาทำให้ท่านด้วย”
“สุขภาพของข้าดีมากอยู่แล้ว จะซื้อไ่ไ่มาให้ข้าทำไมกัน?” จ้าวซื่อแทบสำลัก เื่ครู่นางเข้าใจผิดคิด่าลูกๆ ตะกละจึงซื้อไ่ไ่มากิน
พ
หลี่อิงฮว๋ากล่าวต่อ “้สาวจับชีพจรให้ท่านแล้ว นางบอก่าท่านนอนหลับไ่เพียงพอ ทำให้ร่างกายเีหาย ้บำรุงระยะยาว…หากบำรุงไ่ดีปล่อยให้เป็เช่นนี้ต่อไป เกรง่า้ชายทั้งที่อยู่ใท้องท่านคงรักษาไว้ไ่ได้แล้ว…”
จ้าวซื่อทถอนใจ “ที่แท้ท้องนี้ก็ยังเป็แฝดหรือ” ัจากที่คลหลี่หรูอี้ นางก็แท้งไปแล้วสามครั้ง ใสามครั้งเป็ท้องแฝด เดิมทีคราวนี้นางไ่อยากตั้งครรภ์แล้ว ผู้ใดจะทราบ่าไ่เพียงแต่จะตั้งครรภ์ ทั้งยังตั้งครรภ์ลูกแฝดีด้วย
ครอบครัวมีชีวิตยากลำบากมากแล้ว ู่ๆ ก็มีปากท้องเพิ่มมาีคนใคราวเี เสื้อผ้ารองเท้าอะไรก็้เตรียมไว้ชุด ทำใหุ้ข์ระทมแทบตายเลยจริงๆ
หลี่อิงฮว๋าเห็นจ้าวซื่อรู้แล้ว่าเด็กใท้องเป็แฝด แต่ัไ่มีท่าทียินดีแม้แต่น้อย ใใจจึงรู้สึกโศกเศร้า แอบสาบานกับตนเอง่า จะหาเิให้ครอบครัวมากๆ “ท่านแม่ขอรับ ท่านไ่้กังวล่าบ้านเราจะไ่มีเิเลี้ยง้ชายหรอก พวกเราพี่้หาเิได้ขอรับ”
จ้าวซื่อพยักหน้าช้าๆ เื่นึกถึงเิสามสิบทองแที่ลูกๆ ให้มาด้วยความกตัญญู หัวใจจึงคล้ายได้รับาปลอบประโลม คิ้วที่ขมวดก็าออก ถาม่า “หรูอี้เล่า?”
.......................................
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา