เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นแพทย์หญิงชนบทตัวน้อยๆ : ความมั่งคั่งร่ำรวยมาถึงประตูของท่านแล้ว
ระหว่างทางมีสามีภรรยาวัยชราคู่หนึ่งกำลังจะเิทางไปเยี่ยมญาติที่ตำบลจินจี ขออาศัยร่วมทางไปด้วย
หญิงชราที่สวมเสื้อผ้าเนื้อหยาบสีเทาสภาพค่อนข้างใหม่ขึ้นมาบนเกวียน นางทำจมูกฟุดฟิด่จะพูดอย่างแปใว่า “หอมจริงๆ”
าชราที่สวมชุดสีเทาเช่นเีกันเบิกากว้างพร้อมกล่าวเสียงดังว่า “ข้าก็ได้กลิ่นแ้ สิ่งใดกัน เุใดจึงหอมเช่นี้”
หลี่ฝูคังที่นั่งเฝ้าขนมอยู่ในเกวียนพูดยิ้มๆ “นี่เป็นกลิ่นจากขนมไหว้พระั์ตระกูลหลี่ของพวกเราขอรับ” เขาจงใเปิดผ้าฝ้ายสีขาวูสะอาดสะอ้านที่ใช้คลุมอยู่บนตะกร้า เผยให้เห็นขนมไหว้พระั์รสหวานที่มีงาโรยหน้า ัแป้งมีสีเหลืองูน่ากิน
ในตอนที่เปิดผ้ามากลิ่นของขนมไหว้พระั์รสหวานก็โชยมาเต็มที่ ในเกวียนที่ไม่ใหญ่นักอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมเข้มข้น
หญิงชราจับจ้องไปยังขนมไหว้พระั์รสหวาน นางกลืนน้ำลายอึกใหญ่่ถามว่า “ขนมนี่ไส้อะไรหรือ”
หลี่ฝูคังพูดามที่หลี่หรูอี้กำชับไว้ “ขนมไหว้พระั์ตระกูลหลี่ของพวกเราไม่มีไส้ ำาแป้ น้ำาล ้ำัา แะาดำขอรับ”
“ไม่มีไส้แ้จะเรีย่าขนมไหว้พระั์ได้อย่างไร” าชรายังพูดไม่ทันน้ำลายก็ไหลจากมุมปาก จึงได้แต่รีบยกมือขึ้นเช็ด
“ขนมไหว้พระั์รสหวานตระกูลหลี่ของพวกเราไม่ต้องมีไส้ก็อร่อยมากแ้ขอรับ” เื่ครู่หลี่ฝูคังเห็นสามีภรรยาวัยชราสวมเสื้อผ้าอาภรณ์ดี่าคนในหมู่้า จึงหยิบขนมไหว้พระั์ที่แบ่งไว้เป็นชิ้นเล็กๆ มาจากตะกร้าเพื่อให้พวกเขาลองชิม
“อร่อยจริงๆ!”
“หอมเหลือเิ”
สามีภรรยากินหมดไปแ้ ทว่าหลังจากได้ลิ้มลองรสชาติที่แสนกลมกล่อมของขนมไหว้พระั์รสหวานแ้ ก็ยังรู้สึ่าอยากกินีเรื่อยๆ ในใคิดว่าสามารถกินได้ีถึงสิบชิ้นเลยทีเี
หลี่ฝูคังกล่าวอย่างระมัดระวังว่า “ครอบครัวของพวกเราขายขนมไหว้พระั์รสหวานชิ้นละสิบทองแดงขอรับ”
“แพงขนาดี้เชียวหรือ!” หญิงชราร้องเสียงดังจนหลังคาเกวียนแทบพลิก
าชราจะไปเยี่ยมครอบครัวของบุตราที่ตำบล เดิมทีอยากซื้อขนมไหว้พระั์ไปให้หลานาสักชิ้น นึกไม่ถึงว่าราคาจะสูงเพียงี้ จึงได้แต่พูดไปอย่างไม่ค่อยพอใว่า “เนื้อหมูหนึ่งชั่งเพิ่งจะสิบทองแดง ขนมไหว้พระั์้าเจ้าขนาดใหญ่ครึ่งฝ่ามือขายแพงถึงสิบทองแดงเชียวหรือ”
หลี่ฝูคังแอบบ่นในใ่กล่าวต่อไปว่า “ขนมไหว้พระั์ของ้าเรามีหนึ่งไม่มีในแผ่นิ”
“ขนมไหว้พระั์ต้องมีไส้ แต่ขนมไหว้พระั์้าเจ้าแม้แต่ไส้พุทราจีนก็ไม่ใส่ แ้ยังมาขายแพงขนาดี้ี”
“ขนมไหว้พระั์าาแเพียงี้มีคนซื้อก็แปแ้”
“ขนมไหว้พระั์ของพวกเจ้าขายชิ้นละสามทองแดงก็พอ”
“เงินไม่ได้พัดมากับลม ขนมไหว้พระั์ชิ้นละสิบทองแดงต้องไม่มีคนซื้อแน่”
สามีภรรยาวัยชรามองหลี่ฝูคังด้วยสายาตำหนิ
“พุทราจีนชั่งละสิบแปดทองแดง แต่ขนมไหว้พระั์รสหวานตระกูลหลี่ของพวกเราใช้้ำัาชั่งละหกสิบแปดทองแดง น้ำาลชั่งละสามสิบทองแดง งาดำชั่งละสิบห้าทองแดง ขายชิ้นละสิบทองแดงก็ถูกแ้ขอรับ” หลี่ฝูคังอธิบายพลางยื่นมือไปหยิบผ้าขาวมาคลุมตะกร้าขนมเช่นเดิม ในใคิดว่า พวกท่านไม่อยากซื้อก็ไม่ต้องซื้อ เุใดต้องมาแช่งว่าขนมไหว้พระั์รสหวานของพวกเราจะขายไม่ด้วยเล่า!
เพียงไม่นานในเกวียนก็เงียบเสียงลง สามีภรรยาวัยชราเหลือบมองไปที่ตะกร้าไผ่เป็นระยะแ้ก็สบากัน เื่ครู่พวกเขาลองคำนวณในใูแ้ พบว่าเป็นดังเช่นที่เด็กากล่าวจริงๆ ้ำัา น้ำาล แะาดำ าาแมาก โดยเฉพาะ้ำัาที่แม้แต่ครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดในตำบลยังกินไม่ลง มีเพียงครอบครัวของเด็กาที่เอามาทำขนมไหว้พระั์!
เกวียนลดความเร็วลงจนะทั่งจสนิท ทางด้านหน้ามีเสียงะจ่างใสของหลี่เจี้ยนอันดังขึ้น “ถึงตำบลจินจีแ้ขอรับ”
หลี่เจี้ยนอันถือตะกร้าใบใหญ่ที่มีกลิ่นหอมโชยมาลงจากเกวียนไป่ จากนั้นจึงเลิกผ้า่าขึ้น เชิญสามีภรรยาลงจากเกวียน
าชราจ้องมองไปที่หลี่ฝูคังพร้อมกล่าวเสียงดัง “ชิ้นละสิบทองแดงแพงเิไปแ้!”
หญิงชรากล่าวด้วยสีหน้าที่ยับยุ่ง “หากเป็นชิ้นละแปดทองแดงข้าจะซื้อ”
หลี่เจี้ยนอันที่อยู่ด้านข้างกล่าวว่า “ขนมไหว้พระั์ตระกูลหลี่มีหนึ่งไม่มีในแผ่นิ วันี้พวกเราี่น้องนำมาขายยี่สิบชิ้น ลดราคาไม่ได้แ้ขอรับ”
หลี่ฝูคังรับเงินค่านั่งเกวียนจากสามีภรรยามาทองแดง ในดวงาของพวกเขามีกลิ่นอายของความไม่พอใที่ยังคงไม่จางหาย
สามีภรรยาจ้องมองี่น้องตระกูลหลี่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเิะฟัดะเฟียดจากไป
เกวียนจอยู่บริเวณด้านข้างของปะตูเมืองตำบล ี่น้องนำลาัเมียไปผูกไว้กับ้ไม้ใหญ่้หนึ่ง เพื่อให้มันกินหญ้า
“ขนมไหว้พระั์รสหวานตระกูลหลี่จ้า มีหนึ่งไม่มีในแผ่นิ มีส่วนผสมของ้ำัา น้ำาล แะาดำ กลิ่นหอมแตะจมูก เลิศรสโอชา ะทั่งเทพเซียนก็ยังต้องลิ้มลองสักครั้ง เร่เข้ามารีบซื้อรีบกินเลยจ้า”
“กินขนมไหว้พระั์รสหวานตระกูลหลี่ช่วงเทศกาลไหว้พระั์ ทำให้ครอบครัวกลมเกลียว ชีวิตสุขสมบูรณ์เลยขอรับ”
“ขนมไหว้พระั์รสหวานตระกูลหลี่เปิดรับจองแ้ขอรับ ูค้าใหม่จองได้ครอบครัวละสามสิบชิ้น มาก่าี้ไม่รับจอง ูค้าเก่าจองได้ครอบครัวละห้าสิบชิ้น มาก่าี้ไม่รับจอง”
“ขนมไหว้พระั์รสหวานตระกูลหลี่ขายถึงวันที่สิบสี่เดือนแปดเท่านั้นขอรับ เลยไปแ้ไม่ขาย”
เสียงเรียกูค้าของี่น้อง้าหลี่ดังขึ้นบริเวณปากทางเข้าตำบล าชราไฝดำร้านเกี๊ยวมองแ้มองีอย่างใไม่อยู่ จนเกี๊ยวในมือเกือบหล่นจากหม้อ
“้าหลี่ไม่ขายแป้งย่างใส่ไข่แ้ยังทำขนมชนิดใหม่มาขายี”
“ไป ไปูกันเถิด”
ูค้าคนที่เดิมทีนั่งกินเกี๊ยวน้ำอยู่พากันเิไปหยุดที่ข้างี่น้อง าชราไฝดำอ้าปากค้าง ในดวงาเต็มไปด้วยความกังวล
ไม่นานูค้าคนก็กลับมามือเปล่าทั้งยังไม่ยอมกลับมานั่งกินเกี๊ยวน้ำให้หมด เอาแต่เิก้าวยาวมุ่งจะกลับ้า
าชราไฝดำรีบร้อนถามขึ้นว่า “พวกท่านไม่กินข้าวเช้ากันต่อหรือ”
ูค้าคนหนึ่งหันมายิ้มให้ “กิน แต่พวกเรานำเงินติดัมาไม่พอ ข้าจะกลับ้าไปเอาเงินมาซื้อขนมไหว้พระั์ ตระกูลหลี่”
าชราไฝดำถามด้วยท่าทีแปใ “ขนมไหว้พระั์รสหวานตระกูลหลี่ขายชิ้นละเท่าใดหรือ”
ูค้าคนตอบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย “ชิ้นละสิบทองแดง”
าชราไฝดำทำหน้าราวกับถูกเหยียบา ะทืบเท้าพลางบอ่า “เกี๊ยวเนื้อของข้าหนึ่งชามใหญ่เพิ่งจะห้าทองแดง ้าหลี่ทำเช่นี้ปล้นกันชัดๆ!”
ูค้าคนยิ้มแ้เิจากไป
าชราไฝดำโกรธจนหน้าอกะเพื่อม บ่นพึมพำว่า “ต่อให้เป็นขนมไหว้พระั์จากสวรรค์ก็ยังไม่ขายแพงขนาดี้เลย”
เหอตงเฟิงูค้าใเหล็กที่ซื้อขนมไหว้พระั์รสหวานของี่น้องมาแ้เิไปกินไปจนมาถึงหน้าร้านเกี๊ยว เขายิ้มจนาหยี “เนื้อหมูชั่งละเท่าใดกันเชียว แต่ขนมไหว้พระั์รสหวานตระกูลหลี่ใช้ทั้ง้ำัา น้ำาล แะาดำ เพียงสามอย่างี้ก็แพง่าเนื้อหมูแ้”
าชราไฝดำได้กลิ่นหอมอันเข้มข้นที่ะตุ้นความอยากอาหารเป็นพิเ พบว่าเป็นกลิ่นของ้ำัาที่มีาาแมากจริงๆ เขามองไปยังขนมไหว้พระั์รสหวานในมือของเหอตงเฟิงีครั้ง พบว่ามันมีน้ำาลทรายแดงผสมอยู่ ด้านบนก็โรยด้วยงาดำ ในใจึงคิดว่า ขนมไหว้พระั์ี้้ทุนสูงมาก ้าหลี่ยังกล้าทำมาขายี
เหอตงเฟิงจ้องมองไปยังของเหลวที่ไหลมาจากปากของาชราไฝดำ พลางหัวเราะแห้งๆ ครั้งหนึ่งแ้กล่าวเตือนขึ้นว่า “ี่า น้ำาไแ้ รีบเช็ดเถิด ระวังหยดใส่หม้อเกี๊ยว”
“ขนมไหว้พระั์หอมเหลือเิ” าชราไฝดำเช็ดน้ำลาย กล่าวปะโยคี้มาไม่ได้ เื่กล่าวก็ตบหน้าตนเองครั้งหนึ่ง เุใดปากของเขาจึงไปเอ่ยชมอาหารของคู่แข่งได้เล่า!
“หอมจริงๆ”พ
“ขนมไหว้พระั์ี้หอมเหลือเิ ูน่าอร่อย”
ูค้าหลายคนที่นั่งกินเกี๊ยวอยู่ได้กลิ่นหอมก็พากันเอ่ยชม
“ขนมไหว้พระั์รสหวานตระกูลหลี่ทำให้พยาธิในท้องของข้ามาเ้กันแ้ ข้าพกเงินติดัมาเพียงสิบทองแดง ซื้อได้แค่หนึ่งชิ้น ปะเดี๋ยวข้าจะกลับ้าไปเอาเงินมาสั่งจอง” เหอตงเฟิงทักทายสหายหลายคนแ้เิจากไป
สตรีนางหนึ่งเิะฟัดะเฟียดมาหยุดอยู่ที่ข้างี่น้อง้าหลี่ เื่เห็นพวกเขาก็ด่ากราดขึ้นทันที “สิบทองแดงพอซื้อปลาได้ชั่งเลยทีเี ขนมไหว้พระั์ชิ้นแค่ี้จะอร่อยเท่าปลาชั่งหรือ ข้าขอให้ี่น้อง้าหลี่ลดราคาให้เหลือชิ้นละหกทองแดงจะได้ซื้อไปใหู้าข้ากิน แต่พวกเขาก็ไม่ยอม เห็นแก่เงินเิไปแ้จริงๆ!”
.............................
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา