เรื่อง ทริปท่องเที่ยวอดีตของเซวียเสี่ยวหรั่น
ดวงอาทิตย์ลาลับทางตะวันตกเหลือเพียงรัศมีสีแดงอ่อนจางแต้มระบายบนขอบฟ้า แต่ป่าละแวกใกล้เคียงกลับถูกความมืดกลืนหายไปทีละน้อย.
"ฉะ... ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย"
เซวียเสี่ยวหรั่นรู้สึกขมปร่าในโพรงปาก ฝืนกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ ขยับแขนที่เริ่มจะแข็งเล็กน้อย พลางเหยียบกิ่งไม้ด้านข้าง่ๆ ลุกึ้มา
เมื่อครู่นี้เเห็นที่ราบค่อนข้างโล่งว่างที่ด้านซ้ายของเชิงเขา ึอย่างไรตรงั้ก็ไม่ได้มีแต่้ไม้ไปเสียหมด อาศัยช่วงที่ฟ้ายังไม่มืดสนิทลองไปดูสักหน่อยดีกว่า
ัจากลงมาึพื้น ก็รู้สึกแสบกลางฝ่าืเล็กน้อย เปลือกไม้ของ้ไม้้นี้มีแต่เสี้ยนตำื ปีนึ้ปีนลงครั้งเดียวก็ืแดงไปหมดแล้ว แม้จะหอบเล็กน้อย แต่เก็ไม่ได้นำพามากมาย ซอยเ้าวิ่งไปยังสถานที่ที่เล็งไว้เมื่อครู่นี้
แสงสว่างในป่าเริ่มริบหรี่ ใๆ ต่างก็รู้ว่าในป่ายามค่ำคืนอันตรายกว่าช่วงกลางวัน
สิ่งสำคัญที่สุดนี้ก็คือการหาสถานที่ปลอดภัยพักค้างคืน่ตะวันลับเหลี่ยมเขา เื่ในวันพรุ่งนี้ค่อยมาคิดัจากั้
พื้นที่โล่งแห่งั้ไม่ถือว่าไกล ัวิ่งงกๆ เิ่ๆ ออกมาจากป่าก็พบแล้ว ที่นั่นมีแม่น้ำค่อนข้าง้าสายึ่ ขณะเิข้ามพงหญ้ามาก็ได้ยินเสียงน้ำไหล
ความปีติยินดีผุดวาบบนดวงหน้าของเซวียเสี่ยวหรั่น ปู่ของเเคยสอนว่า หากหลงทางในป่าึ ให้หาลำธารให้พบ ัจากั้ค่อยเิไปตามทิศทางน้ำ จะพบเบาะแสของผู้คนได้ไม่ช้าก็เร็ว เาะไม่ว่ายุคสมัยไหน มนุษย์ล้วนชอบั้รกรากอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำ
ท้องฟ้ามืดลงทุกขณะ เซวียเสี่ยวหรั่นได้ยินกระทั่งเสียงร้องฮูกๆ ของเ้าแ ในที่โล่งแจ้งท่ามกลางป่าเขามืดมิดน่าสะพรึงอย่างเห็นได้ชัด เเก็บความดีใเสี้ยวั้ลงทันควัน
มีเนินเขาเตี้ยๆ อยู่ไม่ไกลจากแม่น้ำเ่าไรนัก ดูจากลักษณะานอกเห็นเป็เงาตะคุ่ม เซวียเสี่ยวหรั่นครุ่นคิดอยู่ครู่ึ่ ่ตัดสินใไปเสาะหาถ้ำหรือสถานที่หลบภัยสำหรับค้างแรมคืนนี้`
ัจากตัดสินใได้แล้วก็ยกเ้าเิไปทางั้ ถนนเลียบแม่น้ำค่อนข้างขรุขระ มีกรวดหินและพุ่มไม้สูงๆ ต่ำๆ กินพื้นที่บริเวณ้า เซวียเสี่ยวหรั่นต้องเิชิดขอบตลิ่ง คอยหลบเลี่ยงแอ่งน้ำและกอหญ้าชื้นแฉะ กระโข้ามสิ่งกีดขวางอย่างระมัดระวัง``
"เอ๋?"
ัจากกระโพ้นแอ่งน้ำแห่งึ่มา เซวียเสี่ยวหรั่นก็คล้ายเห็นวัตถุสีขาวต้องสงสัยลอยมาติดอยู่ริมตลิ่งึ่ึ่อยู่บนบก อีกึ่ยังอยู่ในน้ำ
ดูเหืนว่าจะเป็... คน?
ดวงตาของเซวียเสี่ยวหรั่นเบิก้าราวกับลูกกระพรวนทองแดง แต่ัจากั้ก็หรี่ตาให้ชัด
ไม่ผิด เป็คนจริงๆ
ว่าแต่ าแล้ว หรือยังมีชีวิตอยู่กันล่ะ ?
เซวียเสี่ยวหรั่นรู้สึกชาไปทั้งหนังศีรษะ กลืนน้ำลายระงับความตื่นเ้
เวลานี้ท้องฟ้ามืดสลัว ้ไม้โดยรอบเริงระบำอยู่ท่ามกลางสายลมราตรี
"นี่...?"
เไม่กล้าเ้าใกล้ จึงลองร้องเีเสียงเบา่
"เฮ้... คุณน่ะ ยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า"
เเพิ่มเสียงให้ดังึ้ รู้สึกคล้ายได้ยินเสียงสะท้อนกลับมาจากรอบทิศ สายลมราตรีพัดพาความหนาวเย็นมาต้องผิวา จนเซวียเสี่ยวหรั่นสั่นสะท้านไปทั้งั
แต่ยังคงไม่มีคนตอบกลับมา
เซวียเสี่ยวหรั่นอย่างตื่นั ล้วงเ้าไปในเป้หยิบกระป๋องบรรจุของเหลวสีแดงออกมา นั่นเป็สเปรย์พริกไทยสำหรับป้องกันัของเเอง
ไม่ว่าจะเป็คนหรือผี หากถูกสเปรย์เผ็ดร้อนแบบนี้เป็ต้องน้ำหูน้ำตาไหลหนีกระเจิง
เซวียเสี่ยวหรั่นั้สติให้มั่น เปิฝากระป๋อง ่ๆ เิเ้าไปอย่างระมัดระวัง
คนผู้ั้สวมชุดัยาวสีขาว มีคราบเลือดจางๆ สองสามรอยอยู่บนชุดั้ ใบหน้าถูกบดบังาใต้เรือนผมยาวเปียกชื้น
เป็ผู้หญิง?
เซวียเสี่ยวหรั่นค่อยรู้สึกเบาใ เิเ้าไปใกล้อีกสองสาม้า เอื้อมืไปหยิบกิ่งไม้แห้งมาเขี่ยคนบนพื้นเบาๆ
ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง คงไม่าไปแล้วจริงๆ หรอกนะ
เซวียเสี่ยวหรั่นเริ่มขนลุกู่
แต่พอพินิจอย่างละเอียดครู่ึ่ พอเห็นว่าแผ่นัของคนผู้ั้ยังกระเพื่อมึ้ลงอยู่ ก็พรูลมหายใอย่างโล่งอก ในป่า้าใหญ่ซ้ำยังวังเวงแบบนี้ หากมีใครสักคนอยู่เป็เพื่อน เคงรู้สึกสบายใึ้
ัจากโยนกิ่งไม้ในืทิ้ง เก็บกระป๋องสเปรย์กลับเ้าที่ ก็ย่อัลงเอื้อมืไปเลิกผมที่ปรกใบหน้าของคนคนั้ออก
"แม่เจ้า..."!
ใบหน้าโชกเลือดดวงั้ทำให้เซวียเสี่ยวหรั่นตกใจนล้มก้นจ้ำเบ้า แต่พอบั้นท้ายสัมผัสกับความเปียกชื้นอันเย็นเฉียบ เก็ดีดัผึงึ้มาทันที
ถอยักรูดออกไปหลาย้าเพื่อั้หลัก ่ตบๆ หน้าอกเีขวัญที่หนีกระเจิงกลับมา
อื้อหือ... หากเจ้ [1] เป็โรคหัวใก็คงจะหงายท้องไปแล้ว
นั่นเป็ผู้ชายหนวดเครารุงรัง มีแต่บาดแผลเต็มหน้า ดูเหืนว่าจะถูกเฆี่ยนด้วยแส้ แต่ละรอยล้วนฟกช้ำบวมแดง บางบาดแผลยังมีเลือดไหลอยู่ด้วยซ้ำ
โอ้์ ใครกันนะ ช่างโหดร้ายทารุณ ึกับใช้แส้เฆี่ยนใบหน้าคนได้ลงคอ เซวียเสี่ยวหรั่นลูบๆ แขนทั้งสองที่ผุดเป็ตุ่มหนังไก่เาะความตกใไปทั้งแถบ
เมื่อครู่นี้เนั่งทับลงไปในแอ่งน้ำขัง บั้นท้ายเย็นวาบ เซวียเสี่ยวหรั่นลอบด่าัเองในใ
พอั้สติได้ ค่อยเิเ้าไปใกล้คนผู้ั้อีกครั้ง เย่อัลง ยื่นืออกไปตบๆ ัของเขาอย่างระมัดระวัง "นี่... ุื่ิ ตื่นๆ ได้ยินฉันพูดไหม"
เขาเปียกโชกไปทั้งั ร่างาเหืนไม่มีความอบอุ่นอยู่เลย ร้องเีอยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่มีความเคลื่อนไหว
เซวียเสี่ยวหรั่นลังเลอยู่พักึ่ หากปล่อยให้เขาแช่อยู่ในน้ำต่อไป เกรงว่าคงไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้อีกแล้ว
เกัดฟันก้มลงไปจับหัวไหล่ทั้งสองข้างของเขาแล้วออกแพลิกเขาึ้มา
ต้องขอบคุณในความเจ้าเนื้อของเดังั้ึมีเรี่ยวแมากพอ มิเช่นั้คงยกผู้ชายร่างใหญ่ขนาดนี้ไม่ึ้ แม้ว่าเขาจะดูผอมมากอยู่ก็ตาม
ไม่ผิด ผู้ชายคนนี้ัผอมมาก กระูหัวไหล่ของเขายังทิ่มืของเเลย
ัจับพลิกึ้มาแล้ว เซวียเสี่ยวหรั่นึพบว่าเขายังกอดท่อนซุงยาว ความ้าเ่าชามใบใหญ่ไว้ในอ้อมแขน
เขาคงจะอาศัยเกาะไม้ซุงลอยมาึตรงนี้กระมัง
ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำดำเขียวและรอยเฆี่ยนจากแส้นับไม่ถ้วน เื้แหวกออกึ่ึ่ เให้เห็นผิวหนังบริเวณ้าซึ่งเต็มไปด้วยแผลเป็มากมาย ไหปลาร้านูนึ้มาอย่างเด่นชัด ผอมจนเหลือแต่หนังหุ้มกระู มีแค่การกระเพื่อมของหน้าอกที่แสดงให้เห็นว่าคนคนนี้ยังมีชีวิตอยู่
ยากจะจินตนาการได้ว่าชายคนนี้เคยผ่านการถูกทรมานแบบไหนมาบ้างึตกอยู่ในสภาพอันน่าสยดสยองแบบนี้
เซวียเสี่ยวหรั่นใเ้ตุ้มๆ ต่อมๆ คุกเข่าลงที่พื้นอย่างสองจิตสองใ เนื้อัมีแต่รอยเฆี่ยนแบบนี้ เขาคงไม่ใช่คนชั่วร้ายหรอกนะ ถ้าเกิดคนที่ช่วยกลายเป็คนเลวึ้มา ไม่เ่ากับหาเื่ใส่ัหรอกหรือ
แต่เห็นคนาแล้วไม่ช่วยเหลือก็ไม่ถูกต้องเหืนกัน
ในหัวของเซวียเสี่ยวหรั่นตีกันวุ่นวาย ตัดสินใไม่ได้
"ฮูกๆ" เสียงนกจากในป่าดังึ้ เซวียเสี่ยวหรั่นซึ่งยังลังเลอยู่สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใ
เเปล่งเสียง "เฮ้ย!" ใส่ัเอง คนผอมแห้งมิหนำซ้ำยังบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ เจะัอะไรนักหนา เขาจะฟื้นึ้มาได้รึเปล่านั่นก็เป็อีกเื่
ชั่วขณะั้ก็ไม่ลังเลอีกต่อไป เเริ่มจากออกแดึงท่อนไม้ให้หลุดจากอ้อมแขนของเขา่ ชายหนุ่มยึดเอาไว้แน่น อาจเป็เาะสัญชาตญาณการเอาัรอดอย่างแกล้า ดังั้แม้สลบไปแล้วก็ยังคงกอดเอาไว้อย่างแน่นหนา
ัปรับท่าทางจนลงัแบกร่างเปียกโชกของเขาึ้ัแล้ว เซวียเสี่ยวหรั่นึตระหนักว่าชายคนนี้สูงเป็พิเ ขนาดแบกไว้บนั เ้าของเขายังลากอยู่ที่พื้น
ท่ามกลางแสงสลัว เซวียเสี่ยวหรั่นหรี่ตาเพ่งทางเิโซซัดโซเซไปข้างหน้า เกือบทำคนบนัตกลงมาอยู่หลายหน
กว่าจะเิมาึเชิงเขาไม่ง่ายเลยสักิ เหายใอย่างเหนื่อยหอบ แหงนหน้าไปโดยรอบ ภูเขามีแต่ความมืดสนิท เห็นไม่ชัดว่าพอจะมีที่ไหนให้พวกเขาพักผ่อนได้บ้าง
าใต้ความจนใ เก็เิไปยังโขดหินขนาดใหญ่สองสามก้อนที่ั้อยู่บนเชิงเขา หาด้านที่เป็พื้นราบพอกำบังลมได้ แล้ววางชายคนั้ลงอย่างระมัดระวัง
เนื้อัของเขาเย็นเฉียบ แขนขาตกอย่างไร้กำลังวังชา ดูเหืนว่าจะมีเพียงลมหายใเฮือกสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่ หากเขาเกิดาึ้มา ทั่วทั้งผืนป่าแห่งนี้จะเหลือเเพียงคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า
เรีบดึงเป้ออก ัจากั้ก็ถอดเสื้อแขนยาวคลุมบนัเขา
ความหนาวเย็นหอบึ่วาบผ่านเ้ามา เซวียเสี่ยวหรั่นพลันขนลุกู่ แต่ก็ไม่สนใอะไรมากนัก เรีบรูดซิปเปิกระเป๋าเป้ออกค้นหา ในั้มีกระเป๋ายาใบเล็กพกพายามเิทาง มียาแก้อักเสบ ยาลดกรดในกระเพาะอาา ยาแก้ปวดและยาลดไข้นอกจากนี้ยังมีทิงเจอร์ไอโอดีนที่เปิขวดแล้ว ทั้งหมดนี้ล้วนเป็ยาที่ใช้เป็ประจำในโรงเรียน ออกมาจึงพกติดกระเป๋ามาด้วย
บางครั้งเกินเยอะเกินไปจนปวดท้อง บางครั้งไม่ระวังโดนไอเย็นก็จะปวดรอบเดือน ดังั้จึงเตรียมลดกรดกับยาแก้ปวดไว้เสมอ ่ยาลดไข้กับยาแก้อักเสบ มีครั้งึ่ไข้ึ้ เลยไปเบิกมาจากห้องพยาบาลที่โรงเรียน ต่อมาัจากไข้ลดจึงไม่ได้กินต่อ เหลือทิ้งไว้มาจนบัดนี้ ่ทิงเจอร์ไอโอดีนเเคยหกล้มหัวเข่าแตกเลยซื้อมา ใช้ไปแค่ไม่กี่ครั้ง
"มีบาดแผลต้องกินยาแก้อักเสบกับยาแก้ปวด่"
เซวียเสี่ยวหรั่นค้นหากระเป๋าผ้าลายดอกใบเล็ก นั่นคือกระเป๋ายาของเ จากั้ก็ค้นยาแก้อักเสบกับยาแก้ปวด ้กับน้ำแร่ที่เหลืออยู่ึ่ขวดออกมา
เใช้กระเป๋าเป้หนุนศีรษะของชายคนั้ ่ลองป้อนน้ำให้เขาเล็กน้อย
"นี่ ได้ยินฉันพูดไหม ื่ิคุณ ตื่นๆ"
เซวียเสี่ยวหรั่นตบๆ หัวไหล่ของเขาอย่างเบาื แต่ไม่มีความเคลื่อนไหว
"คุณดื่มน้ำสักหน่อยนะ"
เรินน้ำใส่ฝาขวดเล็กน้อย เผื่อเขาดื่มไม่เ้าปาก เจะได้ไม่ต้องเปลืองน้ำ มีแต่์เ่าั้ที่รู้ว่าพรุ่งนี้เต้องดื่มน้ำที่ยังไม่ผ่านการฆ่าเชื้อจากแม่น้ำหรือเปล่า
แม้อยากจะหลีกเลี่ยงบาดแผลบนใบหน้าของเขา แต่รอยเฆี่ยนลายพร้อยเหล่าั้แทบจะกินพื้นที่ทั้งหมด มีที่ว่างให้วางืเสียที่ไหน าใต้ความรู้สึกจนปัญญา จำต้องบีบปากของเขาให้เปิออก แล้วเอาน้ำกรอกลงไป
รอครู่ึ่ ยังไม่เห็นมีความเคลื่อนไหว เจึงหยิบขวดน้ำึ้มาแล้วเทใส่ปากเขาอย่างระมัดระวัง
ัตรวจสอบดูแล้ว ขณะพิจารณาอยู่ว่าจะยัดยาใส่ปากเ้าไปโดยตรงเลยดีหรือไม่ เปลือกตาของชายผู้ั้ก็ดูเหืนจะขยับ
เซวียเสี่ยวหรั่นดีใจนออกนอกหน้า "นี่ ุื่ๆ ตื่นเร็วๆ เ้า"
เสียงของเดังึ้อย่างอดไม่ได้
ทันใดั้ก็มีเสียงก้องสะท้อนกลับมาจากในป่าทำให้เผวาตกใกับเสียงของัเอง
เซวียเสี่ยวหรั่นกวาดความมืดรอบด้านอย่างตื่นั จึงไม่ได้สังเกตเลยว่าเปลือกตาของชายที่นอนอยู่เปิออกึ่ึ่ ดวงตาขยับน้อยๆพ
"ตกใแทบา... อ๊ะ!"
น้ำเสียงชะงักกะทันหัน
คอของเซวียเสี่ยวหรั่นถูกคนบีบ แเค้นอันหนักหน่วงส่งผลให้ใบหน้าของเแดงก่ำเป็สีโลหิต พูดอะไรไม่ออกสักคำ!
...
เชิงอรรถ
[1] หมายึี่สาว
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??