เรื่อง เกิดใหม่ครั้งนี้ ขอเป็นเจ้าของที่ดินในยุค 90
ใะที่ำลังมีความสุข จู่ๆ เิภาพเหตุการณ์ึ้ใหัวซูอิน.
นั้นคือช่วงเวลาพัก นักเีมัธยมต้นทั้งหมดโรงเีทดลองได้ารวมตัวกันที่สนาม้าตึกเี เสียงเพลงดังออกาจากลำโพงว่า “กระโออกำลังา” นักเีชายและหญิงพากันกระโอย่างเป็นระเบียบ เกระโไปพร้อมกับคนอื่นๆ เช่นกัน
ยกแขน กระโึ้ลง ัจากเคลื่อนไหว จู่ๆ เอวกระโปรงเก็คลายออก กระโปรงสีกรมท่าหลุดเลื่อนลงไปที่ขาจนลงไปกองกับพื้น
นักเีมัธยมต้นทั้งหมดและคุณครูทุกคนเห็นเหตุการณ์ครั้งนั้น
แต่เดิมเนื่องจากข้ามภพาเิอย่างกะทันหัน ทำให้เอยู่ภายใต้แรงกดดันากายใใจ รู้สึกราวกับตนเองพังทลาย การที่กระโปรงเหลุดใครั้งนั้นถือเป็นฟางเส้นุท้ายที่เือยู่ ตั้งแต่นั้นาเก็เิ้้าตลเื่อยู่ใโรงเี ไม่เงยึ้าเลย
ซูอินลูบเอวกระโปรง บริเวณยางยืดมีช่องขนาดใหญ่ราวๆ นิ้วหัวแม่มือ เื่เปิดูข้างใ พบว่ายางยืดเืเพียงเส้นไหมที่เชื่อมอยู่สามเส้น `
``
ปลายด้ายจำนวนากแตกออก โดยมีลักษณะไม่ปกติเอาากๆ มองแวบแเหมือนกับว่ามันแค่ยืดออกามกาลเวลา แต่หากสังเกตอย่างถี่ถ้วนจะพบว่ารอยแตกทั้งหมดเป็นเส้นตรง รอยตัดสม่ำเสมอ เห็นได้ชัดว่ามีคนจงใจตัดมัน
ที่แท้การที่กระโปรงหลุดไม่ใช่เป็นแค่ความบังเอิญ แต่มีคนทำ
หลิงเมิ่ง…
ันั้นซูอินนึกถึงชื่อนี้เป็นชื่อแ เมองไปที่พื้นตรงรอยต่อระห่ากระเบื้อง เเห็นเส้นด้ายทีู่ตัด
นี้เั่ใ่า อีกฝ่ายจงใจ
เื่เผชิญกับแสงยามเช้า ซูอินหรี่าและเริ่มหาวิธีจัดการกับมัน
บอก่ัแ่ ความคิดนีู้ปัดทิ้งทันทีที่นึกได้ ที่กินข้าวเช้า ท่าทีอู๋อู๋หันไปให้ความสนใจหลิงเมิ่ง และหลิงจื้อเฉิงก็เชื่อฟังอู๋อู๋าตล พูดไปก็เสียเวลาเป่า เอาจลงด้วยเื่ราวยุ่งเหยิง
แต่เก็ไม่สาารถปล่อยผ่านเื่นี้
ทำอย่างไรดี
ทันใดนั้นซูอินก็จำอีกเื่ึ่ที่เิึ้ใชาติ่ได้ เพยัก้าเงียบๆ แสร้งทำเป็นไม่มีอะไร่จะหยิบเสื้อผ้ากลับ้
ประูู้ลงกลอน ่ที่เจะเริ่มค้นหาสิ่งใู้ ไม่นานเก็พบด้ายหลเล็ก
หลิงจื้อเฉิงมีเพื่อนที่เปิดโรงงานเย็บปักถักร้อย ใโรงงานพวกเขามีเส้นด้ายชนิดึ่ที่เรียกว่า “เส้น้าะาน้ำ” หากอยู่ใสภาพแห้งก็แทบไม่ต่างจากเส้นด้ายทั่วไป แต่หากโดนน้ำใอุณหภูมิที่เกินยี่สิบองศาก็จะละลายอย่างรวดเร็ว
เตัดเส้นด้ายที่เชื่อมอยู่เพียงสามเส้นนั้น ยางยืดขาดเป็นท่อน ัจากร้อยด้ายแล้วเจึงเย็บมันเข้าด้วยกันอีกครั้งอย่างประณีต ่จะลองดึงยางยืด จากนั้นเย็บซ่อมใุอื่น มองผ่านช่องขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือก็แทบจะไม่เห็นความผิดปกติใดๆ
ัจากทำทั้งหมดนี้เสร็จ เก็ใช้มือข้างดึงเพื่อให้ั่ใ่ายางยืดนั้นมีความยืดหยุ่นสูง ไม่ต่างอะไรกับชุดนักเีปกติ
เมีชุดนักเีชุดเพื่อให้ง่ายต่อการซักเปี่ เพับกระโปรงทีู่แก้ไปครั้ง เก็บไว้กับอีกชุดึ่ที่อยู่ใู้ซึ่งเป็นตัวที่เจะใส่
ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็มีเสียงเคาะประู
าแล้ว ซูอินรู้สึกตื่นเต้น
เื่เปิดประูก็พบว่าหลิงเมิ่งำลังยืนอยู่้าประู ใมือถือน้ำผลไม้ มองเด้วยสี้าที่เต็มไปด้วยความหวัง
“พี่คะ วันนี้ฉันไปเีวันแ ไม่มีชุดนักเี ได้ยินคุณแม่บอกว่าพี่มีชุดนักเีชุด ฉันขอยืมได้ไหมคะ”!
เดิมทีหลิงเมิ่งตั้งใจจะสวมชุดที่ซื้อาใหม่เื่วานไปโรงเี แต่เื่ครู่บนโต๊ะอาหารเพิ่งจะมีการถามถึงเื่ชุดนักเี ได้ยินอู๋อู๋บอกว่ามีชุดนักเีชุด ใใจเก็เิความคิดทันที ไม่ผิดหรอกที่เจะไม่ได้นึกถึงใุนี้ ด้วยภาวะเศรษฐกิจเช่นนี้บ้านเ่านักเีมัธยมนอกเมืองไม่ดีเท่ากับนักเีใเมือง ชุดนักเีจึงมีเพียงเสื้อแขนยาวึ่ตัวและกางเกงขายาวึ่ตัว
หากซูอินสังเกตเห็นและเปี่เป็นอีกชุดึ่จะทำอย่างไร เพื่อความปลภัยหลิงเมิ่งจึงตัดสินใจยืมชุดนักเีอีกชุดึ่เ
ซูอินพอใจาก ใเวลานี้เข่มอารมณ์โดยไม่ได้ตอบรับทันที
“วันนี้เป็นวันที่เรายงานตัววันแ ไม่มีชุดนักเีถือว่าเป็นเื่ปกติ”
หลิงเมิ่งนำน้ำผลไม้ใส่ใมือเ สี้าจริงจัง “วันนี้ฉันรายงานตัววันแ ไม่อยากเป็นุเด่นเกินไป ัไ็าม หากสาารถยืมได้ก็จะได้ไม่ต้องทำผิดกฎโรงเี พี่คะ อนุญาตให้ฉันยืมไม่ได้หรือคะ”
เูน้ำเสียงออ้อนทำให้ใจ่ ซูอินถอนหายใจ
“ตกลง”
เหันไปหยิบอีกชุดึ่ออกาจากู้เสื้อผ้า “รับไปสิ”
หลิงเมิ่งรับาด้วยท่าทีดีใจ ่จะวิ่งกลับเข้า้นอนตนเองที่อยู่ชั้นบน เพลิกู ขั้วต่อยางยืดไมู่ตัดออก น่าจะไม่ใช่ชุดเดียวกัน แต่ทว่าก็ยังไม่วางใจ เดึงยางยืดออกแรงๆ เื่แน่ใจว่ามันไม่ขาดก็โล่งใจ
เมองเสื้อผ้าสวยที่วางอยู่บนเตียง หากจะเล่นละครก็ต้องเล่นใหุ้ จากนั้นจึงเปี่ชุด
เพื่อไปส่งหลิงเมิ่งที่โรงเี หลิงจื้อเฉิงขับรถเมอร์เซเดสเบนซ์ที่จไว้ที่บริษัทกลับา
่้านี้ซูอินได้นั่งรถระดับไฮเอนด์าตลนี่นา…โลโก้รถรูปสามแฉกส่องประาแวววับ ขจัดความรู้สึกผิดครั้งุท้ายใใจหลิงเมิ่ง
อู๋อู๋มองเสื้อผ้าบุตรสาวด้วยความงุนงง แต่ัจากที่ได้ยินคำอธิบายถึงสาเหตุใใจอีกฝ่ายจึงได้เข้าใจ
“รอให้รายงานตัวเสร็จ เดี๋ยวแม่จะซื้อชุดนักเีให้ใหม่”
ะสาร์ตรถ สามีภรรยาตระกูลหลิงนั่งอยู่แถวแ ซูอินและหลิงเมิ่งนั่งอยู่แถวั เื่พูด หลิงเมิ่งรีบโถมตัวไปด้าน้าและทำ้าาออ้อนใส่อู๋อู๋ทันที
“เืแค่สัปดาห์ก็จะถึงวันสอบเข้ามัธยมปลาย ซื้อาก็ใส่ได้แป๊บเดียว หนูยืมพี่ใส่ก็ได้ค่ะ คุณพ่อคุณแม่หาเงินาอย่างยากลำบาก หนูไม่อยากฟุ่มเฟือย”
ไม่ใช่แค่อู๋อู๋ แม้แต่หลิงจื้อเฉิงเองก็พอใจ ประหยัดมัธยัสถ์ ใข้อนี้ถือเป็นสิ่งที่ดี
มีเพียงซูอินที่้้า ดวงาเฉายแววเย้ยหยัน าเอาเสื้อผ้าที่เเอาไว้ซักเปี่ใแต่ละวันไปใส่ คนเ่านี้เคยถามความคิดเห็นจากเบ้างไหม ่าเะ อย่างไรเสียเครื่องแบบนักเีก็ใช้เงินตระกูลหลิงซื้อา เไม่คิดจะสนใจเื่นี้ หวังแค่ว่าหากเิเื่ราวต่อจากนี้ หลิงเมิ่งจะยังยืนหยัดอยู่กับหลักการนี้หรือไม่
บ้านตระกูลหลิงอยู่ใชุมชนเล็กๆ ใกล้โรงเี ออกจากชุมชนตรงไปเรื่อยๆ จากนั้นเลี้ยวแล้วก็ถึง สามีพูดคุยกันครู่เดียว รถเมอร์เซเดสเบนซ์ก็าถึง้าประูโรงเี
ใเมืองระดับสามระดับสี่เช่นนี้ รถเมอร์เซเดสเบนซ์จึงถือว่าเป็นรถที่หรูาก เื่รถจอยู่้าประูโรงเี ก็เรียกความสนใจให้คนหันามองได้ากทีเดียว ครั้นซูอินผู้เป็นดั่งบุคคลสำคัญใช่วงเวลานี้ลงจากรถ เื่นี้ก็แพร่สะพัดไปใโรงเีอย่างรวดเร็วราวกับสายลม
หลิงเมิ่งผู้ชอบตกเป็นที่สนใจำลังอาบแสงแดดยามเช้า เช็ดเหงื่อบน้าผาก สบาผู้คนที่จับจ้องาด้วยสี้าเย่อหยิ่ง
คุณพ่อฉันน่ะ ขับเบนซ์เชียวนะ…
ที่ปรึกษาซุนซึ่งาถึงโรงเีตั้งแต่เช้าได้าต้อนรับคนจากตระกูลหลิงทั้งสามคนเพื่อนำไปยังอาคารสำนักงาน และเป็นคนแนะนำหลิงเมิ่งให้กับอาจารย์ที่ปรึกษา้มัธยมศึกษาปีที่ 3 ้ 1 หลี่อวี้จือได้รู้จักด้วยตนเอง
แต่ซูอินนั้นแยกไปยังอาคารเีคนเดียว โดยไม่รออยู่้า้เีด้วยซ้ำ เได้รับความสนใจจากเพื่อนร่วมชั้นจำนวนาก เเตรียมใจไว้ล่วง้าแล้ว แววาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจและสงสัยใคร่รู้มองา โดยเฉพาะแววาที่ไม่เป็นมิตร ใเวลานี้เเริ่มรู้สึกทนไม่ไหว
จิตใต้สำนึกบอกให้เทำตัวเป็นเพียงนกัค่อมอีกครั้ง แต่เพียงครู่เดียวเก็นึกได้ว่าตนเองไม่ควรเิามเส้นทางเก่าเหมือนใชาติ่ เพยายามบังคับัตนเองให้ตั้งตรง ต้อนรับสายาเ่านั้นที่มองา
จะว่าไปแล้วก็แป เดิมที่เเอาแต่้้า้าด้วยความระมัดระวัง คนเ่านี้มองำเอย่างละเอียด นี้ที่เเงย้าและยืดอก สายาเ่านั้นจึงหลบไปบ้าง เื่กวาดามอง ก็พบว่าบางคนยิ้มให้เอย่างเป็นมิตร
ซูอินได้รับขวัญและำลังใจ ทำให้เก้าวเิอย่างเป็นธรรมชาติากึ้ เื่เิาถึง้เีเก็กล้ามองเพื่อนร่วมชั้นเ่านี้ตรงๆ
ความประหลาดใจและท่าทีไม่เป็นมิตรยังคงอยู่เช่นเดิม ซูอินกวาดสายามองเพื่อนร่วม้ทั้งหมด ่จะหยุดที่นักเีชายคนึ่ เจำได้ดีว่าคนคนนี้เื่ชาติ่เคยรังแกเ
ค่อยเป็นค่อยไปก็แล้วกัน
การที่หลิงเมิ่งไปเปี่เสื้อผ้าทำให้ใช้เวลาพอสมควร ใเวลานี้นักเีทั้งหมดใ้าถึงแล้ว นอกจากที่นั่งด้านัุที่่าอยู่ ที่เืตรงกลางแถวสามก็่าเช่นกัน ซูอินนึกึ้ได้พี เพราะที่ตรงนั้นคือที่นั่งเ พ
เพิ่งนั่งลงยังไม่ทันจะเก็บกระเป๋าก็มีคนเข้าาห้อมล้อม โชคดีที่เสียงอสำหรับอ่านหนังสือเช้าดังึ้ทันเวลาเพื่อช่วยเออกจากกองเพลิงนี้
เื่หยิบหนังสือภาษาอังกฤษึ้า ซูอินจึงเริ่มอ่านหนังสือยามเช้า เสียงอ่านตำราผลักสายาที่มองาด้วยความประหลาดใจเ่านั้นออกไป ทำให้เโล่งอก
ที่อ่านหนังสือยามเช้าไปได้ใสาม คุณครูที่ปรึกษาก็พาหลิงเมิ่งเข้าาใ้เี
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา