เรื่อง เกิดใหม่ครั้งนี้ ขอเป็นเจ้าของที่ดินในยุค 90
“พนันก็พนันสิ”.
หลี่อวี้จือโพล่งึ้ด้วยาโมโห ที่ปรึกษาซุนและุครูที่ปรึกษาของห้องสอง ิซิ่วต่างตกตะลึง
ุครูที่ปรึกษาที่จบการศึกษาู เหตุใดจึงมาโต้เถียงกับนักเีเพื่อพนันกันเช่นนี้ ยังมีาเป็นครูอยู่ืเปล่า
ในาเป็นิ ภายัหลี่อวี้จือเริ่มรู้สึกเีใจ แต่เธอพูดไปแล้ว ึ้ัเสือแล้วไม่อาจลงได้ง่ายๆ
มีเพียงซูอินที่เผยยิ้มมุมปาก หากเป็นในยามปกติหลี่อวี้จือไม่มีทางรับคำเช่นนี้แน่ แต่ใครใช้ให้ซุนเจี้ยนมาชนเธอ่ อีกั้ยังูพูดจาต่อ้า การูโจมตีจากภายในและภายนอกโดยไม่มีจุดบ ตัวเธอในยามนี้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
เื่ก้าว่าสิ่งที่ยากที่สุดมาได้แล้ว เรื่องัจากนี้ก็สามารถจัดการง่ายึ้`
``
“หากพนันกัน ก็ควรมีอะไรที่โชคดีสักหน่อย”
ซูอินหันไปมองหลี่อวี้จือ “ถ้าฉันแ้ ฉันจะโสำหรับคำพูดไม่เหมาะสมที่พูดกับเธอเื่ครู่ อีกั้จะไปจากห้องนี้ด้วยตนเอง”
ารู้สึกเีใจภายัของหลี่อวี้จือกลายเป็นารู้สึกมุ่งมั่น ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกที่มอบเข็มกลัดให้ ืครั้งต่อมาที่รับประทานอาหารร่วมกัน สองสามีภรรยาตระกูลิก็ไม่เคยเอ่ยถึงซูอิน ท่าทีที่แสดงบ่งบอกอย่างชัดเจน ิ่ไปกว่าั้ ในตอนนี้คะแนนของเธอตกฮวบ หากอยู่ที่ห้องนี้ต่อไป มีแต่จะดึงเกรดเฉลี่ยในการสอบเข้าโรงเีชั้นมัธยมปลายให้ต่ำลง
“จำคำพูดของตัวเองด้วยล่ะ”
“มีมองอยู่ตั้งเยอะ ฉันไม่มีทางผิดคำพูดแน่ แต่กลับกัน หากเธอแ้ เื่ครู่ที่พูดว่าร้ายและหยาบคาย เธอจะต้องโฉัน”
เป็นครูอย่างเธอน่ะืจะต้องโนักเี หลี่อวี้จือรับไม่ได้ แต่เื่นึกถึงคำอธิบายของสองสามีภรรยาตระกูลิ เธอก็วางใจ
“ตกลง”
“ถ้าเช่นั้ก็ขอเีเชิญที่ปรึกษาซุน ุครูิ และเพื่อนนักเีทุกเป็นพยานให้พวกเราด้วยนะคะ”
“นี่…ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”
ิซิ่วเป็นเอาใจใส่เรื่องการสอนมาโดยตล น้อยนักที่จะเข้ามายุ่งกับาขัดแย้งเช่นนี้ ไม่ได้ที่จะมองไปทางซูอิน เ็โง่นี้ทำไมถึงไม่เข้าใจ นักเีปะทะกับครู เว้นเีแต่ว่าครอบครัวจะมีอำนาจ หากเป็นนักเีธรรมดาทั่วไปมีแต่จะเีเปรียบ
สู้ไม่ได้อย่างแน่นอน!
ซูอินสังเกตเห็นสายาของเธอ ก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ
อันที่ิบนโลกนี้มีุครูอีกาที่มีาตั้งใจ รับผิดชอบในหน้าที่ และุครูิซิ่วก็เป็นครูท่านหนึ่งที่มีารับผิดชอบา ในตอนแรกที่มีการแบ่งห้องเีของชั้นมัธยมต้น แรกที่จับฉลากคือหลี่อวี้จือ สุด้าเื่ทุกเลือกกันหมดแล้ว จึงจะถึงคราวของิซิ่ว
แะ้เหตุั้ ิซิ่วจึงเป็นุครูทีู่แลห้องสอง าปีมานี้คะแนนของนักเีไม่ต่างจากคะแนนห้องหนึ่งของหลี่อวี้จือเท่าไร
น่าเีดายที่ผู้อุทิศตนให้กับการสอนเท่าั้อย่างิซิ่ว เื่ประเมินาๆ อย่างแล้ว เธอเทียบไม่ได้กับแขนที่ยาวย่อมเต้นระบำสวย[1] อย่างหลี่อวี้จือ
่เวลาแห่งการต่อสู้อย่างดุเดื ซูอินเข้าใจเรื่องต่างๆ าึ้ เื่หันมาอีกครั้ง หลี่อวี้จือซึ่งได้รับาสนใจได้เชิญให้ที่ปรึกษาซุนมาร่วมเป็นพยานในครั้งนี้
แม้จะรู้สึกว่ามันเป็นแค่เรื่องไร้สาระ แต่เื่นึกถึงาสัมพันธ์ของหลี่อวี้จือและผู้อำนวยการโรงเี ที่ปรึกษาซุนก็เลือกที่จะตอบตกลง
บนโพเดียม หลี่อวี้จือยืนกอก มองซูอินด้วยสายาูู่จะเอ่ยด้วยน้ำเีงเหยียดหยาม “หลักฐานล่ะ”
“รีบร้อนไปทำไม ใ้แล้วละ”
ซูอินกลับมายังที่นั่งของตนเอง เธอ่สายาบอกให้สวีเหวินเหวินที่เป็นกังวลสงบลง จากั้เปิดลิ้นชัก ล้วงเข้าไปในกระเป๋าหนังสือ เธอควบคุมทุกสิ่งอย่างมีสติ หยิบเทปมา
หน้าห้องมีเครื่องเล่นเทปสำหรับใช้ในวิชาภาษาอังกฤษ ซูอินหมุนปรับเีงให้ดังที่สุด เื่ใส่เทปลงไปแล้วก็กดปุ่มเล่น
“surprise~”!
ท่องศัพท์เีงชัดเจนามมาตรฐาน
สีหน้าของหลี่อวี้จือเริ่มทนไม่ไหว “นี่เป็นั่โมงคณิตศาสตร์ แต่เธอเปิดเทปภาษาอังกฤษ…”
ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ เีงเทปภาษาอังกฤษก็หายไป มีเีงของอู๋อู๋ดังึ้แทน “เป็นเธอ…ที่ไม่คิดให้ถี่ถ้วน ถึงได้ตัดกระโปรงแบบั้ เธอเองก็เีใจเช่นกัน”
หากประโยี้ยังไม่ชัดเจนว่าที่ “ตัดกระโปรง” ืใ ประโยคต่อไปก็จะทำให้าิกระจ่างึ้
“แต่การที่เธอตั้งใจทำให้เมิ่งเมิ่งขายหน้าต่อหน้าเพื่อนใหม่ แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยื”
เื่ี่วัน่ในวันั์ สถานที่แห่งนี้ทุกได้เห็นฉากกระโปรงหลุดกันถ้วนหน้า แม้จะ่าไปี่วันแล้ว แต่เนื่องจากเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่ไม่ได้เกิดึ้บ่อยๆ ใะว่างนี้ นักเีั้ห้องจึงยังคงจำได้
ในเวลาั้เต็มไปด้วยาโกลาหล าคิดว่ามันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ เพราะชุดนักเีูิตมาอย่างไม่ประณีต ซึ่ง่หน้านี้ก็ใช่ว่าจะไม่เคยมีกรณีเช่นนี้เกิดึ้
ในวันนี้เื่มีเทปเีงมายืนยัน ทำให้ทุกรู้แจ้งทันที
นักเีั้ห้องรวมไปถึงที่ปรึกษาซุนและุครูิซิ่วตกตะลึงเป็นอย่างา
เป็นาตั้งใจิๆ ื แต่เ็สาวที่ขายหน้าคือที่ลงื และได้รับกรรมของตนเองอย่างั้ื
เป็นไปได้ว่านี่อาจเป็นดั่งตำนานทีู่เล่าขานว่า เื่ฟ้ากระจ่าง าั่ย่อมตอบแทนั่ าดีย่อมตอบแทนดี
ที่ปรึกษาซุนยังไม่เท่าไร แต่นักเีอื่นๆ กลับชะงัก เพื่อนร่วมชั้นารู้สึกไม่ประทับใจนักกับิเมิ่ง แววาของพวกเขามองซูอินด้วยาเห็นอกเห็นใจ เธอเกือบูหลอก ั้ที่เป็นเหยื่อ แต่กลับูประณาม แบบนี้มันไม่น่าสงสารไปหน่อยื
หลี่อวี้จือที่ยืนอยู่บนโพเดียมตกตะลึง นี่…ไม่เหืนกับที่เธอได้ยินมาเลย
ในห้องเีเงียบสนิท ซูอินมองหน้าที่คร่ำเครียดของหลี่อวี้จือ เธอกดปุ่มกรอกลับและเล่นซ้ำอีกสามครั้ง
“ี่รอบแล้ว ได้ยินชัดเจนแล้วใช่ไหม”
“นี่…นี่มันเป็นไปได้ยังไง”
ซูอินยิ้มบาง “ฟังจากน้ำเีงเธอ เหืนกับจะรู้อยู่แล้วสินะว่าเกิดอะไรึ้”
แววาของหลี่อวี้จือตื่นตระหนก ้เอ่ยมาด้วยท่าทีที่แข็งแกร่ง แต่จิตใจกลับขี้ขลาดาขาว “นี่คือท่าทีที่สมควรพูดกับเป็นครูื”
“่หน้านี้ฉันพูดชัดเจนแล้ว หากเป็นครูที่รับผิดชอบหน้าที่ของเป็นครูได้ดีเหืนกับุครูิ ถึงจะควรค่าแก่การอาชีพที่มีเกียรติเช่นนี้”
หยุดไปครู่หนึ่ง สายาของซูอินมองไปที่เข็มกลัดคริสตัลซึ่งติดอยู่บนหน้าอกของอีกฝ่าย่จะพูดช้าๆ “แต่เธอ ไม่เหมาะสม!”
“เอาละ ิิ ทำไมโต้เถียงุครูเช่นนี้ล่ะ เ็ดี ฟังคำพูดของลุงซุนนะ ใจเย็นๆ”
ที่ปรึกษาซุนที่มองอยู่เอ่ยด้วยน้ำเีงที่เต็มไปด้วยาเมตาของผูู้าุ แต่สายากลับแฝงด้วยคำตักเตือนและไม่พอใจ
ซูอินเข้าใจว่าการกระทำของเธอในตอนนี้ หากจะพูดใหู้เป็นเรื่องใหญ่ก็เท่ากับว่า เป็นการท้าทายประเพณีจีนในการเคารพและใหุ้ค่าครูบาอาจารย์มาอย่างยาวนานเป็นเวลาาพันปี หากจะพูดใหู้เป็นเรื่องเล็ก ก็อาจทำใหุ้ครูส่วนใหญ่ในโรงเีไม่สบายใจนักกับเรื่องนี้
ในด้านเหตุ เธอควรปฏิบัติามคำพูดของที่ปรึกษาซุน ป่เรื่องนี้ไปโดยไม่ถือสา
แต่ในด้านารู้สึก…ชาติ่เธอูหลี่อวี้จือคุกคามตั้งนาน ในชาตินี้ก็มาูเธอพูดให้ร้ายและตำหนิติเตียนอีก
พระเจ้าให้โอกาสเธอกลับมาเกิดใหม่ ไม่ใช่เพื่อให้เธอมาทำตัวหดหู่ไร้ประโยชน์ สถานการณ์ที่แย่ที่สุดใช่ว่าเธอไม่ได้เีต่อื แล้วเธอยังจะกลัวอะไรอีกล่ะ
ทันใดั้พันธนาการทีู่เรียกว่า “เหตุ” ก็ูบีบให้จนมุม เธอหรี่า มุมปากเผยรอยยิ้มเย็นชา
“เป็นเพราะหลี่อวี้จือพูดให้ร้ายหนู่ ตำหนิโดยไม่แยกแยะูผิด ข้ามเรื่องที่จะต้องโในาผิดนี้กันไป่ ลองสลับกัน หากในตอนนี้หลี่อวี้จือเป็นฝ่ายชนะ เธอจะร้องขอให้เห็นใจืคะ พวกุจะโน้มน้าวไม่ให้เธอไม่โต้เถียง และยอมป่หนูไปไหมคะ”
กล่าวจบเธอมองไปทางเพื่อนร่วมห้อง “ครูเป็น นักเีอย่างพวกเราก็เป็น ครูมีเกียรติในตนเอง แล้วนักเีอย่างพวกเราไม่มีเกียรติในตนเองืคะ ศักดิ์ศรี เกียรติของนักเีสามารถยอมให้ครูเหยียบย่ำได้ามอำเภอใจืคะ”
สุด้า เธอมองไปทางหลี่อวี้จือ
“แ้พนันแล้ว เหตุแบบนี้แม้แต่เ็สามขวบก็ยังรู้ เธอ จะโไหม”
อันที่ิหลี่อวี้จือไม่ได้ใส่ใจหน้าที่ครูที่ปรึกษาประจำห้องสักเท่าไร ่สามปีที่่ามาสำหรับชั้นมัธยมต้น เธอมักจะประจบสอพลอทีู่่ และกดขี่ข่มเหงผู้ต้อยต่ำ ปฏิบัติต่อบรรดาผู้ปกครองของนักเีที่มีอำนาจด้วยสิทธิพิเศษามาย ปฏิบัติต่อครอบครัวที่ทำงานทั่วไปโดยป่ปละละเลย ตำหนิ และทารุณ
เนื่องจากใน่เวลาปกติผู้เป็นครูที่ปรึกษาใช้อำนาจในทางมิชอบ ทำให้นักเีาไม่กล้าต่อ้า
วันนี้เื่ซูอินพูดมีเหตุ จึงกระตุ้นาโกรธที่นักเีทนมาตลสามปีได้สำเร็จ ่าุสิบ้าสิบหกปีถือเป็นวัยต่อ้า เื่มีผู้นำ ในที่สุดพวกเขาก็กล้าที่จะระบายมา
พ
“โ!”
ไม่รู้ว่าใครตะโกนนำ คำเรียกร้องของพวกเขาโถมึ้มาราวกับคลื่นยักษ์สึนามิ “โ! โ!”
เีงที่ตะโกนเพื่อต้องการให้เธอ “โ” ราวกับฝ่าืที่ตบหน้าหลี่อวี้จือ แก้มสองข้างร้อนผ่าว เธอโกรธจนสามารถเจาะพื้นให้เป็นร่องหนีไปได้ ไม่ไหวแล้ว เธอยกืปิดปาก ่จะวิ่งจากห้องเี
-----------------------------------------------------------------------------
[1] แขนที่ยาวย่อมเต้นระบำสวย าถึง ผู้ที่มีุสมบัติดี ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดีไปเีหมด
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา