Guildmystic มนตราพันธนาการ II

,พ่อมด ฃตัวตนของเขาช่างเลือนราง

ตัวตนของเขาช่างเลือนราง

หัวใจไร้ซึ่งแสงแห่งความหวังใด

มีเพียงนางยึดมั่นในดวงใจ

ฤๅจะพ่ายพันธนาการแห่งมนตรา

+/+/+/+/+

ทรมาน

ทั้งจากร่างกายที่ควบคุมไม่ได้และหัวใจ

ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเช่นนี้

เขาต้องการเอง

แต่เมื่อได้ฟังจากปากนางก็ยังเจ็บปวดอยู่ดี

ไม่ว่าความสุขหรือความทุกข์

นางล้วนสร้างและส่งผลต่อเขาได้ไม่ธรรมดา

นั่นเพราะนางสำคัญต่อเขายิ่งกว่าใคร

หากมีหนทางอื่นให้เลือก

เขาคงไม่ยอมถอยกลับมาเช่นนี้

“ข้าอยากมีชีวิต...”

พ่อมดเอื้อมมือออกไปคว้าอากาศอันว่างเปล่า

ก่อนค่อย ๆ ทิ้งแขนวางลงบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง

ดวงตามองผ่านแว่นที่เลื่อนหลุดไปข้างหน้าไร้จุดหมาย

ไม่ต้องเป็นพ่อมดก็ได้

ไม่ต้องเป็นคนพิเศษเหนือใคร

ขอเป็นเพียงแค่คนธรรมดา

ได้อยู่กับผู้คนอันเป็นที่รัก

ใช้ชีวิตเรียบง่ายไปจนแก่เฒ่า

และตายโดยเหลือความทรงจำอันดีไว้แก่ผู้คน

เป็นหลักฐานยืนยันว่าเขาเคยมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้

เขาต้องการเพียงเท่านั้น

แต่หนทางเบื้องหน้ากลับมืดลงเสียแล้ว