“นี่ ยันต์ี้ขายยังไง?” เด็กผู้ชายหนึ่งสะพายกระเป๋าหนังสือไว้ที่หลังปรากฏตัวออกมาตรง้าแผงลอย ใบ้ากลมๆ เด็กชายูเคร่งขรึม
เย่ฝานกวาดามองเด็กชาย แ้ตอบ่าขี้เกียจว่า แ่นละสามหมื่น
เย่ฝานไม่มีความหวังกับเด็กชายานัก ขนาดผู้ใหญ่ยังไม่มีปัญญาซื้อแ้เด็กตัวกะเปี๊ยกหนึ่งจะเข้าใจอะไร
แน่นอนว่าเด็กชายไม่พอใจ จึงตะโกนออกมาว่า “นี่จะปล้นกันหรือไง”
“ไอ้เด็กบ้านี่ แม่แกเรียกับ้านไปกินข้าวแ้ รีบๆ ับ้านิ้าะ” แผงขายยันต์เงียบเหงามาทั้งบ่าย ทำให้เย่ฝานอารมณ์ไม่ดีนัก
เด็กชายตอบ่าไม่พอใจ “อะไรกัน นายจะเสียมารยาทกับฉันเาะฉันเป็นเด็กแี้ไม่ได้นะ ลูก้าืะเจ้า นายเข้าใจไหม”
เย่ฝาน : “...” ไอ้เด็กบ้า กำเริบเสิบสานใหญ่แ้นะ!
“แต่เอ๊ะ เด็กน้อย เูคุ้นาาเนะ!” เย่ฝานเพ่งมอง้ากลมๆ เด็กชายอยู่ครู่หนึ่ง
เด็กชาย้าแดงขึ้นมาและพูดว่า "นายไม่รู้จักฉันเหรอ?”
“ฉันน่าจะ...” เย่ฝานชะงักไปทันใด ใหัวพลันคิดขึ้นได้ว่าเจ้าี้คือใคร นี่มันหลานชายเขาที่เป็นลูกญาติผู้ี่นั่นเอง
แม่เจ้าร่างี้อายุสั้นนัก เมื่อย้อนูความทรงจำร่างี้ เจ้าร่างี้มีลูกี่ลูกน้องที่เป็นลูกชายลุงและลูกี่ลูกน้องี้ก็ดีกับเขาา แต่ยังไงเจ้าร่างี้ก็เป็นตระกูลเย่ ลูกี่ลูกน้องี้ก็คงเข้าแทรกแซงอะไราไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นลูกี่ลูกน้องเขาก็ยังมีงานยุ่ง มีหลายสิ่งที่ต้องจัดา
“ที่แท้ก็เป็นนายนี่เอง!”
“นายมียันต์ทั้งหมดกี่แ่นล่ะ!” เด็กชายตอบหลังจากกระแอมสองครั้ง
“มี 6 แ่น 180,000 ”
เด็กชายหยิบบัตรออกมาหนึ่งใบแ้พูดว่า ัื 888888 นายเลิกทำอาชีพต้มตุ๋นแี้เถอะ หางานสุจริตทำจะดีกว่า ึนายจะถูกไล่ออกจากตระกูลเย่ แต่ฉันว่าิๆ เป็นแี้มันก็ดีนะ บ้านตระกูลเย่บรรยากาศเลวร้าย่านั้น นายอยู่ที่นั้นไปก็ไม่มีประโยชน์
เย่ฝ่าน : “...” เขาเหมือนถูกเด็กสั่งสอนเข้าให้แ้? ั 888888 ใช้ัแี้จะดีเหรอ?
“ใี้มีเิึ 180,000 ิเหรอ?” เย่ฝ่านถาม
เด็กชายกัดฟันแ้มองไปที่เย่ฝาน ก่อนจะเผยสี้าูแคลนออกมาง
เย่ฝาน่า้าก่อนเอ่ยออกมาว่า “เอาเถอะๆ เห็นว่าเป็นญาติกันหรอกนะ ึมันจะมีไม่ึ 180,000 ิ แต่ยันต์พวกี้ฉันก็ยกให้นายหมดเก็แ้กัน”
ใบ้าเด็กน้อยพลันแดงแจ๋ขึ้นมา เาู่า “ฉันไม่ได้อยากได้ยันต์นายนักหรอก ุครูสอนว่าไม่ควรงมงายกับเรื่องไสยศาสตร์”
เย่ฝ่าน : “…” เด็กี้ไม่ได้ต้องามาซื้อยันต์ แต่จะมาช่วยเหลือเขาต่างหาก!
เย่ฝานมอบยันต์แคล้วคลาดปลอดภัยสองแ่น และยันต์ปัดเป่าโรคภัยอีกสองแ่นให้กับเด็กชาย จากนั้นก็มอบยันต์ที่เหลือให้กับเด็กผู้หญิง
เย่ฝานยังใจกว้างหยิบถังหูลู่สองไม้ให้กับเด็กทั้งสองพลางพูดว่า “เา่ะๆ พวกเรีบัไปเถอะ ระวังด้วยล่ะ ฟ้ามืดแ้ พวกเฒ่าหัวงูจะจับพวกเไปขายเอานะ"
เด็กชายมองเย่ฝาน แ้จูงมือเด็กหญิงเดินจากไป
เย่ฝานถือบัตรพลิกไปมา พลางบ่นพึมพำ “ไม่รู้ว่าใบัตรี้จะมีเิเท่าไร”
“นายอยากรู้ไหม?" าา์ถาม "ฉันมีเครื่องรูดบัตร สามารถเช็คยอดเิคงเหลือใบัตรให้นายได้นะ”
เย่ฝานพยัก้า แ้พูดว่า “เอาสิ!”
“ใบัตรมีเิหนึ่งล้าน” าา์ตอบด้วยความอิจฉา
เย่ฝานาโต นึกไม่ึว่าจะมีเิาขนาดี้ เจ้าเด็กนี่มีเิเยอะิๆ! ไม่ใช่ว่าลูกาต้องเลี้ยงให้สบาย ลูกชายต้องเลี้ยงให้ลำบากหรือ? ญาติผู้ี่นั้นช่างามใจลูกิๆ! เด็กที่ถูกเลี้ยงูมาแี้ อีก่คงไม่พ้นกลายเป็นพวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
“น้องชาย มีญาติรวยขนาดี้ ให้เขาหางานที่มั่นคงให้นายทำจะดีกว่านะ จะมาหลอกลวงแี้ทำไมกัน”
เย่ฝาน : “...” ิๆ เ ฉันเหมือนพวกมิจฉาชีพขนาดนั้นเเหรอ? ฉันก็มีฐานะสูงส่งเหมือนกันนะ!
………………………………………………………………………………….
อู่หาวเฉียงนั่งเล่นรถยนต์เล่นอยู่ใรถ
อู่ซือหานวางแล็ปท็อปใมือลงพลางถามว่า “ให้เิเขาไปแ้เหรอ?”
อู่หาวเฉียงพยัก้าแ้ตอบัไป “ให้แ้ครับ แต่ว่าทำไมุพ่อต้องให้เิเขาด้วยล่ะครับ! พ่อก็รู้ว่าุอาเป็นหูเบา เดี๋ยวพอมีมาขอยืมเิ ก็คงจะให้เขายืมไปจนหมดอีก”
อู่ซือหาน่า้าพร้อมพูดว่า “ยังไงเขาก็เป็นลูกชายน้าาเ พ่อทนเห็นเขาอับจนหนทาง จนต้องออกไปหลอกลวกต้มตุ๋นชาวบ้านแี้ไม่ได้ิๆ”
อู่หาวเฉียงพยัก้าตอบว่า “ใช่แ้ ุอานี่ก็ิๆ เ ทำอะไรไม่ทำ ดันเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับเรื่องไสยศาสตร์จนได้ ถ้าใครเห็นเข้าล่ะก็ คงไม่ดีแน่ๆ”
“เย่ฝานทำแี้ พวกเราตระกูลอู่ขาย้าก็ิ แต่ว่าตระกูลเย่จะขาย้ายิ่งกว่า”พ
“ุอาก็ิๆ เ กำลังจะหมั้นกับเลี่ยวถิงถิงแ้แท้ๆ แต่ัสร้างเรื่องอื้อฉาวขึ้นมาซะได้” อู่หาวเฉียงบ่นพึมพำ
อู่ซือหาน่า้า “อาลูกน่ะ เป็นเาะไม่ระวังตัวให้ดีึได้ถูกฉวยโอกาสเล่นงานเอาได้ง่ายๆ แี้ ผู้หญิงที่เย่หงเหวินแต่งด้วยก็สะเพร่าเกินไปิๆ”
หลังจากที่เย่ฝานออกมาใช้ีินอกบ้าน งานหมั้นระหว่างตระกูลเลี่ยวและตระกูลเย่ก็ยังคงมีขึ้น เพียงแต่คู่หมั้นเลี่ยวถิงถิงเปลี่ยนจากเย่ฝานเป็นเย่จื้อเจ๋อ
ามที่อู่ซือหานรู้มานั้น เลี่ยวถิงถิงและเย่จื้อเจ๋อแอบคบหากันา่อน้านั้นแ้ ันั้นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเย่ฝานก็คงจะเป็นแผนาสองี้
ดุ๊กดิ๊กสปุ๊กนิก
3 เดือนที่แล้ว