ราชโองการ(ผิด)ข้าจึงได้แต่งงานกับฉินอ๋อง

ผ่านมาถึงสองราชวงศ์ที่มีการร่างกฎหมายขึ้นมาใหม่ แต่ก็ต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขตามข้อกำหนดที่ได้ร่างเอาไว้

ปัจจุบันฮ่องเต้ที่ปกครองเมืองมาจากคนสกุลมู่ แล้วคนสกุลมู่ได้ปกครองเมืองมาห้าราชสมัย นับได้ว่าผ่านมาหลายร้อยปีแล้ว

ส่วนฮ่องเต้องค์ปัจจุบันได้ขึ้นครองราชย์มาได้หลายปี มีทุกอย่างเพียบพร้อมทั้งฮองเฮาทั้งเหล่าบรรดาสนมและนางกำนัล

ฮ่องเต้นั้นถึงจะมีทุกอย่างแล้วแต่เขาก็ต้องการให้น้องชายของเขามีเหมือนตนเช่นกัน ใช่แล้วฮ่องเต้มีน้องชายต่างพระมารดาหนึ่งคน นามของเขาคือ ฉินอ๋อง หรือ มู่ฉางหมิง

มู่ฉางหมิงเป็นน้องชายเพียงคนเดียวที่ฮ่องเต้ทรงรักและไว้ใจ อีกฝ่ายก็มีทรัพย์สมบัติมากมายแต่ขาดอย่างเดียวที่มู่ฉางหมิงไม่มี นั่นก็คือ ชายา ที่อยู่เคียงคู่

“กงกง”

“พะยะค่ะฝ่าบาท”

“เจ้าจงนำราชโองการนี้ไปให้แก่ซูไท่เฟย”

กงกงรับราชโองการจากฮ่องเต้ก่อนจะนำราชโองการไปถวายแก่ซูไท่เฟย ซูไท่เฟยนั้นเป็นพระสนมเอกของพระราชาองค์ก่อนและยังเป็นพระมารดาของฉินอ๋อง

“รับราชโองการ....” ทุกคนทั้งข้าหลวงรวมไปถึงซูไท่เฟยต่างก้มศีรษะเพื่อรับราชโองการ “เนื่องจากฉินอ๋องสร้างความดีความชอบ ฮ่องเต้จึงได้พระราชทานสมรสแก่ฉินอ๋อง โดยสมรสกับบุตรชายคนเล็กของ หลี่เหม่าจื้อ”

จบราชโองการซูไท่เฟยยื่นมือขึ้นรับราชโองการ ก่อนจะเปิดดูว่ามันเป็นความจริงหรือไม่ และทุกอย่างที่กงกงกล่าวมานั้นเป็นความจริง เป็นดังเห็น...ซูไท่เฟยแทบเป็นลมล้มทั้งยืน

“ซูไท่เฟย....ซูไท่เฟยเพคะ...”

“พาข้าไปที่เรือนที.....”

เหล่านางรับใช้ต่างหายาหอมมาให้ซูไท่เฟย แน่นอนว่านางรับไม่ได้ที่จะให้บุตรชายของตนไปแต่งกับบุรุษด้วยกัน ฮ่องเต้กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่

“ฉินอ๋องกลับจวนเมื่อไหร่ให้เขามาพบข้า...ฮือๆ...”

“เพคะ”