ฉันไม่ได้ (ไม่) รักคุณ...

เขาเจอเธออีกครั้งหลังจากผ่านไป 2 ปี เธอจำเขาไม่ได้แม้เขาจะแนะนำตัวกับเธอแล้วก็ตาม ความโกรธนั้นทวีความรุ่แรงขึ้นเมื่อเขาไม่ได้มีความสำคัญกับเธอเลย 

เขาบังคับเธอ ย่ำยีเธอ เกลียดชั่งเธอ เขาจะทำให้เธอจดจำเขาไปจนวันตาย . . . แต่อ้าว?!…ผิดคน?…เธอไม่ใช่คนๆ เดียวกัน กว่าจะรู้ว่าผิดเขาก็ทำร้ายเธอจนไม่อาจให้อภัยได้ เขาอยากแก้ไข แต่สิ่งเดียวที่เธอต้องการจากเขาคือการจากลา

“งั้นก็เกลียดผมสิ แล้วก็แก้แค้นผมทำให้ผมเจ็บเหมือนที่ผมเคยทำกับคุณไว้ ”

เขาจับข้อมือของเธอแน่น ก่อนที่เธอจะคลี่ยิ้มพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างเจ็บปวด

“ถ้าฉันแก้แค้นฉันก็ต้องได้เห็นหน้าคุณ ถ้าฉันเกลียดคุณฉันก็ต้องนึกถึงคุณ ” 

เธอส่ายหัวพร้อมกับดึงมือของตัวเองออก

”งั้นฉันขอไม่แค้นคุณ จะได้ไม่ต้องนึกถึงคุณ ไม่ต้องเจอคุณ ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับคุณ ฉันจะอโหสิกรรมให้คุณ เพราะฉันไม่ต้องการที่จะเจอคุณอีกทั้งชาตินี้แล้วชาติหน้า… ” เธอหันหลังเดินจากเขาไป...