ภูผาคอยตะวัน : My Sweet Sunshine [แต่งจบแล้ว]

:♡:

คำโปรย

"ปฏิเสธได้ไหมคะ?"

อดยั่วโมโหเขาได้ที่ไหนล่ะ

"เหตุผล?"

"ไม่มี"

ไหวไหล่อย่างที่ฝรั่งชอบทำกันนั่นแหละ

"งั้นก็...เริ่มงานพร้อมตกแต่งภายในได้เลยสิ"

ปั๊ดโธ่! ...นี่เขาไม่ได้ยินที่เธอปฏิเสธหรอกหรือ?

"เมื่อกี้ บอกไปแล้วค่ะว่า 'ขอปฏิเสธ'..." เน้นให้ฟังชัด ๆ

"เมื่อกี้คุณก็บอกเหมือนกันว่า...'ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ"

อ้าว?... อย่างไรกันล่ะทีนี้?!

ร้อยตะวันน่ะหรือ?

...เห็นบอบบาง...อ่อนแอ...จนบางคราวดูเหมือนอ่อนไหว

แต่หัวใจของเธอมั่นคงยิ่งกว่า...ที่เจ้าตัวอาจจะไม่รู้ตัวเองเสียด้วยซ้ำ!!

ภูผา...

...ก็เป็นคนคนหนึ่ง....คนธรรมดาคนหนึ่ง..ที่ก็มีหัวใจ

เพียงแต่หัวใจอีกครึ่งหนึ่งของเขา....มันไม่ใช่เธอ...เท่านั้นเอง

... let bygones be bygones ...

But, ....

เคยไหม? เคยไหมเล่า

ที่คอยเฝ้า...พะวงหลง

ห่วงเหม่อ เผลอภวงค์

คิดถึง...ก็...ทรมาน.....

*gif นี้ใช้เพื่อปรุงจินตนาการเท่านั้นจร้า~*