กลซาตาน

ฉันกำลังนั่งทำงานอยู่หน้าคอม จู่ๆ ก็มีความวุ่นวายเกิดขึ้นที่แผนกงานของฉัน เสียงโวยวายดังลั่นมาแต่ไกล แต่ใครกันนะที่เป็นตั้นเหตุให้เกิดเสียงเหล่านั้น อ๋อ หรือว่าจะเป็นพี่ต้นหัวหน้าแผนกขี้โวยวายอีกละเนี้ย เซ็งจริง จะให้นั่งทำงานได้อย่างสบายใจสักวันไม่ได้หรือไงเนี้ย

"นี่ๆๆ มิ้น อย่าหันไปมองนะ"

"ทำไมอ่า"

กวางเพื่อนร่วมแผนกเดียวกันกับฉันรีบตาลีตาเหลือกเข้ามาบอกก่อนที่จะรีบนั่งลงประจำที่ของตัวเองแล้วเอาแต่ก้มหน้ามองหน้าจอคอมแต่ตัวนี่สั่นอย่างทำอะไรไม่ถูก

"ก็ ยมฑูตมาไงล่ะแก!"

"หาาา งั้นเหรอ"

ตอบไปงั้นแต่ในใจหากลัวไม่ เฮอะ! ที่กำลังพูดถึงอยู่น่ะก็คือบอสใหญ่ลูกเจ้าของบริษัทขี้เก๊ก ที่ฉันไม่ชอบขี้หน้าน่ะสิ ก็เล่นซะ สั่งอะไรก็ต้องได้ทันที งานแต่ละงานนี่คนทำงานก็แก้งานกันเหนื่อย เป็นคนละเอียด มากกกก ถึงมากที่สุด ไม่รู้ว่าลงมาทำงานเองบ้างปล่าว ถึงได้แต่สั่งๆ และงานนี่ต้องได้ตามที่ตัวเองสั่งแป๊ะๆตลอด ไม่ได้ตามสเปคที่วางไว้นี่ก็ให้แก้กันจนตาแฉะจ้า ไม่เห็นใจลูกน้องคนที่ทำงานให้บ้างเลย คนเขาเหนื่อยนะโว้ย!

"ไม่ทำงานเหรอครับ"

ชิบหายและ ตานี่เดินมาถึงนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ หรือเรามัวแต่ด่าตานี่ในใจเลยไม่ทันรู้สึกตัว แล้วกวางก็ไม่สกิดกันเลยนะ

"ทะ..ทำค่ะ"

ฉันหันไปทำตาขวางใส่กวางก่อน จะหันมาตอบคำถามอีตายมฑูตนี่ หน้าตาก็ออกจะดูดี แต่ทำหน้าเหมือนเจ็บขี้อยู่ตลอดเวลา รีบๆเดินไปทางอื่นบ้างเถอะค่ะ ฉันอึดอัด

"แต่ผมไม่เห็นคุณจะทำอะไรเลยนี่ เห็นนั่งอยู่เฉยๆ"

"ฉันกำลังนั่งรอเมล์ตอบรับจากลูกค้าอยู่ค่ะ"

ฉันตอบไปงั้นแต่ในใจแม่งโคตรลุ้นอย่าให้นายนี่รู้ดีถึงขอบเขตงานของฉันเลย ไม่งั้นก็จะว่าฉันอู้งานอีก

"อ๋อเหรออ"

ทำไมทำเสียงงั้นอ่า หลังจากนั้นอีตาบอสใหญ่ของบริษัทก็เดินสำรวจแผนกทุกแผนก แต่ไม่เห็นจะมีแผนกไหนที่อีตาบอสนี่หยุดนานเท่าแผนกฉัน จะจับผิดอะไรนักหนาวะ คนก็นั่งทำงานอยู่หน้าคอมตลอดไม่ได้อู้งานออกไปไหนสักหน่อย

ถึงเวลาเลิกงาน ตอนนี้ฉันกำลังเดินลงมาจากอ๊อฟฟิศกำลังจะลงถึงหน้าบริษัท แต่

"มิ้นๆ บอสเรียกไปพบหน่ะ"

"หาาา นี่มันจะหกโมงแล้วนะ" เพื่อนคนหนึ่งในบริษัทรีบวิ่งมาเรียกฉันที่ตอนนี้กำลังจะเดินไปขึ้นรถแท็กซี่เพื่อกลับคอนโด อะไรอีกวะเนี้ยยย

"เออ ไปเหอะน่า มีงานด่วนมั้ง อย่าให้บอสโกรธเลยน่า" เหอะจะทำไงได้ ก็ต้องไปสิคะ

"เออๆ ไปแล้วๆ"

ในที่สุดฉันก็ขึ้นมาอยู่หน้าห้องอีตาบอสขี้ใช้งาน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เข้ามาได้"

เมื่อฉันเดินเข้ามา ก็เห็นสายตาคมของอีตาบอสนี่จ้องอยู่ก่อนแล้ว แม่งจะมอง-่าเหวไรนักหนา หน้าฉันเหมือนแม่นายหรือไง ด้วยความเหนื่อยและโมโหหิวของฉัน ฉันก็มองกลับไปด้วยสายตาจิกนิดๆ และรีบถามเขาไป

"บอสมีอะไรให้รับใช้หรือคะ" ดูสายตาที่คมกริบนั่น พอมองเข้าไปแล้วน่ากลัวยังไงชอบกลแฮะ

"นั่งก่อนสิ ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณ" คุยไรนักหนาฮะ เมื่อกลางวันยังจับผิดไม่พอเหรอฮะ

"ค่ะ" ฉันนั่งลงอย่างกล้าๆกลัว แต่ต้องทำตัวปกติ

"มีคนมาบอกผมว่ามีพนักงานที่เอาชื่อผมไปตั้งกระทู้ แล้วเรียกชื่อของผมว่าซาตาน งั้นเหรอ"

เฮือกกก! ซวยแล้วไง ก็ฉันเองนิี่แหละที่เป็นคนตั้งกระทู้นั่นขึ้นมา

"หระ..เหรอคะ"

"อืม....แล้วในกระทู้นั่นก็ทำผมเสียหายมากเลยรู้มั้ย!"

ฉันส่ายหัว ก่อนจะถามไป

"แล้ววว บอสรู้เหรอคะว่าใครเป็นคนทำ"

ฉันยังตีหน้าซื่อถามไป ก็ในกระทู้ไม่มีชื่อผู้ตั้งกระทู้นี่ ฉันจะยอมรับทำไมเล่า

"แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ"เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันแล้วถามขึ้นมา

"ไม่ทราบค่ะ" มีหรือที่มิ้นคนนี้จะยอมรับ ไม่มีทางซะหรอก

"เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอเป็นคนทำน่ะ" เฮือกกกก!