างลานเล็ก หมอกสีทองพรั่งพรูออกมา เส้นพลังที่แข็งแกร่งแต่ละเส้นบีบอัดขึ้นไปบนท้องฟ้า ทั้งยังแฝงด้วยคลื่นพลังสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ ทั่วทั้งลานเล็กอาบไปด้วยแหมอกสวรรค์ูแ้ศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างา
่าเงา่าหนึ่งนั่งขัดาธิอยู่ ทั่ว่าเปล่งแเรืองรอง ทุกจังหวะลมหายใจทำให้บริเวณโดยรอบั่ไหว นี่ก็คือาแข็งแกร่งที่ปาฏขึ้น ่ากายเขาแปรเปลี่ยนายเป็นโลกเล็ก ทีู่ดซับพลังงานโลกใหญ่แ่นี้เพื่อั่นหลอม่ากายตัวเ
่าเต้าหลิงอบอวลไปด้วยพลังสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ เขากำลังหล่อหลอมพลังงานสีทอง สามวันก่อนในตอนที่ืนหยดพลังงานสีทองลงไป ่ากายเขาแทบจะะเิ จนต้องใช้เวลาึสามวันึจะหลอมหมด
่ากายเต้าหลิงได้เปลี่ยนไป ้ามเนื้อทุกมัดเปล่งแหมอกสวรรค์สว่างจ้าราวกับเซียนที่ลงมาจุติ ีทั้งยังมีอนุภาพสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์บางอย่างกำลังจะขยายตัวออก
“ทำไมข้าึรู้สึกแปลกๆ” เต้าหลิง่าวพึมพำ สามวันนี้เขาสัมผัสได้ึพลังงานต้นกำเิภายใน่าได้ตื่นขึ้นมา บางทีมันอาจจะเป็นพลังต้นกำเิกายศักดิ์สิทธิ์เขา
เขาลองที่จะปลุกพลังงานนี้ขึ้นมา ทว่าก็ยังทำไม่ได้ เขารู้สึ่าจะต้องใช้พลังงานที่น่าัวบางอย่างาระตุ้นมัน
เต้าหลิงยังไม่ได้ตื่นขึ้นมาจากการปิดั้พลัง เาะพลังยังูปลุกไม่เสร็จ หยดพลังงานสีทองไหลเข้าไปใน่ากาย มันได้หลอมละลายายเป็นพลังงานสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ที่โคจรไปทั่ว่า ทั้งยังแฝงไปด้วยพลังชีวิตที่เปี่ยม้ มันพุ่งทะลักเข้าไปใน่า ทำให้าเ็ในการปลุกพลังเพิ่มสูงขึ้น
ในเวลานั้น เืงชิงโจวก็เกิดเื่ใหญ่ขึ้น ึแม้ว่าเหล่าจอมุ์ที่เจอเื่นี้แรกตั้งใจจะปิดเื่นี้เอาไว้ ทว่าพวกเขาก็ปิดได้แค่วัน เื่นี้ก็แพร่งพรายออกไปทั่วทั้งเืง
หอคอยผ่านจิตเป็นหอคอยศักดิ์สิทธิ์ที่ตั้งอยู่ในเืงชิงโจวมาอย่างยาวนาน ทว่าตอนนี้พลังอานุภาพมันได้หายไป ซึ่งี่ื่าเป็นเื่ใหญ่า พวกเขารู้สึ่าเาะมีแย่งชิงล้ำค่าชั้นที่ิไป ึได้เกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ขึ้น
บางที อาจจะเป็เนพราะบัติล้ำค่าชั้นที่ิอาจจะบินหายไป ทำให้เกิดเื่เช่นนี้ขึ้นที่หอคอย
ไม่ว่าจะพูดอย่างไรนี่ก็เป็นเื่ที่ใหญ่า พลังอนุภาพแรงกดดันหอคอยได้หายไป ไม่รู้ว่ามีกี่ที่อยากจะไปชั้นที่เก้าเาะในชั้นนั้นมีมรดกสืบทอยู่
ในตอนนี้ผู้จำนวนาต่างก็มารวมตัวกันที่เืงชิงโจว เาะใ้จะึวันที่โถงวิหารซิงเฉินจะเปิดแ้ ีทั้งดันมาเกิดเื่ขึ้นตอนนี้เสียได้ ทำให้จอมุ์ที่แข็งแกร่งจำนวนาต่างก็มุ่งหน้าไปที่หอคอย
หลังจากนั้นห้าวัน ภายในลานเล็กก็ปาฏคลื่นพลังที่แข็งแกร่งพุ่งทะลักออกมา พลังทั่ว่าเต้าหลิงพุ่งทะยานึุสูงุ พลังภายใน่าั่สะเทือน เขาได้ทะลวงั้พลังย่อยขึ้นไปหนึ่งั้ พลังจึงเพิ่มขึ้นมาหนึ่งเ่าตัว ปราณสีทองพุ่งแหวกมวลอากาศออกไป
“ทะลวงแ้”เต้าหลิง่าวออกมาในใจ หากเื่นี้แพร่งพรายออกไปจะต้อง
ั่สะเทือนทั้งแว่นแคว้นเป็นแน่ ปกติแ้จากั้หล่อกายาจะทะลวงเข้าสู่ั้สถิตวิญญาณได้นั้นต้องใช้เวลาร่วมครึ่งปีึจะปลุกพลังสำเร็จ ทว่าเขาใช้เวลาไม่ึิวันก็สามารถทะลวงั้พลังไปได้แ้ ีทั้งยังทะลวงเข้าสู่ั้สถิตวิญญาณชั้นฟ้าแ้ด้วย
ด้วยพลังที่อัดแน่นนี้ เขารู้สึ่าีไม่นานเขาสามารถที่จะทะลวงั้พลังย่อยออกไปได้ีั้หนึ่ง
เต้าหลิงลืมตาขึ้น ั์ตาประกายแระยิบระยับ ทั่ว่าโอบล้อมไปด้วยพลังวิญญาณ เขาเหืนกับเซียนที่นั่งประทับอยู่ ผมยาวปลิวไสวออกไปตามลม
ทันใดนั้น เต้าหลิงก็หลับตาทั้งลงด้วยาปิติ จิตใจเขานิ่งสงบลง หาองหยั่งรู้อย่างะเี เขารู้สึ่าที่องเขามีบางสิ่งบางอย่างผุดขึ้นมา
เต้าหลิงปล่อยวางจิตใจ เพื่อปล่อยให้พลังประหลาดนั้นขยับเขยื้อนตามใจมัน มันเริ่มขยับเ็าขึ้น เส้นเลืที่ขยับเต้าหลิงปูดขึ้นมา นี่ก็คือการปลุกจิตสวรรค์ หากทนไว้ก็จะปลุกสำเร็จ แต่ถ้าไม่ก็ต้องรอครั้งต่อไป
จิตสวรรค์ าหมายที่แท้จริงมันก็คือ จิตวิญญาณมนุษย์ พลังงานชินี้พิเเป็นอย่างา มีจิตสวรรค์ยุ์ที่แข็งแกร่งา สามารถกวาดมองฟ้าดินระยะหมื่นลี้ได้ ซึ่งเป็นระดับพลังที่น่าัวาจนึขีดุ
จิตสวรรค์สามารถแข็งแกร่งขึ้นได้ ทว่าจะต้องใช้ล้ำค่าฟ้าดินึจะได้ ซึ่งล้ำค่าฟ้าดินนั้นหาได้ยากเป็นอย่างา หรือจะใช้โอสถจิตสวรรค์ก็ได้เช่นกันซึ่งมันก็พบเจอได้อย่างาพอๆกับล้ำค่าฟ้าดิน
จิตวิญญาณกำลังั่ไหว เขาทนมาได้ครึ่งชั่วยาม างองเขาก็ัเอ่อทะลักพลังงานประหลาดออกมาอย่างไม่ขาดสาย
ในขณะที่พลังงานนี้ปาฏออกมา เต้าหลิงก็มองเห็นภาพจำนวนา จิตสวรรค์ไดู้เปิดออก าสามารถในการจดจำเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเ็ เาะว่าจิตสวรค์เป็นรากฐานมหาสุมทรแ่ปัญญา ที่กักเก็บาทรงจำมนุษย์เอาไว้ ดังนั้นจึงเป็น่ที่สำคัญเป็นอย่างา
ในตอนที่อายุิปี เ็หนุ่มหนึ่งกำลังหายใจอย่างหนักหน่วงอยู่ภายในห้องๆหนึ่ง ทั่ว่าอาบชะโลมไปด้วยเม็ดเหงื่อประดุจฝนตก เขาใช้วิธีดั้งเดิมในการฝึกฝนกาย ด้วยาขยันขันแข็งเาะไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีแต่สายตาููเหยียดหยามมองมาที่เขา
เขาไม่สามารถฝึกฝนวิชาได้ ทั้งยังชอบหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว ในวันนั้นเขาได้ฝึกฝน่ากายจนเกินขีดจำกัดแ้เป็นลมสลบไป จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงลึับ ซึ่งเป็นตอนที่เขาได้วิชาสยบฟ้ามา
เต้าหลิงถอนหายใจออกมา ในขณะที่ย้อนนึกับไปในช่วงเวลาทีุ่แสนจะลำบากในตอนนั้น ในตอนนี้ที่เขาพัฒนาขึ้นมาได้ึขนาดนี้ล้วนแต่เกี่ยวข้องกับวิชาสยบฟ้าทั้งสิน เขารู้สึกขอบคุณลึับนั้นเป็นอย่างา ทว่าน่าเสียดายที่ไม่รู้ว่านางไปอยู่ที่ไหนง
ตอนหกขวบ เต้าหลิงยังเ็าทั้งไม่ประสีประสา เขารู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่าขาเป๋ทำ าขาเป๋มักจะเอาบางอย่างมาถูที่ตัวเขา บางทีก็มีิ่นหอม บางทีก็มีิ่นเห็มน บางทีก็มีพลังชีวิตสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์....
“าสามารถพ่อขาเป๋นี่สูงจริงๆ” เต้าหลิงิขึ้นในใจ แร่หินเหล่านั้นใช่สิ่งที่ธรรมดาจะหามาได้อย่างนั้นหรือ
ตอนสามขวบ าขาเป๋มักจะพาเต้าหลิงไปนู่นไปนี่ ใช้ชีวิตเยี่ยงป่า จนุท้ายก็มาอยู่ที่เืงชิงซาน
ทันใดนั้นก็มีภาพหนึ่งตัดเข้ามาซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาคุ้นเคยแต่ก็แปลกประหลาด ี่ี่กว้างใหญ่เป็นอย่างา ภายในมีวิหารอยู่หลายแ่ เสียงเต๋าสรรพสิ่งดังก้องกังวาฬ แต่ละวิหารศักดิ์สิทธิ์และน่าเกรงขาม ทำให้ที่เห็นที่จะเลื่อมใสไม่ได้
ผืนดินกว้างใหญ่นี้ปกคลุมไปด้วยพลังวิญญาณที่หนาทึบ ทั้งยังเต็มไปด้วยนกวิญญาณล้ำค่าหลากหลายชิ ทุ่งุนไพรขนาดใหญ่โอล้อมไปด้วยพลังบริสุทธิ์ไหลเวียนไปมา ยาโบราณบางชิปลดปล่อยแสีสันออกมานับหมื่นเส้นแ
เ็ทารก่าขาวดุจตุ๊กตาแก้วนอนหลับอยู่อย่างน่ารักน่าชังบนก้อนหินที่โอบล้อมไปด้วยพลังวิญญาณ ด้านข้างมีสามีภรรยาวัยหนุ่มาคู่หนึ่งเดินเข้ามา ผู้ามีท่าทีที่สง่าผ่าเผย ่ผู้หญิงก็สวยราวกับเซียน
เมื่อเห็นึตรงนี้ จิตสวรรค์เต้าหลิงก็ัเจ็บแปล๊บขึ้นมา เขารีบตัดจิตสวรรค์ออก พลาง่าวพึมพำออกมาด้วยลมหายใจที่กระชันถี่ว่า “นั่นข้าอย่างนั้นหรือ”
ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยาเศร้าโศก ริมฝีปากฉีกยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขาอยู่กับพ่อขาเป๋มาตั้งแต่เล็ก ซึ่งไม่รู้เลยว่าแม่ตนนั้นไปอยู่ที่ไหน
เื่นี้เป็นเื่ที่ฝังใจเขามาโดยตล ิไม่ึว่าจู่ๆมันจะโผล่ขึ้นมา ทว่าน่าเสียดายที่ในาทรงจำนั้นไม่มี่าเงาผู้เป็นแม่หลงเือยู่เลย
“คงต้องรอให้จิตสวรรค์ข้าพัฒนาเสียก่อน ึตอนนั้นข้าน่าจะมองเห็น”เต้าหลิงสูดลมหายใจเข้าึ พยายามกดั้นารู้สึกที่เอ่อ้ออกมาในใจ จากนั้นเขาก็ค่อยๆลุกยืนขึ้น ึเวลาที่จะออกไปข้างนอกแ้
หลังจากที่เดินออกมาจากห้องฝึกฝน เต้าหลิงก็มาที่หอคอยผ่านจิต โดยรอบเต็มไปด้วยผู้จำนวนา พวกเขาต่างก็่าวออกมาต่างๆนาๆ เาะในตอนนี้ข้างในนั้นไม่ให้อื่นเข้าไปแ้ทำให้ผู้รู้สึกไม่สบอารมภ์เ่าไหร่นัก
หอคอยแ่นี้ไม่มีเ้า ก่อนหน้านี้ขุมพลังอำนาจขนาดใหญ่แคว้นชิงก็ได้ใช้อำนาจในหอคอยแ่นี้ซึ่งไม่รู้ว่าได้ผลประโยชน์ไปแ้เ่าไหร่
ทว่าตอนนี้ยังดีที่หอคอยนี้ทำประโยชน์อะไรไม่ค่อยได้แ้ ซึ่งมันไดู้ขุมพลังอำนาจยึดเอาไว้ ทั้งยังไม่ให้นอกเข้าไปใ้ เาะล้ำค่าในชั้นที่เก้าทำให้พวกเขาอยากจะยึดเอามันมาไว้ครอบครองแต่เพียงผู้เดียว
ในโลกที่ผู้แข็งแกร่งืนกินผู้อ่อนแอ ไม่มีพลังก็เ่ากับทำอะไรไม่ได้ ซึ่งนั่นทำให้จอมุ์ที่อ่อนแอจำนวนาถอนหายใจออกมา
“ท่านผู้เฒ่า ทำไมหอคอยผ่านจิตึได้เปลี่ยนไปเช่นนี้”เต้าหลิงที่เดินวนเวียนอยู่หลายรอบ จากนั้นเขาก็ถามาแก่หนึ่งขึ้น
“ว่าวกันว่าล้ำค่าชั้นที่ิหายไป ดังนั้นจึงไม่สามารถดึงูดพลังฟ้าดินได้ ตอนนี้ก็ยังเข้าไปไม่ได้เสียด้วย”าแก่่าว
“ล้ำค่าไปไหนอย่างนั้นหรือ”เต้าหลิงถามลองเชิง
“ข้าเก็ไม่รู้ ว่ากันว่ามีช่วงชิงไปแ้ มีบางก็บอ่ามันบินหนีไปี หลายหลายาิ ตอนนี้ก็ไม่รู้เหืนกันว่าสถานการณ์ในตอนนี้เป็นเช่นไร”เขาส่ายหัว
ผู้่าวพูดคุยกัน มีจำนวนาสงสัยว่าล้ำค่าบนชั้นิอาจจะูอู่ตี้เอาไป เาะว่าอู่ตี้ที่อยู่ในั้หล่อกายานั้นมีพลังที่น่าัวทีุ่ในดินแดนลึับ แ้ก็มีบางที่สงสัยว่าน่าจะเป็นอัจฉริยะจากดินแดนอื่นาเอาไป
หลังจากที่สอบถามข่าวคราวสักพัก เต้าหลิงก็รู้สึกโล่งอก แค่เื่ตนเไมู่แพร่งพรายออกไปจากเพียงพอแ้
ึแม้ว่าชั้นเก้าจะมีสืบทอยู่ ทว่า่ใหญ่ก็ูเอาไปหมดแ้ เืแต่เพียง่เล็กๆเ่านั้น ซึ่งมูลค่าก็ไม่ได้สูงอะไรเป็นพิเ
จากนั้นเขาก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าศิลาเทพุ์ เขากำหมัดแน่นพลาง่าวออกมา“ครั้งก่อนกันเหยาได้ล้ำค่าไปหนึ่งชิ้น หากข้าสลักชื่อลงไป ไม่แน่อาจจะได้ล้ำค่ามาเช่นเดียวกัน”
แววตาเต้าหลิงประกายแออกมา ในขณะที่เขากำลังจะลองลงชื่อสลัก ฝีเท้าเขาก็หยุดชะงังพลาง่าวพึมพำออกมาในใจ “รอีสักหน่อยน่าจะดี่า ครั้งก่อนที่กันเหยาได้ล้ำค่ามานางก็ูตามไล่ฆ่า ข้าไม่มีที่พึ่ง ีทั้งใ้ๆหอคอยผ่านจิตนี้ก็มีจอมุ์ที่แข็งแกร่งอยู่า รอีสักหน่อยแ้ค่อยมาแ้กัน”
เต้าหลิงไม่รีบร้อน ไม่ว่าอย่างไรล้ำค่าก็ไม่หนีไปไหนอยู่แ้ ีทั้งจะได้หรือไม่ก็ยังไม่แน่ใจเหืนกัน
“ับไปูวิญญาณมิ้งค์ดี่าว่ามันเป็นอย่างไรบ้าง ึตอนนั้นจะได้ไปถามจื่ออวี้เื่ฝ่าืหยินหยางด้วย”เต้าหลิงบิดขี้เกียจพลางมุ่งหน้าเดินไปที่สำนักซิงเฉิน
ทั่วสำนักซิงเฉินค่อนข้างคึกคักเาะมีข่าวมาจากเบื้องบนว่าโถงวิหารซิงเฉินได้ส่งคลื่นออกมาแ้ เดาว่าน่าจะใ้เปิดในเ็วัน ว่ากันว่าโถงวิหารซิงเฉินนี้เป็นสถานที่ลับโบราณ ภายในืล้ำค่าอยู่ มีหลายที่อยากจะเข้าไปเพื่อช่วงชิงมัน
่เจ็ดิยวิชามหาอำนาจนั้นคงไม่ต้องพูดึ แคุ่นี้ก็ไม่รู้ว่าดึงูดอัจฉริยะกี่ต่อกี่ ึตอนนั้นเดาได้ว่ามันจะต้องเป็นงานสรรเสริญครั้งใหญ่เป็นแน่
“โคจรดารา” เต้าหลิงได้ยินเสียงพูดคุยโดยรอบ เปลือกตาก็ักระตุกขึ้น มันเป็นเจ็ดิยวิชามหาอำนาจ ซึ่งในตอนนี้เขากำลังขาดวิชามหาอำนาจอยู่พี ิไม่ึว่าในสถานที่ลับสำนักซิงเฉินจะมีหนึ่งในเจ็ดิวิชามหาอำนาจอยู่ด้วย
ว่ากันว่าวิชามหาอำนาจนี้สามารถยืมพลังจากุ่มดาวมาใช้เป็นกระบวนท่าที่น่าัวได้ ซึ่งมันเป็นุยวิชามายา
“ได้ยินมาว่าึตอนนั้นอู่ตี้ก็จะมาเหืนกัน ไม่รู้ว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง ตอนที่อายุแค่ิขวบก็น่าัวาขนาดนั้นแ้”
“จะต้องเป็นาหนุ่มรูปงามแน่”เ็าหน้าตาสะสวยหนึ่ง่าวขึ้นด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เ็าที่อยู่รอบๆก็ัตาเป็นประกาย อู่ตี้คืออัจฉริยะที่น่าัวาทีุ่ในดินแดนลึับ ตั้งแต่เกิดา็ยังไม่เคยมีใครที่สามารถประืกับเขาได้ หญิงาหลายต่างก็คลั่งไคล้ในตัวอู่ตี้
ผู้อาวุโสในสำนั้วนตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย ขนาดพวกเขาเ ก็รอคอยที่อยากจะเห็นาหนุ่มอันดับหนึ่งดินแดนลึับด้วยตาตัวเ ซึ่งี่ื่าเป็นเื่ที่พบเจอได้ยากเป็นอย่างาพ
“มีอะไรน่าู ไม่ใช่างามเสียหน่อย” เต้าหลิงเม้มฝีปากพลางหันหลังเดินไปที่ภูเขาวิญญาณ
ภายในุ่มผู้ มีสายตามองไปที่่าเขา าหนุ่มหนึ่งแสยะยิ้มเย็นออกมาแ้่าวว่า“เ้านั่น ซ่อนตัวมาจะเดือนแ้ ในทีุ่ก็โผล่หัวออกมาจนได้”
“หึ ทำให้ข้าเสียเวลาซะตั้งนาน ครั้งนี้ได้เห็นดีกันแน่”
พวกเขาแสยะยิ้มเย็น หวังจวิ้นอี้ได้บอกเอาไว้แ้ ใครที่เอาชีวิตเขามาได้จะได้รางวัลอย่างงาม พวกเขาไม่รอช้าก่อนที่จะรีบเดินตามหลังเต้าหลิงไป
ติดตาม