สามภพผูกพัน วาสนาคู่เคียง
“หากเจ้ายังรู้สึกไม่สบายก็รออยู่ที่นี่ ข้าจะไปนำอาหารเข้ามาให้” เขาบอกหลังจากวางนางลงบนเตียง กำลังคิดจะผละไปก็ถูกนางจับมือรั้งตัวเอาไว้ให้นั่งลงด้วยกัน
“ตอนนี้ข้ายังไม่อยากกินอาหาร” ซูหนิงเซียงเอนกายซบเข้ากับแผ่นอกกว้างอีกครั้ง นางจงใจทิ้งน้ำหนักลงกับกายเขา เนื้อตัวลื่นไหลคลอเคลียเข้าหาเขาราวกับไร้กระดูก
“แล้วเจ้าอยากทำอะไร” ถามจบเขาก็ถูกนางจู่โจมด้วยจุมพิตรุกเร้าเอาแต่ใจ ทว่ากลับยังไร้เดียงสาไม่ต่างจากครั้งแรกที่นางจูบเขา ริมฝีปากบดเบียดแนบชิดสองแขนออกแรงกดเขาลงกับเตียง และไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ตั้งตัวร่างบอบบางของนางก็ขยับขึ้นคร่อมอยู่เหนือร่างเขา “เจ้าคิดจะทำอะไร”
“ท่านก็รู้นี่ว่าพอดวงตะวันลับฟ้าอากาศบนยอดเขาก็จะเย็นลง เตียงของข้าก็ไม่อาจหนีพ้นไอเย็นที่แทรกผ่านเข้ามาได้ บนเขาสดับพิรุณแห่งนี้จึงมีเพียงท่านผู้เดียวที่อบอุ่น อวี้ซิงคืนนี้ท่านอยู่อุ่นเตียงกับข้าเถิดนะ”
ไป๋อวี้ซิงสบดวงตาที่จ้องมาอย่างเว้าวอน เต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมาดปรารถนาอันชัดแจ้ง วาจาตรงไปตรงมาไร้ความขวยอายเช่นนี้ มีเพียงนางผู้เดียวที่กล้าเอ่ยปากกับเขาได้
สารบัญ
CONTENT
รายการรีวิว
REVIEW
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??