และเวลาก็มาถึง

....เมื่อ สองปีที่ผ่านมาผมได้พบเจอกับโลกใหม่ โลกที่ไม่มีความรู้สึกกับโลกภายนอกไม่อยากไปใหน ไม่อยากยุ่ง หรือคุยกับใคร อาจจะเป็นเพราะเข้ากับคนอื่นในสังคมไม่ได้

ผมได้จบการศึกษาจาก กศน. แล้วจะเข้าต่อที่ วิทยาลัย แห่งหนึ่งในจังหวัดทางภาคใต้ ช่วงเรียน มัธยมต้น ผมได้เรียนที่โรงเรียนประจําอําเภอ เหมือนกับเด็กทั่วๆไป ชีวิตตอนนั้นก็เหมือนกับ กระดาษเปล่าที่ไม่มีอะไรเเปดเปื้อน ในหัวก็คิดแต่ว่า อยากเจออะไรใหม่ๆ อะไรที่ตื่นเต้น เพราะสมัยที่เรียน ประถม ผมเจอแต่เพื่อนๆ แถวบ้านซึ่งก็รู้จัก สนิทสนม กันเป็นอย่างดี มาเรียนต่อ มัธยมศึกษา ปีที่ 1 ที่มีแต่เพื่อนๆต่าง ตําบล หรือ จากต่างจังหวัดเยอะแยะ ก็น่าจะเป็นอะไรที่น่าสนุก ที่ผมคิดในตอนนั้น ชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนั้น ไม่ค่อยสนใจในการเรียนเท่าไหร่ เพราะมีเพื่อนเยอะ เราต่างเป็นเด็กมาใหม่ ยังไม่ชิน หรือ คุ้นเคยมากนัก ก็มักจะโดนดุโดนว่าเป็นประจํา แหง อยู่เเล้ว ปกติเด็กก็ต้องซนเป็น ธรรมดา ยิ่งสมัยนั้นด้วย ก็เลยทําให้ไปยุ่งเกี่ยวกับสารเสพติด ตามประสาเด็ก ก็อยากจะลอง อยากจะเมา อยากแรกที่ได้ลองเลย เป็นพื้นฐานของเด็กสมัยนี้อยู่ละ คือ บุหรี่ ช่วงเเรกๆที่สูบ ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทําไมต้องสูบบุหรี่ แต่พอสูบนานๆไปรู้สึกว่าขาดไม่ได้ หลักจากที่พยายามปรับตัว เราก็เริ่มรู้สึกชินกับ โรงเรียน ..............ค่อยมาต่อ