Vampire ล่ารัก

“ฉันอยากกำจัดเสื้อผ้าเกะกะนี่ทิ้งไป แล้วจัดการ...จูบ! ไปทั่วผิวเนื้อเนียนนุ่มราวกับแพรไหม” ดึงงับสลับขบเม้มจะงอยถันด้วยปากและเขี้ยวแหลมคม จนคนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความเสียวซ่าน

“ฉันจะพาเธอไปเริงร่ากลางวิมานฉิมพลี เมื่อถึงจุดหนึ่งก็จะฝัง...” จับเอามือเล็กวางบนความเป็นตัวตน “และฝังเขี้ยวแหลมคมบนคอสวยๆ ของเธอ เพื่อดื่มด่ำกับเลือดหวานๆ จนแทบระงับอารมณ์ไม่ไหวแล้วรู้ไหม...ไผ่หลิว” เอ่ยเสียงแหบพร่า ตวัดลิ้นหยอกเย้าเม็ดบัวนุ่มหวานรัวเร็ว

‘พูดแปลกๆ กินเลือด! ทำอย่างกับไม่ใช่คนอย่างนั้นแหละ’

อยากถามออกไปอย่างใจคิด ทว่าสัมผัสที่นำมาซึ่งความเสียวซ่านวาบหวามจิตก็ทำให้คำที่ผุดเข้ามาในสมองเลือนหายไป เมื่อถูกคีธปลุกเร้าเสียจนเธอร้อนผ่าวราวกับเลือดในกายคือลาวาเดือดระอุ

“อุ๊ย! เบาๆ ค่ะคุณคีธ” จิกเกร็งไปตลอดทั้งร่าง เมื่อถูกโจมตีทั้งบนและล่างอย่างดุดันรุนแรงไม่มีปรานี

“ทำไมล่ะ” ดูดดุนยอดทรวงหดเกร็งสลับลากไล้ปลายลิ้นป่ายปัดอย่างไม่ยอมหยุด นิ้วยาวเริ่มเคลื่อนไหวไถลซอกซอนรุกล้ำไปสัมผัสถึงเนื้อในกุหลาบแรกแย้มและคลึงเคล้นหยอกเย้าเกสรในคราวเดียวกัน

“ไผ่หลิว...” กระซิบเสียงเบาด้วยไม่กล้าเอ่ยพูดคำนั้นออกมา

“แล้วรู้ไหม แค่นี้ยังเทียบไม่ได้เลยกับความรู้สึกยามที่ฉันเข้าไปอยู่ในตัวเธอ...มันมากมายกว่านี้อีกเป็นสิบเท่าเชียวละ”

ชมบุหลันตาโต ถ้า...