สามวันต่อมา! ยามค่ำคืนภายใลานที่พักเ็ๆ ของะูเย่ฝั่งตะวัน
“ติ๊กๆ!”
เย่ชิงหานนั่งอยู่ข้างเตียงเพียงลำพัง ตาปิิ แขนเสื้อทั้งข้างถูกม้วนึ้ มือข้างขวากุมแขนข้างซ้ายของตนเองไว้มั่น บริเวณข้อมือซ้ายมีรอยแถูกบาดด้วยคมมีด เลือดสีแสดจากบาดแไหลหยดลงบนถังไม้่าช้าๆ มองูแล้วเป็ที่น่าขนลุกขนพองเป็่ายิ่ง
ถังไม้สีดำที่อยู่ปลายเตียงใตอนนี้เต็มไปด้วยเลือดสีแสด คาดคะเนโดยคร่าวๆ น่าจะมี้ำหนักสักึ่กิโลกว่าๆ เห็นจะได้
ขณะนี้เป็เวลาดึกสงัด ะูเย่ที่มีเสียงเอะอะอึกทีกครึกโครมมาตลอดทั้งวันใที่สุดก็เงียบสงบลง ภายหน้า่า ดวงจันทร์ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้ายิ่งเสริมให้บรรยากาศใยามค่ำคืนเด่นชัดึ้ไปี
ฮู่ว......
เย่ชิงหานปล่อยลมหายใจยาวมาครั้งึ่ ใบหน้าซีดเผือดรู้สึกหัวหนักอึ้งและเท้าเบาหวิวไร้เรี่ยวแ เขาฝืนบังคับตัวเองเอื้อมมือไปฉีกผ้าที่พอจะคว้าได้ข้างเตียงมามัดปากแเพื่อห้ามเลือดที่กำลังไหล ูจากปริมาณเลือดสีแสดที่อยู่ใถังไม้คิดว่าน่าจะเพียงพอแล้วสำหรับาถ่ายเลือด จากั้จึงใช้เท้าถีบถังไม้ซุกไว้ข้างึ่ให้ห่างจากปลายเตียงแล้วจึงล้มตัวลงบนเตียงและหลับสนิทไปด้วยอาา่เพลีย
วันรุ่งึ้ ตะวันโด่งฟ้า
“ท่านพี่ท่านเป็อะไร? รีบฟื้นึ้มาสิ!”
เย่ชิงอวี่ที่ักประตูเข้ามาได้กลิ่นคาวเลือดจางๆ ลอยาระทบกับโสตประสาท นางรีบตรงเข้าไปหาพี่ชายที่นอนตะแครงอยู่บนเตียง มองเห็นผ้าที่เปรอะเปรื้อนไปด้วยคราบเลือดบนแขนซ้ายของเขายิ่งทำให้นางตื่นตระหนกจนหน้าซีดเผือดยิ่งกว่าเดิม ใขณะเีกันก็เริ่มร้องเรียกเขย่าปลุกเขาให้ตื่น
“หือ?” เย่ขิงหานลืมตาึ้่าสลึมสลือ ตาพร่ามัวเห็นดาวระยิบระยับ หัวหมุนคว้างด้วยอาาวิงเวียนแยกไม่ว่าทิศใดเหนือใต้ หลังจากหลับตาพักผ่อนลงไปีชั่วครู่จึงสามารถเรียกสติกลับคืนมา เมื่อมองเห็นน้องาที่นั่งอยู่ข้างเตียงใบเต็มไปด้วยอาาห่วงกังวลจนทำอะไรไม่ถูกั้ ภายใก้นบึ้งจิตใจของเย่ชิงหานบังเกิดาอบอุ่น่โยนึ้ เขายิ้มเล็กน้อยพร้อมกับเอ่ยึ้ “เ็โง่...ไม่มีอะไรหรอก คงเป็เาะวันั้เสียเลือดาเกินไป เ้าอย่าทำเป็กระต่ายตื่นตูมไปหน่อยเลย”
“แต่...แต่ว่าสภาพท่านพี่ใตอนนีู้่เพลียาเลย”
“ไม่มีอะไรหรอก คงเป็เาะหลายวันมานี้ข้าคงเหนื่อยเกินไป พักสักหน่อยคงไม่เป็อะไรแล้วล่ะ!” มองเห็นดวงตาที่ใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงของน้องาที่เต็มไปด้วยาห่วงกังวลั้ เย่ชิงหานยิ้มมาด้วยา่โยนพร้อมกับพูดปลอบโยนให้นางสบายใจ
หลังจากที่พูดปอลบโยนให้น้องาจากไปได้ เย่ชิงหานถอนหายใจยาว่าโล่งอกมาครั้งึ่ เหตุาณ์ที่เกิดึ้ทั้งหมดสืบเนื่องมาจากเมื่อคืนวานที่เขาใที่สุดก็ตัดสินใจฝึกคัมภีร์ลับเลือดเขั้นที่ึ่——ถ่ายเลือด
เย่ชิงหานหลับตาเอนกายลงไปพักผ่อนีชั่วครู่ ใช้มือนวดึงบริเวณขมับตนเองเพื่อเรียกสติและกำลังวังชาให้กลับคืนมา จากั้จึงลุกึ้ยกถังไม้ใส่เลือดแอบเอาไปเทท้าย
หลังจากจัดาทุก่าเรียบร้อยเย่ชิงหานมาจากลานที่พักะูเย่ เิมาที่ตลาดเพื่อหาซื้อเครื่องใสัตว์และผงยาสมุนไพรตามที่คัมภีร์ลับเลือดเเขียนไว้ หลังจากหาซื้อทุก่าได้ครบ พอกลับมาึห้องก็เริ่มใช้มีดสับเครื่องใสัตว์ที่ซื้อมาจนะเี จากั้โรยด้วยผงสมุนไพรลงไปแล้วทำาุกเ้าให้เข้ากัน
เพียงเ่านี้ยาำุเือดฤทธิ์รุนแตามที่คัมภีร์ลับเลือดเว่าไว้ก็เป็อันสำเร็จ
“ของสิ่งนี้...มันกินได้จริงๆ น่ะรึ?”
มองูเครื่องใที่มีทั้งสีแดำปะปนกันและเลือดสีแส่งกลิ่นแปลกประหลาดคาวะุ้ง แค่มองก็ึกับทำให้เย่ชิงหานเกิดอาามวนท้องอยากจะอาเจียนึ้มาทันที ยิ่งไม่ต้องพูดึาให้กินลงไปดิบๆ ทั้ง่านี้ี
"อุ๊บ!"
เย่ชิงหานหลับตาลองหยิบเครื่องใึ้มาชิ้นึ่โยนเข้าปาก เขาเคี้ยวไปหลายทีก่อนจะกลืนลงไป แต่เพิ่งจะกลืนลงไปได้ไม่า อาาพะอืดพะอมที่ตีกลับึ้มาจากกระเพาะทำให้เขาต้องอาเจียนสิ่งที่กลืนลงไปเมื่อสักครู่กลับมาเช่นเดิม
จะทำ่าไรดี?
ขั้นตอนที่ใคัมภีร์ลับเลือดเก็บอกไว้่าชัดเจนว่ายาที่ปรุงตามสูตรนี้สามารถำุเือดได้เป็่าดี แถมเมื่อวานก็ถ่ายเลือดไปึ่ใสี่่แล้ว หากไม่รีบทำาำุเือดมาทดแทนก็จะไม่สามารถดำเนินาหลอมโลหิตซึ่งเป็ขั้นที่สามได้ ใคัมภีร์อธิบายไว้่าชัดเจนว่าขั้นตอนที่ึ่และทั้งหมดก็เพื่อปูทางไปสู่ขั้นที่ตอนสามาหลอมโลหิต ใาหลอมโลหิตั้จำเป็จะต้องอาศัยาสร้างเลือดใหม่มา่าต่อเนื่อง เลือดใหม่ที่ถูกสร้างมาั้มีทั้งที่เป็เลือดธรรมดาและเลือดเ เลือดใหม่ทั้งหมดที่ถูกสร้างึ้มาจะถูกนำมาหลอม เลือดธรรมดาก็จะถูกหลอมละลายหายไปหลงเหลือไว้แต่เลือดใหม่ที่เป็เลือดเ ทำเช่นนี้วนซ้ำไปเรื่อยๆ ปริมาณเลือดเภายใ่าก็จะยิ่งมีาึ้และเข้มข้นึ้เป็ทวีคูณง
ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!
ต้องกินลงไปเ่าั้!
ภายใหัวของเย่ชิงหานปรากฏภาพเหตุาณ์่าๆ ใอดีตที่ผ่านมา ทำให้จิตใจเริ่มหนักแหน่นึ้เป็ลำดับ
เพื่อท่านพ่อที่ตายไป...กิน! เพื่อารักที่ท่านแม่มีต่อตนเอง...กิน! เพื่อาอัปยศอดสูที่ได้รับมาตลอดหลายปี...! เพื่อน้องาผู้น่ารักและ่โยน...กิน!
ต้องกิน! กิน! กินมันลงไปเ่าั้!
เย่ชิงหานใตอนนี้ราวกับเครื่องจักร เขาจับเครื่องใที่วางอยู่ตรงหน้ายัดเข้าปาก่าต่อเนื่อง แเคี้ยวอยู่สักพักก่อนจะกลืนลงไป่ารวดเ็ ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกพะอืดพะอมหรือรังเกียจเหมือนแต่ก่อน ้ายกับว่าเขาได้ปิดต่อมรับกลิ่นและรสไปแล้ว
ทั้งมือและปากของเขาเปรอะเปรี้อนไปรอยเลือดจากเครื่องใ กระทั่งริมฝีปากยังมีเศษเนื้อเ็ๆ ติดอยู่โดยรอบ เขาไม่ได้สนใจใยดีกับสภาพของตนใขณะนี้และยังคงเคี้ยวและกลืนเครื่องใต่อไปด้วยด้วยอาาเย็นชา จะมีก็แต่บางครั้งที่เขาแสยะยิ้มึ้เล็กน้อยซึ่งทำให้สภาพของเขาูเป็ที่น่าขนลุกายิ่งึ้
ผ่านไปไม่า เครื่องใสัตว์ชามใหญ่ก็ถูกเขากินจนไม่เหลือ ้ำที่เตรียมไว้ข้างๆ ั้แต่แรกถูกเขายกึ้ดื่มรวดเีจนหมด หลังจากที่คว้าเอาผ้ามาเช็ดปากและมือจนสะอาดจึงนั่งกลับลงไปบนเตียงนอน ทำาถอดเสื้อผ้าจนหมดเหลือไว้แค่กางเกงขาสั้นเพียงตัวเี
เย่ชิงหานเอื้อมมือไปหยิบเข็มเงินที่เตรียมไว้ที่หัวเตียง จากั้ปักเข็มลงไป่าระมัดระวังยังุชีพจรทั้งิแห่งตามภาพประกอบใคัมภีร์ โดยทั้งิุแบ่งเป็ บนศีรษะุ แขนและเขาทั้งข้างข้างละุ ำตัวีุ ทั้งหมดล้วนเป็ุที่เชื่อมต่อกันของเส้นเลือด ยังดีทีุ่ทั้งหมดนี้อยู่ด้านหน้าของ่ากาย หากอยู่ด้านหลังแล้วล่ะก็ เย่ชิงหานเองก็ไม่รู้ว่าจะปักลงไปให้ถูกได้่าไร
หืม?
หลักจากที่ปักเข็มเงินลงไป เย่ชิงหานรู้สึกได้ึาร้อนวูบวาบและารู้สึกเ็ๆ คันๆ เ็ๆ ที่แผ่มาจากุชีพจรั้ ารู้สึก้ายกับมีมดิตัวกำลังกัดอยู่ตรงุชีพจรทั้งิุ
ได้!
เย่ชิงหานรู้สึกตื่นตระหนกระคนยินดี ึแม้จะไม่รู้ว่าปฏิกิริยาตอบสนองเช่นนี้เป็สิ่งดีหรือไม่ดี แต่่าน้อยมันก็ได้
คัน! คัน! คัน!
ทันใดั้เอง ุชีพจรทั้งิุเรื่อยไปจนึเส้นเลือดทั่ว่า จากแรกเริ่มที่รู้สึกร้อนวูบวาบและรู้สึกเหมือนถูกมดิตัวกำลังกัด แต่ตอนนี้กลับรู้สึกแสบคันไปทั่ว่าราวกับถูกมดนับล้านๆ ตัวรุมกัดแทะและร้อนผ่าวเหมือนโดนไฟลวก แม้จะเป็าเ็ปวดแสบคันที่ไม่รุนแาแต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทนรับไหว ที่สำคัญยิ่งกว่าั้คือเขาไม่สามารถที่จะไปเกาหรือเตะต้องสัมผัสมันได้ ใคัมภีร์เขียนไว้่าชัดเจนว่าลักษณะอาาเช่นนี้เป็กระบวนาของาหลอมโลหิต พูดง่ายๆ ็ื เ็ดวิชาใคัมภีร์กำลังแสดง เป็กระบวนาใาสร้างเลือดใหม่
ทั้งเ็ปวดและทั้งมีาสุข!
นี่คือารู้สึกของเย่ชิงหานใตอนนี้ เ็ปวดคืออาาทาง่ากายที่ได้รับ มีาสุขคือารู้สึกที่เกิดึ้ทางจิตใจ เาะเขารู้สึกได้ึาหวัง คัมภีร์ลับเลือดเใช้ได้จริงๆ เช่นนี้ก็แสดงว่าเขามีโอกาสที่จะเรียกสัตว์อสูรระดับสูงให้มาได้ใพิธีปลุกพลังทางาเลือดีิวันต่อจากนี้ แสดงว่าเขามีหวังที่จะได้เข้า่เป็ศิษย์าใของะู แสดงว่าเขาสามารถที่จะทำตามาปราถนาสุดท้ายของมารดาให้สำเร็จได้ แสดงว่าเขาสามารถที่จะแก้แค้นที่โดนซัดฝ่ามือึ่ใวันั้ แสดงว่าเขามีโอกาสกลายเป็ผู้ที่สูงส่งกว่าคนทั่วไปและสามารถกำหนดชะตาชีวิตของตนเองได้
คนเรามีชีวิตอยู่ึจะมีาหวัง มีาหวังจิตใจึจะมีสิ่งกระตุ้นและแขับเื่อน!
ยังดีที่ารู้สึกราวกับถูกมดนับล้านรุมกัดแทะคงอยู่แค่ไม่า เวลาผ่านไปเพียงแค่ิกว่านาทีารู้สึกั้ก็ค่อยๆ าาไป แต่สำหรับเย่ชิงหานกลับรู้สึกว่าเวลาได้ผ่านไปเนิ่นาหลายปีฉะั้ ตอนนี้ทั่วทั้ง่าของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อร้อน ผมบนศีรษะเปียกชุ่มราวกับคนที่กำลังเพิ่งจะสระผมทำาสะอาดมาใหม่ๆ
ฮู่ว!
เย่ชิงหานปล่อยลมหายใจยาวมาครั้งึ่ ภายใใจเกิดาคิดอะไรบาง่าึ้ “ท่านพ่อสมกับที่เป็ท่านพ่อจริงๆ! ไม่เสียทีที่เป็อัจฉริยะบุคผู้มีพรสวรรค์ที่ร้ายกาจที่สุดที่ยากจะพบพานใรอบร้อยปีของะู ่าน้อยคัมภีร์วิชาลับเลือดเเล่มนี้ก็เป็สิ่งที่แสดงให้เห็นึพรสวรรค์ของท่าน แม้ไม่รู้ว่าที่ได้รับจากาฝึกจะเป็เช่นไร แตู่จากขั้นตอนวิธีาฝึกั้แต่าถ่ายเลือด าำุเือด และาหลอมโลหิต แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ชื่อเสียงของท่านสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วแผ่นดิน
เมื่อมีประสบาณ์าฝึกของวันแรกเป็เครื่องนำทางแล้ว าฝึกของวันต่อๆ า็ราบรื่นไปด้วยดี ุๆ วันเย่ชิงหานจะขังตัวเองอยู่แต่ให้อง ถ้าหากไม่ฝึกพลังปราณรบก็จะฝึกวิชาลับเลือดเสลับกันไป วันเวลาที่ผ่านไปล้วนใช้ไปใาฝึกฝน่าหนัก่าคุ้มค่า
่เย่ชิงอวี่แรกเริ่มนางก็มีาห่วงกังวลอยู่บ้าง เมื่อเย่ชิงหานฝึกฝนวิชาลับเลือดเึวันที่สามถูกนางสอบถามจนหมดหนทางที่จะพูดบ่ายเบี่ยง จึงบอกาจริงกับนางไปว่าตนเองกำลังฝึกฝนวิชาลับเลือดเที่อยู่ใคัมภีร์ลับั้ แต่เมื่อนางเห็นึปณิธานอันแน่วแน่ของเขาและาฝึกฝนก็ได้ล่วงเลยมาจนสามวันแล้ว จากหน้าตาที่ซีดเผือดและ่ากายที่ซูบผอม ่อื่นก็ไม่ได้ผิดปกติหรือเ็ป่วยแต่่าใด ดังั้จึงไม่ได้ขัดขวางหรือห้ามปรามแต่่าใด ที่นางทำได้ก็เพียงแคุ่ๆ วันทีุ่ธูปคารวะป้ายวิญญาณของท่านพ่อและท่านแม่นางก็จะอธิษฐานขอพรให้พี่ชายด้วยทุกครั้ง
วันที่ิห้าของาฝึกวิชาลับเลือดเ
เย่ชิงหานเก็บเข็มเงินใส่ถุงผ้า่าเงียบๆ ตลอดิห้าวันของาฝึก่าหนักทำให้่ากายของเขาซูบผอมลงไปา ใ่ของาฝึกเขาทานแค่ผักและไม้เพียงเล็กน้อยเ่าั้ เาะต้องกินเครื่องใสัตว์สดๆ ำุเือดอยู่ทุกวัน จึงไม่มีกะจิตกะใจกินอาหาร่าอื่น ดังั้ที่ซูบผอมลงาเช่นนี้จึงไม่ใช่เรื่องที่แปลก
จากาฝึกฝน่าหนักตลอดิกว่าวันเป็ทำให้่ากายของเขาูมีประกายึ้่าเด่นชัด ราวกับถูกจับใส่เครื่องกลั่นคัดกรองเอาสิ่งเจือปนที่ไม่ดีไปจนหมด รวมึาตาที่มีาเด็ดเดี่ยวและแหลมคมยิ่งึ้กว่าเก่า
“ฮู่ว! ใที่สุดก็ฝึกสำเร็จซะที ตลอดิห้าวันมานี้ไม่่าจากตกนรกเลยเชียว ได้ไม่ได้รอูพรุ่งนี้ก็แล้วกัน!”
เย่ชิงหานนั่งอยู่ข้างหน้า่ามองูดวงจันทร์สว่างไสวที่ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า เขาถอนหายใจยาวมาครั้งึ่ ิกว่าวันของาฝึกฝนอันทรมานที่เหมือนดั่งตกนรกใที่สุดก็จบลง ่เวลาั้มันเกือบจะทำเอาสติสัมปชัญญะของเขาพังทลายไปเลยก็ว่าได้พ
วันพรุ่งนี้!
พรุ่งนี้เป็วันงานพิธีปลุกพลังทางาเลือดของะูเย่ที่จัดึ้ปีละครั้ง และครั้งนี้เป็โอกาสครั้งสุดท้ายที่เย่ชิงหานจะได้เข้า่ เาะอายุครบิห้าปีพอดี
ตลอดิห้าปีที่ฝึกฝน่ายากลำบาก ตลอดิห้าวันของาฝึกที่ทุกข์ทรมานราวกับตกนรก าปราถนาครั้งสุดท้ายของมารดา อนาคตข้างหน้าของตนเองและน้องา ทั้งหมดทั้งมวล......าหวังและาฝั จะดำเนินต่อไปหรือสิ้นสุดลงก็ึ้อยู่กับวันพรุ่งนี้แล้ว!
ติดตาม
