เลือนรักรอยเงา

“คุณเชื่อจริงๆเหรอว่าโลกนี้จะมีคนที่เกิดมาเพื่อคุณจริงๆ?”

ผมเลิกงมงายในความรักมานานแล้ว แม้จะนานแต่ผมก็ยังจำมันได้ดี คงจริงที่ว่าความรักสร้างทั้งทุกข์และสุขได้ในชั่วข้ามคืน ผมกำลังเผชิญและจมอยู่กับมัน...

ผมรู้ ในโลกนี่มีคนมากมายเจอเรื่องแย่แบบผม หรืออาจจะเจอหนักกว่าผม แต่ใจคนเรามันให้ค่ากับบางสิ่งไม่เท่ากัน ยิ่งหวังมาก ผูกไว้มาก แต่ถ้ามันไม่ใช่อย่างที่หวัง ความหวังมันก็ทับตัวเรา

“ผมแนะนำตัวเองแล้ว ถึงตาคุณแล้ว ชื่ออะไรครับคนสวย” ผมหันกลับมาถามเธออีกครั้ง ก็ถามไปอย่างนั้น พอขึ้นเตียงกันเสร็จตื่นเช้ามาผมก็คงลืม มันเป็นแบบนี้มาตลอด เหมือนเป็นกิจวัตรในชีวิตของผมไปแล้ว

“ลลินค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก” เธอหันมาตอบหลังจากที่สั่งเครื่องดื่มให้ตัวเอง

......คงเชี่ยวอยู่พอตัว......

“คุณมาที่นี่บ่อยเหรอครับ”

“ไม่บ่อยค่ะ แต่เห็นคุณที่นี่บ่อยๆ มีสาวๆมานั่งด้วยบ่อยด้วย”

“หึๆๆ ทำยังไงได้ล่ะ ก็ผมเหงา อยู่คนเดียวแล้วเหงา......คุณก็น่าจะเป็นบ่อย”

“คงไม่บ่อยเท่าคุณค่ะ”

ทันทีที่ประตูปิดลงผมมหันมาคว้าร่างของเธอเข้ามาจนชิด เบี่ยงตัวเธอให้มายืนแทนที่ผม หลังบางพิงเข้ากับบานประตู ผมก้มหน้าไปใกล้แล้วบดริมฝีปากลงกับปากแดงสดของเธอ ทั้งบดเบียด ขบกัดตามแรงอารมณ์ใคร่ที่พุ่งสูงขึ้น และเธอก็ให้ความร่วมมือดี ปลายลิ้นของเธอเป็นฝ่ายยื่นเข้ามาไล่เลียกับริมฝีปากของผมก่อนจะสอดเข้ามา

......ผมบอกแล้วว่าเธอเชี่ยว......

แทมป์ : ผมไม่เชื่อเรื่องความรัก เพราะสุดท้ายแล้วเราทุกคนมันก็เห็นแก่ตัวทั้งนั้น

เทียนหอม : ฉันไม่ได้อยากได้สามี ฉันไม่เคยเชื่อในเรื่อง "ชีวิตคู่" และฉันไม่เคยศรัทธาในความรักของชายหญิง แต่ฉันจำเป็นต้องมีคุณ เพราะลูกฉันต้องมีพ่อ

ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ ตามอ่าน ตามเชียร์กันด้วยน้าาา