เติมกำลังใจ
0.00 
0.00 
| เล่มที่1 ตอนที่2 บทนำ เหมือนจะตายอย่างสงบ(2) |
- ปรับสีและขนาดตัวอักษร
-
-
-
-
ครั้งนี้เกิดเสียงอื้ออึงและเสียงปรบมือชัดเจนขึ้นกว่าครั้งแ จากเหล่าผู้ญิที่รายล้อมอยู่โดยรอบ
“พวกเธอน่ะ! ทำไมมาปรบมือทั้งๆ ที่ฉัน้มาเจออะไรแบบนี้กันล่ะ ห้ะ!”
พอเ็สาวยืนขึ้น่าเกรี้ยวกราด บรรดาผู้ญิที่อยู่โดยรอบทั้งหลายต่างก็หลบตาหนี
หลังจากเ็สาวกัดฟัน่าคำเตือนข่มขวัญเป็ที่เรียบ้ เรนยะก็กระแอมเบาๆ เพื่อให้เธอหันมาทางเขา
“จะรับฟังคำอธิบาย็ไ้ แต่ว่าจะทำตามที่หวังรึเปล่าก็อีกเรื่องนึงน่ะนะ”
“ฮึ... ็ไ้ ก่อนื่เ ฉันคือเพระเจ้า่าที่พวกคุณเรียกกันนั่นล่ะ ่บรรดาพี่สาวเอ็กซ์ๆ ๆ เนี่ย ็ืาๆ ขี้ยั่วที่เค้าเรียกกันทั่วๆ ไปว่าทูตสวรรค์น่ะค่ะ”
เกิดเสียงโห่ร้องประท้วงทันทีที่เ็สาวพูดจบ แต่เมื่อเจอาตาจ้องมองจากเ็สาวเจ้าประโยคดัง่า ความเงียบก็กลับมาอีกครั้ง
“ก็ขี้ยั่วจริงๆ ไม่ใช่รึไงพวกเธอน่ะ! คิดว่าใครกันล่ะที่มีลูกกับมนุษย์มั่งล่ะ ท้องกับผู้ญิด้วยกันมั่งล่ะ!”
สิ้นเสียงตะคอกจากเ็สาว ญิสาวหลายก็ทำ้าไม่รู้เรื่องหันไปทางอื่นเสีย
“ให้ตายเถอะ มีแต่เรื่องให้บ่นจริงๆ พวกเธอเนี่ย...”
“เรื่องนั้นน่ะช่างมันเถอะ ่อธิบายมาก่อนได้มั้ยล่ะ”
“เอ๋ ไม่อยากรู้เรื่องนี้อีกหรอกหรอคะ”
เ็สาวถาม่าแปลกใจ
“ใครจะชื่ออะไรมันก็เรื่องนั้น แ้ยังไงล่ะ ถ้าทำกับเพระเจ้าแ้จะมาเป็เอะไรล่ะ? พระเยซู? เอามิตตาพุทธ? หรือว่าทำแ้เอาคืนได้?”
“ขอล่ะ อย่าสร้างการมีอยู่อะไรก็ไม่รู้ขึ้นมาตามใจชอบได้มั้ย”
พอบอกว่านี่เป็คำพูดจากใจเลย คิ้วเ็สาวก็เริ่มขมวด
“ตัวฉันก็คือตัวฉัน ไม่ได้เป็อะไรมากไปว่านั้น ฉันเป็ผู้สร้าง ปครอง และควบคุมทุก่าค่ะ”
“สุดยอดไปเลยนะขอรับ ถ้า่านั้นแ้ทำไมท่านเผู้สร้างึได้ลงทุนมาปรากฏตัวอยู่ตรง้าสัตว์ที่ท่านได้สร้างขึ้นเพียงตัวนึงกันน้าขอรับ?”
ได้ยินเรนยะจงใจพูดด้วยท่าทางประจบประแจง่านั้น เ็สาวก็ขมวดคิ้ว่าัพลัน
“ไม่ได้เชื่อเลยสินะ ช่างเถอะค่ะ ่ที่ฉันมาปรากฎตัวอยู่ตรง้าคุณน่ะ มัน้มีเหตุอยู่แ้ล่ะค่ะ เหตุก็คือฉันมีเรื่องจะขอให้ทำค่ะ”
“และเรื่องนั้นมันเกี่ยวอะไรกับการจะให้ไปเกิดใหม่งั้นหรอ”
“นั่นล่ะคือคือคำขอฉันค่ะ ู่าๆ ก็คือฉันจะให้คุณไปใโลกที่ฉันสั่งค่ะ”
เ็สาวผู้อ้างตัวว่าเป็เเจ้าหันไปมองเรนยะด้วยสี้าที่เปลี่ยนเป็สงบเสงี่ยมขณะที่พูด
“ทำไมจะ้เป็ฉันล่ะ”
เป็คำถามที่แน่ยิ่งกว่าแน่ว่าจะ้มาจากปากเรนยะ
ขณะที่เรนยะกำลังคิดว่าคงไม่ใช่ตอบมาว่าเพราะคุณเป็ผู้ที่ถูกเลือกหรอกนะ เ็สาวก็ตอบ่าชัดถ้อยชัดคำว่า
“เพราะคุณเป็ผู้ที่ถูกเลือกค่ะ”
“ห้ะ?”
“โทษทีค่ะ โกหกน่ะ ึโป๊ะ ขอโทษละกัน อย่ากำมือเตรียมทุบกันขนาดนั้นเลยนะคะ”
เ็สาวแก้คำพูดก่อน้าและก้มหัวขอโทษปลกๆ ต่อเรนยะที่ตี้าเข้ม กำหมัดแน่น
เกิดเสียงปรบมือเบาๆ จากรอบข้างอีกเช่นเคย
“พวกเธอนี่! มีอะไรไม่พอใจฉันอยู่รึไงห้ะ!”
เห็นได้ว่าเกือบทุกพยัก้าเมื่อได้ยินคำถามที่เ็สาวถามขึ้น่าเกรี้ยวกราด
เรนยะสังเกตได้ว่าเ็สาวตรง้าดูจะเศร้าซึมลง เธอทรุดเข้าลง่าผิดหวังก่อนจะ่า!
“อืม ช่างเถอะ ที่เหลือฉันจะอธิบายเอง พวกเธอจะไปไหนก็ไปๆ คุยได้ก็ไม่ึไหน แถมยังเหมือนจะรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ที่ใจอีก”
เหล่าญิสาวโดยรอบต่างยิ้มและโบกมือให้เรนยะที่กำลังคิดว่าสาวน้อยเเจ้าตนนี้ดูจะจิตใจอ่อนแอแฮะ ก่อนะ่ๆ หายตัวไป
ภาพฉากค่อยๆ าไป้า ทำให้เรนยะที่ยังคงมึนงงอยู่ไม่น้อยพบว่าสิ่งที่ตนกำลังเผชิญอยู่นี้คือเรื่องจริง ทันใดนั้นก็เกิดอักษรปรากฏขึ้นแก่าตาเขา
<รายงาน ได้รับพรจากทูตสวรรค์>
เ็สาวลุกขึ้นยืนอีกครั้งก่อนจะหันมาทางเรนยะที่เอียงคอสัยสัยอยู่ว่าสิ่งนี้มันคืออะไรกัน
“อืมมม ึจะบอกว่าคุณเป็ที่ถูกเรื่องจะเป็เรื่องโกหกก็เถอะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะโกหกทั้งหมดหรอกนะ เพราะว่าไม่ใช่ว่าใครก็จะสามารถข้ามกำแพงไปสู่โลกอีกใบได้หรอกนะ”
“แปลว่าฉันสามารถข้ามกำแพงนั่นไปได้สินะ?”
“ใช่แ้ จากนั้นยังมีร่างกายที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็่าดี ัการคิดก็ไม่ลู่ทาง ทั้งยังไม่มีห่วงใดๆ ใชาติที่แ้ ก็เลยได้รับคัดเลือกมาค่ะ”
แม้จะคิดว่าใเมื่อตาย่าสงบ มันก็้ไม่มีห่วงอะไรอยู่แ้ แต่เรนยะก็เลือกที่จะเงียบไว้
“ฉันน่ะ ัการคิดไม่มีปัญหาอะไรงั้นสิ?”
เพิ่งจะเตะเเจ้าไปสดๆ ้ๆ ซะด้วยนี่นะ เ็สาวก็ส่ายหัวไปข้างๆ ก่อนจะพูดต่อ
“ึเรื่องที่ถูกเตะจะเกินคาดไป่ แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเป็พิเศษหรอกค่ะ ที่ไม่เชื่อใพระเจ้าก็ไม่ได้ถือเป็
เรื่องแปลกอะไร ึจะเตะฉันที่อยู่ใร่างเ็สาวแบบนี้ก็ไม่ได้มีท่าทางตื่นเต้นอะไร เรื่องที่ถือลัทธิชายญิเท่าเทียมก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรด้วยค่ะ”
“งั้นขอถามไว้่สิว่าัการคิดแบบไหนที่เป็ปัญหากัน”
“ู่าๆ ก็คือ ำา บุกรุก ่า้า ล่ะนะคะ”
ฮ่า ฮ่า ฮ่า เสียงหัวเราะร่าเ็สาวนี่มันคลับคล้ายคลับคลาเหมือนได้ยินที่ไหนมาก่อน
ถ้าหัวตั้งๆ ทา้าขาว่ล่ะก็เป๊ะเลย แต่จะยังไงก็ช่างมันเถอะคือสิ่งที่เรนยะคิด
“แ้นี่จะให้ฉันข้ามโลกไปทำอะไรล่ะ?”
“ก็... ไม่ได้ให้ทำอะไรหรอกค่ะ”
หลังถูกพูดตัด่าไม่รู้ไม่ชี้ เรนยะก็ทุบเข้าที่หัวเ็สาวเงียบๆ เสียงดังปั้ก จนเ็สาวึกับคู้ตัวลงตรงนั้น พร้อมใช้สองมือกุม่ที่ถูกตีไว้
“เล่นกับชีวิตตายโดยไม่มีเหตุเลยนะเธอน่ะ”
“เป็เรื่องตัวเองแท้ๆ แต่พูดคำว่าตายมาได้่าสบายๆ เลยน้า”
“อยู่มาตั้งเกือบ 1 ศตวรรษก็เกินพอแ้ไม่ใช่รึไงล่ะ ึจะไม่เหลือความทรงจำใช่วงนั้นเลยก็เถอะ แต่คิดว่าก็คงประมาณนั้นล่ะ”
“นี่ก็เป็อีก่านะคะ ก็คิดอยู่หรอกว่าถ้าขอให้ที่เพิ่งตายไป มาเดินบนเส้นทางชีวิตใหม่อีกครั้งก็ดูจะโหดร้ายไป่ แต่รับฟังคำขอได้่าสบายๆ แบบนี้นี่ดีจังเลยน้า”
“มันใช่เรื่องมั้ยล่ะ?”
เมื่อเห็นว่าเรนยะตั้งท่ากำหมัดอีกครั้ง หลังเห็นว่าเธอพยัก้าให้กับคำถามเขา เ็สาวก็ขยับตัวหนีห่าง
“ึไม่ได้มีจุดหมายที่ให้ไป แต่มีเหตุที่อยากให้ไปนะคะ เพราะงั้นเลิกตั้งท่าจะทุบกันสักทีเถอะค่า!”
“หมายความว่ายังไง อธิบายมาซิ”
“เหตุก็คือโลกที่ฉันอยากให้คุณไปขาดแคลนทรัพยากรค่ะ”
ึจะได้คำอธิบายสั้นๆ มาแบบนั้น เรนยะก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันเรื่องอะไรกันแน่ เขาใช้าตาบังคับให้เ็สาวอธิบายต่อ
เ็สาวผู้ถูกบังคับทางาตา ได้แต่เกาหัว่าจนปัญญาก่อนจะพูดต่อ
“เหตุทั้งหมดก็ตามนั้นนั่นแหละค่ะ...อืมมม จะพูดยังไงดีล่ะ”
หลังจากคิด่าหนักเ็สาวก็กางมือทั้งสองข้างกว้างตรง้าเรนยะ ัพลันู่ๆ ก็มี้าต่างกึ่งใสปรากฏขึ้นตรง้าเขา
เมื่อเ็สาวโบกมือเบาๆ แที่ที่ใดสักแห่งก็ฉายอยู่บน้าต่างด้าน้าเขา เรนยะที่ไม่อาจซ่อนความตกใจเอาไว้ได้
เขาไม่เคยเห็นแที่นี้มาก่อน
เพราะไม่ทราบ่ย่อแที่นี้ ทำให้เขาไม่อาจทราบสัด่ที่ฉายมาได้ สิ่งที่เขารู้ก็คือแที่ตรง้าเป็รูปทรงเหมือนใบโคลเวอร์สี่แฉก โดยแต่ละใบแบ่งเป็ทิศเหนือ ใ้ ตะวัน ตะวันตก่าสวยงาม
“ถ้าด้านบนแที่คือทิศเหนือล่ะก็นะ”
“วางใจเถอะค่ะ แที่นี้เขียนขึ้นตามปติแบบโลกที่คุณเรนยะเคยอยู่มาก่อน เพราะฉะนั้นด้านบนก็คือทิศเหนือถูก้แ้ล่ะค่ะ”
“งั้นหรอ แต่นี่มันแที่ที่ไหนกัน? ไม่เคยเห็นแที่รูปร่าง้าตาแบบนี้มาก่อนเลย”
“เหล่าผู้อาศัยอยู่เรียกกันว่าทวีปเอลโดร่าค่ะ เป็ทวีปเดียวบนโลกที่อยากให้คุณเรนยะอพยพไปค่ะ ใ่ขนาดก็...พื้นที่ที่มีรูปทรงเหมือนใบโคลเวอร์ 1 ใบนั่นน่าจะเทียบได้ประมาณทวีปยูเรเชียค่ะ”
“เอ๊ะ?”
เรนยะมองไปที่แที่อีกครั้งหลังจากได้ยินดังนั้น
หากเป็ไปตามคำบอกเ็สาวล่ะก็ ทวีปนี้จะเป็ทวีปขนาดมหึมาที่ใหญ่เป็ 2 เท่าทวีปยูเรเชียพ
“ว่าไปนั่น”
“ไม่เชื่อก็้เชื่อ แต่นี่คือเรื่องจริงค่ะ”
“ดาวที่มีทวีปบิ๊กเบิ้มมโหฬารขนาดนั้นอยู่ได้ ้ใหญ่เป็กี่เท่าโลกกันล่ะห้ะ!?”
“อ่า ไม่ใช่ดาวละกันค่ะ”
“ห้ะ?”
จากนั้นเ็สาวก็เปิด้าต่างอีกอันให้เรนยะดู
ความคิดเห็น
COMMENT
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
