STIXTMAN

ตอนที่1 โลกอีกฝั่ง


     ได้มีบุตรแห่งเทพได้เกิดขึ้นมา เขาเป็นเด็กที่มีพลังเวทย์มหาศาลในระหว่างที่โลกมนุษย์กำลังจะตกเป็นทาสของเหล่าปีศาจ เด็กตัวน้อยนั้นได้ถูกดูแลอยู่ในโบสถ์จนอายุได้10ปี หมู่บ้านของเขาได้ถูกปีศาจบุกชาวบ้านต่างก็วิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตายทหารที่อยู่ปกป้องหมู่บ้านก็ไม่อาจต้านทานพวกปีศาจได้ เด็กๆต่างก็เข้าไปหลบอยู่ในโบสถ์และมีทหารคุ้มกันไม่ถึง10คนด้วยซ้ำ พวกปีศาจได้บุกพังประตูเข้ามาในโบสถ์

เสียงเท้าเดินจำนวน200กว่า ได้มุ่งหน้ามายังหมู่บ้านหนึ่งและพวกมันก็มีอาวุธพร้อมอยู่ข้างกายเพียงรอคำสั่งจากหัวหน้าพวกมัน ใช่แล้วพวกมันก็คือพวกปีศาจที่จะมายึดดินแดนของมนุษย์และขยายเขตของมันไปเรื่อยๆและในที่สุดพวกมันก็มาถึง...

“แย่แล้วมีพวกปีศาจกำลังมาที่หมู่บ้านเรา รีบพาพวกเด็กๆเข้าไปหลบในโบสถ์เร็ว”

 หัวหน้าทหารที่คอยปกป้องหมู่บ้านได้ออกคำสั่งให้ช่วยเหลือชาวบ้านไห้เข้าไปหลบ

"พวกแกจะเป็นอาหารมื้อค่ำของฉัน ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่า" 

 เสียงหัวหน้าของพวกมัน กำลังหิวโหยเลือดเนื้อมนุษย์

"มันจะไม่เป็นอย่างนั้นแน่นอน ย้าา!! ตู้ม " 

 ทหารหน้าหมู่บ้านก็ไม่อาจป้องกันไว้ได้

"เป็นทหารได้ยังไงกันอ่อนแอขนาดนี้ เลเวลพวกแกคงจะ 20-40 สิน่ะ เอานี้ไปกินซะ เงาแห่งปีศาจ 3 ตู้ม!!"

พวกทหารต่างก็ได้จบชีวิตลงโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรพวกมันให้เสียหายเลยแม้แต่น้อย  

“พวกแก ฉันจะจัดการเอง ดาบแห่งแสง 3 วิ้ง หึ จัดการได้แค่ 20 ตัวเองหรอ ยังไม่พอหรอก ย้ากกก!!”

 หัวหน้าทหารพยายามที่จะถ่วงเวลาให้ทหารเมืองหลวงมาที่นี้ เขาสู้อย่างสุดชีวิตแต่แล้ว

"อ้ากกก ทำไมพวกปีศาจมันแข็งแกร่งอย่างนี้ ขอโทษน่ะเด็กๆที่ฉันไม่อาจจะปกป้องพวกเธอไว้ได้ พลังเวทของฉันดันมาหมดลงซะก่อน"

 ได้มีปีศาจตนหนึงเดินมาและจับเด็กไว้ได้1คน

"หัวหน้าครับเราจับเจ้าเด็กคนนี้ได้ครับ" 

"อ้ะ รูซ์ ทำไมถึงถูกจับได้ล่ะฉันบอกไห้มาหลบอยู่ในโบสถ์ไง"

เขาโกรธเป็นอย่างมากที่ตอนนี้ทำอะไรแถบไม่ได้แล้ว

"ผมขอโทษครับคุณบิวช์ผมอยากจะช่วยคุณแต่พวกมันจับผมได้ก่อน"

 เสียงเด็กได้แต่โทษตัวเองว่าที่ทำลงไปนั้นมันไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย

"ไม่ต้องหวงน่ะฉันจะช่วยเธอไห้ได้ บัฟโจมตีศักดิ์สิทธิ์ 5 บัฟ โล่ศักดิ์สิทธิ์ 5 ย้าาาา!! ตายซะเถอะดาบแห่งศักดิ์สิทธิ์3 ”

 บิวช์ได้วิ่งไปที่ปีศาจตัวที่จับ รูซ์ไว้และใช้พลังเฮือกสุดท้าย แต่ก็ 

 ฉึก เสียงใครบางคนถูกแทงจากด้านหลัง

"ไม่น่ะคุณบิวช์อย่าตายน่ะ" 

 ดูเหมือนว่า บิวช์จะโดนแทงและเขาไม่อาจทนบาดแผลไว้ได้

"อ้าาา ไม่เป็นไร รูซ์ อย่าร้องไห้เลย พาพวกเพื่อนๆของเธอหนีไป"

 บิวช์ได้บอกทหารก่อนหน้านั้นอีก3คนที่เหลือ ว่าจะถ่วงเวลาและไห้พวกเขาพาเด็กๆหนีไป

"หือ หือๆ คุ...ณบิวช์" 

 รูซ์เสียใจอย่างมาก และก็กลัวในเวลาเดียวกัน

"เอาล่ะดราม่าเสร็จหรือยังฉันอยากจะกินพวกแกเต็มทีแล้ว"

ในระหว่างที่รูซ์ได้เศร้าเสียใจอยู่ก็ทำให้ รูซ์โกรธแค้นเป็นอย่างมาก

"หัวหน้าดูเจ้าเด็กนั่นสิ พลังเวทย์ของมัน กระจ่ายออกมาไปทั่วเลย" "พลังเวทย์อะไรมหาศาลเหลือเกิน"  

"พวกแกทุกคนจะต้อง ตาายยย ย้าาาา!!(เสียงของรูซ์) ตู้มมม แหะๆ ฉันยะ...ยืนไม่ไหวแล้วว"  

"ไม่น่าเชื่อเด็กคนเดียวจัดการปีศาจ ทั้งหมู่บ้าน กว่า 200 ตัวได้ในพริบตา"

  ชาวบ้านต่างก็ตกใจกันอย่างมากเมื่อได้เห็นรูซ์ได้จัดการพวกปีศาจ ทุกคนต่างก็ร้องไห้และดีใจสุดๆ ....3 วันต่อมาหละงจากเกิดเรื่อง 1 น 5 องครักษ์ เดินทางมาถึงแล้ว

"อืมอย่างงี้นี่เองเด็กคนๆเดียวจัดการพวกปีศาจได้ในการโจมตีครั้งเดียวงั้นเหรอ ยากที่จะเชื่อแหะแต่ก็มันเกิดขึ้นแล้วก็ต้องมีแต่เชื่อเท่านั่น ไงเจ้าหนูเธอชื่ออะไรหรอจ้ะ" (เธออึ้งไปพักหนึ่ง)

"ผมชื่อ รูซ์ครับ" รูซ์พูดด้วยหน้าตาที่เศร้าเสียใจ

"ไม่มีนามสกุลหรือตระกูลหรอ" 

 ด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก

“ผมเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง”

 รูซ์ได้มองไปที่เธอคนนั้น

“เป็นแบบนี้เอง ฉันชื่อ เอเดีย กาเร็ธ ซูเฟอร์ เรียกฉันว่า ซูเฟอร์ ก็พอแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ และตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธอจะมาอยู่ที่เมืองหลวง อาณาจักรเด็นฟิค ฉันจะช่วยฝึกเธอไห้เป็นนักรบผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกเอง”

  10ปีต่อมา รูซ์ได้ฝึกฝนอย่างหนักและออกทางไปกลับ ซูเฟอร์จนเป็นอัศวินที่แข็งแกร่งสุดๆ รูซ์ได้ออกเดินทางกับเหล่าเพื่อนพ้องอีก 3 คน เพื่อกอบกู้ดินแดนที่เสียไป จนได้ไปถึงราชาของเหล่าปีศาจ แต่ว่ามันก็ไม่ง่ายที่จะเอาชนะราชาปีศาจ พวกรูซ์ได้ต่อสู้กับราชาปีศาจอย่างเสียเปรียบพลังอย่างมาก จนเพื่อนพ้องของรูซ์ได้ มาบังการโจมตีไห้รูซ์ไว้ ทำไห้ต้องเสียเพื่อนไปจนรูซ์โกรธและระเบิดพลังเวทย์ออกมามันมากจนแม้แต่ราชาปีศาจไม่อาจต้านท้านได้ไหว รูซ์ไม่สามารถควบคุมพลังได้จนคนที่อยู่รอบๆนั้นได้ตายไปพร้อมกับราชาปีศาจด้วยพลังเวทมหาศาลแม้แต่เพื่อนของเขาด็ด้วย

“ที่นี่มันที่ไหนกันทำไมความรู้สึกที่คุ้นเคยนี้มันอะไรกัน”

 เขามีความสงสัยและรู้สึกแปลกๆ

“ที่นี้คือห้วงเวลาเจ้ามีความรู้สึกแบบนั่นก็เพราะว่าที่นี่คือบ้านเกิดของเจ้ายังไงล่ะ”

“เสียงใครกันน่ะหมายความว่ายังไงกันแล้วเจ้าเป็นใครกัน”

“ข้ามีนามว่า อินท์ ข้าคือบิดาของเจ้า ด้วยสาเหตุที่ว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี้” 

“เจ้าเป็นลูกชายคนโตของข้าเจ้าได้ทะเลาะกับน้องชายของตัวเองและพวกเจ้าก็สู้กันจนทำให้เอกภพสนั่นหวั่นไหว ข้าก็เลยสั่งให้พวกเจ้าไปเกิดใหม่เป็นมนุษย์แต่อยู่กันคนล่ะโลก เพื่อเป็นการลงโทษพวกเจ้า เรื่องทั้งหมดก็มีแค่นี้ล่ะ” 

“งั้นหรอแล้วท่านจะทำยังไงกับข้าล่ะ”

 รูซ์ยิ้มและคิดอะไรได้อย่างหนึง

“การลงโทษยังไม่จบแค่นี้ข้าแค่ดึงเจ้ามาคุยด้วยในเมื่อเจ้าอายุ20ปี และเจ้าาจะต้องลงไปรับโทษต่อ ลาก่อนลูกชายของข้า”

“กลับมาที่โลกแล้วสิน่ะ หืมพวกปีศาจมาล้อมข้างั้นหรอ พวกเจ้าทุกคนถ้าไม่อยากตายก็ยอมสงบศึกนี้ซะ ไม่งั้นพวกแกจะต้องตายไปพร้อมกับราชาของพวกแก จงไปบอกให้พวกแกและทุกคนทั้งโลกใบนี้ให้รู้ว่า ข้า รูซ์ บุตรแห่งเทพได้จัดการราชาปีศาจแล้ว ถ้าได้ยินแล้วก็ไปสิ”

 พวกปีศาจที่อยู่ที่นั้นกว่าแสนตัว พวกมันกลัว พลังเวทของรูซ์เป็นอย่างมาก เหล่าปีศาจก็ได้แต่ยืนฟังและยอมจำนนต่อพลังของรูซ์ จากนั้นเวลาได้ผ่านไป5 เหล่าปีศาจและเผ่าต่างๆรวมถึงมนุษย์ ก็ได้รวมเป็นจักรวรรดิ อีเด็น อันยิ่งใหญ่ และเป็นการนับปีครั้งแรกของโลก ปีที่ 1 รูซ์ได้ถูกแต่งตั้งให้เป็น อัศวินที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก รูซ์ได้ฝึกเหล่าทหารมากมายและสอนการใช้เวทมนตร์ หลังจากนั้นก็ผ่านมา 3ปี รูซ์ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย จนทำให้จักรวรรดิตกกังวลเป็นอย่างมาก ทางจักรวรรดิได้แต่งตั้ง 9 องครักษ์ประจำอาณาจักร อีเด็น มาแทน รูซ์ แต่ว่าก็ได้เกิดเรื่องขึ้น ได้มีการก่อกบฏขึ้นมา สาเหตุนั้นไม่รู้ว่ามาจากอะไร จนทำให้อาณาจักร อีเด็น แบ่งออกเป็นสองฝ่าย จนเกิดอาณาจักอีกฝ่ายขึ้นมา นั้นก็คืออาณาจักร เสเลสต์ ขึ้นมา ทั้งสองอาณาจักได้ทำสงครามกันเป็นเวลากว่า 500ปี พวกเขาก็ยังต่อสู่กันเรื่อยๆ จนทำไห้เกิดอาณาจักรต่างๆ ขึ้นมาอย่างมากมาย สงครามนี้คงจะไม่มีวันสิ้นสุด และดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

และนี้ก็คือเรื่องราวของรูซ์โลกอีกฝั่งนั้นเอง

โปรดติดตามตอนต่อไป

แนะนำตัวละคร

ชื่อ บิวช์ กัช เดนช์

อายุ 27 ปี วันเกิด 5 ธันวาคม ปีเกิด ก่อนก่อตั้งจักรวรรดิ อีเด็น 40 ปี

เลเวล 40 คลาส คูเซเดอร์ 1

เผ่า มนุษย์ ของชอบ น้ำผึ้ง

ชื่อเอเดีย กาเร็ธ ซูเฟอร์

อายุ 25 ปี วันเกิด 16 มีนาคม ปีเกิด ก่อนก่อตั้งจักรวรรดิ อีเด็น 38 ปี

เลเวล 138 คลาส กาเดี้ยน 7

เผ่า มนุษย์ ของชอบ ของเปรี้ยวๆ