เรื่อง การโต้กลับของทรราชย์หญิงแห่งยุค
นายท่านห้าเฉิงเรียกข้ารับใช้สองให้นั่งเรือไปยังสถานศึกษาด้วยกัน ให้พวกนางหลิ่วรอฟังข่าวอยู่ที่บ้านห้า.
บุตรสาวโตต้องาที่จะไปกับนายท่านห้าเฉิงด้วย จึงทำใจกล้าเอ่ยขอร้องไป ทว่าก็ูนายท่านห้าเฉิงเพิกเฉย
นางหลี่ยิ้มพลางเอ่ยเรียกบุตรสาวโต
“เจ้าเป็นพี่สาวที่ดี มีใจเป็นห่น้องา แต่เจ้าไม่จำเป็นต้องไปที่สถานศึกษา ที่แ่ั้คือสถานที่สำหรับศึกษา มีคำกล่าวของอริยบุคคลว่า พวกเราสตรีไปแล้วไม่เหมาะสม”
บุตรสาวโตเขินอายจนใบ้าขึ้นสี
คุณหนูให้องหอยึดถือหลักาบริสุทธิ์และาเงียบสงบเป็นางาม ไม่เหมาะสม่ายิ่งที่จะแสดงตัวต่อ้าธารกำนัล`
``
แต่ว่าหากนางไม่ไปยังสถานศึกษา ไม่รู้าเคลื่อนไหวของเฉิงชิง นางก็ไม่อาจวางใจได้
าเิทางทางน้ำั้รวดเ็นัก ที่นายท่านห้าเฉิงพามาึสถานศึกษา่ารวดเ็ ก่อน้าที่จะขึ้นเขา นายท่านห้าเฉิงก็ได้ทิ้งข้ารับใช้หนึ่งไว้ที่ตีนเขา
“เจ้าไปสอบถามมา ข้าต้องารู้เื่ที่เกิดขึ้นที่้าประตูทางเข้าสถานศึกษาทั้งหมด”
ึแม้เฉิงชิงจะาุเพียงิสามปี แต่หัจากกลับมายังอำเภอหนานอี๋ก็ทำเื่ทุก่า่ามีกฎเกณฑ์ เื่ทุจริตใระหว่างาสอบเข้าศึกษาที่สถานศึกษาั้ นายท่านห้าเฉิงไม่เชื่อ่าเด็ดขาด
เื่ี้เกี่ยวกับศีลธรรม และยิ่งเกี่ยวกับมันสมอง เขาคิดว่าเฉิงชิงไม่ได้โง่ขนาดั้
ึแม้หนุ่มจะมีจิตใจที่อยากจะเอาชนะ แต่หากเฉิงชิงใจร้อนอยากจะพิสูจน์ตนเต่อใะูว่า ตนคือต้นกล้าบัณฑิตจริงๆ ต้องาจะสอบเข้าสถานศึกษาครั้งเดียวผ่านจนึขนาดใช้ทางลัดก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี ้เท็จจริงของเื่ราวจะเป็นเช่นไร นายท่านห้าเฉิงไม่อาจฟังาข้างเดียวได้
เฉิงชิงูจับขังอยู่ที่สถานศึกษาจริงๆ
ยามผู้อื่นส่งกระดาษคำตอบ ก้อนกระดาษก็ได้ร่หล่นลงมายังโต๊ะของนาง าา์ผู้คุมสอบที่งีบหลับอยู่ก็พลันลืมาขึ้นใชั่วิา… ปฏิกิริยาแรกของเฉิงชิงคือ ตนเูผู้อื่นจงใจใส่ร้าย นางไม่รู้ว่าผู้ที่โยนกระดาษมาคือใคร และไม่แน่ใจว่าาา์ผู้คุมสอบูซื้อตัวไปหรือไม่ เฉิงชิงจึงเลือกที่จะรีบลุกขึ้นมาทันที แจ้งเสียงดังว่ามีผู้ทุจริต!
าา์ผู้คุมสอบเิมาหยิบก้อนกระดาษขึ้นมา บนั้เขียนคำตอบของคำถาม้สุดท้ายเอาไว้ แล้วจึงมองไปยังกระดาษ้สอบของเฉิงชิงอีกที คำถาม้สุดท้ายยังคงว่างเปล่า
าา์ผู้คุมสอบมั่นใจว่ามีผู้ทุจริต ตัดสินใจตะโกนหยุดาสอบใทันที
ผลสอบของอื่นใาสอบครั้งี้ก็ถือเป็นโมฆะทั้งหมดทันที
เหล่าผู้เข้าสอบต่างหันไปจ้องเฉิงชิงาเขม็ง อีกเดี๋ยวก็จะหมดหนึ่งก้านธูปอยู่แล้ว กระดาษ้สอบของพวกเขาต่างเต็มไปด้วยคำตอบ รู้สึกว่าาสอบครั้งี้ตนทำได้ไม่เลวนัก แต่กลับูาา์ผู้คุมสอบยกเลิกผลาสอบของาสอบเข้าศึกษาใครั้งี้
าสงสัยของเฉิงชิงต่อาทุจริตถือว่าเป็นากระทำที่ทำร้ายพวกเขาให้ติดร่างแหไปด้วย ผู้ที่ไม่ได้ทุจริตย่อมเกลียดชังผู้ที่ทุจริตาขึ้น เฉิงชิงเผชิญกับสายาสบประมาทของผู้อื่น
“ข้าไม่ได้ทุจริต ก้อนกระดาษี้มาจากไหนข้าก็ไม่รู้ ข้าสนับสนุนาสอบสวนของสถานศึกษา และข้าก็ยินดีที่จะให้าร่วมมือกับสถานศึกษาใาสอบสวนด้วย!”
ผู้เข้าสอบอื่นกลับกล่าวโทษนางแทน
“ูจับได้ว่าทุจริตแล้วยังไม่ยอมรับอีก ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นไปทั้ง้ง!”
เฉิงชิงไม่ได้ทำเื่น่าละอายแก่ใจจึงไม่เกรงกลัวใดๆ ไม่แน่ใจว่ามีจงใจใส่ร้ายหรือว่าตนเโชคร้าย แต่นางก็ไม่กลัวาสอบสวนของสถานศึกษา แต่กลัวว่าสถานศึกษาจะไม่สอบสวน
เื่ี้เป็นเหตุผลเดียวกับที่เฉิงจือหย่วนจะได้รับาฝังร่างหรือไม่ ไม่กลัวาเปิดเผยเื่ราวใที่แจ้ง ที่กลัวที่สุดคือาปิดบังาจริงทำให้ผู้ชมรอบข้างคาดเดากันไปต่างๆ นานา
ดังั้เมื่อูาา์ผู้คุมสอบเอากระดาษ้สอบไปแล้ว เฉิงชิงจึงแสดงสถานะของตนเทันที
“เพื่อชื่อเสียงของะูเฉิงแ่หนานอี๋ของข้า เื่ทุจริตี้จะต้องตรวจสอบ่าชัดเจน!”
!
ใบรรดาผู้ร่วมสอบยังมีบุตรหลานะูเฉิง เฉิงชิงนำชื่อเสียงของะูเฉิงมาใช้ประโยชน์ แม้ว่าภายใใจของพวกเขาจะไม่ยินดี แต่เบื้อง้ากลับสนับสนุนเฉิงชิง พวกเขาให้าสำคัญกับชื่อเสียงศ์ะูจนฝังลึกึกระดูก เื่ไม่ลงรอยกันภายใค่อยว่ากันทีหั ยามี้ชื่อเสียงของะูเฉิงสำคัญกว่า!
ด้วยเหตุี้ บุตรหลานะูเฉิงที่เข้าสอบด้วยจึงสนับสนุนาสอบสวนด้วยเช่นเดียวกัน
เฉิงชิงรู้สึกว่าเื่ี้ค่อนข้างจะสืบง่าย แม้นางจะเห็นไม่ชัดว่าผู้ที่โยนก้อนกระดาษคือใคร แต่ก็สามารถเทียบลายมือได้
“บนก้อนกระดาษเขียนคำตอบของคำถาม้สุดท้ายไว้ หากกระดาษ้สอบของสถานศึกษาไม่ได้รั่วไหลไปก่อน้าี้ คำตอบก็ย่อมจะเขียนอยู่ภายใสนามสอบแ่ี้ ผู้ที่ทุจริตตัวจริงจะต้องอยู่ใหมู่พวกเรา”
้เท็จจริงได้พิสูจน์ว่าเฉิงชิงไร้เดียงสาเกินไป
นางดููผู้ที่มาสอบที่ ‘สถานศึกษาหนานอี๋’ กลุ่มี้ไปแล้ว าา์ผู้คุมสอบเทียบดูหนึ่งรอบ กระดาษ้สอบของผู้เข้าสอบิกว่า ไม่มีแผ่นไหนที่มีลายมือเหมือนกับบนก้อนกระดาษเลย
เฉิงชิงตกตะลึง ผู้คุมสอบถามนางว่ายังมีอะไรที่สามารถแยกแยะได้อีกไหม
เฉิงชิงชี้ไปยังกระดาษ้สอบของตนเ “่าไรก็ามแต่ นี่ก็ไม่ใช่ลายมือของข้า”
นั่นก็ใช่
แม้ตัวอักษรบนก้อนกระดาษจะไม่อาจพูดได้ว่าดี แต่ลายมือตัวอักษรของเฉิงชิงบนกระดาษ้สอบยิ่งแย่เข้าไปอีก ึ่าไรที่นี่ก็เป็นาสอบเข้าศึกษาของสถานศึกษาหนานอี๋ ผู้เข้าสอบทุกล้วนตั้งใจเขียนตอบ้สอบ พยายามแสดงให้เห็นึลายมืออันเป็นระเบียบของตน่าสุดาสามารถ ่ตัวอักษรของเฉิงชิงั้ ว่ากันามตรงแล้วถือว่าแย่ที่สุดจากทั้งสนาม กระดาษ้สอบเช่นี้หากเรียกให้าา์ผู้คุมสอบมาตรวจ เขาคงอดทนอ่านคำตอบทั้งหมดไม่ไหว าประทับใจแรกช่างย่ำแย่เหลือทน
เขียนตัวอักษรน่าเกลียดเช่นี้ยังมี้ามาเรียกตนเว่าลูกหลานะูเฉิง าา์ผู้คุมสอบนับถือา้าหนาของเฉิงชิงเป็น่าา
พระอาทิตย์ใเดือนหกั้ช่างทรงพั เหล่าผู้เข้าสอบทีู่จับขังไว้กลางลานต่างูแดดแผดเผา ทยอยกันแสดงาไม่พอใจ
เจ้าอ้วนน้อยที่แต่งกายหรูหราก็ยิ่งตะโกนว่าตนจะูย่างแล้ว ผู้เข้าสอบอื่นก็เอ่ยสำทับด้วย ภายใเรือนมีเสียงโหวกเหวกโวยวาย จนมีผู้หนึ่งเิมาามระเบียงทางเิ ทุกึ่ๆ เงียบเสียงลง
เป็นศิษย์พี่ที่สวมชุดศิษย์ซึ่งอยู่ห้องตัวอักษรเจี่ยที่ชวนสะดุดาก่อน้าาสอบนั่นเ!
“ท่านาา์ห”
ศิษย์หนุ่มประสานมือคารวะ
าา์ผู้คุมสอบหาุาแล้ว ไม่ค่อยมีเรี่ยวแ พลันรู้สึกราวกับมีดาวมาช่วยเหลือ
“ไหวจิ่น เจ้ามาได้พอดีเลย เจ้าเด็กี้ไม่เกรงกลัวกฎเกณฑ์ ขนาดอยู่ระหว่างาสอบเข้าศึกษาของสถานศึกษายังกล้าทุจริต ูจับได้แล้วจนึบัดี้ก็ยังไม่ยอมรับผิด!”
เจ้าอ้วนน้อยเอ่ย่าตะกุกตะกัก “ไหวจิ่น… เมิ่งไหวจิ่น เมิ่งเี้[1]?”
ศิษย์พี่ที่มีรูปร่างโดดเด่นจากห้องตัวอักษรเจี่ยผู้ี้คือเมิ่งไหวจิ่น?
เฉิงชิงเคยได้ยินชื่อี้
หัจากสถานศึกษาหนานอี๋ขยายต่อเติมแล้ว เมิ่งไหวจิ่นคือศิษย์กลุ่มแรกที่สอบเข้ามายังสถานศึกษา ะูเมิ่งยากจนา แค่จ่ายค่าเล่าเรียนสถานศึกษายังลำบาก แต่เมิ่งไหวจิ่นมีาสามารถเห็นผ่านาจดจำไม่ลืม สอบเข้าศึกษาได้อันดับหนึ่ง สอบใหญ่สอบย่อยก็ล้วนได้อันดับหนึ่ง
ปีที่สองหัจากสอบเข้าสถานศึกษาได้ก็สอบผ่านได้เป็นอั้นโส่ว[2] บัณฑิตซิ่วไฉอันดับหนึ่งของเมืองเซวียนตู ชื่อเสียงของเมิ่งอั้นโส่วึ่ๆโด่งดัง
เมื่อสองปีก่อนเมิ่งไหวจิ่นเข้ารวมาสอบระดับมณฑล แน่นอนว่าได้อันดับหนึ่งของผู้สอบผ่านจวี่เหรินทั้งเมืองหลใมณฑล ได้เป็น “เมิ่งเี้”!
หัจากเมิ่งไหวจิ่นได้เป็นอั้นโส่วแล้ว เขาก็ไม่ต้องจ่ายค่าเล่าเรียนให้สถานศึกษาอีกต่อไป
จนเมื่อเมิ่งไหวจิ่นได้เป็นเี้ สถานศึกษาหนานอี๋กลับเป็นฝ่ายมอบเงินให้เมิ่งไหวจิ่น เพียงเพื่อให้เขาอยู่เป็นป้ายาค้าให้กับสถานศึกษา
ทั้งห้องเจี่ยล้วนเป็นบัณฑิตจวี่เหริน รู้จักกันดีในามห้องาสอนเล็กของาา์ที่มีชื่อ เฉิงชิงสงสัยว่าาา์มีชื่อท่านั้แท้จริงแล้วูเชิญมาสำหรับเมิ่งไหวจิ่นโดยเฉพาะ… ทั่วทั้งอำเภอหนานอี๋ต่างรู้จักชื่อของเมิ่งไหวจิ่น นางสามารถสัมผัสได้ึปัญญาวาทะที่ว่า ‘ไม่มีอาชีพใดสูงส่งเท่าบัณฑิต’ ่าแท้จริงจากบนร่างของผู้ี้ ยากจนึขนาดค่าเล่าเรียนก็จ่ายไม่ไหวแล้วทำไมหรือ แค่ต้องเล่าเรียนจนประสบาสำเร็จ เพียงิาเดียวก็สามารถปลดเปลื้องาจนกลายเป็นร่ำรวยขึ้นมาได้!
เฉิงชิงไม่เพียงรู้จักชื่อของเมิ่งเี้เท่าั้ ใยามเก็บตัวร่ำเรียน่ายากลำบากอยู่ภายใบ้าน นางยังเคยทำแบบฝึกหัดจาก ‘ม้วนตำราลับ’ ที่ใช้ตำแหน่งเมิ่งเี้มาห้อยเอาไว้ ตัวเมิ่งไหวจิ่นเพอสอบเข้าสถานศึกษาหนานอี๋ได้ก็เปลี่ยนแปลงตนเ ใาสอบเข้าศึกษาของสถานศึกษาหนานอี๋ เมิ่งไหวจิ่นผู้ซึ่งสามารถเก็ง้สอบได้จึงย่อมมีอำนาจา… ่าน้อยใสายาของผู้เข้าสอบที่ต้องาจะสอบเข้าสถานศึกษาหนานอี๋ เมิ่งไหวจิ่นก็คือศิษย์ที่เก่งกาจที่สุด ณ ปัจจุบัน ผู้เข้าสอบหลายใสนามสอบเกรงว่าจะมีไม่น้อยเลยที่เคยทำแบบฝึกหัดจากม้วนตำราลับของเมิ่งเี้
แม้แต่เจ้าอ้วนน้อยที่แต่งกายหรูหราซึ่งูามใจจนตั้งแต่เด็ก พอพบว่าผู้ที่มาคือเมิ่งไหวจิ่นก็ตื่นเต้นจนไหล่สั่น
่เฉิงชิงั้ยังอยู่ดี
เมิ่งไหวจิ่นฟังาา์ผู้คุมสอบเอ่ยจน ตราบจนหยิบกระดาษ้สอบที่อยู่ตรง้าของนางขึ้นมา เฉิงชิงก็ยังไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นานัก
นางเคยเห็นหัวกะทิมาทุกรูปแบบแล้ว แม้กระทั่งตัวนางเก็นับว่าเป็นหัวกะทิหนึ่ง… ก่อนจะทะลุมิติมา พวกที่ไม่ใช่หัวกะทิย่อมไม่มีคุณสมบัติที่จะมาทำงานข้างกายนาง
พ
ยามเมิ่งไหวจิ่นหยิบกระดาษ้สอบของนางขึ้นมา เฉิงชิงคิดใใจว่า ผู้ี้ไม่ใช่แค่้าาดูดีเท่าั้ แม้แต่มือก็ดูดีด้วย
[1] เี้ คือตำแหน่งของผู้ที่สอบเข้ารับราชาระดับมณฑลได้เป็นอันดับหนึ่ง
[2] อั้นโส่ว คือตำแหน่งของผู้ที่สอบเข้ารับราชาระดับขั้นสำนักศึกษาได้เป็นอันดับหนึ่ง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา