เรื่อง การโต้กลับของทรราชย์หญิงแห่งยุค
ช่วงไม่กี่วันนี้นางได้ยินสหายร่วมเีถกเถียงเกี่ยวกับงานชุมนุมวรรณกรรมกลางสารทฤูกันไม่น้อย.
บรรยากาศทางวรรณกรรมของอำเภอหนานอี๋ั้เฟื่องฟู ุเทศกาลกลางฤูใบไม้ร่วงจะจัดงานชุมนุมวรรณกรรมึ้ บัณฑิตุคนสร้างมิตรภาพผ่านทางวรรณกรรม ี่งานชุมนุมวรรณกรรมมีผู้ี่เปี่ยมารู้าสามารถามาย ไม่เพียงจะสามารถทำชื่อเีงให้โด่งดังแต่ยังสามารถได้รับผลประโยชน์อื่นๆ
เดิมทีงานชุมนุมวรรณกรรมี่จัดปีละครั้งล้วนมีนายอำเภอหนานอี๋เป็นเ้าภาพ าปีี่่าา สถานศึกษาหนานอี๋มีชื่อเีงาึ้ ขุนนางและคหบดีผู้มีชื่อเีงบารมีก็ให้เกียรติมาร่วมงานชุมนุมวรรณกรรมกลางสารทฤูาึ้ งานชุมนุมวรรณกรรมกลางสารทฤูก็ยิ่งเรียกเหล่าบัณฑิตให้แห่แหนกันเ้ามา…
เฉิงชิงยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปหรือไม่ไป แต่พอจะรับรู้าหมายของเ้าอ้วนน้อยได้ว่าอยากไปา
“พี่ชุยต้องาเชิญข้าเดินทางไปเ้าร่วมงานชุมนุมวรรณกรรมด้วยกันหรือ?”
พุงกลมๆ ของเ้าอ้วนชุยตกใจจนหดั มองไปรอบๆ ซ้ายขวาด้วยกลัวผู้อื่นจะได้ยินเ้า`
``
“เ้าอย่าพูดจาส่งเดชสิ ข้าไม่กล้าเดินทางกับเ้า ี่จริงข้าต้องาโน้มน้าวเ้าไม่ให้ไปงานชุมนุมวรรณกรรม ได้ยินว่าปีนี้ก็เชิญท่านเ้าเมืองอวี๋… เ้าเ้าใจาหมายของข้าหรือไม่?”
เฉิงชิงย่อมเ้าใจแน่นอน
ภายในสถานศึกษา นางกับอวี๋ซานเป็นดั่งไม้เบื่อไม้เมา ล่วงเกินบุตรชายของเ้าเมืองอวี๋อย่างร้ายกาจเช่นนี้ ยังจะไปเ้าหาเ้าเมืองอวี๋อีก ชุยเยี่ยนกลัวนางจะเีเปรียบ เฉิงชิงกล่าวขอบุเ้าอ้วนชุยอย่างจริงจัง เพียงแต่มีาคิดไม่ตรงกันเท่าั้
“หากใต้เท้าอวี๋ได้รับเชิญไป ข้าก็อยากจะไปงานชุมนุมวรรณกรรมูเีจริง”
วันนี้ไม่มีทางจะคุยได้แ้จริงๆ ไม่รู้จักาหวังดีของคนเขาเลยจริงๆ เ้าอ้วนชุยจึงสะบัดแขนเสื้อเดินจากไป
เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็อยากหัวเราะึ้มาอีก หากเป็นเพราะเ้าเมืองอวี๋ไปงานชุมนุมวรรณกรรมจึงไม่กล้าไป เช่นั้ก็คงไม่ใช่เฉิงชิงแ้
อาศัยอยู่ในสถานศึกษามาึ่เดือน นางหลิ่วก็ตั้งหน้าตั้งตาคอย พอเห็นเฉิงชิงในสภาพมือเท้าครบัมา้าแ้นางหลิ่วจึงคลายากังวลลง จากั้จึงถามเฉิงชิงว่าอยู่ี่สถานศึกษาเป็นอย่างไร เฉิงชิงเลือกตอบไปแต่เื่ี่ดี เื่ี่ไม่ดีก็เก็บเงียบเอาไว้
่าเล่าเีเป็นอย่างไรั้ อีกสองวันพอัไปยังสถานศึกษา ผลาสอบของเดือนนี้ก็คงจะออกแ้
เฉิงชิงประมาณาไว้ว่าตนเตนเไม่่าจะสอบได้ดีเท่าไร
นางอยู่ห้องติงเ้า ใน้ีี่สิบ่าคน คะแนนของนาง่าจะอยู่ัดับบน แต่ห้องติงทั้งเ้าห้องเมื่อรวมกันแ้มีสอง้่าคน คะแนนของนางก็ไม่่ามองแ้ อย่างไรเีก็พึ่งาท่องจำจนสอบเ้าสถานศึกษามาได้ อีกทั้งเพิ่งจะศึกษาเล่าเีได้เพียงไม่กี่เดือน ถึงอยากจะได้ัดับแรกจากคนสอง้่าคน แต่นางก็ไม่ใช่เ็มีพรสวรรค์ี่มีาสามารถมองผ่านตาแ้จำไม่ลืม!
นายท่านห้าเฉิงย่อมรอคอยคะแนนของนางอยู่เป็นแน่
เฉิงชิงกังวลเล็กน้อย ถึงจะหยุดพักสองวันแต่นางก็ไม่อาจปล่อยตัวเให้ว่าง จึงถือตำราไม่วางเช่นเดิม ในเมื่อตนเไม่มีพรสวรรค์ ก็ทำได้เพียงฝากาหวังว่าาเพียรจะชดเชยได้
เพราะว่าเฉิงชิงไม่หยุดพักเลยตลอดวันหยุด เหล่าเ็ซนี่ตรอกหยางหลิ่วจึงถูกผู้อาวุโสในครอบครัวหยิกหูสั่งสอน ให้พวกเขาเีรู้จากเฉิงชิง
สวรรค์ ต้องเีอะไรขนาดนี้!
พวกเขาก็ไม่ใช่บุตรหลานตระกูลเฉิงเีหน่อย ไม่ได้มีพรสวรรค์ทางด้านาเล่าเี
เฉิงชิงนี่แปลกจริง ไม่อยากออกนอก้ามาเล่นเลยหรือ?
่เ็รับใช้สองคนี่นายท่านห้าเฉิงจัดมาให้ พอเห็นาเล่าเีัยากลำบากของเฉิงชิงแ้ ยามัไปรายงานนายผู้เฒ่าห้าเฉิงก็กล่าววาจาดีๆ แทนเฉิงชิง
มองไม่ออ่านายท่านห้าเฉิงยินดีหรือโกรธ ักำชับให้พวกเขาทำภารกิจอย่างรอบคอบ ห้ามละเลยเฉิงชิงเป็นัขาด
เ็รับใช้ทั้งสองไตร่ตรองด้วยกันเป็นา่ตัว ต่างรู้สึ่านายท่านของ้าตนไม่เหมือนกับจะให้เฉิงชิงยืมพวกเขาไว้ใช้สอยชั่วคราว แต่เหมือนกับว่าจะยกให้เฉิงชิงระยะยาว ทั้งสองคนไม่ค่อยยินยอมนัก อยู่้าห้ามีอนาคตา อยู่กับเฉิงชิงนับว่าเป็นัใด ภายในนามเป็นนายน้อยคนเล็กของภรรยาคนแรกของ้ารอง แต่ัไม่ได้ผลประโยชน์แม้สักิ หา่ากันด้วยสมบัติครอบครัว ก็ถือว่ายังดี่าบัณฑิตตกยากี่แท้จริงอยู่ิหน่อย แต่เรีย่าร่ำรวยไม่ได้แน่นอน!
ยังมีคดีของเฉิงจือหย่วนี่รอาตัดสินอยู่… โ่เ๋ ยิ่งคิดยิ่งเศร้า หากต้องอยู่กับเฉิงชิงระยะยาว นั่นไม่ถือว่าเป็นาเนรเทศตนเหรอกหรือ?
“แต่นายท่านให้าสำคัญกับนายน้อยเฉิงชิง หากจะมอบพวกเรานายน้อยเฉิงชิงจริงๆ พวกเราี่เป็นบ่าวก็ไม่สามารถคัดค้านได้นะ!”
เ็รับใช้ทั้งสองมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ทำได้เพียงปลอบประโลมให้กำลังใจกันและกัน กล่อมตนเว่าต้องเชื่อมั่นในสายตาามองคนี่เฉียบคมของนายท่านห้าเฉิง!
เฉิงชิงไม่ได้ล่วงรู้ถึงาคิดของเ็รับใช้ทั้งสอง พอหมดวันหยุดก็สวมเสื้อผ้าและรองเท้าคู่ใหม่ี่นางหลิ่วและเหล่าพี่สาวทำให้ัไปยังสถานศึกษา เ็รับใช้ทั้งสองรับใช้นางอย่างกระตือรือร้นาึ้ตลอดทาง เป็นห่วงนางยิ่ง่าตัวนางเ ด้วยกลัวว่าเฉิงชิงจะตัดใจจากาคิดี่จะศึกษาเล่าเี
เมื่อเฉิงชิงัมายังสถานศึกษา แน่นอนว่าผลาสอบประจำเดือนก็ได้ประกาศแ้
ปกติแ้าสอบจะไม่เปิดเผยัดับรายชื่อแจ้งให้ทราบถึงด้านล่างเขา แต่จะเปิดเผยัดับรายชื่อภายในสถานศึกษา
ห้องติงมีคนทั้งหมดรวมสอง้สิบเจ็ดคน ครั้งนี้เฉิงชิงสอบได้ัดับี่เ้าสิบเจ็ด
ดี่าี่นางคาดาณ์ไว้เล็กน้อย อย่างน้อยก็สอบได้อยู่ในึ่้ัดับแรก
ชุยเยี่ยนสอบได้แย่่านาง ัดับี่ึ่้สอง
เฉิงชิงยังไปูัดับของห้องปิ่ง ห้องปิ่งมีคนทั้งหมดรวมึ่้แปดสิบห้าคน อวี๋ซานสอบได้ัดับี่ยี่สิบเอ็ด คะแนนของไอ้สารเลวนี่ดี่าี่นางคิดไว้ แน่นอนว่าไม่อาจูถูก!
เมื่อมองไปยังัดับรายชื่อของห้องเีตัวอักษรอี่ ห้องเีตัวอักษรอี่มีจำนวนคนน้อย่าเล็กน้อย ทั้งหมดแ้มีเพียงเ้าสิบสองคน เฉิงกุยอยู่ัดับี่สิบเ้า
ทั้งสองคนย่อมอยากจะรักษาคะแนนในตอนนี้ หากปีหน้าอวี๋ซานสอบผ่านซิ่วไฉก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่เฉิงกุยมีาหวังจะสอบผ่านจวี่เหริน… เฉิงชิงรู้สึกถึงากดดันในทันที ยังไม่ต้องพูดถึงเฉิงกุย คนผู้นี้ให้าสำคัญกับชื่อเีงเป็นอย่างา ไม่มีทางี่จะมาจัดากับนางอย่างเปิดเผยในทันที แต่อวี๋ซานัเป็นคนหน้าไม่อายผู้ึ่ ตอนอยู่สถานศึกษาั้เ้ากันกับนางไม่ได้ ปีหน้าหากอวี๋ซานเลื่อนไปยังห้องอี่อย่างราบรื่น เฉิงชิงคงอยู่อย่างยากลำบากยิ่งึ้
ก็เหมือนวันั้ี่เมิ่งไหวจิ่นลงโทษให้พวกอวี๋ซานคัดตำรา เมื่อรุ่นพี่ี่อยู่เหนือ่าสองระดับสั่ง ถึงลำบากใจแค่ไหนก็ต้องทำ หากอวี๋ซานเลื่อนไปยังห้องอี่อย่างราบรื่น อีกฝ่ายคงคิดหาเื่นางจนตาย
เฉิงชิงเม้มปาก
เีงกวนประสาทเีงึ่ดังึ้จากด้านหลัง
“ิ์น้องเฉิง ผลาสอบของเ้าอาจจะทำให้ิ์พี่เมิ่งเีหน้าได้นะ ำไเล่า ิ์พี่เมิ่งูแลเ้าขนาดั้ ไม่ไดู้แลเ้าเป็นพิเศษหรือ?”
เฉิงชิงขี้เกียจแม้แต่จะหันศีรษะัไป
เปลืองริมฝีปากไปโต้เถียงด้วยก็ไร้ประโยชน์ หากนางทำคะแนนให้ดีึ้ คนอย่างอวี๋ซานย่อมไม่กล้าี่จะพูดจามั่วซั่วอีก
นางก็ถือว่าเป็นหัวกะทิ พอมาถึงราชวงศ์เว่ยก็เริ่มเีสี่ตำราห้าคัมภีร์ตั้งแต่ต้นย่อมต้องมีขั้นตอน
เฉิงชิงต้องาจะเดินจากไป อวี๋ซานัรั้งนางไว้
“เฉิงชิง ได้ยินว่าเ้าอยากจะไปงานชุมนุมวรรณกรรมกลางสารทฤูอย่างั้หรือ?”
เฉิงชิงหันศีรษะัมา “ข้าจะไปไม่ไปงานชุมนุมวรรณกรรมกลางสารทฤูแ้เกี่ยวอะไรกับเ้าด้วย? อวี๋ซาน เ้ามายุ่มย่ามเกินไปแ้ ้าเ้าไม่ได้เป็นผู้จัดงานชุมนุมวรรณกรรม บัณฑิตทั่วทั้งอำเภอหนานอี๋ี่อยากไปย่อมสามารถไปได้!”
อวี๋ซานกอดอกหัวเราะ
“ผู้อื่นสามารถไปได้ ่เ้าน่ะ ข้าแนะนำให้เ้าใคร่ครวญให้ดี ข้าไม่เห็นว่าเ้าจะมีาสามารถด้านวรรณกรรมสักกี่าน้อย บุตรชายของขุนนางต้องโทษไม่ควรไปทำให้บรรยากาศทางวรรณกรรมัเี่ยงตรงและมีเกียรติของงานชุมนุมวรรณกรรมกลางสารทฤูต้องแปดเปื้อน”
บรรยากาศงานเขียนัเี่ยงตรงและมีเกียรติบ้าบออะไรล่ะ พูดอย่างกับว่าบัณฑิตุคนล้วนกินลมดื่มน้ำค้างไม่ไต่ถามเื่ทางโลก หากไม่ใช่เพื่อประโยชน์อย่างาสร้างชื่อเีง ผู้ี่ไปงานชุมนุมวรรณกรรมกลางสารทฤูจะเยอะขนาดั้หรือ?
าหมายของอวี๋ซานคือนางไม่คู่ควรี่จะไปงานชุมนุมวรรณกรรม เฉิงชิงหัวเราะแ้จากไปอย่างสุขุม
พอมองัดับรายชื่อของนักเีก็ไม่กล่าวอะไรเลย
ุคนย่อมไม่อยากจะมีปฏิสัมพันธ์กับเฉิงชิงลึกซึ้งเกินไป แต่อวี๋ซานก็ยกตนข่มคนาเกินไปแ้
อย่าว่าแต่เื่หาเื่เฉิงชิงต่างๆ าาเ เ็หนุ่มเป็นคนี่ไม่รู้จักายับยั้งชั่งใจผู้ึ่ บัณฑิตทั่วทั้งอำเภอถูกรับเชิญให้ไปเ้าร่วมงานชุมนุมวรรณกรรมกลางสารทฤู แต่เ้าตัวัไม่อยากให้เฉิงชิงไป
อวี๋เสี่ยน ุชายของท่านเ้าเมืองผู้นี้เอาแต่ใจยิ่ง่าโอรสของฮ่องเต้เีอีก ถึงุคนจะไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ภายในใจต่างก็รู้สึกเอือมระอา
ยามั้เฉิงกุยไม่ได้อยู่ ณ ี่เกิดเุ ได้ยินเื่นี้จากปากผู้อื่นก็ยังรู้สึ่าอวี๋ซานโอหังเกินไป
“หากเขาจะไปก็ให้ไปเถอะ ในท้องตนเไม่มีน้ำหมึก[1] เมื่ออยู่ี่งานชุมนุมวรรณกรรมก็ไร้วิธีี่จะสร้างชื่อเีงึ้มา อาเสี่ยน เุใดเ้าต้องพูดจากระทบกระทั่งด้วย ทำให้สหายร่วมเีเอือมระอาเีเปล่า”
อวี๋ซานยิ้มหยัน
“ำไข้าจะไม่ต้องาให้เขาไปเล่า? ข้ากลัวเ้าเ็นั่นจะขี้ขลาดจนไม่กล้าไปต่างหาก”
ไม่ไปงานชุมนุมวรรณกรรม?
เช่นั้จะมีเื่สนุกใหู้ได้อย่างไร
พ
ภายในึ่เดือนมานี้ เฉิงชิงเป็นอริกับเขาในุๆ ี่ าอดทนของอวี๋ซานก็มาถึงขีดจำกัดแ้ คิดแต่หาโอกาสขับไล่เฉิงชิงออกจากสถานศึกษา
สถานศึกษาหนานอี๋เป็นของตระกูลเฉิง นายท่านห้าเฉิงูแลเฉิงชิง อวี๋ซานจึงยังหาโอกาสลงมือไม่ได้
เมื่อถึงงานชุมนุมวรรณกรรมกลางสารทฤูี่มีขุนนางคหบดีผู้มีชื่อเีงบารมีเ้าร่วมามาย หากเฉิงชิงทำให้ตระกูลเฉิงอับอายอีกครั้ง สีหน้าของนายท่านห้าเฉิงต้อง่ามองเป็นแน่!
เมื่อถึงเวลาั้ นายท่านห้าเฉิงจะยังสามารถคุ้มครองเฉิงชิงได้อยู่หรือไม่?
[1] ในท้องไม่มีน้ำหมึก หมายถึงเป็นคนี่ไม่มีวัฒนธรรม ไม่มีารู้ ไม่มีาศึกษา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา