เรื่อง จุติเทพยุทธ์เหนือสวรรค์
บทที่ 15 ลอบัหารนอกเืง
เมื่อฟังลั่วเหยียนพูดจบ สีหน้าลั่วถูพลันปาฏแววตาดููอย่างไม่ปิดบัง มองฝ่ายตรงข้ามเหืนคนโ่ จนใบหน้าแก่ชราลั่วเหยียนขึ้นสีแดงด้วยความโเมื่อมองไปที่เขา จนพูดไม่ไปพักหนึ่ง ทำได้เพียงกล่าวไปด้วยความโ “เจ้าได้ยินที่ข้าพูดหรือไม่!”
“โอ้ เจ้าพูดจบแ้หรือ? ใเมื่อพูดจบแ้ ก็ไสหัวไปเี นิสัยข้าลั่วถู ไม่ต้องาให้ผู้อื่นมาชี้นิ้วสั่ง รบกวนเจ้าฝากคำพูดไปึท่านผู้เฒ่าด้วย ัจากข้าลั่วถูมาึโลกชั้นล่างก็ไม่เคยขอเิตระกูลลั่วสักสลึง ถ้าลูกหลานท่านปู่ต้องายาเปิดิญญา ข้าสามารถชี้แนะให้ได้” ลั่วถูยิ้มอย่างเหยียดหยาม กล่าวมาอย่างเนิบนาบ เขามาจากโลกชั้นสูงึจะูไล่มา แต่ทางตระกูลยังคงให้เหรียญซิงเหินกับเขาไม่้ แต่เมื่อมาึโลกชั้นล่าง ผู้ช่วยเ่านั้นยังคงห้อมล้อมรอบเขาเหืนดาวล้อมเื ัจากใช้วิธีต่างๆ หลอกเอาเหรียญซิงเหินจากเขาไปจนหมด วิธีปฏิบัติกับเขาก็เปลี่ยนจากบุตรจากสวรรค์กลายเป็นขยะไร้ประโยชน์ และไม่เคยมาทักทายีเลย
ันั้น ลั่วถูจึงต้องกลายเป็นคนขนศพแสนต่ำต้อยใโลกชั้นล่าง ดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตร สุด้าก็ได้แต่พึ่งความพยายามตนรวบรวมยาเปิดิญญาจนเปิดิญญาครั้งที่หกได้ ี่ิแ้ เรื่องี้ช่างเกินความคาดหมายท่านผู้เฒ่าตระกูลลั่วมากนัก ึขนาดที่ตระกูลลั่วใโลกชั้นล่างผู้แสนหยิ่งผยองก็ยังคาดไม่ึ
เพียงแต่ัจากลั่วถูเปิดิญญาครั้งที่หกล้มเหลว คนเ่านั้นึได้จงเกลียดเกลียดชังลั่วถูเ้ากระูดำ เาะรู้สึกว่าสำหรับคนที่สิ้นเปลืองยาเปิดิญญาตระกูลต้องได้รับาลงโทษสถานั ยาเปิดิญญาึสามสิบเม็ด ถ้าใช้ให้ดีอาจทำให้ผู้ที่มีพรสวรรค์นับสิบคนเปิดิญญาสำเร็จได้ด้วยซ้ำ แต่ัูลั่วถูใช้ทิ้งขว้างเีได้ แม้ยาเปิดิญญาพวกี้จะไม่เกี่ยวกับพวกเขาแม้แต่เสี้ยว ทว่าใาตาพวกเขา ขอเพียงเป็นคนตระกูลลั่ว เช่นนั้นต้องมีชีวิตเพื่อตระกูลลั่วเ่านั้น!
ลั่วถููท่านผู้เฒ่าลงโทษอย่างั ึขนาดลุกจากเตียงไม่ได้กว่าึ่เื เาะความสิ้นเปลืองเขา แต่ต่อมาราวกับว่าผู้คนได้ลืมเลือนคนผู้ี้ไปแ้ เาะจะอย่างไรก็เป็นเพียงขยะชิ้นหนึ่ง และลั่วถูใช้เวลาใตอนที่พวกเปี่ยมพรสวรรค์ใตระกูลาญเวลาไปอย่างไร้ประโยชน์ แต่ตัวเขาได้เิ่พยายามเตรียมยาเปิดิญญาเพื่อเปิดิญญาครั้งที่เจ็ดตัวเแ้
ใที่สุดความพยายามมาโดยตลเกือบหนึ่งปีก็สัมฤทธิ เขาสะคะแนนจำนวนมากได้ีครั้ง แะั้ี้ ดูท่าทางท่านผู้เฒ่าจะไม่ยอมให้เขาทำเรื่องเหลวไหลีต่อไป ฉะนั้นาปาฏตัวลั่วเหยียนจึงไม่ได้ทำให้คนอื่นแปลกใแต่อย่างใด
คำพูดลั่วถูทำให้สีหน้าลั่วเหยียนเปลี่ยนไปทันที จิตัหารที่หนาแน่นาหนึ่งูปล่อยมา คนข้างกายเขาเตรียม้ลงืแ้ ทว่าใเวลาี้ จิตัหารที่ยิ่งใญ่กว่าัสะกดร่างเขาเอาไว้ ทำเอาลั่วเหยียนึกับตะลึง ที่นี่คือร้านซินเต๋อเซวียน เจ้าร้านผู้เฒ่าเต๋อนับได้ว่าเป็นคนที่โหดเหี้ยมผู้หนึ่ง ที่สำคัญคือเบื้องัผู้เฒ่าเต๋อยังมีบุคที่ทรงพลังเีจนตระกูลลั่วก็ไม่อาจแตะต้อง ใตอนนั้นเเขาหยุดเด็กหนุ่มที่เตรียมลงื เพียงแค่หัวเราอย่างมืดมนและพูดกับลั่วถูว่า “หวังว่าเจ้าจะรักษาความหยิ่งผยองแบบให้ได้ตลก็แ้กัน!” กล่าวจบ ลั่วเหยียนก็เดินจากร้านโดยไม่หันัมามอง
“ุ่้ ท่าทางเจ้าจะมีเรื่องเ้าแ้!” ้อยัทั้งสามคนไปจากร้าน ผู้เฒ่าเต๋อมองไปยังลั่วถูและยิ้มให้ จากนั้นถามมาอย่างสงบนิ่ง “ให้ข้าช่วยเจ้าเก็บกวาดปัญหาพวกี้ไหม?”
“ขอบคุณลุงเต๋อ แต่นี่คือปัญหาข้า ข้าต้องเป็นคนจัดาเ” ลั่วถูเดินจากร้านโดยไม่ได้หันัมา เดิมทีเขาไม่ได้สนใอยู่แ้ว่าทั้งสามคนจะยังรอเขาอยู่หน้าประตูหรือไม่
มองตามเงาลั่วถูที่กำลังจากไป ผู้เฒ่าเต๋อส่ายหัวแ้ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ พึมพำกับตัวเว่า “ช่างเป็นุ่้ที่หยิ่งใศักดิ์ศรีนัก แต่เจ้าเป็นแค่คนาเ่านั้น ความหยิ่งทะนงจะฆ่าเจ้าตายเ้าสักวัน เฮ้ หวังว่าเจ้าจะมีชีวิตรได้นานีหน่อยนะ!”
ลั่วเหยียนกับคนอื่นๆไม่ได้ดักรอทำร้ายลั่วถูอยู่นอกร้านซินเต๋อเซวียนแต่อย่างใด เมื่อลั่วถูมา เงาทั้งสามคนก็หายไปแ้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกมันไปไหน แต่ลั่วถูมั่นใว่าความยุ่งยากเขาเพิ่งเิ่ต้นเ่านั้น ทว่าสำหรับเขา ใครก็ตามที่คิดขัดขวางไม่ให้เขาเปิดิญญาต้องูกำจัด ึครั้งที่เจ็ดจะไม่สำเร็จ เขาก็จะลองครั้งที่แปดี หากครั้งที่แปดยังล้มเหลว บางทีเขาคงลองครั้งที่เก้าต่อ...
ลั่วถูหยุดอยู่หน้าร้านซินเต๋อเซวียนเล็ก้ าตากวาดไปยังตรอกทางตะวันเฉียงเหนือ เขารู้สึกราวกับว่าที่ตรงนั้นมีดวงตาคู่หนึ่งจ้องมาที่เขา เหืนกับหมาป่าที่ซ่อนอยู่ใพุ่มหญ้า ทว่าลั่วูลับหัวเราะอย่างดูู ลั่วเหยียนไม่กล้าลงืใเืงม่อหลานแน่ ผู้เปิดิญญาที่ลงืทำร้ายคนาตามใชอบต้องได้รับบทลงโทษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสถานะเขาคือคนขนศพ แต่หากก้าวจากเืงไปแ้ าคุ้มครองทั้งหมดจะหายไปทันที อย่างไรเีอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ต่อให้คิดจะหลบก็หลบไม่พ้นอยู่ดี
ลั่วถูจากเืงม่อหลานทางประตูตะวันตก รับภารกิจขนศพมาจากวิหารอิงหลิงหนึ่งภารกิจ และก่อนที่ประตูเืงจะปิดพอฟ้าเิ่มืดเขาก็จากเืงม่อหลานอย่างรวดเ็ สำหรับคืนที่มืดมิด ลั่วู็หาได้กริ่งเกรง เาะดวงตาเขาไมู่จำกัดด้วยความมืดีต่อไป ถ้าลั่วเหยียนกล้าตามมาใเวลาี้จริง เช่นนั้น เขาจะทำให้คนพวกนั้นได้รู้ซึ้งเ ว่าไม่ใช่จะมาเที่ยวกลั่นแกล้งคนาได้ตามใชอบ!
บนถนนซีเสินกู่ ขบวนพ่อค้าที่เคยสัญจรผ่านไปมาแถวี้หายไปหมดแ้ เหืนกับใเวลาสั้นๆเพียงไม่กี่เื บนถนนโบราณเ้ี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตายะุ้ง เมฆดำสงาปกุมถนนาี้จะเป็นพื้นที่ที่มีแต่กลิ่นอายัหาร เพียงจากถนนซีเสินกู่ี้ ก็ถือว่าก้าวจากเขตอำนาจเผ่ามนุษย์อย่างแท้จริง และเรียกได้ว่าก้าวเ้าสู่เขตสนามรบฝานเหรินเรียบร้อยแ้
บนถนนโบราณไม่ได้มีแนวป้องกันอะไรมากนัก แต่กองทัพต่างเผ่าัไม่กล้ารุกรานเ้ามาที่นี่ เาะหากเ้ามาใถนนโบราณี้ ก็เหืนเ้ามาใน้ำเต้า ข้างหน้าเป็นเืงทว่าข้างัเป็นทางแคบ หากมีคนวางแผนแตะต้องถนนซีเสินกู่ที่ยาวยี่สิบกว่าลี้ เช่นนั้น อาจต้องตกอยู่ใสภาพตะพาบใบ่อไร้ทางก็เป็นได้ เาะทางตะวันเฉียงใต้เืงม่อหลานมีสถานที่อันตรายโดยธรรมชาติเช่นี้นี่เ
ก้าวเ้าสู่ถนนโบราณมาได้ไม่เ่าไร ลั่วู็หยุดเท้าลง บนถนนทางข้างหน้า ปาฏเป็นเงาหลายร่างยืนเรียงรายกันเหืนกับรั้วที่ขวางทางถนนไว้ทั้งหมด เขารู้แ้ คนพวกี้มาเาะเขา... นี่คือลางัหรณ์อย่างหนึ่ง
“เจ้ากล้าไม่เบาเหืนกันนี่ ึขนาดกล้าจากเืงยามวิกาล แต่เจ้าคิดหรือว่าทำแบบี้แ้จะปลภัย?” เีงหัวเราะไม่แยแสัลเ้าโสตประสาทลั่วถู บนสัตว์อสูรมังกรหลงฉีที่อยู่ตรงหน้าตรงและกลางถนน มีชายหนุ่มหน้ายาวเหืนม้าคนหนึ่งยืนอยู่ ูฟันเ้เล็กๆ บนหน้าทำให้เดิมทีเขาที่น่าเกลียดมากอยู่แ้ยิ่งน่าเกลียดเ้าไปใญ่
“จูฟังชง... ” ความสับสนระคนสงสัยแล่นวาบผ่านาตาลั่วถู กลุ่มซานชิงกับเขาไม่เคยมีบุญคุณความแค้นใดต่อกัน ึแม้ใเืงม่อหลานาคมซานชิงจะทำเรื่องเลวไว้ไม่้ ทว่าระหว่างคนพวกี้กับคนขนศพไม่เคยมีความขัดแย้งทางประโยชน์ต่อกัน แต่ตอนี้เขาัสัมผัสได้ึจิตัหารจูฟังชง
“ข้าไม่ได้ไปหาเรื่องาคมซานชิง!” ลั่วถูสูดลมหายใเ้าลึก พยายามสงบความรู้สึกตัวเ ใใเอาแต่ครุ่นคิดึต้นตอปัญหา
“แน่นอน อาศัยเพียงกำลังเจ้าไม่มีปัญญาหาเรื่องาคมซานชิงอยู่แ้!” จูฟังชงยิ้มอย่างั่ร้าย
“ไม่ทราบว่าใต้เท้าจูหมายความว่าอย่างไร ถ้ามีอะไรที่ใช้งานข้าได้ ขอเพียงท่านกล่าวมาเ่านั้น ข้ายินดีทำ!”
“ดีมาก เช่นนั้น ข้าขอยืมหัวเจ้าหน่อยแ้กัน!” จูฟังชงยักไหล่้กล่าวอย่างไม่แยแส
“เาะอะไรกัน?” ลั่วถูไม่ขยับ ทำเพียงมองห้าคนข้างหน้าอย่างเย็นชา จูฟังชงแข็งแกร่งมาก เป็นคนที่เปิดิญญามาหลายปี ไปึระดับิ์สงาขั้นั้นานแ้ ด้านัมีคนสี่คน คนในั้นเป็นคนา ส่วนี2คนก็เป็นระดับิ์สงา ารวมตัวและจัดขบวนเช่นี้ เพียงเพื่อหยอกเล่นคนตัวเล็กๆ อย่างตน ก็ยังดูจะมากเกินไปหน่อยอยู่ดี
“มีคนจ่ายเิเาะต้องาชีวิตเจ้า ุ่้ จะมาโทษข้าไม่ได้นะ!” จูฟังชงโบกื ที่อยู่ตรงหน้าเป็นเพียงคนขนศพที่ต้อยต่ำ เขามีบางอย่างที่ไม่เ้าใเอาเีเลย ทำไมพี่ใญ่ต้องให้เขาลงมื้วยตนเ แถมยังให้พาพี่น้องมาด้วยีั้หลายคน
“มีคนจ่ายเิ!” คิ้วลั่วถูขมวดเล็ก้ สูดลมหายใเ้าลึก และกล่าวมาอย่างเฉยชาว่า “ลั่วเหยียน!”
จูฟังชงไม่ปฏิเสธและไม่ยอมรับ “ใเมื่อรับเิจากคนเพื่อให้จัดาีคนมาแ้ ันั้นเจ้าต้องตายเ่านั้น!”
“เจ้าจะตายเหรือจะให้ข้าลงื ถ้าให้ข้าลงื เช่นนั้น เจ้าจะตายอย่างทรมาน...” ิ์สงาคนหนึ่งาคมซานชิงกระโดดมาตรงหน้าลั่วถู กล่าว้ส่งเีงหัวเราะเย็น
“ข้าไม่มีรสนิยมเช่นนั้น บางทีไม่แน่อาจจะลากคนคนไปด้วยก็ไม่เลวนัก” ลั่วถูโบกื ่าัา ช่างเป็นสิ่งที่ไม่เคยอยู่ใหัวเลยสักิ ไม่ว่าใครหน้าไหน ก็ไม่มีสิทธิ์ส่งให้เขา่าัาทั้งนั้น
“เช่นนั้นก็ไปลงนรกซะ...” ิ์สงาาคมซานชิงคนหนึ่งกล่าวเีงต่ำ เีร่างเล็ก้ ก้าวหาอย่างรวดเ็ ย่นระยะห่างหลายจั้งได้ด้วยากระโดดเพียงไม่กี่ครั้ง ก็มาโ่ตรงหน้าลั่วถูแ้ แต่วินาทีที่ร่างเขากระโจนมาึ ัต้องหน้าถสี เาะเขาเห็นหน้าไม้ใืลั่วถูนั่นเ จากนั้นตามด้วยเีงยิง...
“เยว่เล่อระวัง...” จูฟังชงที่อยู่ด้านัหน้าถสีไม่ต่างกัน ตอนที่เยว่เล่อพุ่งเ้าใส่ ลั่วูลับสงบนิ่ง นิ่งเีจนทำให้คนประหลาดใ แต่วินาทีที่เยว่เล่ีดตัวไป หน้าไม้ลั่วู็ูยิงไปแ้เช่นกัน กะเวลาได้แม่นยำไร้ที่ติ เยว่เล่อที่ร่างกายอยู่บนอากาศเดิมทีก็ไม่อาจเปลี่ยนกระบวนท่าเพื่อหลบได้เีด้วยพ
ลั่วถูพบว่าขณะที่เขาอยู่ใสถานาณ์ที่สงบนิ่งเป็นพิเศษ าเื่อนไหวใาตาที่เขาดู้ายจะช้าลง เมื่อร่างเยว่เล่อขยับ ลั่วถูจับจังหวะวิถีกระโดดที่ลอยอยู่กลางอากาศได้ และเลือกยิงหน้าไม้ใืไปใจังหวะนั้นอย่างไม่ลังเล
เยว่เล่อประเมินลั่วถูต่ำเกินไป ว่าเป็นแค่คนาคนหนึ่ง เขาแค่ต้องโจมตีาฟ้าแลบก็ทำให้ฝ่ายตรงข้ามแหลกเป็นผุยผงได้ง่ายดายแ้ เขาคิดจะแสดงความสามารถต่อหน้าจูฟังชง ันั้นจึงใช้วิธีที่บ้าบิ่นที่สุดพุ่งไปที่ลั่วถูโดยตรง... ใตอนที่เขาเห็นหน้าไม้ใืลั่วถู าลมที่แหลมคมก็ทะลวงร่างเขาไปเีแ้ าใช้แรงพุ่งเ้าโจมตีอย่างมหาศาลทำให้ร่างกายที่ลอยบนอากาศเขาสั่นสะท้าน และร่วงลงมาเหืนกับนกปีกหัก
พอลั่วถูลงื ร่างเขาก็วิ่งหนีไปใป่าที่อยู่ด้านซ้ายถนนเีแ้ เดิมทีเขาก็ไม่ได้รูว่าาโจมตีเขาจะเ้าเป้าหรือไม่ด้วยซ้ำ พอสบโอกาสโจมตีไปก็รีบเผ่นหนีทันที...
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา