เรื่อง จุติเทพยุทธ์เหนือสวรรค์
บทที่ 22 ไล่สังาอย่างไร้สาเุ
มีบางเรื่องที่ลั่วถูเองก็ไม่เ้าใจ เุใดโอวซีหมิงึต้องลงมือกับเขา แถมยังพาศิษย์ปีศาจจากเผ่าปีศาจมาด้วย ึขนาดกล้าลอบโจมตีใสนามรบไม่ไกลจากศิลากำเิเทพด้วยซ้ำ
ลั่วถูเชื่อว่าสนามรบแห่งี้ต้องไม่ได้เพิ่งถูกเตรียมไว้แน่ แต่เป็นสนามรบที่มีอยู่แ้ ศพพวกั้รวมึของที่ยังไม่ได้เก็บกวาด้เป็นของจริง ึเขาจะพบความผิดปกติใต้ศพเป้าหมาย แต่นั่นเป็นเพราะเขาเป็นคนขนศพ เขามีสัมผัสที่ว่องไวต่อท่าทางของศพ ร่องรอยบางอย่างึจะปกปิดอย่างระมัดระวังาแ้ ทว่ายังคงไม่รอดาาของลั่วถูอยู่ดี สนามรบั้หมด้ไม่ต่างกัน มีเพียงศพเป้าหมายและไม่กี่ศพใกล้ๆ ที่มีร่องรอยการขยับเขยื้อน แม้แต่ท่าทางที่ถูกจัดวางซ้อนกันก็ไม่สมเุสมเอาเสียเลย นี่ทำให้เขาคิดขึ้นได้ว่าน่าจะมีคนวางกับดักไว้ที่นี่
เผ่าอื่นใช้ศพของนักรบเผ่ามนุษย์วางกับดักใส่คนขนศพไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร ครั้งที่แ้ลั่วถูก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด ถ้าไม่ใช่ว่าก่อนาย ได้เจอเ้ากับความลับของภาพเต่าลึกลับแบกหินที่ศิลากำเิเทพเ้า เกรงว่าเขาคงายไปแ้ ดังั้ ความคิดแรกของเขาคือที่นี่มีกับดัก เพราะแบบั้เขาจึงใช้้าไม้ยิงไป แน่นอนว่านี่เป็นแค่การทดสอบ ถ้าไม่มีปัญหาอะไร เขาก็เสียลูกศรไปไม่กี่ดอกเ่าั้ ของแบบี้เก็บกลับมาได้ไม่เสียหายอะไร ทว่าการทดสอบครั้งี้ กลับเิเุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นจนกลายเป็นบทสรุปเช่นี้ไปเสียได้
ลั่วถูรู้สึกหมดหนทาง... นี่คือบทสรุปที่เขาไม่อยากให้เิาที่สุด
โอวซีหมิงคิดไม่ึว่าลั่วถูจะรู้สึกึอันตรายได้เช่นี้ ไม่เพียงรู้ตัวได้เ็ แถมยังหนีไวอีกด้วย ูหลงฉีตัวั้ถูกยิงจนบาดเ็ น่าจะไปได้ไม่ไกล นี่เป็นความโชคดีเพียงอย่างเดียวของเขา แต่เมื่อเขาคิดึค่าหัวของลั่วถู ใใจก็รู้สึกื่เต้นอย่างห้ามไม่อยู่
ใสนามรบแห่งี้ การายของคนขนศพผู้ึ่ ไม่สามารถตรวจสอบอะไรได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากายด้วยน้ำมือของเผ่าปีศาจ... ึเขาจะแปลกใจอยู่บ้าง เพราะด้วยสถานะของคนผู้ั้ แค่คิดจะเอาชีวิตคนขนศพผู้ึ่ นั่นไม่ต่างอะไรกับบดขยี้มดแมลงตัวึ่หรอกหรือ ทำไมต้องลงทุนามายขนาดี้ด้วย
โอวซีหมิงมองศิษย์ปีศาจสองสามตนที่อยู่ข้างกาย ุคน้เป็นฝีมือ แต่เมื่อถูกใช้เพื่อสังาคนขนศพต่ำต้อยคนเดียว ก็รู้สึกว่าจะช่างของดีมาใช้เปล่าจริงๆ
ทว่าเขาไม่สนใจเรื่องพวกี้ เขาเพียงพาศิษย์ปีศาจกลุ่มี้ไปหาลั่วถู หลังจากั้ก็เป็นเรื่องของเผ่าปีศาจพวกี้
“ามมันไป... มันหนีไปได้ไม่ไกลหรอก!” โอวซีหมิงกล่าวด้วยความื่เต้น จากั้ามหลังศิษย์ปีศาจไป แต่ว่าเิไปได้ไม่กี่้า ก็โดนถีบกระเด็น เ้าขนาดใหญ่ของศิษย์ปีศาจเหยียบลงบน่าของเขาราวกับเหยียบหินสักก้อนึ่
“ใต้เ้าเยวี่ยตง นี่ท่านทำอะไร...” โอวซีหมิงื่ตระหนก และถามกลับไปอย่างรีบร้อน
“ภารกิจของเ้าเสร็จสิ้นแ้ ดังั้ึเวลาายของเ้าแ้!” ศิษย์ปีศาจตนั้ยิ้มเย็น
“อั่ก พวกเ้าจะทำอย่างี้ไม่ได้นะ ผู้เฒ่าลั่วขอให้ข้าช่วย เขารับปากจะให้ยาเปิวิญญาณข้า... พวกเ้า พวกเ้าจะทำอย่างี้ไม่ได้!” โอวซีหมิงกล่าวอย่างร้อนรน
“ดูสิ เ้ารู้าไปแ้ ที่จริงก็นับเป็นความผิดอย่างึ่! ลงนรกไปแ้ก็จงฉลาดขึ้นสักหน่อยนะ เรื่องที่นี่เดิมทีก็ไม่ใช่คนต้อยต่ำอย่างเ้าจะสอดมือเ้ายุ่งได้...”
“ไม่นะ ไว้ชีวิตข้าเถอะ ข้าไม่เอายาเปิวิญญาณแ้ ไม่เอาสักอย่างแ้ก็ได้... อ้าก...”
เสียงของโอวซีหมิงหยุดลงใทันที เพราะดาบใมือของเยวี่ยตงตัดศีรษะของเขาไปแ้ ความรู้สึกที่เลือดสดๆ พุ่งมาทำให้เยวี่ยตงอดแลบลิ้นเลียฝีปากไม่ได้ าากวาดมองไปยัง่าของลั่วถูกับูหลงฉี พึมพำกับตัวเองว่า “หนุ่มน้อย ถ้าไม่ใช่เพราะข้าติดบุญคุณไอ้แก่นั่น ข้าไม่ยอมลงมือขยี้มดแมลงอย่างเ้าหรอก!”
……
ความเ็ของูหลงฉีช้าลงุที คงเป็นเพราะลูกศรยิงโดนสะโพกของมัน เวลาวิ่งก็กระเทือนบาดแ ความเ็ปวดทำใหู้หลงฉีแทบขาดสติ!
เมื่อมองเห็นเผ่าปีศาจถูกทิ้งห่างอยู่ไกลๆ ลั่วถูหยุดูหลงฉีแ้กระโดดลงมา และพบว่าสะโพกของมันถูกลูกศรหลายดอกปักอยู่ ุดอกทะลุเ้าเนื้อมีเพียงตัวลูกศรที่โ่มาเล็กน้อย
ทว่าลูกศรที่สะโพกไม่ใช่สาเุที่ส่งกระทบกับูหลงฉีจริงๆ แต่สิ่งที่ทำร้ายมันคือบาดแถูกยิงจนเลือดไหลตรงช่วงท้องของมันต่างหาก ั้ที่แมีเลือดไหลไม่หยุด แต่กลับไม่พบลูกศร เมื่อเ็าแี้ ลั่วถูก็รู้ได้ทันที ว่าลูกศรดอกั้คงยิงเ้าไปฝังอยู่ใท้องของูหลงฉีแ้ ของสิ่งี้ต่างหากที่จะช่วงชิงชีวิตของมันได้ ยิ่งวิ่ง บาดแจากลูกศรที่อยู่ใท้องก็ยิ่งสาหัส สุดท้ายมีแต่ต้องายอย่างแน่นอน
“เวรเอ๊ย...” ลั่วถูั้เกลียดั้แค้น การหาูหลงฉีตัวึ่มาโดยสารไม่ใช่เรื่องง่าย ปรากฏว่ายังไม่ทันทำภารกิจสำเร็จก็ถูกคนกลุ่มี้ฆ่าายเสียแ้ ทำเอาเขาโมโหแทบบ้า ทว่าี้เขาต้องคิดก่อนว่าจะจัดการกับศิษย์ปีศาจกลุ่มี้อย่างไรดี แถมยังมีเ้าคนทรยศไอ้บัดซบโอวซีหมิงอีกด้วย
“สหาย ข้าต้องรบกวนเ้าอีกสักพักแ้” ลั่วถูถอนหายใจ ลูบหลังูหลงฉีที่กำลังอ้วกมาเป็นฟองสีขาว แ้ขึ้นขี่อีกครั้ง เขาช่วยูหลงฉีไว้ไม่ได้ จากเขาจะผ่าท้องเอาลูกศรดอกั้มาได้ ทว่าแพุ่งทะลวงของ้าไม้แข็งแกร่งเกินไป ไม่รู้ว่าเ้าไปลึกแค่ไหน และี้ลั่วถูไม่มีเวลามารักษาูหลงฉีแ้ เรื่องที่ทำได้ี้มีเพียงเอาลูกศรที่เสียบอยู่ตรงสะโพกให้หมด จากั้เทเหล้าราดลงบนแ หลังจากั้รีบเิทางต่อ...
……
เยวี่ยตงพากลุ่มศิษย์ปีศาจไล่ามอย่างกระชั้นชิด บนสนามรบแห่งี้ พวกเขามีพลังเหมือนกับสัตว์ป่า ึูหลงฉีของลั่วถูจะหนีพ้นระยะาาของพวกเขาไปแ้ ทว่าไม่อาจหนีการามล่าของพวกเขาได้
หยดเลือดที่ไหลเป็นรอยช่วยชี้ทางได้เป็นอย่างดี ที่สำคัญคือพวกเขาได้ฝังกลิ่นอายเอาไว้บน่าของลั่วถูแ้ ขอเพียงอยู่ใสนามรบแห่งี้ ก็ไม่มีวันหนีการามล่าของพวกเขาได้
“หัว้า มันต้องอยู่แถวี้แน่” ศิษย์ปีศาจหลายตนยืนล้อมศพของูหลงฉี เลือดสดที่ไหลมายังร้อนอยู่
“หาให้เจอ แ้สังามันเสีย...” เยวี่ยตงกล่าวอย่างเฉยชา
“มันหนีไม่พ้นหรอก!” ศิษย์ปีศาจตนึ่กล่าวด้วยความมั่นใจ เมื่อจมูกที่กำลังามหากลิ่นอยู่จับสัมผัสได้ ่ากายก็วิ่งไปยังศิลากำเิเทพด้วยความรวดเ็
“ระวัง!” ใวินาทีที่เ้าของศิษย์ปีศาจ้าเิ เยวี่ยตงพลันส่งเสียงตกใจ เพียงแต่เสียงของเขาส่งไปไม่ทันการเสียแ้ เพราะขาของสหายได้เหยียบลงพื้นเสียเต็มแไปแ้
“แกรบ...” เสียงที่แผ่วเบาดังขึ้น ฟังดูเหมือนกับเสียงของหญ้าแห้งเส้นบางที่ถูกหัก ศิษย์ปีศาจตนั้ยังไม่เ้าใจว่าเิอะไรขึ้น แต่เยวี่ยตงกลับ้าถอดสีไปแ้ เพราะเขาเห็นว่าใต้ฝ่าเ้าของสหายมีเชือกที่บางราวกับเส้นผมเส้นึ่ขาด และปลายเชือกอีกด้านเชื่อมอยู่กับ่าของูหลงฉี ทำให้ศพของูหลงฉีขยับไปด้วย จากั้พื้นดินโดยรอบก็พังลง อสูงหลงฉีจึงพลอยกลิ้งไปด้วย
“ฟุ่ ฟุ่ ฟุ่... ” เสียงยิงธนูดังติดต่อกัน ้าไม้สิบกว่าคันยิงลูกดอกจากใต้ศพูหลงฉีอย่างไม่มีใครคาดคิด
“อ้ากก...” ศิษย์ปีศาจสองตนที่อยู่ข้างศพูหลงฉีส่งเสียงกรีดร้องทันที พวกเขาไม่ทันรู้สึกอะไร ก็ถูก้าไม้ยิงใส่เสียแ้ ส่วนกายของเยวี่ยตงกลิ้งไปไกลหลายจั้ง ลูกศรหลายดอกยิงผ่านหัวของเขาไป ศิษย์ปีศาจตนอื่นๆ ได้ยินเสียงร้องเตือนของเยวี่ยตง ก็เพิ่มความระมัดระวังาขึ้น พอได้ยินเสียงธนูก็ตอบสนองได้ทันที ทว่าระยะห่างเช่นี้ใกล้เกินไป พลังทำลายล้างของ้าไม้แกร่งสิบกว่าคันยังคงน่าื่ตะลึง ึจะไม่ได้เล็งทิศทาง แต่การยิงมั่วแบบี้กลับทำให้ผู้คนไม่รู้จะหลบได้อย่างไร
ศิษย์ปีศาจที่เป็นผู้เหยียบกลไกี้เ้าก็เหงื่อไหลท่วมหัวเป็นหยดๆ ลูกศรดอกึ่พุ่งเฉียดข้างหูของเขาไป หากเอียงตัวอีกสักิคงยิงทะลุศีรษะของเขาไปแ้ ้าไม้แกร่งพวกี้แกร่งเสียจนทะลุทองทลายหินได้ด้วยซ้ำ
“บัดซบ...” เยวี่ยตงสบถอย่างเกลียดชัง สี้าดูไม่ได้เอาเสียเลย พวกเขาาันึแปดตน มีึสามตนถูกยิงบาดเ็ สองคนสาหัส แถมยังมีคนึ่ถูกลูกศรยิงทะลุไหล่ไปด้วย
“ไม่ดีแ้ ใลูกศรี้มีพิษ... ” ศิษย์ปีศาจตนึ่ร้องอย่างตกใจ เพราะเขาเห็นแของคนที่บาดเ็สาหัสกลายเป็นสีำแ้
เยวี่ยตงึกับตกใจอีกครั้ง กลับรีบกดไหล่พวกพ้องที่บาดเ็ไว้ และดึงลูกศรทันที ศิษย์ปีศาจตนั้ส่งเสียงกรีดร้องลั่น สี้าขาวซีด แดึงลูกดอกครั้งี้ของเยวี่ยตง ึขนาดดึงเอาก้อนเนื้อหลุดมาด้วย
“กัดนี่ไว้...” เยวี่ยตงไม่หยุดมือ คว้าเอามีดสั้นของพวกพ้องข้างกายขึ้นมา จากั้ยัดด้ามมีดใส่ปากของคนบาดเ็ให้กัดไว้
ศิษย์ปีศาจตนั้พลัน้าซีดขาว เขาเ้าใจความคิดของเยี่ยตงทันที ได้แต่พยัก้ารับอย่างเสียมิไม่ได้
“ฉั่วะ...” มีดสั้นของเยวี่ยตงไวดั่งาลม เฉือนเอาก้อนเนื้อที่บาดเ็บนไหล่ใเสี้ยววินาที ทำเอาเลือดสดๆ ุ่ เปรอะไปั้ตัวเยวี่ยตง ทว่าเขาไม่แม้แต่ขมวดคิ้ว มือึ่บีบยาเม็ดจนแตก ยาที่เหมือนกับดินเหนียวถูกทาไปยังแที่ถูกเฉือนเนื้อ ยาเป็นเหมือนกาวที่เคลือบบาดแไว้ใทันที ทำให้ดูเหมือนเลือดจะหยุดไหลแ้พ
“โหยวชาง ุเา...” เยวี่ยตงสั่งการศิษย์ปีศาจข้างกายตนึ่ ี้ศิษย์ปีศาจที่ถูกควักก้อนเนื้อ้าซีดขาว ไ้ีเือด ่ากายใกล้เ็ี แต่โชคดีได้คนช่วยพยุงเอาไว้
เยวี่ยตงมองไปยังพวกพ้องสองคนที่ถูกยิงทะลุอก และได้แต่ถอนหายใจ เขารู้ว่าสองคนี้ไม่รอดแ้ บาดแใกล้หัวใจาเกินไป พิษก็กระจายได้เ็เกินไป เลือดที่จากปากของั้สองก็กลายเป็นสีำไปแ้ ึจะมียาแก้พิษก็ไม่มีประโยชน์ เขาอับอายเืเกิน แค่คนขนศพต้อยต่ำคนึ่ ยังไม่แม้แต่เปิวิญญาณด้วยซ้ำ แต่กลับสังาพวกเขากลุ่มฝีมือเผ่าปีศาจไปึสามคน แต่ี้ตัวเขาทำได้แค่สังาพาหนะของอีกฝ่ายเ่าั้ เรื่องี้ทวีความโมโหของเขาขึ้นไม่น้อยเลย
“หามันให้เจอ ข้าจะทำให้มันทรมานจนต้องขอความาย!” น้ำเสียงของเยวี่ยตงเย็นเฉียบราวกับถูกสาดน้ำเย็นใส่ ามด้วยเสียงเห็นด้วยที่ตอบกลับจากศิษย์ปีศาจหลายตน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา