เรื่อง จุติเทพยุทธ์เหนือสวรรค์
บทที่ 31 ข้าคือภรรยาเขา
กับดักลั่วถูทำเอาพวกเฉิงอิงถึงกับตะลึงจนอ้าปากค้าง กับดักแค่สองชิ้น ก็ใส่หน้าไม้ไปแล้วสามิคันเต็มๆ อันที่จริงแล้วาควบคุมหน้าไม้ให้ยิงออกไปโดยไม่ใช้และเติมลูกศรสำหรับยิงั้ที่สองเ ถ้าไม่สนใจความแม่นยำก็ทำได้อยู่หรอก แต่ว่าบนร่างขนศพผู้หนึ่งมีหน้าไม้แกร่งกี่คันกันแน่? เดิมทีพวกเขาคิดว่าเขาคิดว่าลั่วถูคงวางกับดักไว้แค่สองที่เ่านั้น ทว่าเมื่ออันที่สามและสี่ถูกยิงออกมา สีหน้าเขาก็มีแต่ความตื่นตะลึง นี่มันใช้หน้าไม้เป็นหกิเจ็ดิคันแล้ว เ้าเด็กนี้ขนมาอย่างไรกัน แต่เขาก็พอจะทำความเ้าใจได้ใไม่นานนัก เกรงว่าสนามรบบนหุบเขาแห่งนี้คงถูกเ้าเด็กนี่เก็บกวาดไปหมดแล้ว คงได้หน้าไม้แกร่งมาไม่น้อย และหน้าไม้ที่ว่าก็ถูั่วถูติดตั้งไว้ใสนามรบแห่งนี้แทบั้หมดนั่นเ
นักรบเผ่ามารุ่มนั้นแทบจะบ้าายอยู่แล้ว ใหุบเขาแห่งนี้พวกเขาไล่ามนักรบเผ่ามนุษย์มาไล่เลี่ยกันแท้ๆ ทว่าเหตุใดถึงได้มีกับดักโผล่ออกมามากมายได้ขนาดนี้? หรือว่าที่นักรบเผ่ามนุษย์จงใจเ้ามาใหุบเขาแห่งนี้เป็นเาะพวกเขาวางกับดักไว้ตั้งแต่แแล้ว จากนั้นจงใจล่อพวกเขาเ้ามาจากนั้นเปิดฉากสังหารตอบโต้อย่างนั้นหรือ?
นักรบเผ่ามารเกือบร้อย ทว่าเพียงไม่ถึงช่วงเวลาจิบชาหนึ่งถ้วยับถูกจัดาไปมาก่าหกิเจ็ดิแล้ว ายิงแบบสุ่มเ้าใส่จากทุกทิศทาง ทำให้พวกเขาไม่รู้ว่าควรป้องกันทางไหนจึงจะปลอดภัย่ากันแน่
าเก็บกวาดั้สนามรบไม่ได้ยากอย่างที่คิด ราคาที่ต้องจ่ายไปใศึกนี้คือนักรบเผ่ามนุษย์ที่บาดเจ็บแค่ไม่กี่ แต่ับทำให้นักรบเผ่ามารัุ้่มแตกพ่ายไปได้ ใะที่พวั่วถูรีบมุ่งหน้าไปให้ถึงกำแพงศพสองแถวุท้ายที่อยู่ไม่ไ นักรบเผ่ามารก็ได้แต่หนีหัวซุกหัวซุนไม่สนใจอะไรั้นั้น พวกเขาไม่มีทางคาดเดาได้เลยว่าใหุบเขาแห่งนี้แท้จริงแล้วยังมีหน้าไม้แกร่งซ่อนไว้ีเ่าไรกันแน่ ีั้ไม่รู้ว่าลูกศรจากหน้าไม้เหล่านั้นจะยิงมาจากทางไหนี พวกเขาัวจนขวัญกระเจิงไปตั้งนานแล้ว!
อาาบาดเจ็บแม่ทัพตงหลี่สาหัสมาก แต่ารักษาตลอดาเิทางที่ผ่านมาทำให้อาาคงที่ชั่วคราว อย่างไรเีก็เป็นถึงระดับศิษย์ครามั้เก้า พลังีิ้าแกร่ง ถึงจะถูกปรมาจารย์โจมตีจนบาดเจ็บสาหัส แต่ก็สามารถหนีมาได้ไขนาดนี้ ขอแค่อย่าไม่มีเหตุไม่คาดฝันเิขึ้น ก็คงไม่มีอันตรายถึงีิแล้ว ส่วนเื่ระดับพลังจะลดลงหรือไม่นั้น คงต้องค่อยว่ากันีที
“ลั่วอูฐ ั้นี้เ้าทำผลงานั้ใหญ่เ้าแล้ว... ” ซ่งตงตบบ่าลั่วถูด้วยความยินดี ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข ั้ที่แมันเต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขาเพิ่งจะเปิดิญญาได้ไม่นานก็ถูกเกณฑ์มาเป็นาเีได้ และั้แที่เ้าสนามรบ เิทัพไปได้ครึ่งทางก็โดนลอบโจมตีเ้าี าใต้ความวุ่นวายจู่ๆ ก็ายเป็นาพ่ายเีอย่างนั้น ่าจะแย่งม้าหนีออกมาได้ก็แสนยาำบาก ุท้ายพอับเ้ารวมุ่มกับทัพหลักที่หนีมาเช่นกัน ก็ถูกามล่าไม่หยุดไปีสองร้อยลี้ ใที่สถานาณ์กำลังตึงื ับเจอเ้ากับลั่วถูที่แ้งายอยู่ใต้กองศพ จากนั้นสถานาณ์ั้หมดก็พลิกับใเสี้ยววินาที าใต้ลูกศรที่ยิงออกไปแบบสุ่ม ทำให้พวกนักรบเผ่ามารถูกโจมตีจนไม่เหลือความมั่นใจีต่อไป ใทีุ่เขาก็ได้พักหายใจหายคอสักที ั้นี้เป็นผลงานลั่วถูเีส่วนมาก และเขาที่เป็นสหายลั่วถู จะรู้สึกยินดีร่วมไปด้วยก็เป็นเื่ปกติ
“ก็แค่อยากจะให้บทเรียนกับไอ้พวกนั้นบ้าง เกือบถูกพวกมันฆ่าายมาหลายหน าๆ ทีจะโอกาสเอาคืนเี่... ” ลั่วถูเก็อารมณ์ดีขึ้นมากทีเี
“สหายลั่ว ท่านแม่ทัพเชิญเ้าไปพบ... ” าส่วนตัวผู้หนึ่งเิมา่าวกับลั่วถูด้วยน้ำเีงเปี่ยมด้วยเกรงใจอย่างท่วมท้น เห็นได้ชัดว่าศิษย์ครามุ่มนี้ปฏิบัติกับลั่วถูเป็นอย่างดี ถึงลั่วถูจะเป็นเพียงธรรมดาหนึ่ง ขนศพที่ยังไม่แม้แต่จะเปิดิญญา แต่วันนี้ับช่วยีิพวกเขาัุ้่มไว้ได้อย่างแท้จริง
“ลั่วถูคำนับท่านแม่ทัพ... ” ลั่วถูคำนับด้วยความเคารพอย่างู ผู้นี้เป็นถึงแม่ทัพเป็นศิษย์ครามั้เก้า ถ้าหากมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันไว้ ถ้าอยู่ใเืงม่อหลานต้องมีประโยชน์มากแน่ โอกาสเช่นนี้หากไม่รับไว้คงเีดายแย่ ีั้ชื่อเีงตระกูลตงหลี่เก็เป็นที่รู้จักและทรงอิทธิพลกับกองทัพไม่น้อย ผู้ล้วนทราบเื่นี้กันดี
“เ้าทำได้ดีมาก ั้นี้ แม่ทัพอย่างข้าต้องขอใจเ้า นี่คือป้ายหยกประจำตัวแม่ทัพข้า เมื่อับไปถึงเืงแล้ว เ้าสามารถไปที่กองทัพและใช้สิ่งนี้เพื่อขอพบข้าได้ ข้าแม่ทัพจะรับปากคำขอเ้าอย่างหนึ่ง!” แม้ท่าทีตงหลี่จะยังดูอ่อนแออยู่บ้าง แต่าาที่ใช้มองลั่วถูับเฉียบคม าใต้สถานาณ์คับขันเช่นนี้ าที่ธรรมดาหนึ่งจะสามารถช่วยพวกเขาพลิกสถานาณ์ได้ย่อมไม่ใช่เื่ง่าย
แม้ตงหลี่จะเคยได้ยินมาบ้างว่าอย่าได้ประมาทขนศพ โดยเฉพาะพวกขนศพที่ทำภารกิจสำเร็จมาหลายั้แล้วแต่ยังรอดีิอยู่ ต่อให้ยังไม่เปิดิญญา เกรงว่ายุทธ์อื่นๆ พวกเขาก็ไม่ด้อยไป่าศิษย์ครามระดับต้นเลย เมื่อ่เขาไม่เคยเชื่อ แต่นี้เริ่มจะเชื่อขึ้นมาบ้างแล้ว ความสามารถใาสังหารไม่ได้มาจากาใช้วรยุทธ์เ่านั้น บางั้แผนาที่ะเีซับซ้อน ับมีประโยชน์มาก่าวรยุทธ์เีี
“พระคุณท่านแม่ทัพขอรับ... ” ลั่วถูไม่ลังเลที่จะรีบป้ายหยกแผ่นนั้นเลย าได้ารับคำสัญญาจากปากแม่ทัพหนึ่ง ช่างมีค่ายิ่ง่าเหรียญม่วงหลายร้อยเหรียญเีี
“พวกหน้าไม้เ้า ใช่ที่เก็บกวาดมาจากสนามรบแห่งนี้หรือไม่?” ชายผิวคล้ำด้านหลังตงหลี่ ่าวถามออกมาอย่างบนิ่ง
ลั่วถูสัมผัสได้ถึงแรงกดดันใทันที ลมปราณผู้นี้แข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งยิ่ง่าลมปราณใต้เ้าตงจื่อที่พบใป่าวันนั้นเีี เกรงว่าระดับผู้นี้อย่างน้อยต้องเป็นระดับศิษย์ครามั้ห้าขึ้นไปแน่ เพียงแต่เขาไม่คุ้นเคยกับเื่ใกองทัพเ่าไรนัก และไม่แน่ใจว่าผู้นี้มีตำแหน่งอะไรใกองทัพ!
“เรียนใต้เ้า เป็นเช่นนั้นจริง อย่างไรเีหน้าไม้พวกนี้ข้าก็ขนไปไม่ได้ สู้ติดตั้งไว้ที่นี่เีดี่า ไม่เช่นนั้นจะทิ้งไปก็่าเีดาย คิดไม่ถึงว่าับมีประโยชน์ นับว่าเอาเหลือทิ้งมาใช้ประโยชน์ได้แล้ว!” ลั่วถู่าวอย่างจริงใจ เขาไม่มีทางปฏิเสธแน่ ไม่เช่นนั้น พวกนี้จะสัยได้ว่าบนร่างเขาอาจมีสมบัติมิติอยู่ด้วย ไม่เช่นนั้นใครจะไปแบกหน้าไม้มากขนาดนี้ได้ ำานี้ มันมากเกิน่าเีจะแบกไหวอยู่แล้ว!
“ท่านแม่ทัพ เกรงว่าพวกเราคงต้องเิทางตลอดั้คืน ข้ากังวลว่าเผ่ามารจะามมาีั้!” คำ่าวลั่วถูไม่มีพิรุธแม้แต่น้อย จากที่พวกเขาดู ลั่วถูไม่ได้โกหก หน้าไม้แกร่งมากมายเช่นนี้ เขาไม่มีทางขนได้อยู่แล้ว ีอย่างถึงจะขนไปจนถึงนอกเืงม่อหลานได้ ก็เอาเ้าเืงไม่ได้ง่ายๆ ู่ี อาวุธจำพวกธนูและหน้าไม้ั้หมดถูกควบคุมอย่างเข้มงวด ถ้าาป้องกันเืงพบเ้า ก็มีแต่ต้องถูกยึดทันที ดีไม่ดีอาจถูกจับใฐานะไส้ศึกหรือาลับก็ได้ จะอย่างไรเีพลังทำลายล้างอาวุธพวกนี้ก็แข็งแกร่งเกินไป ต่อให้เป็นเพียงธรรมดาที่ใืมีหน้าไม้ ก็สังหารยอดฝีืใกองทัพได้ ันั้นจำนวนมากจึงฝังหน้าไม้ไว้นอกเืง เมื่อจะออกไปข้างนอกค่อยขุดขึ้นมาใช้ และ่ับเ้าเืงก็ฝังลงไปีั้ สำหรับนอกเืงหากใืมีธนูหรือหน้าไม้แกร่งเีอย่าง ใครหน้าไหนก็ไม่้ายุ่งั้นั้น อย่างไรเีนอกเืงก็มีอันตรายมากมาย ามีอาวุธทรงพลังเช่นนี้ต่างหากถึงจะป้องกันตัวได้ ส่วนพวกดาบกระบี่ ใเืงไม่ได้ห้ามไว้
“ดี พวกเราับเืงม่อหลานกัน... ” ตงหลี่พยักหน้า หลังจากนั้นค่อยๆ หลับา ราวกับไม่อยากพูดมากีแม้แต่ประโยคเี
ลั่วถูได้แต่หัวเราะ “หึหึ” าใต้าาทุกเขากำลังเริ่มเก็บกวาดสนามรบ ส่วนพวกศิษย์ครามได้แต่ทำสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริด เาะเห็นเขาไปลูบคลำบนร่างศิษย์มารเกือบร้อย แม้แต่เหรียญขาวซิงเหินสักเหรียญก็ไม่ปล่อยให้รอดาา
พอเห็นพฤติกรรมลั่วถู อื่นๆ ก็เริ่มลังเล ถึงจะเป็นเหล่าศิษย์ครามก็ไม่มีใครได้เหรียญซิงเหินมากนักเช่นกัน เพียงแต่นี้ใเมื่อขนศพเริ่มลงืแล้ว พวกเขาก็ไม่้าไปแย่งธุรกิจลั่วถู และไม่มีหน้าที่ที่ต้องทำเช่นนั้นด้วย อย่างไรเีเมื่อครู่ก็ได้ผู้นี้ช่วยีิพวกเขาไว้
ลั่วถูค้นหาะเี เจียงหมิ่นเก็เริ่มทำเื่พวกนี้เช่นกัน ซ่งตงมีบางอย่างที่ไม่ค่อยเ้าใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเจียงหมิ่นและลั่วถูเ่าไรนัก เขาไม่เคยเห็นลั่วถูยอมปล่อยให้มีพวกไร้ประโยชน์คอยติดสอยห้อยามสักั้ ีั้ยังเีงเหืนสตรีีต่างหาก แต่ว่านั้นเิามหลังลั่วถู ่าจะเป็นลูกน้องที่ลั่วถูรับเ้ามาใหม่ ันั้นเขาจึงปิดาข้างหนึ่งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเี... แต่ทักษะาค้นศพเ้าหมอนี่นับว่ามีฝีืทีเี แม้แต่ฟันทองที่ซ่อนไว้ใปากก็ไม่เว้น
เดิมทีลั่วถูคิดว่าเจียงหมิ่นจะแยกตัวไปละทาง เขาจึงเตรียมตัวรีบเิทางับไปเืงม่อหลานพร้อมกับแม่ทัพตงหลี่ ส่วนเจียงหมิ่นคงับเืงเผ่าิญญานางกระมัง แต่ที่ทำให้ลั่วถูต้องมึนงงก็คือ ใที่เขาออกเิทางพร้อมกับอื่น เจียงหมิ่นับเิามหลังเขามาอย่างไม่ลังเล แถมยังไม่่าวอะไรีต่างหาก ามติดกับเงาร่างหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น เอาแต่เิก้มหน้าามหลังเขาไม่เกินสามสี่้าเ่านั้น
เมื่อเห็นเช่นนี้ ซ่งตงก็มั่นใจใทันที เ้าแปลกหน้าผู้นี้ต้องเป็นลูกน้องที่ลั่วถูรับมาใหม่แน่ ดูไม่ออกเลยว่าลั่วถูก็มีฝีืไม่เลว ขนาดเป็นขนศพยังสามารถรับลูกน้องขนศพได้ด้วย
“ลั่วอูฐ หมอนี่คือศิษย์ที่เ้ารับมาใหม่ใช่ไหม?” ซ่งตงถามด้วยความสนใจ
“นี่มัน... เฮ้ อธิบายยากนิด่น่ะ!” ลั่วถูยิ้มอย่างอับอาย เื่นี้จะเล่าอย่างไรดี ถ้าพูดคงไม่แคล้วถูกซ่งตงคงหัวเราะเยาะแน่ ทว่าจะให้เตะผู้ติดามตัวเทิ้งต่อหน้ามากมายเช่นนี้หรือ? แล้วถ้าเ้านี่เปิดเผยเื่ั้หมดออกมา ก็คงมีแต่ถูกผู้หัวเราะเยาะู่ีไม่ใช่หรือ
“อธิบายยาก? เ้าหมายความอย่างไรกัน?” ซ่งตงไม่เ้าใจ เื่นี้ไม่เห็นอธิบายยากตรงไหน รับลูกน้องมาก็บอ่ารับสิ ไม่เห็นมีเื่อะไรซับซ้อน ทำไมถึงจะอธิบายยากกัน
“ข้าจะบอกเ้า แต่เ้าอย่าเที่ยวไปพูดจาส่งเดชเชียว...” ลั่วถูทำหน้าลึับ่าวด้วยวาจาแผ่วเบา
“นี่ไม่ใช่นิสัยเ้าเลยนะ...” ซ่งตงทำหน้าประหา ลั่วถูทำอะไรลงไปหรือ
“นางเป็นสตรี... ”
“อะไรนะ... ” ซ่งตงแทบจะตะโกนออกมา แต่ับโดนลั่วถูเอาืปิดปากไว้เี่ ทำให้ศิษย์ครามหลายถึงกับหันหน้ามามอง ซ่งตงได้แต่โบกืปฏิเสธด้วยความอับอาย ทำให้ผู้ได้แต่ทำสีหน้าไม่เ้าใจยิ่ง่าเดิม
“ได้อย่างไรกัน เ้าหาภรรยาได้ตั้งแต่เมื่อไร?” ซ่งตงถามด้วยความตกใจ นี่เพิ่งไม่เจอกันไม่กี่วัน เ้าหมอนี่ถึงกับพาสตรีมาขนศพด้วยเีแล้ว
“นางไม่ใช่ภรรยาข้า... ”
“ข้าคือภรรยาเขา เขาแค่อาย เลยไม่้ายอมรับ... ” เจียงหมิ่นได้ยินเื่ที่ซ่งตงคุยกับลั่วถูอย่างชัดเจน ะที่ลั่วถูกำลังจะอธิบาย เจียงหมิ่นับตะโกนเีงัเีอย่างนั้น ทำเอาลั่วถูได้แต่อ้าปากค้าง จ้องไปที่เจียงหมิ่นด้วยความสับสน และหันไปมองซ่งตงด้วยสีหน้าหมดคำจะพูด ได้แต่อ้ำอึ้งเล็กน้อยและ่าวอย่างตะกุกตะกัก “ซ่งตง อย่าไปฟังนางพูดจาเหลวไหล... ”
“อ๋อ ไ่เป็ไ ข้าเ้าใจ... ” ซ่งตงมองลั่วถูอย่างมีเลศนัยและหันไปมองเจียงหมิ่น าั่าเ้าใจแล้ว จากนั้นผิวปากเิหนีลั่วถูไปไพ
“ซ่งตง มันไม่ใช่อย่างที่เ้าคิดนะ... ”
“อืม ไม่ต้องรีบร้อน ข้าไม่ได้คิดอะไรั้นั้น พวกเ้าคุยกันดีๆ ี่ชายอย่างข้าจะเตรียมขวัญชิ้นใหญ่ให้พวกเ้าแน่!” ซ่งตงไม่ได้หันับมา แต่ผิวปากด้วยความยินดี เาีใจมาก ลั่วถูเป็นเพื่อนที่ดีเขา ธรรมดาที่เปิดิญญามาแล้วถึงหกั้ก็ยังไม่สำเร็จ จนต้องมาทำงานต้อยต่ำอย่างขนศพ นี้มีสตรีผู้หนึ่งยินยอมเป็นภรรยาสหายเขา ช่างเป็นเื่่ายินดีอย่างยิ่ง ถึงแม้เื่นี้จะรวดเร็วไปเี่ ทว่าตัวเขาเก็ชอบความรวดเร็วเช่นนี้เหืนกัน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา