เรื่อง ถึงจะมีแต่คนไม่เต็มเต็ง แต่ก็เป็นกิลด์นักผจญภัยที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนะเออ! (Crystal Cloud)

บทนำ

๧ึ๹จะ๯ะ๭ั๤๩ั๤ไป๮๲่๵๾ แต่๠ั๤มีคำ๭า๬ที่๵๾า๠จะให้๣๬๹คิดกันเล่น ๆ

‘คนเราเนี่ยมีชีวิตอยู่เพื่ออะไรกันนะ?’

ร่างกายของคนเราน่ะ แค่กินข้าวกับนอนหลับก็มีชีวิตอยู่ต่อไปได้แล้ว

แต่ทำไมการทำแค่นั้น๧ึ๹ไม่เรียกว่ามีชีวิตอยู่กันล่ะ?

ส่วนคำตอบของ๠ั๤น่ะเหรอ? เพราะแค่นั้นมันไม่ตื่นเต้นน่ะสิ!

๣๬๹คิดภาพที่ต้องกินอาหารรสชาติเดิมทุกวัน

นอนหลับที่เดิม

ไม่มีการ์ตูนใหม่ ๆ อ่าน

ไม่มีเหล้าอร่อย ๆ

ไม่มีผู้หญิงสวย ๆ น่ารัก ๆ อยู่ในชีวิต

ท้องฟ้าที่เห็นก็เป็นแบบเดิมทุกวัน

...ชีวิตแบบนั้นมันน่าเบื่อจะตายไป!!!

ใช่! ความเบื่อหน่ายน่ะมันไม่ต่างจากความตายเลย

เพราะงั้น๧ึ๹ต้องหาเรื่องสนุก ๆ ทำเพื่อให้รู้สึก๧ึ๹การมีชีวิตยังไงล่ะ!

ชีวิตของ๠ั๤ต้องการความสนุกมาเติมเต็ม!

ทำเลือดให้เดือดพล่าน!

เรื่องคาดไม่๧ึ๹ที่ทำเอาหงุดหงิด!

รางวัลอันโอชะที่ทำเอาน้ำลายสอ!

นั่นแหละคือชีวิตที่๠ั๤๵๾า๠ได้!!!

เพราะงั้นแหละน้า ๠ั๤เลยมาเป็นนักผจญภัย

การได้ออกผจญภัยเพื่อหาเรื่องใหม่ ๆ ทำ ได้เจออะไรใหม่ ๆ ตลอดเวลานี่แหละคือความฝันของคนแบบ๠ั๤ล่ะ!

 เด็กหนุ่มคิดราวกับหวนนึกไป๧ึ๹สาเหตุที่ตัวเองกับเด็กสาวอีกคนที่มาทำภารกิจด้วยกัน เพราะนั่นทำให้เขาตกอยู่ในความตื่นเต้น?ดังที่หวังเอาไว้

ใช่ ๆ คนเรามันต้องมีเรื่องให้หัวใจสูบฉีดเต้นตึกตักสิ๧ึ๹จะได้ชื่อว่ามีชีวิตอยู่

แต่ก็... บางครั้งมันก็ทำให้ใจเต้นแรงเกินไป๮๲่๵๾อ่ะนะ

เต้นแรงจนหัวใจจะวายเลยว้อยยยยย!!!!!!!

 เด็กหนุ่มตะโกนลั่นในใจกับความคาดหวังที่พลิกไปเป็นอีกอย่าง อย่างน้อยตอนแรกเขาก็คิดว่าถ้ำที่กำลังสำรวจเป็นแค่ถ้ำธรรมดา

 แต่อนิจจา... เมื่อไม่กี่สิบนาทีที่แล้ว เขาและเด็กสาวกำลังเดินอยู่ในถ้ำดี ๆ ก็ดันมีก้อนหินยักษ์กลิ้งเข้ามาหา

 เพื่อไม่ให้ตัวเองแบนกลายเป็นกล้วยปิ้ง ทั้งสองคนเลยกำลังสับตีนแตกมาสักพักใหญ่ ๆ แล้ว

“แฮ่ก! แฮ่ก! นี่มันไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่คะคุณเดลล์!”

“แล้ว๠ั๤จะไปรู้ไหมฮะว่ามังกรมันจะใช้ดันเจี้ยนเก่าเป็นรังน่ะหา! อย่ามาโทษ๠ั๤นะ!!!!”

 เด็กสาวกับเด็กหนุ่มยังอุตส่าห์มีแรงโยนความผิดให้กันไปมาแทนที่จะเอาแรงไปวิ่ง

“อะไรอีกคะเนี่ย!!!?”

“กับดักไงจะอะไรเล่า!!!”

 สิ่งเดียวที่หยุดปากทั้งสองคนได้คือกับดักที่โผล่ขึ้นมาข้างหน้า

 พื้นดินอยู่ดี ๆ ก็แยกออกเป็นเหว ทั้งสองรีบกระโดดข้ามไปอย่างฉิวเฉียด พอมองลงไปข้างล่างแล้วเห็นหนามเป็นพุ่มยิ่งรู้สึกหวาดเสียว

 พอข้ามไปได้ อยู่ดี ๆ ก็มีใบมีดโผล่ออกมาจากกำแพงทั้งสองฝั่งวิ่งเข้าหาอีก ทั้งสองรีบกระโดดหลบผ่านช่องว่างนั้นไปอย่างฉิวเฉียดอีกครั้ง

 เท่านั้นไม่พอ อยู่ดี ๆ ด้านหน้าก็มีลูกธนูพุ่งเข้ามาเป็น-่าฝน ทั้งสองคนเลยต้องทำท่าแปลก ๆ หลบลูกธนูไปอีก

 ...จนกระทั่งเด็กสาวเริ่มหมดความอดทน

“อะไรกันนักกันหนาคะเนี่ย! ทนไม่ไหวแล้วนะคะ!!!”

 เด็กสาวขมวดคิ้วจนเส้นเลือดปูนโปน พลิกตัวกลับไปเผชิญหน้ากับก้อนหินยักษ์ที่กลิ้งไล่หลังมา

 เธอเอื้อมมือไปคว้าดาบยักษ์ที่สะพายอยู่ข้างหลัง ฟาดฟันเข้าใส่ก้อนหินยักษ์ขนาดใหญ่กว่าเธอสามเท่านับครั้งไม่ถ้วน

 ก้อนหินยักษ์กลายเป็นเศษฝุ่นในพริบตา

“ทำไมไม่รีบทำให้เร็วกว่านี้ฟะ” เด็กหนุ่ม... เดลล์บ่นอุบแล้วก็ถอนหายใจ รู้สึกเหมือนเหนื่อยฟรีที่วิ่งมาตั้งไกลทั้งที่ทำลายหินได้แต่แรก

 สีหน้าเขาดูเบื่อหน่ายเฉื่อยชาเหลือหลายจนกลบความหล่อเหลาไปหมด เขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีผมสีบลอนด์ทองถูกแซมด้วยผมบางส่วนที่เป็นสีดำอย่างเป็นเอกลักษณ์ การสวมทับด้วยเสื้อคลุมจนดูรุ่มร่ามยิ่งทำให้รู้สึกน่าค้นหา

 จุดที่น่าสงสัยอีกอย่าง... คือ๧ึ๹จะบ่นไปแบบนั้น แต่เดลล์ไม่ได้เหนื่อยหอบเลยแม้แต่น้อย

“มูววว... คุณเดลล์เองก็ทำได้ยังไม่เห็นทำเลยค่ะ”

 เด็กสาว... เรกะมองเดลล์ออก๧ึ๹เป็นฝ่ายบ่นอุบบ้าง

 เธอเก็บดาบยักษ์ที่มีความยาวเท่ากับส่วนสูงของตัวเองใส่ฝักดาบที่หลังด้วยมือเดียว เห็นชัดว่าไม่ใช่เด็กสาวธรรมดาทั่วไป

 เรือนผมสีแดงไว้ทรงโพนี่เทลของเธอดูโดดเด่นในชุดเกราะหนาสีน้ำเงิน

 ถ้านั่นว่าไม่ปกติแล้ว ...บนหัวเธอยังมีใบหูของสุนัขที่มีขนสีแดงโทนเดียวกับผม กระโปรงของเธอเองก็ยังมีหางสุนัขแลบออกมาอีกด้วย

 นั่นแหละหลักฐานความไม่ธรรมดาของเด็กสาวเผ่ามนุษย์สัตว์นามเรกะคนนี้

 เพราะเรกะแกร่งกว่าที่เห็นภายนอกอย่างนั้น เดลล์จึงไม่จำเป็นต้องลงมือเอง

 เขายักไหล่ไม่สนใจคำบ่นของเรกะ

“บอกแล้วไงว่า๠ั๤มาเป็นเพื่อนแก้เบื่อเฉย ๆ อายุแค่นี้ก็เป็นอัลไซเมอร์แล้วรึไงฮะหล่อน” เดลล์บ่นสวนเรกะไปอีกหนึ่งฉาด แล้วก็เริ่มเดินต่อ

“๧ึ๹จะไม่รู้ว่าอัลไซเมอร์คืออะไร แต่น่าจะกำลังด่า๠ั๤อยู่ใช่ไหมคะเนี่ย ฮึ่ม!”

 ทำสาวเจ้าแก้มป่องเดินตามไปติด ๆ

 ท่าทางเธอน่ารักน่าชังเอาเรื่องแต่ก็ดูป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ในเวลาเดียวกัน

“แล้วโดนโกงแบบนี้จะเอายังไงดีล่ะคะ”

“หืม?”

 เดลล์เอียงคอใส่เรกะที่๭า๬ขึ้นมา เธอวิ่งเตาะแตะจนนำหน้าเดลล์ชี้มือชี้ไม้ไปมาไม่สบอารมณ์

“จะอะไรซะอีกคะคุณเดลล์ ก็เควสบอกให้สังหารมังกรเงินในถ้ำนี่คะ! นี่มังกรเงินก็ไม่มีแถมถ้ำยังกลายเป็นดันเจี้ยนไปแล้วอีก ...ไม่คุ้มค่าเงินรางวัลเลยไม่ใช่เหรอคะ?”

 เรกะบ่นไป หูหางเธอก็ตกผลอยลงไปเหมือนกับสุนัขสมรูปลักษณ์

“อย่าบ่นไป๮๲่๵๾เลยน่าเรกะ! ถ้ามันเป็นดันเจี้ยนข้างในสุดก็ต้องมีสมบัติสิ แบบนั้นไม่ดีรึไง?”

“สมบัติเหรอ!? ถ้าอย่างนั้นก็ชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิคะ!”

 เรกะทำตาเป็นประกายใส่เดลล์ที่ทำหน้าเบื่อ ๆ หางเธอกลับมากระดุกกระดิกอีกครั้งอย่างร่าเริง

หลอกง่ายชะมัด

 เดลล์ได้แต่ยิ้มแหย ๆ

 เขาไม่คิดว่าข้างในจะมีสมบัติอยู่หรอก แต่อย่างน้อย ๆ ก็ต้องทำเควสให้เสร็จไม่งั้นคนที่จะโดนลงโทษหนักที่สุดก็คือตัวเขา

 ...แต่หลังจากที่ทั้งสองคนเดินไปจนสุดทาง ดูเหมือนโชคจะยังเข้าข้างเดลล์กับเรกะอยู่

“ดูเหมือนว่า ผู้ว่าจ้างจะไม่ได้หลอกเราไปซะทีเดียวแฮะ”

 เดลล์มองเข้าไปยังจุดลึกสุดของถ้ำแล้วทำหน้าเบื่อ ส่วนเรกะนั้นอ้าปากค้างไปแล้ว

 มันเป็นพื้นที่ลานกว้างภายในถ้ำขนาดใหญ่ ...ซึ่งมีมังกรผิวสีเงินที่เป็นเป้าหมายอาศัยอยู่

 ขนาดของมันสูงสามเมตร ประสาทสัมผัสว่องไวและมีเขี้ยวเล็บแหลมคม

 ...แต่ที่น่ากลัวก็คือ มันมีจำนวนมากกว่าสิบตัว

 ใช่... นี่ไม่ใช่แค่มังกรเงินที่เป็นมังกรสายพันธุ์ที่แกร่งที่สุด แต่เป็นฝูงของมันเลยต่างหาก

 เรกะเห็นจึงชักดาบจากข้างหลังขึ้นเตรียมพร้อมรบในบัดดล

 ในดวงตาของเธอสั่นระรัวด้วยความคึกคะนอง รอยยิ้มกลับฉีกขึ้นอย่างนึกสนุกไร้ซึ่งความหวาดกลัว

“แบบนี้ดูท่าจะตึงไม่น้อยเลยนะคะเนี่ย———เดี๋ยวนะ!ทำอะไรอยู่น่ะคุณเดลล์!”

 เลือดลมเธอกำลังสูบฉีดได้ที่แต่เป็นอันต้องเหลวเป๋ว เมื่อเห็นเดลล์นั่งลงกับพื้นแล้วหยิบขนมออกมากินอย่างสบายใจเฉิบ

 ช่างขัดกับบรรยากาศที่กำลังจะซัดกันนัว พวกมังกรยัง๧ึ๹กับมองหน้ากันด้วยความงงงวย

 ส่วนเจ้าตัวอย่างเดลล์ก็เริ่มเคี้ยวขนมแก้มตุ่ยไม่สนสี่สนแปด

“ไม่ต้องมา๭า๬เลย ง่ำ ๆ! ๠ั๤มาที่นี่เพื่อดูเท่านั้นนะ นี่ย้ำสองรอบแล้วนะเนี่ย ง่ำ ๆ!จำไม่ได้รึไง” เดลล์พูดไปหยิบขนมเข้าปากไปด้วยความเพลิดเพลินยังกับมาดูหนัง

 หากจะมีใครที่เหมาะสมกับสำนวนทองไม่รู้ร้อนที่สุด เห็นทีก็คงเป็นเขานี่แหละ

“นะ หนอย... แบบนี้ก็สวยสิคะ!”

 เรกะยิ้มแหยช่วยไม่ได้ ความตื่นเต้นของเธอพุ่งสูงขึ้นเมื่อสถานการณ์บีบคั้น

ก๊าซซซซซซซซซ!!!!!!

 มังกรเงินตัวหน้าสุดเริ่มส่งเสียงคำราม มันบินเลียบเข้าหาเธอด้วยความเร็วอันน่ากลัว

 มันเงื้อกรงเล็บพุ่งเข้าใส่เรกะหวังฉีกกระชากเธอให้เป็นชิ้น ๆ

 แต่เรกะพลิกดาบขึ้นมาตั้งรับแล้วฟันสวนกลับคืนไป ฝากแผลใหญ่ไว้ตรงท้องของมันจนร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บปวดแทน

 เสียงร้องโหยหวนของมันทำให้มังกรเงินอีกหลายสิบตัวหันมาสนใจ

 จากตอนแรกที่คิดว่าเด็กสาวเป็นเหยื่อที่เดินหลงมาติดกับ

 พวกมันรู้แล้วว่าเด็กสาวนี่แหละที่เป็นนักล่า

“เข้ามากันให้หมดเลยสิคะ! ๠ั๤คนนี้จะเป็นคู่มือให้เอง!”

 เรกะตะโกนลั่นเผยยิ้มอย่างห้าวหาญ ชี้ดาบไปยังกึ่งกลางของฝูงมังกรเงินที่มีจำนวนมากกว่า

 เธอเลียริมฝีปากตัวเอง หิวกระหายราวกับหมาล่าเนื้อ แล้วถีบพื้นกระโจนเข้าใส่ฝูงมังกรอย่างหาญกล้าสมกับที่ได้ลั่นวาจา

❖❖❖❖❖

“แฮ่ก... แฮ่ก...”

 การต่อสู้อันดุเดือดจบลง

 ปรากฏเป็นภาพของเรกะที่ใช้ดาบยักษ์ปักพื้นแทนไม้เท้าหายใจหอบ โดยมีซากศพมังกรเงินจำนวนมากกระจายอยู่ตามพื้นถ้ำเป็นฉากหลัง

 ...โดยใช้เวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง มังกรเงินจำนวน 34 ตัวก็ถูกเรกะจัดการลงไปได้จนหมด

 เดลล์ที่นั่งดูมาตลอดอมยิ้มพอใจกับผลลัพธ์ เขายันตัวลุกขึ้นหลังเลียขนมที่ติดนิ้วไปหมดแล้ว

“เอาเรื่องเหมือนกันนี่... เก่งมาก ๆ” เดลล์เดินเข้าไปหาเรกะ วางมือบนศีรษะของเธอแล้วลูบไปมาเหมือนกับให้รางวัล

“ใช่ไหมล่ะค่ะ”

 เรกะยิ้มตอบ ใบหน้ายังเต็มไปด้วยเหงื่อจำนวนมากจากความเหนื่อยล้า แต่ความรู้สึกเหนือกว่าแทบจะทำให้ตัวลอย เพราะไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลยที่จะจัดการฝูงมังกรเงินลงได้ด้วยตัวคนเดียว

เฮะเฮะ... คุณเดลล์ชมด้วย...

 แต่ที่ทำให้เรกะดีใจมากกว่าการกำจัดศัตรูได้ ก็คงเป็นการได้รับคำชมจากเดลล์มากกว่า

“ไหน ๆ สมบัติจ๋า”

 ส่วนเดลล์ที่เห็นว่าทางสะดวกแล้วก็เริ่มสังเกตรอบ ๆ ถ้ำด้วยรอยยิ้มแสบสัน

“เฮ้ย! ตรงนั้นมีกล่องสมบัติด้วยล่ะ!” เดลล์ชี้ไปยังจุดลึกสุดที่มีกล่องสมบัติไม้วางอยู่ แล้วก็รีบวิ่งปลี่เข้าไปอย่างไว

“เดี๋ยวก่อนสิคะคุณเดลล์! ๠ั๤เป็นคนจัดการพวกนั้นได้ ๠ั๤ต้องเป็นคนได้เปิดสิคะ!”

 เรกะเห็นแล้วตื่นเต้นจนวิ่งตาม พร้อมเรียกร้องว่านั่นเป็นสิทธิที่เธอพึงจะได้รับ

 ...๧ึ๹สุดท้ายทั้งสองคนก็เข้าไปเปิดกล่องสมบัติพร้อมกันอยู่ดีนั่นแล

 แล้วก็พบว่าสิ่งที่อยู่ข้างในคือ

“กระดาษ... หรือว่าจะเป็นแผนที่ขุมทรัพย์กันคะเนี่ย!” เรกะทำตาเป็นประกายอีกครั้ง

“ไม่๣๬๹เปิดดูก็ไม่รู้หรอกน่า ฮิฮิ!” เดลล์ยิ้มแป้นใหญ่ ความลุ้นระทึกทำเอาใจเขาเต้นรัว ความรู้สึกนี้แหละคือสาเหตุที่เขามาเป็นนักผจญภัย

“รีบ ๆ เปิดสิคะคุณเดลล์!!!”

“รู้แล้วน่า”

 เดลล์เร่งมือตัวเอง เพราะเรกะเขย่าไหล่ของเดลล์ไปมากระตุ้นให้เขาเปิดม้วนกระดาษออกมาเร็ว ๆ

 ทว่า... สิ่งที่ถูกเขียนอยู่บนกระดาษแผ่นนั้นกลับไม่ใช่แผนที่ขุมทรัพย์ หากแต่เป็นประโยคหนึ่งถูกเขียนไว้ด้วยอักษรอันวิจิตรงดงาม เห็นได้ชัดเลยว่าคนเขียนตั้งใจบรรจงขนาดไหน

 ...ส่วนเนื้อหาสั้น ๆ ของมันนั้นมีอยู่ว่า

‘ตูนึกแล้ว เอ็งต้องอ่าน’

“ “...” ”

 ทั้งสองคนใบ้รับประทานเหมือนถูกช็อตไปแวบนึง

 ทั้งสองพยายามอ่านอีกรอบ

 พอมั่นใจว่าตัวเองอ่านไม่ผิดแน่ เดลล์ก็ปากระดาษแผ่นนั้นลงพื้นแล้วเหยียบซ้ำเข้าให้อีกที

“มันอะไรกันวะเนี่ย!!!”

“มันอะไรกันวะคะเนี่ย!!!”

 ทั้งสองคนตะโกนลั่นด้วยความหงุดหงิดเหลือหลาย ได้แต่น้ำตาตกในเพราะนอกจากจะโดนผู้ว่าจ้างหลอกแล้ว ของแถมก็ดันเป็นแค่มุกกวนประสาทอีก

ฮืออออ... นี่แหละครับท่านผู้อ่าน

บางครั้งการผจญภัยมันก็จบลงด้วยความล้มเหลวแบบนี้แหละ

...แต่ก็นะ เรื่องที่คาดเดาผลลัพธ์ไม่ได้เองก็นับว่าทำให้ตื่นเต้นได้เหมือนกัน

ดังนั้น อาจกล่าวได้ว่าส่วนที่สนุกที่สุดของการเดินทางไม่ใช่จุดหมายแต่เป็นระหว่างทางต่างหาก

นี่แหละ๧ึ๹สมกับเป็นชีวิตนักผจญภัย

...ล่ะมั้งนะ

 เดลล์พยายามปลอบใจตัวเองอย่างนั้น

❖❖❖❖❖