เรื่อง ครอบครัวของข้า นอกจากข้า ล้วนข้ามมิติมาทั้งครอบครัว
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ุคนก็นั่งเล่นพูดคุยกันอยู่ที่เรือนฮูหยินผู้เฒ่าครู่เดียว่จะแยกย้ายกลับไปเรือนตน เพราะว่าจะเดินทางไกล เื่กลับมาึเรือน จางจ้าวฉือจึงจัดการจัดหีบสัมภาระให้กับุคนในครอบครัว ที่นั่นสภาพาเป็อยู่คงไม่สะดวกสบายเท่าใดนัก จำเป็้พกไปเยอะ่ อาศัยช่เวลาที่เหลือหลายวันี้ จางจ้าวฉือจะทำยาเม็ดเอาไว้ให้กับฮูหยินผู้เฒ่าเพื่อใช้ในยามฉุกเฉิน
การตรวจวินิจฉัยโรคพื้นฐาน ั้การู ดม สอบถามและจับชีพจร จางจ้าวฉือเป็หมอแผนปัจจุบัน ่าเดิมเป็บุตรีที่เกิดจากตระกูลแพทย์หลที่มีชื่อเสียงราชศ์่ แค่มองปราดเดียวก็มองว่าฮูหยินผู้เฒ่ามีโรคหัวใ อีกั้าดันโลหิตก็ู ปกติแล้วคนชราึแม้จะบำรุง่าาดีแค่ไหน แต่ก็มักจะมีเื่ที่ไม่คาดฝัเกิดขึ้นได้เสมอ ันั้นเตรียมยาเอาไว้่ มีเตรียมเอาไว้รับมือกับอาการป่วย ย่อมเป็เื่ที่ดีกว่า
ครอบครัวสวี่เหราในคราวี้ ได้รับาช่วยเหลือจากฮูหยินผู้เฒ่าา็า บวกกับครั้งี้ หากไม่มีฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยปากช่วย จางจ้าวฉือกับูอีกคนที่อยากจะติดตามไปด้วยกันก็คงจะยุ่งยากไม่น้อย ในเื่แม่สามีตนเองเอ่ยปากให้อยู่แล้ว ถ้าหากไม่มีฮูหยินผู้เฒ่ามาช่วยพูด ูท่าว่าจะ้ถูกรั้งให้อยู่ในเรือนเป็แน่ ึแม้ภายหลังจะคิดหาวิธีตามไปได้ คาดว่าก็คงจะถูกคนตราหน้าว่าอกตัญญู สามีไปเป็ขุนนางนอกเมืองหล แต่ภรรยาไม่อยู่เลี้ยงูบุตรอยู่ในเรือนช่างอกตัญญูต่อแม่สามีเสียจริง รั้นจะตามสามีตนเองไปนี่ช่างเป็การอกตัญญูมิใ่หรือ?
ในที่โหวเย่กับซื่อจื่อมีเวลาว่าง ก็ได้พาสวี่เหราไปเยี่ยมเยียนญาติพี่น้องตนเพื่อกล่าวลา มีญาติและมิตรสหายจำนวนามาอวยพรสวี่เหราที่จะเดินทางไกล เพราะเุี้เองจึงทำให้สวี่เหรายุ่งจนขาขวิด
จางจ้าวฉือคิดหาวิธีจากจวน ไปร้านโอสถที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหล ซื้อสมุนไพรที่ได้ใช้ หลังจากกลับา็เริ่มทำตามสูตรยาเม็ดที่ใช้ในชาติ่ โดยใช้เตาที่ใช้ต้มน้ำอาบในการต้มยา ทำเป็ยาูกลอนหรือยาน้ำ
จางจ้าวฉือเื่ที่เป็ศัลยแพทย์ มีาสนใเกี่ยวกับยาจีนเป็อย่างา พวก่ผสมพื้นฐานโอสถที่ใช้ยามฉุกเฉินที่พบเห็นได้บ่อยนางก็รู้จักดี แพทย์แผนจีนในโรงพยาบาลยิ่งมีสูตรทำยาเป็ตัวเอง มีอยู่ช่หนึ่งที่จางจ้าวฉือ่าาไม่ค่อยแ็แรงาเท่าไหร่ จึงไม่ได้เข้าร่วมเคสผ่าตัด เพียงแค่นั่งอยู่ในห้องตรวจเท่านั้น ห้องตรวจกับห้องยาจีนอยู่ใ้กันา จางจ้าวฉือก็มักจะไปูเพื่อนร่วมงานทำยาเม็ดบ่อยๆ และเื่มีโอกาสก็ขอให้เพื่อนที่ทำยาจีนสอนวิธีทำ่ผสมในการทำยา ประโยชน์และวิธีการใช้สมุนไพรุชนิด ันั้น สำหรับยาที่ใช้ในยามฉุกเฉินี้ จางจ้าวฉือสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียว
นางยุ่งกับการจัดการนู่นนี่อยู่วันเต็ม ในเรือนเล็กๆ แห่งี้ก็ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นสมุนไพรโอสถต่างๆ ในที่สุดนางก็ทำยาเม็ดสำเร็จ จางจ้าวฉือนำยาเม็ดที่ทำเสร็จแล้วไปใส่ไว้ในขวดเล็กๆ ด้านบนมีชื่อยาแปะเอาไว้้สรรพ ่จะพาสวี่จือไปที่เรือนฮูหยินผู้เฒ่า
ฮูหยินผู้เฒ่าเพิ่งจะตื่นจากการกลางวันได้ไม่นาน ได้รับแจ้งว่าจางจ้าวฉือพาสวี่จือมาขอเข้าพบ ก็รีบให้แมู่เข้ามา
หลังจากสวี่จือเข้ามาด้านในแล้วก็ทำาเคารพอย่างถูะเบียบตามหลังท่านแม่ตนเอง ่จะถูกฮูหยินผู้เฒ่าอุ้มเข้ามาในอ้อมกอด
จางจ้าวฉือกล่าวกับฮูหยินผู้เฒ่าว่า “ฮูหยินผู้เฒ่าเ้าคะ นี่คือโอสถที่ข้าทำให้ท่านเ้าค่ะ ข้าได้บอกวิธีใช้กับแม่นมเสิ่นแล้ว หากท่านมีอาการใดก็หยิบมันมาใช้ยามฉุกเฉินได้เลยนะเ้าคะ”
ฮูหยินผู้เฒ่าได้ยินแล้วยิ้ม้เอ่ยว่า “โอสถที่สกุลจางพวกเ้าทำมาย่อมเป็ดีมีราคา เป็าาั้นั้น ข้าใเ้าจริงๆ”
จางจ้าวฉือยิ้มรับ้กล่าว “ฮูหยินผู้เฒ่าเ้าคะ ท่านพูดเช่นี้เหมือนเป็คนอื่นคนไกล ท่านคือท่านย่าพวกเรานะเ้าคะ สำหรับข้าแล้วการกตัญญูต่อท่านเช่นี้ย่อมเป็เื่ที่สมควรทำเ้าค่ะ”
จางจ้าวฉือหยิบขวดหลายใบมา พลางบอกกับแม่นมเสิ่น ยามที่เจ็บปวดหน้าอกให้กินยาชนิดใด ยามที่มือไม้ชากินชนิดใด ยามที่วิงเวียนศีรษะให้กินอันใด ยามที่ปวดหัวตัวร้อนกินชนิดใด หลังจากแม่นมเสิ่นจดลงไปอย่างละเอียด ก็ทำการเก็บขวดยาพวกี้ไป
จางจ้าวฉือและสวี่จือพูดคุยกับฮูหยินผู้เฒ่าอยู่ครู่หนึ่ง ่จะกล่าวลา
ฮูหยินผู้เฒ่ามองขวดยาามายพวกี้แล้วถอนหายใ “คุณนายสามพวกเราคนี้ ฝีมือการแพทย์มิสามารถูแคลนได้เลยจริงๆ เ้าูสิ นางมิได้มาตรวจชีพจรข้า ก็รู้ว่าปกติข้าเจ็บปวดเล็กๆ น้อยๆ ี่ใ้า จะไปแล้วยังมอบยามาให้ข้าใช้ยามฉุกเฉินอีกด้วย”
ฮูหยินผู้เฒ่ารู้ วันมาี้ในเรือนคุณชายสามมักจะมีกลิ่นโอสถลอยมา คาดว่าคงจะเพราะทำยาเพื่อตนเอง
แม่นมเสิ่นอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชม “เป็ท่านที่โชคดีเ้าค่ะ ที่หาหลานสะใภ้เช่นี้มาได้ โอสถเป็สำคัญในการัษาชีวิตที่ต่อให้มีเงินามายก็ไม่สามารถแลกเปลี่ยนมาได้เ้าค่ะ”
ฮูหยินผู้เฒ่าถอนหายใ ่จะเอ่ย “ใ่แล้ว ต่อให้มีเงินทองามายก็ไม่สามารถแลกเปลี่ยนมาได้จริงๆ และก็มีเื่บางเื่ที่ไม่สามารถทำได้ ข้าหวังจริงๆ ว่าต่อไปจวนเราจะดีขึ้นเรื่อยๆ”
แม่นมเสิ่นมองสีหน้าฮูหยินผู้เฒ่าแล้วก็ถอนหายใตาม ่จะเก็บขวดยาเอาไว้ในลิ้นชักเล็กข้างเตียงฮูหยินผู้เฒ่า
หลังจากจางจ้าวฉือกลับมาึเรือนแล้ว ก็เห็นาใช้สวมชุดสีเงินแดงยืนอยู่ในเรือน ที่นางหมุนตัวกลับมาึได้พบว่า าใช้คนี้หน้าตางดงามา ดตาเรียว จมูกโด่ง ริมฝีปากเล็กสีอิงเถา [1] รูป่าก็ดี ผอมเพรียว พอเห็นจางจ้าวฉือมาึนางผู้นั้นก็รีบนำห่อผ้ามาให้
บ่าวรับใช้ในเรือนจางจ้าวฉือมีาใ้ักลางคนคน าใ้ั่ไปคน และาใช้ที่ติดตามคน ี้าใช้คนจัดอยู่ในเรือน พอเห็นจางจ้าวฉือกลับมาแล้ว ชิงเหมี่ยวก็เข้ามาทำาเคารพ นายหญิง่จะเอ่ยรายงาน “คุณนายสามเ้าคะ แม่นางคนี้บอกว่ามาจากเรือนอนุจู้เ้าค่ะ นางบอกว่าจะตามพวกเราไปูแลคุณชายสามที่เขตเหอซีด้วยเ้าค่ะ”
จางจ้าวฉือได้ฟังแล้วก็รู้ว่าอนุจู้ผู้ี้จะยัดเยียดคนมาให้สามีตนเอง ในใอดที่จะรู้สึกไม่เห็นด้วยกับการะทำอนุจู้ไม่ได้ ที่ครอบครัวนางเกิดเื่ไม่เห็นว่าอนุจู้จะทำอันใด ี้ตัวนางจะไปแล้วกลับส่งคนมา
จางจ้าวฉือเองไม่ได้ให้คนเข้ามาในเรือน เพียงแต่ยืนอยู่หน้าเรือน่จะพูดกับาใช้นางนั้นว่า “ในเื่อนุจู้ส่งเ้ามาแล้ว เช่นนั้นเ้าก็เป็คนในเรือนข้า เ้ากลับไปบอกกับอนุจู้ว่า พวกเราเดินทางไกลไม่สามารถอยูู่แลข้างาอนุจู้ได้จึงรู้สึกผิดเป็อย่างา ทางด้าุจู้ก็ฝากเ้าูแลนางด้วยก็แล้วกัน”
าใช้นางนั้นได้ยินก็ชะงักไป ่จะเอ่ย “ฮูหยินสามเ้าคะ อนุจู้บอกว่าให้ข้าตามไปูแลพวกท่านที่เหอซีนะเ้าคะ”
จางจ้าวฉือพูดมาด้วยารำคาญ “คำพูดข้าเ้าฟังไม่เข้าใหรืออย่างไร พวกเราจะไปแล้ว คนในเรือนมีั้ตามไปและอยู่เฝ้าเรือนที่นี่ ข้าได้จัดเอาไว้หมดแล้ว ่เ้า ข้าก็สั่งให้ไปูแลอนุจู้อย่างไรเ่า อันใดกัน ข้าที่เป็เ้านายยังสั่งงานเ้าไม่ได้อย่างนั้นหรือ?”!
จางจ้าวฉือถลึงตา ถลกแขนเสื้อขึ้น การะทำี้กลับทำให้าใช้ผู้นั้นตกใจนล่าถอยไป ทำได้แค่กลับไปอยู่ที่เรือนอนุจู้ัเดิม
นางใช้อำนาจตนเองในจวนี้พูดมาเสียงั “พวกแมวหมาล้วนโยนมาให้ข้า คิดว่าจวนข้าเป็กองขยะไปแล้วหรืออย่างไร”
นางรู้ว่าคนที่มาสืบเื่ราวรอบๆ เรือนี้มีอยู่ไม่น้อย ุคนไม่มีอันใดทำก็ชอบซุบซิบนินทา กว่าอนุจู้จะให้คนมาสักคน ยัง้ส่งคนมาเฝ้าที่นี่จากนั้นก็กลับไปเ่าเื่ด้วยหรือ?
จางจ้าวฉือพาสวี่จือเข้าไปในเรือน ึ่ด้านในเรือนได้วางหีบใบใหญ่เอาไว้หลายใบ ชิงเหมี่ยวมายืนตรงเก้าอี้ที่จางจ้าวฉือนั่งอยู่ ้กับรีบนำแก้วชามาวาง ่จะเอ่ย “คุณนายสามเ้าคะ พวกเราที่จะเดินทางไปด้วยมีกี่คนหรือเ้าคะ? ใช้เวลาเดินทางกี่วันหรือเ้าคะ?”
าใช้คนในเรือนจางจ้าวฉือ คนหนึ่งชื่อว่าชิงเหมี่ยว อีกคนชื่อว่าชิงซุย ต่างเป็คนที่ติดตามมาจากสกุลเดิม่ที่จางจ้าวฉือจะเรือน ล้วนเป็ูคนรับใช้ภายในจวน ที่จางจ้าวฉือแต่งงานาใช้ที่ติดตามมาพวกี้ต่างก็ติดตามมาด้วยเช่นกัน
เดิมทีข้างาจางจ้าวฉือมีาใช้สี่คน เป็าใ้ักลางคนคน คนหนึ่งคอยูแลจัดการธุระต่างๆ ่อีกคนูแลงานเบ็ดเตล็ดอื่นๆ ในเรือน บวกกับาใช้คนี้ ทว่าสวี่เหรากับจางจ้าวฉืออยู่ในจวนี้มีชีวิตไม่ค่อยดีเท่าใดนัก าใช้นางนั้นจึงไม่ยินยอมที่จะตามมารับใชู้แลอีกต่อไป ่จางจ้าวฉือน่ะหรือ นางเป็คนที่ชอบทำอะไรด้วยตนเอง มักจะรำคาญหากมีคนมาคอยูแลอยู่ข้างาาเกินไป พอดีกับนั้นคุณนายใหญ่บอกว่าคนรับใช้ในจวนมีไม่เพียงพอ หลายปีมาี้จึงไม่มีการแบ่งคนใช้มาให้นางอีก ันั้นการจะไปเขตเหอซีในครั้งี้ จึงมีแค่ชิงเหมี่ยวกับชิงซุย ทางด้านสวี่เหรายังมีเพื่อนอ่านหนังสืออีกคน จางจ้าวฉือคิดดีแล้ว หากไปึที่นั่นรับคนรับใช้เพิ่มเข้ามาอีกหลายคนก็ยังได้ ข้างาี้ยังไม่จำเป็้มีคนคอยูแลามายนัก
จางจ้าวฉือคิด่จะเอ่ยมาว่า “้ใช้เวลาประมาณยี่สิบกว่าวัน”
จากเมืองหลไปึเขตเหอซี มีระยะทางไกลหนึ่งพันลี้ หากมีเกาเถี่ย [2] ไม่กี่ชั่วยามก็ึแล้ว แต่ี้การเดินทางไม่ค่อยสะดวก อุปกรณ์การเดินทางก็ยิ่งไม่ดี ขี่ม้ายังสามารถเดินทางได้ไว่ แต่ในครอบครัวยังมีเ็เล็ก ้ั้หีบสัมภาระามาย จึงทำได้เพียงใช้รถม้า ใ้จะึวัสสานฤูแล้ว ยัง้วางแผนสำรองเอาไว้ใช้ หากเดินทางไม่ได้เนื่องจากสภาพอากาศไม่เอื้ออำนวย จางจ้าวฉือจึงคำนวณไว้รวมเป็เวลายี่สิบกว่าวัน
ชิงเหมี่ยวฟังแ้็เอ่ย “เช่นนั้นพวกเราจะ้เตรียมอุปกรณ์ทำอาหารไปหรือไม่เ้าคะ หากเดินทางไม่สามารถหาที่พักได้ทัน พวกเรายังสามารถทำอาหารกินเองได้เ้าค่ะ”
จางจ้าวฉือฟังแ้็เอ่ย “มีเื่ี้จริงๆ ด้วย อีกเดี๋ยวข้าจะให้เงินเ้า พรุ่งี้เ้าให้เสี่ยวินำเงินไปซื้อะทะทำอาหารมาสักใบ แล้วก็หม้อต้มโจ๊ก า้น้ำ แ้็เตา ซื้อที่มันแ็แรง่ เื่เงินไม่ใ่ปัญหา ที่สำคัญจะ้ใช้ได้ดี”
เพื่อนอ่านหนังสือสวี่เหราคน อายุราวสิบห้าสิบหกหนาว คนหนึ่งชื่อเสี่ยวิ ่อีกคนชื่อเสี่ยวเลี่ยง
ชิงเหมี่ยวตอบรับ จางจ้าวฉือก็เข้าไปในเรือนแล้วหยิบตั๋วเงินห้าสิบตำลึงมาหนึ่งใบ “เ้านำเงินนี่ไปให้เสี่ยวิ ให้เขาูว่า้การซื้อสิ่งใดเพิ่มก็ให้ซื้อกลับมาด้วย”
ชิงเหมี่ยวกับชิงซุยต่างเป็บุตรีคนใช้ภายในเรือน บิดามารดาั้คนอยู่ที่จวนสกุลจาง จางจ้าวฉือก็เป็เ้านายที่ดี ในวันปีใหม่มีเทศกาลต่างให้ค่าเรือนกับาใช้ั้ แล้วให้อั่งเปาคนละสิบตำลึงแปดตำลึง ชิงเหมี่ยวกับชิงซุยรู้ว่าคุณชายสามกับฮูหยินสามเป็คนที่มีคุณธรรม หากพวกนางรับใชู้แลดีๆ จะ้ได้ประโยชน์อย่างาแน่ ครั้งที่แล้วที่ครอบครัวสวี่ไปแก้บน ชิงเหมี่ยวกับชิงซุยก็นั่งรถม้าตามอยู่ด้านหลัง ั้ยังเป็พวกนางคนที่ให้คนขับรถม้ากลับมาขอาช่วยเหลือ
จางจ้าวฉือเคยถามาใช้แล้ว พวกนางต่างยินยอมที่จะติดตามครอบครัวคุณชายสามไปที่เขตเหอซี คนามายในจวนต่างโน้มน้าวคนี้ ี้พวกนางอายุสิบกว่าหนาวแล้ว เป็ช่อายุที่เหมาะสมกับการหาคู่เรือน ติดตามไปที่ห่างไกลขนาดนั้น ต่อไปจะหาครอบครัวแต่งงานได้อย่างไร?
ชิงเหมี่ยวอายุากว่าชิงซุยหนาว ในในางย่อมเข้าใดี ครอบครัวคุณชายสามูแล้วการมีตัวตนในจวนไม่ค่อยจะแ็แกร่งเท่าใดนัก แต่หากพูดึเื่าสามารถ ครอบครัวคุณชายสามเทียบกับคนพวกนั้นแล้วเก่งกาจกว่าาทีเดียว นางกับชิงซุยเป็าใช้ข้างาฮูหยินสาม อย่ามองว่าปกติแล้วฮูหยินสามไม่ค่อยจะเปิเผยอะไรเท่าไหร่นัก แต่ในมือนางมีดีจริงๆ อีกั้คุณชายสามและฮูหยินสามเป็คนยุติธรรม คนูแลข้างาคน่ฮูหยินสามต่างมีอนาคตที่ดี ไม่สมเุสมผลเลยที่ว่าตัวนางกับชิงซุยหากติดตามไปที่เหอซีแล้วจะไม่มีอนาคตที่ดี
หลังจากจางจ้าวฉือนั่งลง ก็เขียนรายการมาั้ยังตรวจสอบว่าเตรียมสมุนไพร้แล้วหรือยัง
เขตเหอซีอยู่ห่างไกล ขาดแคลนหมอและยา ระดับการัษาในี้ก็ย่ำแย่ หากไม่เตรียมตัวให้้ จางจ้าวฉือก็ไม่กล้าที่จะพาูั้คนไปที่นั่น โดยเฉพาะสวี่จือ แม่นางน้อยเพิ่งจะอายุสี่หนาว ่าาอ่อนแ หากูแลไม่รอบคอบอาจจะเกิดเื่ไม่คาดฝัขึ้น ในี้ การตายตั้งแต่ยังเ็ไม่ใ่เื่ที่หาได้ยาก ันั้นอย่างอื่นจางจ้าวฉือไม่ได้ใส่ใเท่าไหร่นัก เป็สมุนไพรเท่านั้นที่นางเตรียมแ้็เตรียมอีก
ที่สวี่เหรากลับมาในกลางคืน ได้ยินเสี่ยวิบอกว่าชิงเหมี่ยวให้เงินเขาไปซื้อเตาและหม้อกาน้ำ สวี่เหราจึงไปพูดกับจางจ้าวฉือ ถ้าหากมีรถอาหารไปด้วย เช่นนั้นตลอดทางก็ไม่้กังวลเื่กินดื่มไม่ใ่หรือ?
เพียงแต่น่าเสียดายที่ั้คนเคยเห็นรถอาหารเล็กๆ จากจุดต่างๆ แต่ทำขึ้นมาอย่างไรนั้นไม่รู้แน่ชัดเลยจริงๆ
ี่ี้กำลังเขียนตัวหนังสืออยู่ที่ตั่งริมหน้าต่าง จางจ้าวฉือเห็นเขาก็พูดขึ้น “ี่ี้ ช่หยุดหน้าร้อนกับหน้าหนาวไม่ใ่ว่าถูกปู่ส่งไปฝึกกับทางกองทัพหรือ? เขาคงจะเคยเห็นรถอาหารที่ว่านะ? ี่ี้ รถอาหารทำอย่างไรูทำเป็หรือไม่?”
ี่ี้ถอนหายใ ่จะเอ่ย “ท่านแม่นะท่านแม่ ท่านนี่ให้เกียรติข้าจริงๆ ข้าเองก็แค่ตามไปฝึก ที่ปู่เข้าไปฝึกการรบในป่ายังสามารถพาข้าไปได้หรือ? แต่ว่าข้ากลับรู้ว่ารถอาหารเล็กๆ ตามท้องถนนพวกนั้นทำอย่างไร ประเด็นสำคัญก็คือเตา เ้านี่ทำยากา ี้เราไม่มีเวลาแล้ว รอจนึที่โน่นข้าจะคิดวิธีการทำดีๆ แล้วหาช่างตีเหล็กช่วยทำสักคัน ต่อไปพวกเราเดินทางอีกก็สามารถทำอาหารไดุ้ทีุ่เวลาแล้วขอรับ”
สวี่เหราถอดสายรัดเอว ชิงเหมี่ยวยกน้ำร้อนถังใหญ่มาพอดิบพอดี จางจ้าวฉือใส่สมุนไพรหลายอย่างลงไปในน้ำร้อน สวี่เหราเอาเท้าลงไปแช่ในน้ำด้วยท่าทางเจ็บปวด ่จะร้องมาด้วยาสบาย “ไปข้างนอกั้วัน กลับมาแช่เท้าเป็อะไรที่สบายจริงๆ”
จางจ้าวฉือเอ่ย “รอไป่นะ หากมีโอกาสแล้ว พวกเราจะทำถังแช่เท้าเอาไว้ให้เ้าแช่เท้าโดยเฉพาะ”
สวี่จือถือผ้าเช็ดเท้าคอยอยู่ด้านข้าง สวี่เหราหัวเราะ้กล่าว “จือเอ๋อร์เอ๋ย ูไปนั่งบนตั่งก็พอ พ่อไม่้การใหู้มาูแลหรอก”
สวี่จือเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้สวี่เหรา เขาเองก็ไม่ได้ไล่ให้สวี่จือไปทำอย่างอื่น แล้วหยิบเล่นมาจากอกเสื้อ “เ้านี่น่ะ พ่อซื้อมาบ่ายที่ถนน เอามาให้จือเอ๋อร์พวกเราเล่น ดีหรือไม่?”
สวี่จือรับมา้ตอบกลับไปเสียงออดอ้อน “คุณเ้าค่ะท่านพ่อ จือเอ๋อร์ชอบา”
ไม่ใ่แค่ในใสวี่เหราที่สบายใราวกับได้กินน้ำแตงโมเย็นๆ ในใจางจ้าวฉือเองก็อบอุ่นา ่จะอุ้มสวี่จือเข้ามาในอ้อมแขน หัวใเต้นัตึกตัก ทำเอาี่ี้ที่มองอยู่ด้านข้างึกับเบะปาก
สวี่จือถูกมารดาตนกอดเข้าไปในอ้อมกอด ใบหน้าเล็กๆ นั้น็แ่ำ ที่ถูกมารดาหอมเข้าที่แ้ก็ยิ่งอายจน้้หน้า สวี่เหราเห็นันั้นจึงเอ่ย “เอาล่ะๆ เ้าอย่าไปกวนจือเอ๋อร์เลย เ้าทำจือเอ๋อร์เขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว”
จางจ้าวฉือเป็คนที่เปิเผยา จึงหัวเราะแล้วก็พูด “จือเอ๋อร์พวกเรายังไม่ชินที่ข้าเป็มิตรขนาดี้ รอต่อไปชินแล้วก็จะดีเอง”
ี่ี้เขียนตัวหนังสือไปก็พูดไป “ท่านจะเอาคำหยอกหอมๆ ๆ ยกูๆ มาใช้กับน้องหรือขอรับ? ท่านแม่ ข้ารู้สึกว่ามันแย่า ข้าว่าท่าน้เข้าเมืองตาหลิ่วแล้วหลิ่วตาตามเสีย่นะ ไม่เช่นนั้นท่านอยู่ด้านนอกแล้วเห็นูผู้อื่นหน้าตาน่าั ก็จะไปหยอกล้อูผู้อื่นเขา จะทำูผู้อื่นตกใร้องไห้เอานะขอรับ”พ
เชิงอรรถ
[1] ผลเชอรี่
[2] เกาเถี่ย (高铁 Gāotiě) าึ รถไฟฟ้าาเ็ู
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??