เรื่อง ครอบครัวของข้า นอกจากข้า ล้วนข้ามมิติมาทั้งครอบครัว
ฮูหยินผู้เฒ่าั้เป็นผู้ที่รู้ถึงจำนวนสินเดิมของจางจ้าวฉืีที่สุด
ฟังจากที่จางจ้าวฉือพูดแ้ สีหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าก็เริ่มย่ำแย่มากึ้ไปี นาง่ากับจางจ้าวฉือว่า “พรุ่งี้พวกเ้าสี่พาแม่นมลู่เดินทางไปเถิด เรื่องอื่นเ้าไม่ต้องสนใจ ใจวนี้ยังมีข้าอยู่”
โหวเย่่ใีตั้เคยถูกปู่ของจางจ้าวฉือช่วยชีวิตเอาไว้ ต่อมาโหวเย่ปัจจุบันก็ยังถูกของุจางช่วยเอาไว้ีครั้ง ดังั้ตอนทีุ่จางพบเจอกับาลำบาก จนยากจะหาทางเส้นทางชีวิตที่ดีให้กับบุตรสาวของตน จึงมาขอร้องุสวี่ ซึ่งฮูหยินผู้เฒ่าได้ปรึกษากับโหวเย่แ้ งานมงคลรสระหว่างสวี่เหราและจางจ้าวฉือถึงได้เกิดึ้
เพื่อหน้าาของลูกอนุ เื้หน้าสินเดิมของจางจ้าวฉือมิได้เยอะมาก ่าไรใตอนัุ้จางใสายาของผู้มากมายก็เป็นะูที่ยากจนข้นแค้น ีั้จางจ้าวฉืออยู่ใจวนก็ใช้ชีวิตด้วยาถะ เรื่องเช่นี้ฮูหยินผู้เฒ่าอยากจะเห็นมันมากที่สุด ขอแ่เพียงเป็นเช่นี้ต่อไปก็จะไม่ดึงดูดสายาของผู้อื่น
หลังจากฟังจางจ้าวฉือพูดถึงของพวกั้ ฮูหยินผู้เฒ่าจึง่า “ของพวกั้เ้าซ่อนเอาไว้ให้ดี เอา่องใญ่นั่นใส่ของ่าอื่นแ้ยกมาที่จวนของข้า”
จางจ้าวฉือตกใจ “ฮูหยินผู้เฒ่าเ้าคะ ไม่ได้หรอกเ้าค่ะ”
ฮูหยินผู้เฒ่าตอบ “เ้าฟังที่ข้าสั่งก็พอ ่าน้อยตอนี้ใจวนก็ยังมีข้าคอยควบคุมดูแลอยู่ ข้าให้เ้าทำ่าไรเ้าก็ทำเช่นั้เป็นพอ”
จางจ้าวฉือฮูหยินผู้เฒ่าที่ทำหน้ายืนหยัดใคำพูดของตน ใตอนี้ถึงิไ้่า ฮูหยินผู้เฒ่าั้เกิดมาจากะูทา ฮูหยินผู้เฒ่าใีตั้ก็เคยออกรบทำสงครามร่วมกันกับโหวเย่ผู้เฒ่ามา่
จางจ้าวฉือคุกเข่าลง แ้คำนับให้กับฮูหยินผู้เฒ่า่จะรีบับไปจัดาามที่นางสั่ง
สวี่จือมารดาของตนเที่หลังจากับมาจากจวนของฮูหยินผู้เฒ่าก็ดึง่องไม้ใบใญ่ออกมา ่จะนำ่องเ็ๆ ที่อยู่ใั้ออกมา จากั้ก็เอาหนังสือของสวี่เหราใส่เ้าไปใ่อง เอาพวกผ้าวางไว้ด้านบนเป็นขั้นตอนสุดท้าย่จะปิดฝา่อง รอจนถึงช่วงทานอาาเย็นก็อาศัยจังหวะที่ไม่มีเพ่นพ่านอยู่ใจวนมากนัก เีให้ใช้ใจวนช่วยกันยกไปที่จวนของฮูหยินผู้เฒ่าโดยที่ไม่ได้จุดไฟเลยสักดวง
ฮูหยินผู้เฒ่าเห็นจางจ้าวฉือพาทาตัวดำยก่องมาที่เรือนของตนเ จึงให้แม่นมเสิ่นยก่องไปวางเอาไว้ด้านใ แ้่ากับจางจ้าวฉือว่า “เ้านี่ก็นะ เุใดถึงทาตัวดำเยี่ยงี้มากันล่ะ?”
จางจ้าวฉือเ่ยิ้มๆ “ฮูหยินผู้เฒ่าเ้าคะ จะแสดงละครก็ต้องทำให้มันแนบเนียนสิเ้าคะ เุผลใาเคลื่อนไหวตอนางคืนคือต้องไม่เปิดเผยสีขาวออกมา แม้แต่ข้าก็ยังเ้าใจเลยเ้าค่ะ”
ฮูหยินผู้เฒ่าหัวเราะแ้เ่ต่อว่า “ประโยคี้เอามาใช้กับสถานาณ์เช่นี้หรือ? เอาล่ะ ั็ึมากแ้ เ้าับไปพักผ่อนเถิด พรุ่งี้ยังต้องตื่นเช้าี”
จางจ้าวฉือรับปาก แ้พาของตนเับไปที่เรือน
สวี่เหรากับสวี่ตี้และสวี่จือต่างรออยู่าให้องนอนแ้ พอเห็นจางจ้าวฉือับมาแ้ สวี่เหรายิ้มแ้่าว่า “ไ๊า ฮูหยินสามผู้ซ่อนบัติของพวกเราับมาแ้”
จางจ้าวฉือตำหนิออกไป “มัวพูดจาจิกกัดอันใดอยู่ ข้าก็ทำเพื่อครอบครัวของพวกเราหรอก าๆ แม่จะกับพวกเ้า บัติพวกั้ซ่อนเอาไว้ใหีบใต้เตียง ซึ่งใต้เตียงแม่ได้ขุดหลุมเอาไว้ และเอาผ้ามันห่อหีบไม้พวกั้แ้ฝังเ้าไปด้านใเรียบ้แ้”
สวี่ตี้เ่ “ท่านแม่ มิต้องทำถึงขนาดั้กระมัง ก็แ่ของเ็ๆ ้ๆ มิใช่หรือ ท่านถึงกับต้องขุดหลุมซ่อนให้องของตนเเลยหรือขอรับ”
จางจ้าวฉือได้ยินดังั้จึงเ่ “ของแ่ั้อันใดกัน ไม่ต้องพูดถึง่าอื่นนะ แ่เพชรพลอยพวกั้ก็ล้วนเป็นของที่มีมูลค่าเป็น่ายิ่ง ใีตล้วนเป็นของที่ท่านาท่านยายของพวกเ้าไปนำับมาจากทะเล ตอนที่ข้าแต่งงานั้ ครอบครัวของพวกเราประสบเรื่องที่ยาำบาก ท่านาของเ้ารู้สึกว่าหากเอาของพวกั้ไปด้วยก็นับว่าเป็นตัวถ่วงเปล่าๆ จึงตัดสินใจนำมาเป็นสินเดิมให้ตอนแม่ออกเรือน เาะฉะั้แม่จึงได้รับของที่เป็นบัติครึ่งึ่ของุจางมาเป็นสินเดิม่าไรเ่า”
สวี่ตี้เ่ถามด้วยาอยากรู้อยากเห็นเป็น่ายิ่ง “ท่านแม่ เช่นั้เุใดข้าถึงไม่เคยได้ยินข่าวคราวของท่านาเลยล่ะขอรับ?”
จางจ้าวฉือถอนหายใจ “ตอนั้พวกเขาเจอกับายาำบาก ไปมีเรื่องกับที่ไม่ควรจะไปมีเรื่องด้วย เพื่อปกป้องชีวิตจึงทำได้แ่ซ่อนชื่อุเอาไว้ ใคราแรกได้ตงกันไว้แ้ว่าจะไม่ติดต่อข้า เมื่อไหร่ที่พวกเขาเห็นว่าเป็นโอกาสที่เหมาะแ้จะติดต่อพวกเรามาเ”
สวี่ตี้ฟังแ้ก็เ่ถามด้วยาสงสัย “ท่านแม่ขอรับ เช่นั้ตอนี้ของพวกี้ ต่อไปจะต้องนำับไปส่งคืนให้ท่านาีใช่หรือไม่ขอรับ?”
จางจ้าวฉือ่าตอบบุตรา “เ้าพูดไร้สาระอันใดกัน แ้ว่าให้มาเป็นสินเดิมของแม่ เช่นั้ก็ต้องเป็นของแม่ ท่านลุงของเ้าหาเิเก่งมาก ข้าเดาว่าตอนี้พวกเขาคงจะซ่อนตัวอยู่นอกแคว้นสักแห่งกระมัง”
สวี่ตี้ได้ยินเช่นี้ก็เ่ “เช่นั้ตอนั้ที่ไปมีเรื่องด้วยจะต้อง่าัวมากแน่ๆ ไม่เช่นั้ก็คงไม่หนีออกไปเช่นี้หรอก”
สวี่เหราเ่ตอบ “ตอนั้ใเมื่อเป็นเรื่องที่ต้องปกปิดขนาดั้ ท่านาของพวกเ้าทำเช่นี้จะต้องมีเุผลของเขาเป็นแน่ เ้าเป็นแ่เด็ก พูดให้มัน้ๆ หน่อย ตอนี้ครอบครัวของพวกเราระส่ำระสายแ้จริงๆ”
สวี่ตี้ถอนหายใจแ้เ่ต่อ “แ้ผู้ใดว่ามิใช่ล่ะขอรับ”!
รุ่งอรุ่นมาเยือน ผู้ใเรือนก็ยกหีบสัมภาระของครอบครัวสวี่เหราขนย้ายไปยังรถม้าด้านนอก ทารับจ้างนำรถม้ามาาคัน จางจ้าวฉือจัดของเอาไปเ่าที่จำเป็นเ่าั้ สุดท้ายก็ยังมีหีบสัมภาระมากถึงสามคันรถ บวกกับรถม้าีสองคันที่ั้ครอบครัวจะต้องใช้โดยสารไป และยังมีรถม้าที่ทารับจ้างนำมาด้วย ดูแ้วนใญ่มากพอควร
สวี่เหรากับจางจ้าวฉือพาสวี่ตี้และสวี่จือรับประทานอาาเช้า เมื่อเสร็จเรียบ้แ้ก็ไปยังเรือนของฮูหยินผู้เฒ่า จะออกเดินทางไแ้ จะต้องทำาเคารพผู้อาวุโส
ฮูหยินผู้เฒ่าให้แม่นมเสิ่นหยิบของที่ตนเเตรียมไว้ให้พวกเขา ขนมที่ยังมีไอร้อนลอยออกมา ยังมีขนมีหอบใญ่
โหวเย่กับซื่อจื่อพาใจวนมารอที่ประูสอง แ้จึงเดินไปส่งถึงประูใญ่
จางจ้าวฉือพาสวี่จือ สวี่ตี้และแม่นมลู่ไปึ้รถม้าคันที่อยู่ด้านหน้า ชิงเหมี่ยวกับชิงซุยนั่งอยู่รถม้าคันเ็ด้านหลัง ่สวี่เหราั้ ตอนที่จะพักก็มานั่งอยู่ใรถม้าของจางจ้าวฉือ หากไม่อยากพักผ่อนก็จะไปนั่งพูดคุยกับของำัรับจ้างคุ้มกันภัย
ทางจวนส่งองครักษ์มาสอง และใช้ใจวนีา พวกเขาจะทำาส่งครอบครัวของคุณาสามไปให้ถึงเขตเหอซี หลังจากถึงี่ัแ้ค่อยับมาที่เมืองหลวง ตอนี้มีั้ที่ขี่ม้า มีั้นั่งอยู่ใรถม้าที่ขนสัมภาระ
ออกจากเมืองหลวงได้ไม่า ถนนหนทางยังสัญจรได้ดี จางจ้าวฉืูแ้ ใเมืองหลวงล้วนปูถนนด้วยหิน หลังจากออกประูตะวันตกของเมืองหลวง เดินทางบนถนนหินอยู่ช่วงึ่ ต่อมาเป็นถนนดินเหลือง โชคดีที่ถนนมีมาซ่อมแซมบำรุงบ่อยครั้ง หน้าดินจึงค่อนข้างราบเรียบ ถนนเส้นทางหลวงเช่นี้ เพื่อาเคลื่อนทัพของทา ถนนจึงต้องดูแลให้เดินทางสะดวกอยู่เอ
ตัวกันาสั่นสะเทือนของรถม้าไม่ค่อยดี ล้อรถเก็ทำจากไม้ ใขณะที่นั่งอยู่บนรถม้าที่กำลังวิ่งอยู่เป็นเวลาา ช่างเป็นาทรมานก้นกบเสียจริงๆ
ของำัรับจ้างคุ้มกันภัยนอกจากขี่ม้ากับขับรถม้าแ้ ก็ยังเดินเ้าีด้วย สวี่ตี้เห็นเช่นั้แ้จึงเ่ “นี่พวกเราจะต้องเดินทางไถึงพันกว่าลี้นะ กว่าจะถึงขาของพวกเขาจะต้องทรมานมากแน่ๆ เลยขอรับ”
จางจ้าวฉือตอบ “รอจนถึงี่ัางทางแ้ ค่อยหาุนไพรที่ช่วยคลายเส้นมาต้มให้พวกเขาแช่เ้า จากั้ให้นำผ้าอุ่นมาประคบขา ่าจะพอช่วยบรรเทาอาาปวดได้”
แม่นมลู่ฟังฮูหยินผู้เฒ่าุสวี่พูดถึงหลานสะใภ้สามของตนเ าว่านางั้เป็นดี ไม่หัวโบราณ นิสัยก็ยังเป็นเรียบง่าย ้ำัเป็นใจกว้าง ตอนี้ดูเหมือนว่าผู้ี้จะมีนิสัยที่มิเลวเลยจริงๆ
อาาางวันก็ทานกันง่ายๆ บนรถม้า าของว่าง ดื่มน้ำชาใกระติกบนรถม้า ซึ่งน้ำาังคงมีาร้อนอยู่
ตกางคืนก็มาถึงี่ัระหว่างทาง ซึ่งห่างจากเมืองหลวงาสิบลี้ สวี่เหราหยิบเอกสารของตนเออกมา ่ที่ทุกจะถูกพาเ้าไปพักด้านใ
จางจ้าวฉือไปที่รถม้าคันที่เก็บุนไพรของตนเอาไว้ นางทำาคุ้ยหาุนไพรา่าออกมา ่จะให้ข้ารับใช้ติดต่อใี่ัเพื่อจ้างให้จัดหาหม้อขนาดใญ่มาต้มน้ำให้เต็ม จากั้ก็เีทุกมารวมกันเพื่อทำาแช่เ้า บางนำเ้าลงไปแช่ใน้ำอุ่น หรือบางนำผ้ามาแช่ใน้ำร้อนจากั้ก็เอาผ้ามาวางที่ขา
หลังจากพักผ่อนง่ายๆ ึ่คืน ่จะทานอาาเช้าตรงี่ัและเริ่มออกเดินทางีครั้ง
เาะว่าาเดินทางใครั้งี้มีจางจ้าวฉือที่เป็นหมอแผนปัจจุบันมาด้วย ีั้ยังเป็นหมอที่มีาสามารถทางด้านาแพทย์ูมาก สวี่เหราจึงรู้สึกวางใจเป็น่ามาก ่าน้อยก็ไม่ต้องัวว่าจะมีที่ไม่สบายระหว่างทางและจะทำให้าเดินทางล่าช้าลง
าวันต่อมา ใตอนที่ถึงเวลาจะต้องพักผ่อนก็สามารถหาี่ัระหว่างทางได้ เมื่อถึงี่ั จางจ้าวฉือมักจะสั่งให้ใวนมาแช่น้ำอุ่นผโอสถหรือใช้ผ้าชุบน้ำร้อนมาอังที่ขา เมื่อเดินทางผ่านเมืองที่ค่อนข้างใญ่เมืองึ่ นอกจากซื้อของใช้ประจำวันแ้ จางจ้าวฉือก็จะไปที่ร้านขายโอสถ แ้ซื้อุนไพรที่จำเป็นต้องใช้มาเป็นจำนวนมาก
ใาเดินทางวันที่เ็ พวกเขาหาี่ัระหว่างทางไม่ทัน่พลบค่ำ จึงจำเป็นต้องนอนพักกันางป่า
ทารับจ้างมีประสบาณ์าใช้ชีวิตอยู่ด้านนอกเยอะมาก พวกเขาชี้แนะว่าให้หาสถานที่เปิดโล่งและอยู่ใ้แม่น้ำ ่จะทำาจรถม้า นำหม้อออกมาทำอาา ตัดหญ้าป้อนอาาม้า
จางจ้าวฉือพาสวี่ตี้และสวี่จือไปเดินเล่นใ้ๆ บริเวณี่ั
พื้นที่แถบี้ถึงแม้จะเปิดกว้าง แต่ใ้ๆ ี้มีป่าไม้ เมื่อไออกไปจะเห็นต้นไม้ใบหญ้าึ้รกทึบ ขณะี้เ้าเดือน้าแ้ จางจ้าวฉือัวว่าข้างใป่าจะมีแมลงกับมด จึงมิได้พาเด็กๆ เดินเ้าไปใ้มากนัก
หม้อาใบที่ซื้อมาพวกั้ใที่สุดก็ได้ใช้งานเสียที สวี่เหราไปที่ร้านช่างตีเหล็กโดยเฉพาะเพื่อจ้างให้ทำเาเหล็กเ็ๆ พวกี้ รูปร่างเหมือนกันกับตอนที่ตนเเคยไปเที่ยวที่าท่องเที่ยวเชิงาเกษตร แ้เห็นหัวหน้าของสถานที่ท่องเที่ยวเอามาใช้ทำอาาที่หลังเรือน ตอนั้เขาเดินเ้าไปดูด้วยาอยากรู้อยากเห็น รู้สึกว่าเาเช่นี้ใช้งานได้ดีมากจริงๆ ครั้งี้จะต้องเดินทางที่ใช้ระยะเวลาใาเดินทางยาวามากๆ พูดกันามาจริงแ้ ไม่ว่าจะสวี่เหราหรือจางจ้าวฉือ หรือจะเป็นสวี่ตี้ต่างก็ไม่ชอบให้ตนเต้องมาลำบาก โดยเฉพาะยามที่ต้องออกไปด้านนอก หาำบาำบนเช่นั้ไม่มีทางพอใจได้เลย
สำหรับเาขนาดเ็ี้ สวี่เหราเพิ่มเิเ้าไปีเ็น้อย ีั้ยังอยู่เฝ้าช่างตีเหล็กด้วยตนเถึงึ่วัน ถึงได้ทำของรูปร่างแปลกใหม่ออกมาเช่นี้ได้ ไม่ว่ารูปร่างจะออกมาสวยงามหรือไม่ ผลลัพธ์ขอเพียงใช้งานได้ดีก็เพียงพอแ้
าจริงได้รับาพิสูจน์แ้ ของที่หน้าาดูไม่ออกว่าเป็นเาเหล็กั้ใช้งานได้ดีจริงๆ ไม่ว่าจะต้มโจ๊กหรือต้มน้ำล้วนทำออกมาได้ดี ของำัคุ้มกันภัยรับจ้างเห็นแ้ก็เ้ามาสอบถามสวี่เหราว่าทำ่าไร สวี่เหราจึงแนะนำร้านช่างเหล็กใเมืองหลวงให้กับของำัคุ้มกันภัย หลังจากพวกเขาับไปแ้ให้ไปติดต่อทางั้ คาดว่าเ้าของร้านตีเหล็กผู้ั้คงได้ทำฉบับแก้ไขออกมาแ้
หลังจากทานข้าวเสร็จแ้ จางจ้าวฉือก็หาผงโอสถออกมา แ้นำไปสาดบริเวณรอบๆ ซึ่งเ้าสิ่งี้เอาไว้ไล่แมลงมดโดยเฉพาะ ตอนี้าพื้นที่มีอยู่ไม่น้อย ผู้ใดจะไปรู้ได้ว่าด้านใมีมดแมลงงูพิษมาซ่อนตัวอยู่ที่ใดหรือไม่ ฉะั้ทำาป้องกันเอาไว้่ย่อมดีกว่า
เมื่อองครักษ์กับทารับจ้างแบ่งกะเฝ้ายามกันเรียบ้แ้ สวี่เหราก็พาสวี่ตี้ไปที่รถม้าคันที่เก็บของด้านหลัง ด้านบนมีผ้าคลุมปิดเตียงเอาไว้ หลังจากึ้เตียงห่มผ้าแ้ก็นอนัไป ที่นี่ถึงแม้ช่วงเช้าอากาศจะร้อน แต่ตอนางคืนอากาศับหนาวเย็นมาก
รถม้าของจางจ้าวฉือใญ่มาก นางพาสวี่จือกับแม่นมลู่นอนอยู่บนรถม้า ถึงแม้ตอนางวันจะนั่งอยู่บนรถม้าเ่าั้ แต่นั่ง่าี้มาั้วันก็เหนื่อยล้ามากเช่นกัน หลังจากสวี่จือล้มตัวลงนอนก็ัไปทันที ับเป็นแม่นมลู่ ด้วยาที่อายุมากแ้ จะนอนัก็ยาก เห็นจางจ้าวฉือที่นอนอยู่าแ้ก็ยังนอนไม่ั จึงพูดคุยกับนางด้วยเสียงแผ่วเบา
แม่นมลู่เ่ึ้ “าปี่ ตอนั้้าัเด็ก เคยเจอท่านปู่ของเ้าที่ตำหนักขององค์ไทเฮา”
จางจ้าวฉือฟังแ้ก็ตกใจมาก “ท่านปู่ของข้าหรือเ้าคะ? ท่านปู่ของข้าเป็นหมออยู่ใโรงหมอธรรมดา เุใดยังสามารถไปอยู่ใตำหนักขององค์ไทเฮาได้เ่าเ้าคะ?”
แม่นมลู่ตอบ “ราชวงศ์่ ุจางของพวกเ้าเป็นที่โดดเด่นด้านาแพทย์ เ่าเรียนวิชาแพทย์จนหมดทุกแขนง นี่จะนับว่าเป็นธรรมดาได้่าไร? ต่อมาปู่ของเ้าไม่อยากที่จะอยู่ใวังีต่อไป ถึงได้ปฏิเสธคำเชิญขององค์ไทเฮาถึงสามครั้งด้วยกัน”
จางจ้าวฉือ่า “ข้ารู้สึกว่าาไม่เ้าไปยุ่งเกี่ยวใวังั้เป็นาดียิ่งเ้าค่ะ ถึงแม้จะไม่ได้เ้าไปทำงานใวังหลวง ก็ยังเป็นหมอเหมือนกับตอนี้มิใช่หรือ? แม่นมลู่ ตอนเด็กๆ ข้าเป็นที่ท่านปู่เลี้ยงมาเกับมือนะเ้าคะ ท่านปู่คิด่าไรใใจของข้าั้ย่อมรู้ดีที่สุด ท่านน่ะหวังว่าลูกหลานของตนเจะมีชีวิตที่ปลภัยสงบสุขไปจนแก่เฒ่า ผู้ใดจะไปรู้ว่ายังมีไปทำผิดต่อาต้องาของท่านได้”พ
แม่นมลู่ถอนหายใจ “เรื่องมันมักจะมียามที่น้ำลดแ้ตอผุดึ้มาอยู่นะ เ้าเก็อย่าได้รีบร้อนไปเลย ขอแ่ยังมีชีวิตอยู่่าปลภัยก็พอแ้ หากยังเหลือภูเขาเขียวชอุ่มอยู่ มีหรือจะไม่มีฟืนมาก่อไฟ?”
จางจ้าวฉือไม่ได้พูดต่อ ทำเพียงพลิกตัวบุตรสาวที่นอนัหายใจเสียงดังฟี่ฟี่ออกมา นางจึงหัวเราะด้วยาเอ็นดู ่จะห่มผ้าคลุมเ้าให้สวี่จือ แ้ัานอนามไป เรื่องมันผ่านไปแ้ผู้ใดจะไปขุดคุ้ยมันึ้มาี ต่อไปหากมีมาหาเรื่องตนจริงๆ ก็แ่คิดหาวิธีตอบโต้ับไปก็พอ าใต้โลกที่กว้างใญ่ี้ ยังมีสถานที่ที่ไม่มีเุผลด้วยหรือ?
ตลคืนี้ จางจ้าวฉือนอนปวดหลังปวดเอวไปหมด นอนบนรถม้ามิใช่เรื่องดีเลยจริงๆ นางคิดกับตนเใใจ ต่อไปแม้จะต้องเสียเวลาสักหน่อย ก็จะไม่นอนอยู่ใป่าเช่นี้ีแ้ นอนพักผ่อนได้ไม่เพียงพอร่างกายจะดีได้่าไร? ่ของำัคุ้มกันภัยั้ เป็นเาะเรื่องเิเป็นปัจจัยสำคัญมิใช่หรือ ขอแ่เิถึง พวกเขามีหรือที่จะไม่ยินยอมพักอยู่ใโรงเตี๊ยม แ้นอนาๆ บนตั่งใญ่ๆ กัน?
ตลทางับไม่เกิดเรื่องอันใดึ้ และเาะว่าเส้นทางี้เป็นเส้นทางหลวง ถึงแม้ระยะทางจะไ แต่ับไม่มีภูเขาใญ่ขวางอยู่เลย ผนวกกับราชวงศ์ี้ตอนที่สร้างแคว้นเมื่อาปี่ก็ได้กำจัดศัตรูไปมาก พวกโจรภูเขานั่นก็ไม่มีรังอยู่แ้ ฮ่องเต้าพระองค์ทุกครั้งที่ึ้ครองราชย์ใหม่ๆ ก็อยากจะสร้างบ้านเมืองที่สงบสุข ดังั้จึงพยายาม่ามากเพื่อที่จะสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีให้กับประชาชน
เมื่อมาถึงก่านโจวซึ่งเป็นอาณาเขตที่ใ้กับเขตเหอซี พวกเขาเ้าไปขอพบที่ดำรงตำแหน่งูกว่าสวี่เหรา หลังจากรับใบยืนยันใหม่แ้ วนรถม้าก็อาศัยอยู่ที่นี่ึ่วัน ่จะใช้เวลาเดินทางสองวัน่จะถึงเขตเหอซี
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??