เรื่อง ครอบครัวของข้า นอกจากข้า ล้วนข้ามมิติมาทั้งครอบครัว
ด่านเยี่ยนเหมินอยู่ทางเหนือของเเหอซีห่างไปประมาณสิบ่าลี้
เหอซีเป็นเืงชายแที่อยู่ห่างจากด่านเยี่ยนเหมินาทีุ่ เป็นตำแหน่งที่สำคัญาทางการา จิ้งเป่ยโหวซื่อจื่อที่นำทัพารักษาการณ์ปกป้องด่านเยี่ยนเหมินอยู่ก็คอยปกป้องระหว่างกึ่งาของเหอซีและด่านเยี่ยนเหมินเช่นกัน
าจริงแ้เหอซีเป็นเที่มีขนาดไม่ใญ่านัก ปะาส่วนใญ่เป็นา เดิมทีมีแคู่่บ้านเล็กๆ ู่บ้านเี ต่อมาด้วยาที่พลาเพิ่มจำนวนาขึ้น ึ่ๆ พัฒนากลายเป็นเเล็กๆ ึ้า การสร้างาสงบสุขของแคว้นใราชวงศ์นี้ จำเป็น้มีา เพื่อปกป้องบ้านเืงทีุ่นี้ จึงจำเป็น้สร้างเเหอซีเพิ่มเข้ามา
เหอซีเป็นเืงเชายแ เมื่อปี่ไ้มีการเปิดตลาดแลกเปลี่ยนสินค้าขึ้น อนุญาตให้ชาวโยวมู่เหมินที่อยู่ด่านเยี่ยนเหมินสามารถเข้ามาแลกเปลี่ยนสินค้ากับด้านใด่านไ้ ต่อมาึ่ๆ พัฒนามาเป็นตลาดที่ใญ่าแห่งึ่ ภายใอาณาเต้าเหลียงมีพ่อค้านำของมาแลกเปลี่ยนกับเนื้อวัว เนื้อแพะหรือนมกับด้านจำนวนา
ัจากขบวนรถม้าของครอบครัวุสวี่เข้ามาใเหอซี บริเวณชายแของเืงนั้นเป็นเส้นทางที่รุ่งเรืองทีุ่ที่เดินทางไปยังภายใเไ้
มิใช่เพียงสวี่จือเท่านั้นที่ไปด้านหน้าต่างรถม้าด้วยาอยากรู้อยากเห็น แม้แต่สวี่ตี้กับจางจ้าวฉือเก็ด้วยาอยากรู้อยากเห็นเช่นเีกัน จางจ้าวฉือเ่กับสวี่ตี้ว่า “เืงนี้ดูแ้ก็มิไ้เลวร้ายเลยนะ เจ้าข้างทางสิ มีร้านค้าตั้งอยู่ามายเชียวล่ะ”
สวี่ตี้ตอบ “ไ้ยินมาว่าการค้าขายของชายแที่นี่มิเลวเลยขอรับ ข้าไม่รู้ว่าเหตุใดท่านพ่อจึงโชคดีอะไรเช่นนี้ ถึงไ้ถูกส่งมาเป็นขุนนางของที่นี่น่ะขอรับ”
จางจ้าวฉือพยักหน้า้กล่าว “พ่อของเจ้าก็เป็นโง่ที่มีโชคแบบโง่อย่างไรเล่า หากบริหารกิจการการค้าขายของที่นี่ให้ดี จะยัง้กังวลว่าจะมิมีาดีาชอบีหรือ?”
แม่นมลู่ฟังแม่ลูกคู่นี้พูดคุยกันใใก็ถอนหายใ เมื่อ่นั้นนางเก็รู้ว่าุจางปฏิบัติกับบุตราหลานาเหืนกับแก้วตาดวงใจริงๆ หากนางไม่อยากเรียนกฎระเบียบก็มิ้เรียน หากนางอยากจะเรียนวิชาแพทย์เหืนปู่จาง เช่นนั้นก็เรียนไป นางอยากจะทำสิ่งใด่ไ้ทำจริงๆ หลายปีมานี้ก็ยังคงเหืนกับยังเยาว์ๆ
สวี่จือไปด้านแ้ร้องถามมารดาด้วยาตกใว่า “ท่านแม่เจ้าคะ ูิ นั่นคืออะไรหรือเจ้าคะ?”
จางจ้าวฉือไปด้านก็เห็นที่แต่งตัวเป็นชาวโยวมู่เหมินผู้ึ่ ใืของเขาถือหนังสัตว์เอาไว้หลายผืน ขณะกำลังยืนอยู่ด้านรั้วไม้ สนทนากับผู้ึ่อยู่
จางจ้าวฉือแ้ก็เ่ว่า “ี่ื นี่คือที่อยู่ด่านน่ะลูก”
เดิมทีีิของสวี่จือจืดชืดมาโดยตล นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชาวโยวมู่เหมินบนพื้นหญ้าผู้นั้นกำลังทำสิ่งใดอยู่
เมื่อดวงตาระยิบระยับของสวี่จือที่มายังตนเ จางจ้าวฉือพลันยิ้ม่จะเ่ว่า “ใด่านอย่างพวกเราน่ะ อาหารหลักก็คือข้าวและพืชผักที่ปลูกไ้ แต่ว่าที่ทุ่งหญ้าน่ะ สถานที่ที่พวกเขาอยู่อาศัยไม่เหมาะที่จะปลูกพืชผัก เหมาะสำหรับเลี้ยงวัว เลี้ยงแพะและม้าเท่านั้น พวกเขาจึงไม่มีทางเลือก ทำไ้เพียงกินของพวกนี้ประทังีิ าจริงแ้สวรรค์ก็ไ้ประทานหนทางการใช้ีิีึ่ทางมาให้แก่พวกเขาแ้”
สวี่จือไ้ยินดังนั้นจึงถามต่อว่า “ว่าแต่เหตุใดพวกเขาถึงไ้ตัวอ้วนฉุกันขนาดนั้นเล่าเจ้าคะ?”
อาภรณ์ที่ชาวโยวมู่เหมินสวมใส่เป็นชุดกี่เพ้าสีขาว ตัวใญ่่าที่อยู่ข้างกายถึง
จางจ้าวฉือเ่ตอบ “นั่นก็เพราะว่าอาหารที่พวกเขากินไม่เหืนกับพวกเราอย่างไรเล่า พวกเขากินเนื้อ ิ จึงตัวอ้วนเช่นนั้น”
สวี่จือร่างกายเล็กๆ เ “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านว่าหากข้ากินเนื้อิเหืนกับพวกเขา ข้าจะดูเก่งกาจเหืนพวกเขาหรือไม่เจ้าคะ?”
จางจ้าวฉือไม่อยากจะโกหกลูกาดี ลูการูปร่างอ้วนฉุแบบนั้น เป็นอะไรที่น่ากลัวาจริงๆ หากมีรูปร่างเช่นนั้นจริง คาดว่าคงจะหาสามีมาแต่งงานไ้ยาก
สวี่ตี้ฟังแ้ก็หัวเราะมา “จือเอ๋อร์ ี่คิดว่าเด็กผู้หญิงร่างผอมบางดี่า ไม่เช่นนั้นจะหาสามีมาแต่งงานมิไ้นะ”
สวี่จือฟังแ้ก็ส่ายหน้า “ข้าจะไม่แต่งงานเจ้าค่ะ ต่อไปจะเป็นสตรีที่เก่งกาจาๆ ด้วยเจ้าค่ะ”
สวี่ตี้พูดด้วยาประหลาดใ “ถึงแม้จะเป็นเก่งกาจา ก็มิจำเป็น้มีร่างกายแบบนั้นก็ไ้ เจ้าไม่เห็นหรือว่าี่ชายองครักษ์นั้นที่ติดาพวกเรามา รูปร่างของพวกเขาดูแ้ก็มิไ้อ้วนา ทว่าฝีืพวกเขาร้ายกาจา”
สวี่จือชาวโยวมู่เหมินที่อยู่ห่างจากตนเไปไกลขึ้นเรื่อยๆ ก็พูดด้วยาเสียดายว่า “แต่ข้ารู้สึ่าผู้นี้ค่อนข้างเก่งานะเจ้าคะ”
ถึงแม้ชาติ่สวี่จือจะเคยผ่านาลำบากมาา แต่นางก็ยังเป็นใสซื่อาเช่นกัน ัจากเข้าไปอยู่ใจวนติ้งกั๋วกงก็มิเคยไ้มาจวนีเลย มาีครั้งก็คือที่ติดาของจวนติ้งกั๋วกงไปที่หลิงหา ใขณะที่เดินทางผ่านเเล็กๆ ก็ไ้พบสตรีนางกำลังทะเลาะกัน ึ่ในั้นตัวอ้วนท้วม เีดัง แต่กลับมีพละกำลังมหาศาล
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาสวี่จือก็เริ่มอิจฉาสตรีเช่นนี้ หากตัวใญ่แ้ผู้อื่นก็ไม่สามารถเมินเฉยไ้ นิสัยนั้นจะ้แสบสัน เช่นนี้ถึงไม่กล้ารังแก ถึงแม้จะถูกรังแกก็จะสามารถเอาคืนไ้!
เห็นท่าทางไม่ยอมละทิ้งาคิดของสวี่จือ จางจ้าวฉือก็พูดมาด้วยากังวล “จือเอ๋อร์เอ๋ย เหตุใดเจ้าถึงรู้สึ่ารูปร่างเช่นนี้จะเก่งกาจหรือ? มิใช่ว่าอ้วนจะเก่งกาจทุกหรอกนะ”
สวี่จือเ่ตอบมารดา “รูปร่างเช่นนี้ดูแ้ไม่น่ารังแกเจ้าค่ะ ท่านแม่ ต่อไปพวกเราจะ้ดื่มนม กินเนื้อทุกมื้อ ดีหรือไม่เจ้าคะ?”
จางจ้าวฉือกล่าว “เรื่องนี้่ไ้ มิมีปัญหาเลยสักิ เดี๋ยวแม่จะจัดการให้ลูกเ”
ทางด้านเจ้าหน้าที่ไ้เตรียมที่พักเอาไว้ให้ขุนนางที่จะมาประจำการใหม่แ้ อยู่ด้านัของสำนักงานว่าการเเหอซี เป็นเรือนสี่ประสานสามทางเข้า ึ่เป็นเรือนที่หรูหราทีุ่ใเเล็กๆ แห่งนี้
สวี่เหราไ้ไปที่สำนักงานว่าการเเหอซีด้านหน้ามาแ้ และไ้ประสานงานให้พาภรรยา ลูกและสัมภาระต่างๆ ที่นำมาไปส่งที่ประตูด้านัสำนักงาน
สำนักงานว่าการเเหอซีอยู่ทางทิศเหนือหันหน้าไปทางทิศใต้ ส่วนเรือนก็ตั้งอยู่ทางทิศใต้หันหน้าไปทางเหนือึ่ระหว่างสำนักงานกับเรือนจะมีช่องทางเล็กๆ เพื่อให้เหล่าใต้เท้าเดินทางมาทำงานไ้สะดวก และสามารถจัดการเรื่องราวภายใสำนักงานว่าการไ้ตลเวลา
จางจ้าวฉือกระโดดลงจากรถม้ามายืนอยู่ตรงประตูใญ่ของเรือนั ไม่าประตูบานใญ่สีแดงก็ถูกเปิดมาจากด้านใ ที่ามานั้นคือหญิงวัยาที่สวมชุดคลุมผ้าไหมสีเขียวผู้ึ่ เมื่อเห็นจางจ้าวฉือก็รีบเข้ามาทำาเคารพทันที้เ่ถาม “ท่านคือฮูหยินสวี่ใช่หรือไม่เจ้าคะ? ข้าเป็นรับใช้ใเรือนนี้เจ้าค่ะ”
เรือนันี้เป็นส่วนึ่ของสำนักงานว่าการเเหอซี จากอสังหาริมทรัพย์พวกนี้แ้ าจริงยังมีที่สำนักงานจ้างมาเด้วย ปกติแ้มักจะเป็นนายทวารหรือสวนดูแลต้นไม้ดอกไม้ใเรือน
สวี่ตี้จูงืสวี่จือลงมาจากรถม้า แ้รีบเข้าไปพยุงแม่นมลู่ลงมา
จางจ้าวฉือกล่าว้รอยยิ้ม “ลำบากแ้ มิทราบว่าท่านุใดหรือ?”
าใช้วัยาหัวเราะแ้ตอบ “ไอ๊หยา ข้าน้อยมิกล้าเทียบชั้นหรอกเจ้าค่ะ ข้าุจ้าว สามีเป็นพ่อครัวำาหารให้กับทุกใสำนักงานด้านหน้าเจ้าค่ะ ทุกต่างเรียกข้าว่าป้าจ้าว ข้าคอยช่วยทำกับข้าว ปัดกวาดพื้นของเรือนนี้มาตลเจ้าค่ะ”
จางจ้าวฉือยิ้มแ้พยักหน้ารับ ่ที่ป้าจ้าวจะพูดต่อ “ใเรือนนี้ข้าทำาสะอาดเอาไว้หมดแ้เจ้าค่ะ ฮูหยินสวี่เพียงเรียกเอาสัมภาระเข้าไปเก็บก็เรียบร้อยเจ้าค่ะ พวกเราสามีภรรยาปกติแ้ก็จะพักอยู่เรือนด้านหน้า และคอยเฝ้าประตูเรือนด้วย หากท่านมีเรื่องอันใดให้รับใช้ก็มาเรียกข้าไ้เจ้าค่ะ”
สามีภรรยาุจ้าวเป็นที่สำนักงานจ้างเอาไว้ คงจะไปรับเงินเดือนจากทางสำนักงานทุกเดือนกระมัง
จางจ้าวฉือพาลูกๆ รวมทั้งแม่นมลู่เข้าไปใเรือน ของจวนโหวที่อยู่ด้านัก็นำหีบสัมภาระลงมาจากรถม้าย้ายเข้าไปใเรือนาคำสั่งของชิงเหมี่ยวชิงซุย เรือนสามทางเข้านี้ จางจ้าวฉือเดินวนรอบๆ แบบรวดเร็วๆ อยู่ครู่ึ่ ่จะพบว่าด้านหน้าเรือนเป็นห้องทำงานของสวี่เหราที่เอาไว้เป็นที่รับแขกใตัว เข้ามาใส่วนที่ของเรือนก็เป็นเรือนเ เข้าไปส่วนเรือนที่สามเป็นส่วนที่จัดไว้ให้สวี่ตี้ใช้งาน สวี่ตี้อายุสิบหนาวแ้ พูดกันาหลักเหตุผลควรจะมีเรือนเล็กๆ ทำแยกไว้ให้เขาพักไ้แ้ หากแต่สถานการณ์ในี้ไม่เอื้ออำนวยานัก จึงทำไ้แค่จัดการาสถานการณ์จริงไป่ ีอย่าง ใเรือนก็มิไ้เป็นคิดเล็กคิดน้อย จางจ้าวฉือกับสวี่เหราก็มิใช่หัวโบราณ ใเมื่อตัวเมาอยู่ด้านแ้ เช่นนั้นก็ทำตัวาที่ตนเสบายใย่อมดี่าเป็นไหนๆ
ต่อไปที่นี่ก็จะเป็นเรือนที่ครอบครัวของนางจะเข้ามาพักอาศัยแ้ นี้ใใของจางจ้าวฉือมีารู้สึกโลดแล่นโบยบิน จะมีสิ่งใดที่ทำให้รู้สึกสบายใไ้เท่ากับีิตนเเป็นไปาที่ตนเคิดกันเล่า?
ัจากจัดข้าวของเรียบร้อยแ้ นางตั้งใว่าจะไปซื้อของเข้าเรือน
จางจ้าวฉือลากแม่นมลู่และป้าจ้าวที่อยู่เรือนด้านหน้าไปด้วย ทั้งสามตระเตรียมห้องตำราที่เรือนด้านหน้าไว้ให้สวี่เหราจนเสร็จเรียบร้อยแ้ ้ทั้งหยิบกระดาษ พู่กันมาเรียง และจัดเตรียมของที่จำเป็นสำหรับทำงานให้องนั้นทั้งหมด
จางจ้าวฉือหันไปเ่กับป้าจ้าวว่า “ป้าจ้าว ท่านเป็นพื้นที่ ข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นใีิประจำวัน้ซื้อสิ่งใดท่านย่อมรู้ดีทีุ่ ข้ารบกวนให้ท่านช่วยดู่นะเจ้าคะ”
ป้าจ้าวถูกจางจ้าวฉือให้เกียรติเช่นนี้ ใใก็รู้สึ่าตนเมีประโยชน์ึ้า แต่นางก็ยังเ่ตอบด้วยาถ่อมตนว่า “ฮูหยินเจ้าคะ ท่านอย่าไ้เกรงใเช่นนี้เลยเจ้าค่ะ เืงชายแของพวกเราไม่เหืนกับที่อื่น ที่นี่น่ะ ของที่ผลิตมาไม่ค่อยเหืนกับที่อื่นานักเจ้าค่ะ ที่นี่ปกติผลิตอาหารและข้าวธัญพืช พวกข้าวขาวที่ขายใร้านขายอาหาร ไ้ปริมาณน้อย ราคาเก็ู ส่วนพวกเครื่องปรุงต่างๆ ใร้านอาหารแห้งล้วนมีขายเจ้าค่ะ ีอย่างนี้ต้นไม้ทุ่งหญ้ากำลังเติบโตสวยงาม จึงไม่้กังวลสิ่งใด หากที่าาเย็น้เริ่มกักตุนอาหารเอาไว้ให้า่เจ้าค่ะ ที่นี่อยู่ใกล้กับด่านเยี่ยนเหมิน เมื่อาาเย็นแ้ก็มักจะมีจากด้านเข้ามาพักผ่อน ดังนั้นเมื่อถึงนั้นร้านค้าก็จะทำการปิดร้านกันเจ้าค่ะ”
จางจ้าวฉือฟังที่ป้าจ้าวพูดเช่นนี้แ้ ใในางรู้ดีอยู่แ้ ดังนั้นาการอาหารแห้งจึงยังไม่เขียนลงไป แต่ของใช้ใีิประจำวันที่ใครอบครัว้ใช้ ของพวกนี้จะ้เตรียมเอาไว้ให้้ ดังนั้น้ ไห ฟื น้ำมัน เื จึงถูกเขียนเรียงมา
แม่นมลู่จางจ้าวฉือที่เขียนเสร็จแ้ค่อยกล่าวขึ้น “ีเดี๋ยวไปที่ร้านโอสถ ดูุนไพรที่ใช้กันบ่อยๆ ้เตรียมเอาไว้ให้้ด้วย”
จางจ้าวฉือเขียนาการที่้การซื้อใร้านขายโอสถเอาไว้ด้านัาการอาหาร าการแ้จางจ้าวฉือก็ถามป้าจ้าวว่า “ป้าจ้าว ที่ข้าพามาด้วยมีไม่า ข้าอยากจะจ้างมาทำงานใเรือนสักหลายๆ ่ อย่างเช่น ำาหาร เตรียมน้ำอาบ ท่านดูว่าสามารถแนะนำให้ไ้หรือไม่ ท่านวางใไ้ รับประกันว่าเงินเดือนเพียงพอแน่นอน”
ป้าจ้าวไ้ยินก็ยิ้มแ้พูดตอบ “หากเรื่องำาหาร ไม่กลัวท่านจะหัวเราะเยาะ ข้ารับประกันไ้ สามีของข้าล้วนทำงานเกี่ยวกับอาหารมาหลายชั่ว ้าของสามีข้าเก็เรียนมาเหืนกันเจ้าค่ะ หากท่านไม่รังเกียจ ข้าจะให้นางมาทำให้ทานสักวันนะเจ้าคะ หากท่านรู้สึ่าเหมาะก็จ้างนาง หากท่านรู้สึ่าไม่เหมาะ ข้าจะไปสอบถามมาเพิ่มเติมให้เจ้าค่ะ ท่านเห็นว่าอย่างไรเจ้าคะ?”
จางจ้าวฉือยิ้มแ้เ่ “เช่นนั้นก็ลำบากท่านแ้”
าจริงแ้สำหรับเรื่องลูก้ พวกนางจะเป็นญาติกันหรือไม่นั้น จางจ้าวฉือมิไ้ใส่ใานัก ขอแค่ทำงานาา้การของนางไ้ดี กับเงินเดือนที่นางให้ เช่นนั้นก็ไม่มีปัญหาแ้ จางจ้าวฉือเป็นที่ให้าสำคัญกับีิา สำหรับเรื่องต่อสู้แก่งแย่งกันนั้นมิค่อยไ้สนใาเท่าใดนัก ที่เริ่มเข้าทำงานที่โรงพยาบาล ใช่วงแรกๆ เพราะว่าเพิ่งจะเข้ามาทำงานใหม่ จึงเคยถูกแอบกลั่นแกล้งรังแกา่อน จางจ้าวฉือเก็ไม่ไ้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับพวกนั้น แค่เพิ่มาสามารถใการทำงานเ าคติที่นางถือก็คือ แทนที่จะมัวมาทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง มิสู้เอาเวลามายกระดับาสามารถเจะมิดี่าหรือ เมื่อตนเแข็งแกร่งแ้ ก็ไม่้ลงืทำอะไร พวกนั้นก็จะหลบไปอยู่ไกลๆ เ าแข็งแกร่งสิถึงจะจัดการพวกลิ่วล้อให้ล้มไ้
แม่นมลู่ยืนยิ้มอยู่ด้านข้างมาตล รอจนกระทั่งป้าจ้าวไปแ้ แม่นมลู่จึงเ่ขึ้น “ต่อไปเจ้าเก็จะเป็นนายหญิงของเรือนแ้ ยังมีเรื่องที่้เรียนรู้ีนะ”
จางจ้าวฉือหัวเราะแ้เ่ “แม่นมดีของข้า ต่อไปมีตรงใดที่ข้าบกพร่องก็บอกแก่ข้าไ้เลยเจ้าค่ะ ต่อไปข้าจะ้เตรียมตัวเลี้ยงดูท่าน ท่านไม่สามารถเห็นข้าเป็นไ้นะเจ้าคะ”
แม่นมลู่ฟังคำพูดนี้ใใก็อบอุ่นึ้า “ไ้ๆ เช่นนั้นต่อไปข้าจะสั่งสอนเจ้าอย่างดี ตั้งแต่นี้ไปพวกเราจะเริ่มเรียนเกี่ยวกับกฎระเบียบกันนะ”
จางจ้าวฉือไ้ยินแ้ก็แอบถอนหายใใใ นางรู้อยู่แ้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เป็นฮูหยินของขุนนาง าจริงแ้มิใช่เรื่องง่ายเลย
ัจากสวี่เหราไปพบกับลูก้ใต้บังคับบัญชาเใสำนักงานมาแ้ าวันก็พากันไปที่โรงเตี๊ยมที่ใญ่ทีุ่ของเ ทานข้าวด้วยกันึ่มื้อ จนกระทั่งดึกแ้ถึงไ้กลับมาถึงเรือนพ
จางจ้าวฉือไ้ให้ไปซื้อของที่้ซื้อกลับมาแ้ ีทั้งป้าจ้าวเก็เรียก้าของสามีมาด้วย อาหารค่ำจึงให้สตรีที่ถูกเรีย่าี่เหอเป็นดูแล
ึ่ล้วนเป็นอาหารที่เห็นไ้าปกติทั่วไป แต่รสชาติที่ทำมาดีจริงๆ าวันสวี่เหราดื่มเยอะไป่ าคืนจึงซดแกงเผ็ดเปรี้ยวเสียจนหมดไปึ่ถ้วย สวี่ตี้เก็กินเยอะขึ้นีึ่จาน ยิ่งไม่้พูดถึงจางจ้าวฉือ ถึงตลทางจะไม่ไ้ดูแลตนเย่ำแย่านัก แต่การเลือกซื้อของกินใที่พักระหว่างทาง มีหรือจะสามารถสู้อาหารที่เรือนเทำไ้
ดังนั้นแม่ครัวจึงถูกจ้างเอาไว้ ป้าจ้าวช่วยหาาใช้เบ็ดเตล็ดจากแถวตลาดมาทำาสะอาด ซักผ้าให้กับครอบครัวุสวี่ ถึงแม้เเหอซีส่วนาจะเป็นา แต่ก็ยังมีประชาชนใพื้นที่อยู่ พืชผักหาไม่ค่อยมี ผลผลิตไม่ใช่เรื่องที่ดีาอยู่แ้ ดังนั้นการมาหาเงินบ้านจึงสามารถช่วยแบ่งเบาค่าใช้จ่ายใครอบครัวไ้ ใาคิดของพวกนาง สถานที่ที่ดีทีุ่ย่อม้เป็นครอบครัวสวี่ที่มีข้าวให้กินมื้อทั้งมื้อาวันกับมื้อเย็น ัจากกินข้าวเย็นแ้ก็ค่อยไปตรวจตราเรือนักับป้าจ้าว หากเรียบร้อยจึงจะสามารถกลับเรือนตนเไปพักผ่อนไ้ และไม่มาทำงานสาย่าเวลาที่ครอบครัวสวี่กำหนดไว้ก็พอ
แม่นมลู่มิค่อยพอใกับพวกนี้าเท่าใดนัก แต่ว่าเเหอซีเก็ไม่สามารถเทียบกับเืงใญ่ๆ ไ้ จางจ้าวฉือเก็ทำไ้เพียงพูดปลอบใแม่นมลู่เท่านั้น เพิ่งจะมาถึงไ้ไม่า ย่อมไม่สามารถทำเรื่องใดๆ ให้ดีถึงระดับที่ตนเพอใไ้ าวันเข้าก็จะค่อยๆ เข้าที่เข้าทางึ้าเ กลับเป็นแม่นมลู่ที่รู้สึ่าตนเอายุาขนาดนี้แ้ ีทั้งยังเป็นผู้มีารู้ามายผู้ึ่ ยังปล่อยวางสู้ที่อยู่ใเรือนัมาหลายสิบปีตลมิไ้ ัจากที่ตั้งใวิจารณ์ตนเเสร็จแ้ แม่นมลู่ก็ยอมรับการจัดการของจางจ้าวฉือ
ครอบครัวุสวี่ผ่านการเดินทางยากลำบากมาราวยี่สิบ่าวัน ใทีุ่ก็ไ้เข้าพักใเเล็กๆ แห่งนี้ำเ็
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??