เรื่อง ครอบครัวของข้า นอกจากข้า ล้วนข้ามมิติมาทั้งครอบครัว
ุปีจะมีสงครามไม่เล็กไม่ใหญ่อยู่าครั้ง ันั้นไม่ว่าจะทางด่านเยี่ยนเหมินจนึทางเขตเหอซี ไกลไปยังมีช่องว่างระหว่างภูเขาอยู่าเส้น บรรดาเมืองที่อยู่ริมชายแดนก็ล้วนเริ่มที่จะเตรียมตัวกักตุนอาาเพื่อให้ผ่านฤูหนาวไปได้ด้วยดีแ้
จางจ้าวฉือเรือนขุนนางาใหญ่่จะเอ่ย “ข้ารู้สึ่าหากึตอนนั้นจริงๆ ที่นี่ก็จะเป็นเป้าหมายการโจมตีของคนพวกนั้น แู่่ ท่านคิดว่าพวกเราจำเป็นที่จะต้องสร้างเรือนเอาไว้ด้านอีกสักหลังหรือไม่เ้าคะ?”
แู่่เอ่ยตอบ “เื่นี้ไ่ำเป็น เมืองาใหญ่เช่นนี้ หากจะโจมตีด่านเยี่ยนเหมินจริงๆ เช่นนั้นผู้ที่มาคงไม่ใ่ศัตรูเล็กๆ ธรรมดาแน่ เมื่อึตอนนั้นแม้จะซ่อนตัวอยู่ในบ้านเรือนปะชาชนก็ย่อมไม่ปลภัยเป็นแน่ คาดว่าจะต้องให้พวกเราอพยพไป่ล่หน้าแ้”
จางจ้าวฉือพยักหน้ารับ แู่่จึงพูดต่อ “อย่างน้อยพวกเราก็สามารถทำห้องใต้ดินเอาไว้สักสองห้อง ไม่เพียงแต่จะซ่อนของสำคัญหรืออาา ยังซ่อนพวกผักได้อีกด้วย”
จางจ้าวฉือหัวเราะ้เอ่ย “ที่ท่านพูดา็มีเุผลจริงๆ เ้า่ะ ในเรือนมีผู้อาวุโสก็เหมือนมีสมบัติล้ำค่า หากข้าไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยตนเองก็คงมิรู้ว่ามีเื่เช่นนี้อยู่ด้วย”
ในชาติ่ นางงานยุ่งา ส่วนสวี่เหราหรือ ไม่เพียงแค่มีเวลาทำงานที่แน่ ยังมีวันหยุดฤูร้อนฤูหนาวไว้พักผ่อน เื่ซื้อวัตถุดิบทำอาาาในบ้าน ปกติแ้จึงเป็นหน้าที่ของสวี่เหรา อย่าว่าจางจ้าวฉือแต่งงานมาสามิปีแ้ หากให้นางไปซื้อผักที่ตานางก็ไม่รู้ว่าจะต้องซื้ออย่างไร
จางจ้าวฉือ่า “แู่่เ้าคะ ในเมื่อคิดว่าจะทำแ้ เช่นนั้นพวกเราก็รีบทำมันเถิดเ้า่ะ ข้าเองก็ไม่เข้าใจเื่พวกนี้นัก ท่านเองก็ลำบากแ้ พวกเรามาช่วยกันเป็นอย่างไรเ้าคะ?”
แู่่ชอบามีไหวพริบของจางจ้าวฉือา แต่พอเห็นนางคิดแต่จะยุ่งอยู่กับวิชาแพทย์อย่างเี สิ่งอื่นใดก็มิอยากข้องเกี่ยว ในใจ็ู้สึกเหนื่อยึ้มา ถูกผู้คนให้เกียรตินั่นก็อีกเื่ แต่ว่าเุใดึได้รู้สึกอัดอั้นตันใจเช่นนี้กันนะ
สรุป วันที่สองก็ยังไม่ได้เริ่มทำเื่นี้กัน เุเพราะมีคนผู้หนึ่งมาเยือนยังเรือนของครอบครัวสกุลสวี่
คนที่มาเป็นชายวัยสี่ิ่าปี อาจจะเพราะว่าการเดินทางลำบาก ูจากสภาพของเขาแู้ไม่ค่อยดีเอาาๆ แต่โดยพื้นฐานแ้ก็ไม่เลว ึจะเป็นเช่นนี้ ก็ยังทำให้รู้สึ่าคนผู้นี้เป็นคนที่สง่างามผู้หนึ่ง
จางจ้าวฉือเดินไปที่ห้องโถงด้านหน้า เมื่อเห็นคนที่มา หลังจากพิจารณาอย่างละเอียดก็ตกใจไปครู่หนึ่ง ่จะร้องเี “ี่สาม ท่านี่สาม เป็นท่านจริงๆ หรือเ้าคะ?”
คนที่มายิ้มเล็กน้อยแ้เอ่ยตอบ “ฉือเอ๋อร์ เป็นข้าจริงๆ”
ขอบาของจางจ้าวฉือแดงก่ำ ่จะเข้าไปจับมือคนที่มาเยือน “ี่สาม าปีมานี้ ท่านไปอยู่ที่ใดกัน ข้าอยากจะไปหาพวกท่านแต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปหาได้ที่ใด”
คนที่มาคือี่ชายคนที่สามของครอบครัวจางจ้าวฉือ นามว่าจางจ้าวจื่อ เขาจูงมือจางจ้าวฉือมานั่งบนเก้าอี้ในห้องโถงด้านหน้า ้ยิ้มแ้เอ่ยึ้ว่า “เ้าเป็นแมู่สองแ้ เุใดึได้เสียน้ำาง่ายดายานี้กันเ่า”
จางจ้าวฉือเช็ดน้ำา “ท่านพ่อกับท่านแม่ยังสบายดีหรือไม่เ้าคะ? ี่สาม ี่ใหญ่ ี่สะใภ้ใหญ่ของพวกเรายังสบายดีใ่หรือไม่ แ้ก็ี่รองกับ้ชายด้วย ตอนนั้นหลังจากพวกท่านให้ข้าแต่งงานเรือนไป พวกท่านก็เดินทางกันเลย ไปที่ใดกันแน่เ้าคะ?”
จางจ้าวจื่อพูดยิ้มๆ “เ้าูเ้าสิ เุใดยังทำนิสัยเช่นนี้อยู่ ให้ข้าดื่มน้ำ่เถิด ั้าิ แ้จะค่อยๆ เ่าให้เ้าฟังนะ”
จางจ้าวฉือรีบดันแก้วชาที่วางบนโต๊ะไปทางเขา จางจ้าวจื่ื่มน้ำชาเข้าไปแ้ ก็เร่งให้เขาพูดโดยเร็ว
จางจ้าวจื่อทำอันใดมิได้ จึงทำได้แค่วางแก้วชาลง แ้เ่ามา “ุคนต่างสบายดีกันา ท่านพ่อท่านแม่เองก็สบายดีเช่นกัน หลังจากเ้าเรือนไป พวกเราก็เดินทางจากเมืองหลทันที โดยการนั่งเรือไปยังทะเล จากนั้นก็นั่งเรือจากริมทะเลไปยังเกาะร้างแ่หนึ่ง”
จางจ้าวฉือเอ่ยถาม “ข้า็ู้สึ่าพวกท่านคงจะไปทางนั้น มีแค่ข้าที่เป็นฮูหยินอยู่ในเรือน อยากจะไปเยี่ยม ข้าก็ไปไม่ได้ ิปีมานี้ข้ารอจนใจเจ็บปวดไปหมดแ้เ้า่ะ”
จางจ้าวจื่อหัวเราะพลางเอ่ย “ครอบครัวของพวกเราเองก็ทำอันใดมิได้นี่นะ โชคดีที่สวรรค์ยังเหลือทางให้มีชีวิตรอยู่ ตอนนั้นที่ี่ใหญ่เรือไปทะเลก็ผ่านทางนั้น หลังจากครอบครัวเกิดเื่พวกเราก็คิดหาสถานที่ามาย รู้สึ่าที่นั่นค่อนข้างเหมาะสมให้ครอบครัวพวกเราไปอาศัยอยู่ จึงพาคนไปที่นั่นกัน”
จางจ้าวฉือเอ่ยถาม “ร่างาท่านพ่อท่านแม่เป็นอย่างไรบ้างเ้าคะ?”
จางจ้าวจื่อตอบ้สาว “าาของที่นั่นมีสี่ฤู ในหนึ่งปีค่อนข้างจะร้อนชื้น าจริงแ้หากพูดาม ทางนั้นถือว่าใช้ได้ เ้าเอง็ู้ ึแม้ท่านพ่อจะตรวจร่างาไม่ค่อยเก่ง แต่สำหรับการบำรุงร่างานั้นท่านเก่งพอตัว าปีมานี้ก็ทำโอสถบำรุงร่างาให้คนในเรือน ตอนนี้ทั้งครอบครัวก็พอจะคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมที่นั่นแ้ ร่างาเองก็แข็งแรงดี”
จางจ้าวฉือพยักหน้ารับ “เช่นนั้นก็ดี เช่นนั้นก็ดีแ้เ้า่ะ ี่สาม เุใดท่านึมาที่นี่ได้ล่ะเ้าคะ?”
จางจ้าวจื่อตอบ “าจริงแ้ครอบครัวพวกเราได้จัดคนเอาไว้คอยูแลปกป้องเ้าที่เมืองหล เป้าหมายของจวนโหวค่อนข้างใหญ่ และข้าก็ไม่กล้าไปหาเ้าที่จวน ต่อมามีจดหมายส่งมาบอ่าครอบครัวของเ้าย้ายมาที่นี่ ข้าก็เลยรีบมาหาพวกเ้าอย่างไรล่ะ”
จางจ้าวฉือรู้ว่าจากเกาะทางใต้มาึที่นี่มีระยะทางา่าหมื่นลี้ จากเรือนตอนนี้ ไม่นั่งเรือก็นั่งรถม้า หากยังไม่พอก็ยังสามารถขี่ม้าได้ ทว่าการจะเดินทางามระยะทางนี้ คงจะลำบากไม่น้อยเลยทีเี
จางจ้าวฉือจางจ้าวจื่้วยาปวดใจ ึ่คนถูกก็ได้แต่ยิ้มแ้พูดต่อว่า “ตลทางมานี้ข้าก็ไม่ได้ลำบากอะไร เรือทะเลของครอบครัวเราแล่นอยู่ตลทั้งปี ตอนนั้นี่ใหญ่ี่รองก็เดินทางอยู่ด้านเช่นกัน พวกเราสามคนรวมทั้ง้เล็ก บรรดาญาติๆ ต่าง็ู้กันดี ต่อมาี่ใหญ่กับี่รองงานยุ่งา ข้าก็ช่วยส่งสินค้าจากท่าเรือทางใต้ไปยังทางเหนือ ครั้งนี้เองบังเอิญตอนที่กำลังเดินทางก็ได้รับจดหมายมา ข้าจึงรีบเดินทางจากทางนั้นมาที่นี่อย่างไรเ่า”
จางจ้าวฉือเอ่ย “เา่ะ ี่สาม พวกเราจะยังไม่พูดเื่นี้กันตอนนี้ ท่านไปอาบน้ำพักผ่อน่เถิด ข้าให้คนไปเี้เขยของท่านัมาแ้ คืนนี้พวกเราค่อยรวมตัวกันดีหรือไม่”!
จางจ้าวจื่อหัวเราะ่จะ่าหยอกเย้า “ปริมาณการดื่มสุราของ้เขยพัฒนาึ้หรือไม่ในช่าปีมานี้?”
จางจ้าวฉือตอบ “เขาก็เป็นคนเช่นนั้น ท่านยังจะให้เขาไปพัฒนาอันใดอีกหรือ? ตอนนี้ท่านพ่อยังดื่มสองอึกุมื้ออาาอยู่หรือไม่เ้าคะ?”
จางจ้าวจื่อตอบ “ดื่มสิ ตัวท่านแช่เหล้าโอสถไปแ้ บ่ายเย็นดื่มสองมื้อ ใ่แ้ ตอนที่ท่านพ่อให้ข้ามาส่งจดหมาย ยังให้คนนำสุราติดมาด้วยอีกาไห ข้าเอาไปฝากไว้ที่โรงเตี๊ยม รอเ้าส่งคนไปพูดกับผู้ติดามของข้าที่โรงเตี๊ยม ให้พวกเขานำสัมภาระมาให้ข้า”
จางจ้าวฉือเอ่ย “ข้าให้คนไปทำาสะอาดเรือนหน้าให้ท่านแ้ ท่านกับพวกผู้ติดามพักในนั้นเถิดนะเ้าคะ”
จางจ้าวจื่อตอบั “ได้ าเืของเ้า ข้าก็จะฟังคำของเ้า”
เรือนด้านทางทิศตะวันเป็นห้องตำราของสวี่เหรา เรือนหลักทำเป็นเรือนรับแขก ห้องเรือนหลักทางตะวันเป็นห้องแขก ึ่ด้านในห้องล้วนเป็นแท่นอุ่น ึ่เ้าสิ่งนี้จางจ้าวฉือเคยเห็นมา่ตอนที่ไปท่องเที่ยวเชิงเกษตร ตอนหน้าหนาวด้านใต้แท่นจะมีรูให้โยนฟืนเข้าไปสองท่อน ตอนกลางคืนด้านใต้เตียงก็จะอุ่นพอให้หลับสบาย
ห้องพักทางตะวันตกเป็นห้องพักแขกเช่นกัน ด้านในเป็นตั่งาใหญ่ สามารถได้าคน
ตอนนี้เป็นเวลาที่พืชผักกำลังเติบโตเป็นจำนวนา บนถนนย่านการค้ามีขายอยู่เกลื่อนกา จางจ้าวฉือสั่งให้ป้าจ้าวไปซื้อผักซื้อเนื้อจากที่นั่นมา แ้ก็สั่งให้เด็กเรียนหนังสือของสวี่เหราไปรับคนมาจากโรงเตี๊ยม รอจนะทั่งสวี่เหราัมา จางจ้าวจื่อก็ถูกจางจ้าวฉือพาไปห้องหลักของเรือนหลักแ้ สวี่ตี้กับสวี่จือนั่งอยู่ด้านข้าง จางจ้าวจื่อจึงได้เ่าเื่ทะเลให้กับหลานทั้งสองคนฟัง
คนที่ไม่ได้เจอกันาิปี พบกันคราแรกยังมีารู้สึกแปลกหน้าอยู่เล็กน้อย ทว่าหลังจากนั้นก็ค่อยๆ หาารู้สึกคุ้นเคยที่มีแต่เดิมัคืนมาได้
สวี่เหราคออ่อนาจริงๆ หลังจากดื่มไปสองจอก ก็ไม่ยอมดื่มอีกต่อไป จางจ้าวจื่อจึงเ่าเื่ที่ผ่านมาในาปีนี้ให้ฟังและจิบเหล้าในจอกเหล้าไปพลาง
หลังจากสกุลจางไปมีเื่กับคนมา หัวหน้าตระกูลของสกุลจางก็ายจาก ไป าจริงแ้บิดามารดาของจางจ้าวฉือได้เริ่มหาทางให้กับครอบครัวตัวเองมานานาแ้ เขารู้ดีว่าในตอนนี้เบื้องหน้าของเมืองหลนั้นสุขสงบ แต่าจริงาในัมีคลื่นซัด และเพราะว่าไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวาเกินไป ึได้มีาคิดที่จะเดินทางไกล
บุตรชายนั้นยังสามารถพาไปด้วยได้ แต่บุตรสาวเพียงแค่พริบาก็อายุึเกณฑ์ที่จะต้องแต่งงานเรือนแ้ หากยังามไปด้วย ไปยังสถานที่ห่างไกลยากจน จะหาสามีได้อย่างไร?
พีกับตอนนั้นพ่อจางได้ช่วยหย่งหนิงโหวเย่เอาไว้ ทั้งสองครอบครัวในตอนนั้นพูดแกมหยอกล้อว่าจะให้บุตรธิดามาแต่งงานกัน แต่จนแ้จนรก็ไม่มีของมายืนยัน และไม่เคยมีการสู่ขอ เื่มันก็รีบร้อนา พ่อจางจึงให้คนไปพูดกับฮูหยินผู้เฒ่า ึ่หลังจากฮูหยินผู้เฒ่าสกุลสวี่ไปเจอกับพ่อจางในช่ไปไหว้พระขอพรที่วัด ัา็เริ่มจัดงานแต่งงานให้สวี่เหรากับจางจ้าวฉือทันที
เมื่อจัดการเื่แต่งงานของบุตรสาวเรียบร้อยแ้ โดยอาศัยบุญุที่เ้าบ้านสกุลจางสร้างเอาไว้ให้บุตรสาวแต่งงานเข้าไปยังครอบครัวของสามีเรียบร้อยแ้ สกุลจางจึงพูดกับคนานอ่าจะัไปบ้านเก่าเพื่อไวุ้ข์ให้กับเ้าบ้านสกุลจาง กิจการในเมืองหลยังไม่ทันได้จัดการให้เรียบร้อยก็เดินทางไปเสียแ้
บ้านเก่าของสกุลจางอยู่ทางใต้ หลังจากัไปึบ้านเก่าก็จัดงานศพให้กับเ้าบ้านสกุลจาง ึ่บ้านสกุลจางนั้นไม่ได้จัดเตรียมสัมภาระก็เดินทางในคืนนั้นเลย
าวันที่เดินทางอยู่ในทะเล ในที่สุดก็ึเกาะกลางทะเลที่บุตรชายคนโตของสกุลจางเห็นว่าดี
จากการบอกเ่าของจางจ้าวจื่อ ครอบครัวสวี่สามคนรู้สึ่าเกาะกลางทะเลนั่นก็คงจะเป็นเกาะไห่หนานของยุคปัจจุบัน ไม่เพียงแค่หนึ่งปีมีสี่ฤู ส่วนใหญ่เหมือนจะเป็นฤูใบไม้ผลิ ปะเด็นคือจางจ้าวจื่อพูดว่าที่นั่นคือเทียนหยาไห่เจี่ยว [1] เช่นนั้นก็คือา่า [2] มิใ่หรือ?
จางจ้าวจื่อเป็นคนเก่งกาจในเื่การแสดงทางอารมณ์เป็นอย่างา าเื่เมื่อเขาเป็นผู้บรรยาย ก็ทำให้คนฟังเหมือนกับเข้าไปเผชิญด้วยตนเอง ไม่เพียงแต่สวี่จือที่ฟังจนลืมกินข้าว แม้แต่สวี่ตี้ที่เดินทางึ้เหนือล่องใต้ เป็นคนที่เห็นอะไรมาาก็ฟังอย่างสสนใจเช่นกัน
สวี่ตี้ถอนหายใจ และพูดมาามาคิดว่า “ท่านลุงาั เมื่อไหร่ข้าจะสามารถไปูด้วยาตนเองกับท่านได้ขอรับ”
จางจ้าวจื่อยิ้มแ้เอ่ยตอบหลานชายว่า “อายุเ้าั้ ตอนนี้เป็นเวลาเรียนหนังสือ เรียนาๆ เรียนให้ดี โตแ้ข้าจะพาเ้าไปเปิดโลกกว้าง”
สวี่ตี้พยักหน้าแข็งขัน ่ที่จางจ้าวฉือจะเอ่ยึ้ “ี่สาม ตั้งาปีานี้แ้ พวกเราจะไม่ัมาที่เมืองหลอีกแ้หรือเ้าคะ?”
จางจ้าวจื่อยิ้มพลาง่าตอบ “ท่านพ่อกับี่ใหญ่ี่รองเคยปรึกษากันเื่นี้แ้ พวกเขารู้สึ่าไม่มีาจำเป็นที่จะต้องัไป เมืองหลมีพวกเ้าอยู่ พวกเราก็อยู่ที่นั่นดี่า หากต่อไปเมืองหลเกิดการเปี่แปลง พวกเ้าอยากหลีกหนีก็นั่งเรือมาหาพวกเรา ก็ถือว่าหาทางถอยให้กับพวกเ้าไปในตัว”
จางจ้าวฉือเอ่ย “จะอย่างไรข้าก็ไม่ได้เจอกับพวกท่านมานานาปีแ้” เมื่อเอ่ยึนี้ ก็ที่จะสะอื้นมามิได้
จางจ้าวจื่อ่า “ข้าก็มาหาเ้าแ้มิใ่หรือ? หากข้าจัดการเื่ราวทางนี้เสร็จแ้ พวกท่านพ่อท่านแม่ก็จะมาเยี่ยมเ้า”
หีบสัมภาระเดินทางของจางจ้าวจื่อถูกนำมาวางไว้ที่เรือนหน้า หลังจากรับปะทานอาาเสร็จ เขาก็พาครอบครัวสวี่ไปูของขวัญที่ตนเองนำมาให้ ทั้งของกิน เครื่องดื่ม ของเล่น ที่าที่สุดคือผ้า
จางจ้าวจื่อเอ่ย “พีเลย ตอนที่ข้าอยู่อวี๋หางก็ได้ซื้อผ้ามานิด่ คิดได้ว่าเ้าอยู่ที่นี่ ทางนี้ของก็ไม่เยอะ จึงนำมาให้พวกเ้าเอาไว้ทำชุด”
สวี่เหราเอ่ยถาม “ี่าั ตาแลกเปี่บนถนนท่านไปูมาแ้ใ่หรือไม่?”
จางจ้าวจื่อตอบ “ข้ารู้จักตาแลกเปี่ แต่ว่าไม่เคยไปู พรุ่งนี้ข้าจะไปูเสีย่”
สวี่เหรา่า “ท่านว่าข้าจะทำอย่างไรึจะสามารถพัฒนาการค้าึ้มาได้ขอรับ? ตอนนี้ด่านมีของามายที่เอามาแลกเปี่ในตาแ่นี้ ข้ากำลังคิดว่าจะทำอย่างไรึจะสามารถทำให้ตาแลกเปี่ยิ่งใหญ่ึ้ หากทำได้ดี ก็ทำให้ปะชาชนของเหอซีได้รับผลปะโยชน์จากตาแลกเปี่ในการหาเงินมาได้าึ้ ในเมื่อมีเงินึจะมีชีวิตที่ดีขอรับ”
จางจ้าวจื่อตอบ “เ้ามีาคิดที่ดีา รอพรุ่งนี้หลังจากข้าไปูแ้พวกเราค่อยมาสรุปผลกัน ใ่แ้ เรือที่ทะเลของพวกเรายังเอาเมล็ดพันธุ์ัมาด้วย มีบางอย่างสามารถปูที่นั่นได้ บางอันไม่ได้ รอข้าให้พวกเขาเอามาให้พวกเ้าลองปูู หากมีเมล็ดที่ปูมาได้ดี ก็สามารถมีของกินของขายเพิ่มึ้มาอีกอย่าง นับเป็นเื่ที่ดีใ่หรือไม่?”
ช่างเป็นการที่กำลังสัปหงกแ้มีคนส่งหมอนมาให้เสียจริง สวี่เหรารีบขอบุ แม้แต่สวี่ตี้เองก็สนใจาว่าท่านลุงสามจะเอาเมล็ดพันธุ์อะไรมาให้กัน
ทางเขตเมืองเหอซีเป็นด่านชายแดนของต้าเหลียง ึแม้จะอยู่ใกล้กับชาวโยวมู่เหมินทางด้านตะวันตกจึงมีพ่อค้าจากทางตะวันตกเดินทางข้ามมา บางครั้งบนถนนก็ยังสามารถเจอคนเปอร์เซีย คนชนเผ่าอื่น ที่เดินทางมาจากเส้นทางสายไหมได้
ในตอนแรกสวี่เหราคิดอยากจะเชื่อมสัมพันธ์กับคนเช่นนี้สักคนสองคน จากนั้นก็เชิญชวนให้พวกเขาเอาเมล็ดพืชข้ามฝั่งมาด้วย แต่าวันมานี้ สวี่เหรายังหาโอกาสเหมาะๆ ไม่ได้ ะทั่งจางจ้าวจื่อเดินทางมา อีกทั้งเรือทะเลของสกุลจางก็ยังสามารถเอาเมล็ดพันธุ์จากต่างแดนัมาได้ เื่นี้จึงเป็นจุดที่สวี่เหราดีใจาพ
เชิงอรรถ
[1] คือแหล่งท่องเที่ยวอยู่ในมณฑลไหหลำทางภาคใต้ของปะเทศจีน ห่างจากเมืองา่าไปทางตะวันตก 24 ก.ม.
[2] า่า (三亚市 Sānyà shì) เป็นเมืองทางตอนใต้สุดของมณฑลไหหลำ เป็นเมืองท่องเที่ยวเนื่องจากอยู่ติดทะเล เป็นหนึ่งในนครระดับจังหวัดทั้งสี่แ่ในมณฑลไหหลำ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??