ผูกวาสนา

ผูกวาสนา

พระชายาจงจำเอาไว้ว่านับแต่นี้...

ความรุ่งโรจน์ของเขาคือความรุ่งโรจน์ของเจ้า

*****************************

     “เปิ่นหวางรักนาง เจ้าแต่งมาเป็นพระชายาก็อย่าได้หวังสิ่งนั้น”

 รับสั่งขององค์ชายส่งผลให้สตรีในชุดแดงเงยหน้าขึ้นอีกเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าที่ยังคงถูกผ้าคลุมสีแดงสดเผชิญหน้ากับพระสวามี

ที่ยังคงยืนยันสิ่งที่นางนั้นรู้และเข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี

 เพียงแต่...นางเองก็คาดหวังว่าองค์ชายนั้นจะรู้จักถนอมบุปผางามมากกว่านี้

 แต่ดูเหมือนว่านางนั้นจะคาดหวังมากเกินไป...

 ท่านพ่อกล่าวผิด...ที่กล่าวว่าองค์ชายเก้านั้นแสนจะฉลาด

 วันนี้นางพิสูจน์แล้วว่าเขาเป็นเพียงบุรุษผู้โง่งมผู้คิดว่าการสวมบทบาทเป็นองค์ชายผู้มีรักเดียวนั้นจะทำให้ผู้คนสรรเสริญ...

 คิดแล้วก็มองใบหน้าของบุรุษผู้เดินเคียงข้างนางเข้าสู่พิธีกราบไหว้ฟ้าดินร่วมกันผ่านม่านผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว

 “หม่อมฉันเองก็มิได้คาดหวังจะได้พระทัยขององค์ชายอยู่แล้ว”

 หลังจากปล่อยให้เสียงทุ้มนั้นกล่าวทุกสิ่งที่ตนเองต้องการออกมาจึงได้เอื้อนเอ่ยความในใจเป็นครั้งแรก...

 รักสตรีผู้อื่นอยู่อย่างนั้นหรือ...ผู้ใดสนใจพระทัยขององค์ชาย กันเล่าเพคะ

 “เจ้า...!” นางเพียงถอนหายใจก่อนจะเป็นผู้เปิดผ้าคลุมหน้าด้วยตนเองโดยมิแยแสธรรมเนียมใดเมื่อเขาเองก็มิคิดจะรักษามารยาทให้สมกับเป็นองค์ชายกับสตรีผู้แต่งเข้ามาเป็นพระชายาของตนเองในคืนเข้าหอ

 เช่นนั้นนางเองก็จะทำความเข้าใจกับบุรุษผู้จะเป็นสวามีของนางนับจากนี้...

 นัยน์ตากลมลากสายตาไปประสานสายตากับแววตาที่ยามนี้เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกระคนแปลกใจกับท่าทีของนาง...

 ใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มมาอย่างงดงามเพื่อให้สวยที่สุดในยามถูกเจ้าบ่าวเปิดผ้าคลุมหน้ายามนี้ปรากฏรอยยิ้มร้ายกาจอย่างที่ท่านแม่ชอบกล่าวหา...

 นางเป็นคุณหนูอารมณ์ร้าย...

และแน่นอนว่านางเองก็มิใช่สตรีโง่งมผู้บูชาความรัก

 เพราะฉะนั้นอย่าได้หวังว่านางนั้นจะหลั่งน้ำตาเพียงเพราะเขากล่าวว่ามิคิดมอบพระทัยให้

ร่างบอบบางขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือไปรินสุรามงคลและยกมันขึ้นดื่มโดยมิคิดจะแบ่งมันให้กับเจ้าบ่าว...

 ดื่มเสร็จจึงหันกลับมากล่าวกับบุรุษที่ยังมิอาจหาเสียงของตนเองเจอ...

 “มิรักก็มิเห็นเป็นอันใดเลยเพคะ ในเมื่อเชื้อพระวงศ์ส่วนใหญ่ล้วนแต่งกับคนที่มิได้รักเพื่ออำนาจทั้งนั้น 

เพียงแต่...นับแต่นี้ความรุ่งโรจน์ขององค์ชายคือความรุ่งโรจน์ของหม่อมฉันเช่นกัน

แม้องค์ชายจะมิเต็มใจเคียงข้าง แต่เราสองย่อมต้องเดินเคียงข้างกันไปจนกว่าลมหายใจสุดท้ายจะพรากเราสองคนจาก...”

นางเห็นประกายสายตาคู่คมนั้นลุกโชนไปด้วยความมิพอใจ...

เมื่อเห็นนางนั้นสามารถตอบโต้การกระทำขององค์ชายได้เป็นอย่างดี

 “หม่อมฉันจะเป็นพระชายาผู้อยู่เคียงข้างองค์ชายเสมอตราบใดที่องค์ชายยังคงรักษาเกียรติของพระชายาของพระองค์

ส่วนเรื่องพระทัยขององค์ชายนั้นจะอยู่ที่ผู้ใดย่อมมิสำคัญ...”