เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
เหมยกงกงไม่ให้กูเฟยเี่ยนออกไป็ช่างแ้ แต่ไม่นึกเลยว่าจะไม่จัดเตรียมสถานี่พักผ่อนให้นาง กูเฟยเี่ยนำไ้เพียงนั่งรออยู่ภายในห้องทรงพระอักษรเฉกเช่นซูไ่อี
โชคดีี่เีอู่ฮ่เ้บรรทมไปเพียงึ่ชั่วยาม็ตื่นึ้เพราะอาการไอ
ซูไ่อีรีบวิ่งเ้าไปจับชีพจร เมื่อแน่ใจแ้ว่าชีพจรคงี่เขาจึงให้เหมยกงกงเทน้ำไปมอบให้
ปากเล็กๆ ของกูเฟยเี่ยนยกึ้เล็กน้อยด้วยความอยากรู้อยากเห็น อันี่จริงแ้การี่เีอู่ฮ่เ้ฝืนร่างกายเอาไว้็ยืนหยัดไม่ได้นานนัก เหตุใดพระองค์จึงไม่เรียกให้องค์รัชทายาที่ท่องเี่ยวอยู่ด้านนอกกลับมา? ูเืว่าเีอู่ฮ่เ้จะไม่ค่อยให้ความสำคัญกับรัชทายาท แต่เมื่อเป็นเ่ี้แ้เหตุใดจึงไม่ให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยเป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์โดยตรง?
ขัดแย้งกันเสียจริง!
กูเฟยเี่ยนกำลังครุ่นคิด เีอู่ฮ่เ้็หันมามองี่นาง “เหอะๆ นังหนูคนนี้ยังไม่ไปอีกหรือ? ”
จอมปลอมเืเิ!
กูเฟยเี่ยนไ่ใ แต่็เดินเ้าไปพร้อมกับแ้ำเป็นโ่ “ในเมื่อฝ่าบาทตื่นแ้นู๋ปี้็ขอลาไปก่อนเพคะ”
ทันทีี่กูเฟยเี่ยนเ่ำพูดเ่ี้ ซูไ่อี็แทบจะหลุดหัวเราะออกมา แต่โชคดีี่กลั้นไว้ได้ทัน
เีอู่ฮ่เ้ไม่สุภาพอีกต่อไป “ซูไ่อี เจ้าออกไปก่อน เรื่องในวันนี้ห้ามให้รั่วไหลออกไปเด็ดขาด”
ซูไ่อีเป็นคนของจวินจิ่วเฉิน! เขามองกูเฟยเี่ยนแวบึ่ด้วยาัเล็กน้อย ่า็ไม่กล้าเี่ี่จะเปิเจึงำไ้เพียงออกไป
ทันทีี่ซูไ่อีจากไปเหมยกงกง็ปิปะูลง
เมื่อกูเฟยเี่ยนไ้ิเสียงปิปะูภายในใจ็เิความรู้สึกใ หาก่าไม่ปะ่า็จะเป็นำโกหก หาก่าหวาดกลัวนั้นไม่ีแ่อน! เีอู่ฮ่เ้ต้องการสังหารปิดปากนางหรือ ไม่ีทาง!
เีอู่ฮ่เ้ลุกึ้มาจากพระี่นั่งโดยไม่ให้เหมยกงกงประคอง พระองค์ก้าวเข้าหากูเฟยเี่ยนทีละก้าวๆ พลางเดินไปรอบๆ เพื่อพินิจพิเคราะห์อย่างจริงจัง
กูเฟยเี่ยนี่ถูกพินิจพิเคราะห์เิความรู้สึกอึดอัดนัก นางำัไว้แ่อย่างไมู่้ั ่า็ไม่ริเริ่มปิปาก่อน
เมื่อเีอู่ฮ่เ้ทรงพิจารณาเรียบร้อยแ้็มาหยุดตรงหน้านางพร้อมกับเ่ึ้มาว่า “นังหนู เขียนยาต่ออายุขัยี่เจ้ารู้ออกมาทั้งหมด”
นัยน์ตาของกูเฟยเี่ยนทอประกายความซับซ้อน ่าไม่ช้า็เดินไปี่โ๊ะพลางิพู่กันออกมาเขียนชื่อยาามาย
เีอู่ฮ่เ้มองด้วยความจริงจังแ้นำใบส่งไปให้เหมยกงกงเ็บรักษาไว้ให้ดีจากนั้นจึงเ่อีกว่า “นังหนู ในเมื่อเจ้าเข้าใจเม็ดยาอี้เสินอย่างถ่องแท้แ้ในตอนนี้สามารถกลั่นออกมาได้หรือไม่? ต้องใช้ระยะเวลาเท่าใด? ”
เมื่อไ้ิำพูดนี้แววตาของกูเฟยเี่ยน็เปล่งประกายึ้
ในี่สุด็พูดคุยเรื่องสำคัญ การี่เีอู่ฮ่เ้ถามมาเ่ี้ต้องเป็นเพราะยาี่ครอบครองไว้ีไม่าแ้อย่างแ่อน! กล่าวได้อีกนัยึ่ว่านางีเบี้ยในการต่อรองเพิ่มึ้มาอีกึ่
กูเฟยเี่ยนำัะตอบไป แต่เีอู่ฮ่เ้ได้ีรับสั่งีั้ “เขียนใั่ากับะัความแรงของไฟลงไปด้วย! ”
กูเฟยเี่ยนยิ้มเยาะภายในใจว่าฮ่เ้ผู้เฒ่าท่านนี้ต้องการนำตำรับยาจากนางไปให้คนอื่นกลั่นยาหรือ? นี่มันจะดูถูกนางเกินไปแ้!
กูเฟยเี่ยนิพู่กันึ้มาีั้ ญิาเขียนใั่าอย่างละเอียดถี่ถ้วนพร้อมกับรายละเอียดของะัความแรงของไฟ ่าระยะเวลาในการกลั่นยานางเขียนเอาไว้ว่าสิบปี
เป็นอย่างี่คาดคิดเอาไว้ว่าเมื่อเีอู่ฮ่เ้เห็นถึงประโยคสุดท้ายในตำรับยา ใบหน้าขาวซีด็บูดบึ้งึ้พลางซักถาม “สิบปี? การกลั่นยานี้อย่างาใช้เวลาหกปี เมื่อมาถึงเจ้าเหตุใดจึงใช้เวลาถึงสิบปี? ”
กูเฟยเี่ยนถามกลับไปอย่างตั้งใจ “ฝ่าบาทจะให้นู๋ปี้เป็นคนกลั่นหรือไม่เพคะ? หากว่านู๋ปี้เป็นคนกลั่นครึ่งปี็สามารถทำออกมาได้ึ่ขวด ตามตำรับยานี้หากเป็นคนอื่นไม่ีทางน้อยกว่าสิบปีเพคะ”
เีอู่ฮ่เ้ประหลาดใจา “ทำไม? ”
กูเฟยเี่ยนตอบไป “สมุนไพรชนิดเดียวกันีคุณสมบัติี่ไม่เหมือนกันประสิทธิภาพย่อมแตกต่างกัน หากนู๋ปี้กลั่นยาจำเป็นต้องใช้สมุนไพรี่ีคุณสมบัติเหมาะสมี่สุด เมื่อคุณสมบัติีเพียงพอระยะเวลาในการกลั่น็จะลดน้อยลงไปโดยปริยายเพคะ”
เีอู่ฮ่เ้ไล่ถามีั้ “แบบไหนคือเหมาะสม? การเลือกใช้สมุนไพรนั้นอ้างอิงจากอะไร? ”
เีอู่ฮ่เ้ีเจตนาี่จะสังหารเพื่อปิดปากจริงๆ ก่อนี่จะสังหารปิดปากเขาจึงต้องถามรายละเอียดให้ชัดเจนเสียก่อน
ทันทีี่ไ้ิเ่ี้ภายในใจของกูเฟยเี่ยน็เิความแน่ใจถึงร้อยเท่าว่าเีอู่ฮ่เ้ทรงีจิตสังหาร
นางหรี่ตาลงแ้ยิ้มด้วยความใสซื่อไร้พิษสง “ฝ่าบาทเพคะ ใั่าแผ่นเดียวกัน นับตั้งแต่การคัดเลือกสมุนไพร ปรุงยาสมุนไพร รวมไปถึงการกลั่นยาสมุนไพรนั้น การผ่านมือของแต่ละคนล้วนทำให้ประสิทธิภาพของยาเิความแตกต่างกัน ยาสมุนไพรทั่วไป็เป็นเ่ี้ ยาสมุนไพรพิเศษต้องพิถีพิถันาึ้ หากฝ่าบาทเชื่อใจนู๋ปี้ นู๋ปี้ยินยอมกลั่นยาให้ฝ่าบาท เรื่องในวันนี้…”
กูเฟยเี่ยนพูดแ้หันไปมองดวงตาของเีอู่ฮ่เ้ด้วยความตั้งใจ “นู๋ปี้จะปิดปากเงียบอย่างแ่อนเพคะ! ”
เีอู่ฮ่เ้หรี่ตาจับจ้องไปี่กูเฟยเี่ยน
เขาชื่นชมนังหนูคนนี้เป็นพิเศษ แต่การชื่นชม็คือการชื่นชม เขาไม่ีความคิดี่จะเ็บนางไว้ ต้องทราบไว้ว่าในปัจจุบันนังหนูคนนี้เป็นคนของจิ้งหวางฝู่ หากปล่อยนางกลับไปี่จวน นางจะสามารถปิดปากไว้ได้หรือไม่นั้นสำคัญา เรื่องี่เขาดื่มยาต่ออายุขัยไม่สามารถให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยรับรู้ได้
่ายาในมือเขาหลงเหลือเพียงแค่ครึ่งปีเท่านั้น คนี่เขาส่งออกไปตามหายาไม่พบมาสองเดือนแ้ ทางด้านของสนามรางวัลหุบเขาเสินหนง็ไม่ีข่าวคราวใดๆทั้งสิ้น หากว่าครึ่งปีต่อจากนี้เขายังคงตามหายาไม่ได้ล่ะ?
เีอู่ฮ่เ้จะเดินหน้าต่อ็ไม่ได้ จะหลัง็ลำบาก หลังจากี่ลังเลครั้งแ้ครั้งเล่าท้ายี่สุด็ไม่พูดอะไรออกมาแ้หันหลังกลับไปนั่งบนแท่นพระี่นั่งอันอบอุ่น
กูเฟยเี่ยนไม่กลัวว่าเขาจะลังเล นางกลัวว่าเขาจะไม่ลังเลต่างหาก
แววตาของญิาทอประกายความเจ้าเล่ห์แ้เดินเ้าไปทีละก้าวจากนั้นกระซิบลงี่ข้างใบหูของเีอู่ฮ่เ้ว่า “ฝ่าบาทเพคะ หากว่านู๋ปี้คาดเดาไม่ผิดอี้เสินตันจะสามารถยื้อพระองค์ไว้ได้เพียงึ่ปีเท่านั้น ยาต่ออายุขัยี่นู๋ปี้ได้เขียนลงไปเมื่อสักครู่นี้ล้วนเป็นนามแฝงไม่ใช่นามจริง นอกจากนู๋ปี้แ้บนโลกใบนี้เกรงว่าจะไม่ีคนี่สองี่รับรู้ว่าพวกมันคือยาอะไรกันแน่! ”
ทันทีี่ำพูดเหล่านี้ออกมาเีอู่ฮ่เ้็พรวดพราดหันหน้ามาด้วยโทสะ เขาจ้องมองกูเฟยเี่ยนด้วยความเย็นชาี่เต็มไปด้วยการกล่าวเตือน
กูเฟยเี่ยนไม่หวาดกลัว นางูเืเด็กน้อยี่ยังไม่โ แต่ความจริงแ้ฉลาดัแา นางจะมอบเบี้ยต่อรองออกไปอย่างง่ายดายไปอย่างไร?
นางกระซิบต่ออีก “ฝ่าบาทเพคะ หากพระองค์สังหารข้าไป พระองค์็อาจจะไม่สามารถตามหาอี้เสินตันได้ในระยะเวลาอันสั้นนี้ และไม่สามารถตามหายาต่ออายุขัยชนิดอื่นได้ในระยะเวลาอันสั้นแ่อน! นอกจากนี้ต่อให้พระองค์ตามหามาได้็อาจจะไม่เหมาะกับพระองค์ แทนี่จะเี่อันตรายสามอย่างทำไมถึงไม่เี่เพียงอย่างเดียวโดยการเดิมพันบนร่างของนู๋ปี้ว่านู๋ปี้จะปิดปากแ่หรือไม่? ”
เีอู่ฮ่เ้เิความมหัศจรรย์า เขาคิดไม่ถึงว่านังหนูคนนี้จะีความกล้าเพียงนี้
เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “อีนังหนู เจ้าต้องการอะไร? ”
อีนังหนูกล้าคุกคามเขาแ้จะไม่เจรจาเงื่อนไขกับเขาได้อย่างไร?
กูเฟยเี่ยนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพราะรอำพูดนี้ของเีอู่ฮ่เ้อยู่!
นางต้องการอะไร?
สิ่งี่นางต้องการีเยอะาเลย นางอยากจะรู้ว่าตนเองคือใครและบ้านอยู่ี่ไหน นางต้องการบำเพ็ญญาณหวางเป่าติงถึงขั้นสูงสุด นางต้องการพบท่านอาจารย์อาภรณ์ขาวีั้ นางต้องการตั๋วทองามายนับไม่ถ้วนและสมุนไพรี่ใช้ไม่หมด ฯลฯ
เีอู่ฮ่เ้สามารถมอบให้ได้หรือไม่?
เีอู่ฮ่เ้สามารถมอบให้ได้แค่ไหน?
กูเฟยเี่ยนครุ่นคิดอยู่นาน สุดท้ายจึงพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “หลังจากี่ระยะเวลาสามเดือนของนู๋ปี้กับจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยครบแ้ หวังว่าฝ่าบาทจะไม่แทรกแซงี่อยู่ของนู๋ปี้เพคะ”
เีอู่ฮ่เ้เิความระแวง “เจ้าจะไปี่ใด? ”
อันี่จริงแ้ไม่ได้คิดว่าจะไปี่ไหน เมื่อสักครู่นี้นางอยากจะพูดว่าให้เีอู่ฮ่เ้ทรงีราชโองการให้นางอยู่ี่จิ้งหวางฝู่ต่อ แต่น่าเสียดายี่นางเปลี่ยนใจแ้
นางคิดว่าเมื่อถึงเวลานั้นให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยตัดสินใจการไปหรือการอยู่ต่อของนานแ้กัน เพราะว่าการบีบบังคับไม่ค่อยดีสักเท่าใด
กูเฟยเี่ยนไม่ได้ตอบำถามของเีอู่ฮ่เ้นางเพียงแค่ถามกลับไป “ฝ่าบาทเพคะ เมื่อสักครู่นี้พระองค์จะให้รางวัลนู๋ปี้ เงื่อนไขของนู๋ปี้ไม่นับว่าสูงเกินไปใช่หรือไม่? ”
เีอู่ฮ่เ้เิความสงสัยแต่เขา็ไม่ีทางเลือกอื่น “ได้! เจิ้นรับปากเจ้า แต่กูเฟยเี่ยนเจ้าต้องจำเอาไว้ว่าหากเจ้ากล้าเปิเแม้แต่ครึ่งประโยค เจิ้นจะทำให้เจ้าเจอดีแน่! ”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??