เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
หลังจากที่ออกมาจากจิ้งหวางฝู่ กูเฟยเยี่ยน็ไม่ไ้ตั้งใจที่จะอาศัยอยู่ใเมืองจิ้นหยางอีกต่อไป
นางต้องาออกไปจากเมืองจิ้นหยางมากเหลือเกิน ทว่านางจำเป็นต้องรอบคอบให้มาก
หากก้าวผิดเพียงึ่ก้าว ทุกสิ่งทุก่าจะย้อนัไปสู่จุดเริ่มต้น
าที่นางคิดที่จะใช้เ็ทองของกู้อวิ๋นหย่วนมาเจรจาต่อรองกับเทียนอู่ฮ่องเต้ถือว่ามีความเสี่ยงที่สูงมาก เนื่องด้วยกู้อวิ๋นหย่วนกล่าวไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าอาาประชวรของเทียนอู่ฮ่องเต้มิอาจรักษาให้หายดีไ้ ้าเทียนอู่ฮ่องเต้ยืนกรานที่จะปล่อยนางไปหลังจากที่อาาประชวรหายดี นาง็จะ่าแ้ต่อาเดิมพันใครั้งนี้่าราบคาบ ีั้อาจจะีปัญาต่อนางไ้ใภายหลัง
สำหรับหุบเขาเสินหนงแล้ว แม้ว่าราชวงศ์จวินจะหวาดหวั่นและต้องาเชื่อมพันธไมตรี ทว่า็ไม่ไ้เกรงกลัวถึงขั้นนั้น ้าหากเจอเื่าสำคัญ เาจะไม่ยอมให้่าง่ายดาย นอกจากนี้คือแต่ไหนแต่ไรมาหุบเขาเสินหนงไม่ค่อยจะเป็นปรปักษ์กับกองกำลังต่างๆ ใดินแดนเสวียนคง หุบเขาเสินหนงไม่ถึงกับต้องเป็นศัตรูกับราชวงศ์จวินเพื่อนางเพียงคนเดียว
เมื่อเทียบกับาลองเสี่ยงแล้ว าที่นางอาศัยอยู่ต่อโดยที่กอบกุมอำนาจของศาสตราจารย์แพทย์เอาไว้ใมือ ดื่มด่ำกับมื้ออาหารและใช้ชีวิต่ามีความสุข จะเป็นผลดียิ่งกว่า
หลังจากที่กูเฟยเยี่ยนตัดสินใจ อารมณ์ของนางจึงดีขึ้นมาก!
แววตาของหญิงพราวไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม นางเจตนาเดินไปหาเทียนอู่ฮ่องเต้พลางโน้มกายกล่าวด้วยความปีติยินดี “ขอบพระคุณใความเมตตาเพคะ! ”
สวรรค์ทราบดีว่าเทียนอู่ฮ่องเต้ไม่เต็มใจเพียงใด เขาทำไ้เพียงพยักหน้าโดยไม่กล่าววาจากับกูเฟยเยี่ยนแม้แต่คำเดียว บัดนี้เขาไม่อยากอยู่ใที่แห่งนี้ต่อไปอีกแม้แต่วินาทีเดียว
เขาหันหลังกล่าวต่อถังจิ้ง “แม่นางถัง เจิ้นเตรียมงานเลี้ยงไว้ โปรดเชิญ! ”
ถังจิ้งส่งสายตาเป็นนัยให้กูเฟยเยี่ยนก่อนจะออกไป
หลังจากที่กลุ่มคนของเทียนอู่ฮ่องเต้จากไป มุมปากของกูเฟยเยี่ยนจึงยกสูงขึ้น นางคิดว่านี่จะต้องเป็นโชคดีที่เข้ามาหลังประสบโชคร้ายถึงขีดสุดแน่ๆ ! ใานี้าขนาดใหญ่เรียกไ้ว่าเงียบเป็นเป่าสาก
เิอี้เฟยคือผู้ที่รู้สึกตัวเป็นคนแรก เขาปีติยินดีจึงยกนิ้วหัวแม่มือให้พลางเอ่ยด้วยความดีใจ “แพทย์หญิงน้อย เจ้าเก่งเหลือเกิน! ซ่อนไ้ลึกเสียจริง! ฮ่าๆ โชคดีที่ตำแหน่งราชาของเปิ่นเจียงจวินค่อนข้างสูง มิฉะนั้นคงไม่คู่ควรกับเจ้า! เป็น่าไรบ้าง เจ้าจะแต่งงานหรือไม่? ”
“ไม่แต่ง! ”
กูเฟยเยี่ยนอารมณ์ดีจึงูจาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ก่อนจะดึงเขาออกไป
เิอี้เฟยอ้อมมาด้านหน้าของหญิงสาวอีกคราพลันเอ่ยถาม่าหน้าด้าน “แล้วต้องทำ่าไรเจ้าถึงจะแต่งงานกับเปิ่นเจียงจวิน? เจ้ารีบบอกมาเดี๋ยวนี้เลย! ”
กูเฟยเยี่ยนดึงเขาออกไปยังด้านข้างอีกครั้งพลางเอ่ยด้วยความไม่พึงพอใจ “เลิกสร้างปัญหาไ้แล้ว ข้ามีงานที่ต้องทำอีกมากนะ! ”
“เจ้ามีงานอะไรกัน เจ้า…”
เิอี้เฟยยังเอ่ยไม่จบ กูเฟยเยี่ยน็ขัดจังหวะเสียก่อน “ผู้ที่ไ้รับตำแหน่งใหม่จะต้องแสดงศักยภาพและอิทธิพล ดังนั้นข้าจะไม่มีงานไ้่าไร? ”
เิอี้เฟยตกตะลึงครู่ึ่แล้วหัวเราะเสียงดังลั่นก่อนจะไปรอด้านข้าง
ใานี้าที่เเงียบสงบัเงียบาึ้จนาากล่าวไ้ว่า ้ามีเ็เล่มึ่กระทบื้ ผู้คน็จะาาไ้ยินเสียง
ทุกคนใที่แห่งนี้จ้องมองกูเฟยเยี่ยนด้วยใบหน้าที่ขาวซีด ร่างกายแข็งทื่อ หัวใจเต้นรัว และมีบางคนที่เกิดอาาขาอ่อนแรง
กรรมาบริหารกิตติมศักดิ์แห่งหุบเขาเสินหนง?
ศาสตราจารย์แพทย์แห่งห้องยาสำนักหมอหลวง ควบคุมดูแลสำนักไท่อี ตำแหน่งระดับึ่?
บุญพาวาสนาสูงส่งของหญิงสาวเช่นกูเฟยเยี่ยนจะรุนแรงเกินไปแล้ว น่ากลัวเหลือเกิน ผู้ที่อยู่ใที่แห่งนี้ต่อให้มีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งแต่จะแข็งแกร่งกว่านางอีกหรือ? มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่เรังแกและดูถูกนางมาก่อน เาจะไม่ตกใจไ้่าไร?
ภายใต้สายตาหวาดกลัวของผู้คน กูเฟยเยี่ยนจัดแจงเครื่องแต่งกายและสางศีรษะที่กระเซอะกระเซิง่าเชื่องช้า
หลังจากที่หญิงสาวจัดระเบียบตนเองเรียบร้อยแล้ว็ค่อยๆ ลูบบาดแผลบนใบหน้าพลางกวาดสายตามองฝูงชน
นางคิดว่าความเกลียดชังใอดีตของร่างเดิมกับความแค้นใปัจจุบันของตนเองถึงคราวที่จะต้องเอาคืนแล้ว!
ทุกคนแทบจะก้มศีรษะกันหมดเพราะเกรงว่าตนเองจะถูกจ้องมอง กูเฟยเยี่ยนยังคงกวาดสายตาไปทั่ว เหล่าแพทย์หญิงที่ลงมือตบตีนางเมื่อสักครู่นี้ต่าง็คุกเข่าร้องไห้ขอความเมตตา
“ศาสตราจารย์แพทย์ โปรดไว้ชีวิตด้วย! ”
“ศาสตราจารย์แพทย์กู ทั้งหมดทั้งมวลนี้ล้วนมาจากายุยงปลุกปั่นของเวินอวี่โหรว! พวกเรา พวกเรา…ถูกบีบบังคับ! ”
“ศาสตราจารย์แพทย์กู ท่านผู้มีจิตใจเมตตา ไ้โปรดอภัยให้พวกเราใครั้งนี้เถอะนะ! ”
……
ศาสตราจารย์แพทย์กู?
สรรพนามาเรียกขานเปลี่ยนไปเร็วเสียจริง! กูเฟยเยี่ยนเอ่ยด้วยความเย็นชาและดูหมิ่น “ร้องไห้ทำไมกัน? แพ้แล้วยังมีหน้ามาร้องไห้อีก? พวกเจ้ามีเรี่ยวแรงมากหรือ? มีแรงแต่ไม่มีที่ระบายหรือ? ฟังให้ดี ลดขั้นไปเป็นบ่าวยาให้หมด ประเมินผลสามเดือน ผู้ที่ไม่ผ่านาประเมิน ไสหัวไป! ”
ทันทีที่หญิงสาวเอ่ยจบ เสียงร้องไห้ทั้งหมดจึงเงียบลงกะทันหัน เากลัวว่าหากส่งเสียงใดๆออกมาอีก เาคงจะถูกไล่ให้ไปไกลๆทันที
กูเฟยเยี่ยนสงบสติอารมณ์จากนั้นจึงจ้องมองซ่างกวนยิงหงกับเหล่าอาจารย์แพทย์ หญิงสาวเอ่ยถามว่า “ยืนดูแพทย์หญิงตบตีกันเป็นเรื่องที่สนุกมากใช่หรือไม่? ”
ซ่างกวนยิงหงสะดุ้งตกใจพลันโน้มกายลง “ตัวข้าบกพร่องต่อหน้าที่ ตัวข้าทราบว่ากระทำผิดแล้ว! ”
กูเฟยเยี่ยนถาม่าไม่เกรงใจนัก “ใเมื่อเจ้ารู้ว่าตนเองบกพร่องต่อหน้าที่ เช่นนั้นเจ้าคงจะไม่มีข้อสงสัยที่ศาสตราจารย์แพทย์่าข้าจะขับไล่เจ้าออกจากห้องยาสำนักหมอหลวงใช่หรือไม่? ”
ซ่างกวนยิงหงตกตะลึงกับคำูที่ไ้ยิน “กูเฟยเยี่ยน นี่เจ้า…”
กูเฟยเยี่ยนทราบดีว่าซ่างกวนยิงหงจะไม่พอใจ นางจึงถามย้อนัไป “ข้าทำไมกัน? หลายปีมานี้เจ้าให้อภิสิทธิ์เลื่อนขั้นแก่คนที่ไร้ความาามามากน้อยเพียงใด? เจ้าบีบบังคับผู้ที่ไร้ความผิดออกไปมากเพียงใด? ตัวเจ้ารู้อยู่แก่ใจ! เจ้าจะไสหัวไปตอนนี้หรือรอให้ข้าตรวจสอบหลักฐานแล้วพาพรรคพวกของเจ้าไสหัวออกไปด้วยกัน? ”
ซ่างกวนยิงหงูอะไรไม่ออก ท้ายที่สุดจึงก้มหน้าก้มตาเดินออกไป นางรู้ซึ้งว่าฐานะและอำนาจของกูเฟยเยี่ยนใานี้าาตรวจสอบนางไ้่าง่ายดายราวพลิกฝ่ามือ ซ่างกวนยิงหงออกไปแล้ว ผู้คนข้างกายซ่างกวนยิงหงส่วนมากไ้เลื่อนตำแหน่งมาจากาติดสินบน พวกนางจึงอกสั่นขวัญแขวนเพราะตกอยู่ใอันตราย
กูเฟยเยี่ยนกล่าว่าดุดัน “ผู้ที่กล้าอยู่ต่อศาสตราจารย์แพทย์เช่นข้ายินดีต้อนรับ! ผู้ที่ต้องาออกไป็รีบไสหัวให้ไว! ”
ยังมีคนกล้าอยู่ต่อหรือไม่?
อาจารย์แพทย์หญิงหลายรายแทบจะวิ่งหนีออกไป สำหรับเรื่องที่ว่าเาจะออกจากห้องยาสำนักหมอหลวง่าไรนั้น เป็นเรื่องที่เาต้องจัดาเองแล้ว
กูเฟยเยี่ยนไม่ไ้สร้างความลำบากใจต่อคนอื่นอีก หน้าที่างานภายให้องยาสำนักหมอหลวงมีความซับซ้อนมาก ีั้มีเื่าไม่ชอบมาพากลล้นหลาม หญิงสาวทราบดีว่าใเมื่อตนเองไ้รับหน้าที่ให้ควบคุมดูแลห้องยาสำนักหมอหลวงแล้ว นางจึงจำเป็นต้องพยาาปรับปรุงแก้ไข มิฉะนั้นเื่าเหล่านี้จะกลายเป็นจุดอ่อนของนาง เพราะฉะนั้นนางจำเป็นต้องวางแผนระยะยาว
าที่ลดขั้นแพทย์หญิงสิบกว่าคนและขับไล่ผู้ดูแลกับแพทย์อีกหลายคน ถือไ้ว่าเพียงพอต่อาเชือดไก่ให้ลิงดูแล้ว นางจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แยกย้ายไปไ้แล้ว! ทว่าเวินอวี่โหรวอยู่ก่อน!”
ผู้ที่หลงเหลืออยู่แทบจะวิ่งหนีออกไป ใต้เท้าหนานกงที่อยู่ห่างไกลออกไปมีความลังเลทว่าเขา็หลีกเลี่ยงเช่นกัน
ฝ่ามือของเวินอวี่โหรวเต็มไปด้วยเหงื่อมาระยะเวลาึ่แล้ว ทว่าใานี้แผ่นหลังของนางมีเหงื่อไหลพลั่กยิ่งกว่า หญิงสาวนึกย้อนไปเมื่อสามปีก่อนว่าตนเองปฏิบัติต่อกูเฟยเยี่ยน่าโหดร้ายทารุณเพียงใด นางตื่นตกใจและหวาดกลัวเหลือเกิน ไม่น่าทำเช่นนี้เลย
“เวินอวี่โหรว อาจารย์แพทย์เวิน? ”
กูเฟยเยี่ยนจ้องมองเวินอวี่โหรวพลันพึมพำเบาๆ ที่จริงแล้วนางสนใจผู้ที่อยู่เบื้องหลังของเวินอวี่โหรวมากกว่าตัวของเวินอวี่โหรวเสียอีก ซึ่งแน่นอนว่านางจะต้องเ็บเวินอวี่โหรวเอาไว้เพื่อสืบสาวเื่า
กูเฟยเยี่ยนไม่ไ้กลั่นแกล้งเวินอวี่โหรวแต่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เิอี้เฟย อาจารย์แพทย์เวินชื่นชอบเจ้ามานานหลายปีแล้ว เจ้าูคุยกับนางเสียเถอะ! ข้าขอตัวลาไปก่อน”
นางเอ่ยจบ็ก้าวเดินไป
เิอี้เฟยไม่รับรู้ถึงตัวตนของเวินอวี่โหรวจึงหันไปมองด้วยความสงสัย เวินอวี่โหรวผงกศีรษะขึ้นมามองด้วยความอับอาย น้อยใจ และตื่นเต้น ไม่ช้าน้ำตา็ไหลรินลงมาเป็นสาย
นางกำลังจะ้าปากู ทว่าเิอี้เฟยไม่ไ้มองนาง่าจริงจังนักเพราะเขาต้องไล่ตามกูเฟยเยี่ยนออกไป!
“แพทย์หญิงน้อย เจ้ารอข้าก่อน! ”
“แพทย์หญิงน้อย มารดาข้ารออยู่ที่ตระกูลของเจ้า! เจ้าัไปกับข้านะ! ”
……
เิอี้เฟยวิ่งออกไปไกล ทว่ากูเฟยเยี่ยนซ่อนตัวอยู่บริเวณแปลงดอกไม้ด้านหลังประตู นางไม่ต้องาออกจากพระราชวังเพราะต้องารอถังจิ้ง! นางต้องสอบถามเสียหน่อยว่า “กรรมาบริหารกิตติมศักดิ์” คือสิ่งใดกันแน่!
ซึ่งแน่นอนว่ากูเฟยเยี่ยนไม่ลืมส่งคนไปรายงานข่าวดีต่อเซี่ยเสี่ยวหม่าน หญิงสาวลอบคิดว่าเมื่อจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยทราบข่าวนี้คงจะยินดีกับนางใช่หรือไม่?
ใขณะนี้จวินจิ่วเฉินประทับอยู่ ณ วัดต้าฉือที่ห่างออกไปไกล…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??