เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
ิ้หวางเี้นเซี่ยกับเฉิงอี้เฟยพูดคุยเจรจาพลางเิตรงเข้ามา
ช่วงเวลานี้เฉิงอี้เฟยน่าจะเพิ่งออกจากท้องพระโรง ทว่าโดยปกติแล้วิ้หวางเี้นเซี่ยจะไม่เข้าร่วมว่าราชกิจในท้องพระโรง กูเฟยเี่ยนจึงนึกไม่ึเลยว่าทั้งสองคนจะพบกันในเวลานี้ เป็นไปได้หรือไม่ว่าเื่ค่ำคืนนี้ิ้หวางเี้นเซี่ยทรงประทับู่ในพระราชวังและเสด็จออกมาในเช้าวันนี้?
กูเฟยเี่ยนมีความารู้จึงถอยไปยืนด้านข้างพลางโน้มตัวหลีกทาง
ครั้นนึกึคำพูดของถังิ้ ในใจของกูเฟยเี่ยนจึงเกิดความซาบซึ้ง นางาจะก้าวขึ้นไปด้านหน้าเพื่อกล่าวขอบคุณทว่าสุดท้ายก็อดทนเอาไว้ เพราะนางมิอาจหักหลังถังิ้ได้
เฉิงอี้เฟยสังเกตเห็นกูเฟยเี่ยนอย่างรวดเร็ว ึแม้ว่าเขาจะถูกปฏิเหลายต่อหลายครั้ง ทว่าเขาก็ัคงไร้ซึ่งความอึดอัดและไม่รู้สึกผิดหวังราวกับเพียงแค่ได้พบนาง ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะหลงลืมไปหมด
เขาสาวเท้าตรงไปัด้านหน้าด้วยความดีอกดีใจ “แพทย์หญิงน้อย บังเอิญจัง! ”
กูเฟยเี่ยนเหลือบมองเขาพลันจงใจโค้งคำนับ “ท่านแม่ทัพเฉิง”
การกระทำของนางคือการบอกกล่าวเฉิงอี้เฟยว่านางไม่ได้เป็นเพียงศาสตราจารย์แพทย์แห่งห้องยาสำนักหมอหลวง แต่ัดำรงตำแหน่งข้าราชการระดับหนึ่ง ซึ่งู่ในระดับเดียวกันกับเขา เขาไม่สามารถเรียกขานนางว่าแพทย์หญิงน้อยได้อีกต่อไป
เฉิงอี้เฟยเข้าใจความหมายของกูเฟยเี่ยนได้อย่างรวดเร็วเพราะเขาไม่ได้โง่ เขาเลียนแบบการโค้งคำนับจากกูเฟยเี่ยนพลางจงใจเอ่ยว่า “แพทย์หญิงน้อย”
ในที่สุดกูเฟยเี่ยนก็ตระหนักได้ว่าการต่อกรกับชายหนุ่มผู้นี้โดยมารยาทถือเป็นเรื่องที่เหนื่อยเปล่า วิธีการที่ดีที่สุดคือมองข้ามและไม่สนใจ!
กูเฟยเี่ยนหันไปมองด้านข้างจึงพบว่าิ้หวางเี้นเซี่ยยืนู่ในระยะที่ห่างไกลราวกับกำลังรอเฉิงอี้เฟยโดยไม่ได้ต้องการเิเข้ามา นางทราบว่าเขากำลังหลีกเลี่ยงจึงไม่ได้ก้าวเิไป นางเพียงแค่โน้มกายแสดงความเคารพจากระยะไกล
ทว่าสิ่งทีู่่เหนือความคาดหมายคือทันทีที่นางโน้มตัวลง จวินจิ่วเฉินก็เิเข้ามา “ศาสตราจารย์แพทย์กู ลุกขึ้นเถอะ”
กูเฟยเี่ยนลุกขึ้นมองเขาด้วยความซาบซึ้งใจทว่าไม่กล้ามองมากนัก
จวินจิ่วเฉินไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีกทว่าก็ไม่ได้เิออกไป ไม่มีใครทราบว่าเขาเจตนาไม่เิออกไปหรือกำลังรอเฉิงอี้เฟย
แม้ว่าจะู่หน้าทางเข้าพระราชวัง เฉิงอี้เฟยก็ไม่เลี่ยงการกระทำเลยแม้แต่น้อย เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้ใบหูของกูเฟยเี่ยน “แพทย์หญิงน้อย เปิ่นเจียงจวินมีข่าวดีมาบอก าฟังหรือไม่? ”
กูเฟยเี่ยนก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็วเพื่อเว้นระยะห่างจากเขา “เจ้าจะไปมีข่าวดีอะไรกัน ข้าไม่ฟัง! ”
ที่จริงแล้วกูเฟยเี่ยนาจะปีัออกไป ทว่าเื่เห็นิ้หวางเี้นเซี่ยยืนู่ นางจึงทำใจเิออกไปไม่ได้
เฉิงอี้เฟยอารมณ์ดีมากจึงไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของนาง รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความลึกลับ “ข่าวดีนี้มีความเกี่ยวข้องกับเจ้า เจ้าาจะฟังหรือไม่? ”
กูเฟยเี่ยนรู้สึกประหลาดใจจึงรีบร้อนเอ่ยออกมา “เช่นนั้นเจ้าก็รีบพูดออกมา! ”
เฉิงอี้เฟยเจตนาทำให้ารู้แล้วกวักมือเรียกหญิงสาวให้เขยิบเข้ามาใกล้ กูเฟยเี่ยนกำลังจะเิเข้าไป จวินจิ่วเฉินที่นิ่งเงียบมาโดยตลอดกลับเอ่ยออกมา “ศาสตราจารย์แพทย์กู ไป๋หลี่หมิงชวนถูกขับไล่ออกจากราชวงศ์แห่งอาณาจักรว่านจิ้น และถูกลดขั้นไปเป็นสามัญชน เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเจ้า! ”
กูเฟยเี่ยนตกตะลึง “เี้นเซี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ”
ทันทีที่จวินจิ่วเฉินอธิบาย กูเฟยเี่ยนึได้รับรู้ว่าฉีอวี้ไปึชายแดนะัแล้ว ีั้เขาัส่งัรบะึสองครั้งจนทำให้อาณาจักรว่านจิ้นเกิดความร้อนรน
ราชวงศ์ไป๋หลี่แห่งอาณาจักรว่านจิ้นเพียงแค่ขอโทษึเรื่องราวการขโมยยาสมุนไพรในหุบเขาเสินหนง และขับไล่ไป๋หลี่หมิงชวนออกจากราชวงศ์เพื่อแสดงออกึความจริงใจ ทว่าสำหรับเรื่องของการกระทำที่ไป๋หลี่หมิงชวนแฝงตัวเข้ามาในเทียนเหยียนนั้น อาณาจักรว่านจิ้นปฏิเการขอโทษโดยอ้างเหตุผลว่าฉีอวี้ส่งัมาสังหารประชาชนและแย่งชิงเสบียงอาหาร ีั้ัจิกกัดกลับมาว่าอาณาจักรเทียนเหยียนพูดเกินความจริง และทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เพื่อฉวยโอกาสในการก่อสงคราม
กูเฟยเี่ยนคาดคิดไม่ึ!
นึกไม่ึเลยว่าองค์ชายที่เป็นที่โปรดปรานอย่างไป๋หลี่หมิงชวนจะถูกขับไล่ออกมา?
กูเฟยเี่ยนรีบถามออกมา “เี้นเซี่ย เรื่องนี้เกรงว่าจะมีการหลอกลวงใช่หรือไม่เพคะ? ”
จวินจิ่วเฉินเพิ่งจะทราบข่าวเื่คืนนี้ ดังนั้นความคาดไม่ึของเขาจึงไม่น้อยไปกว่ากูเฟยเี่ยน
จากการประเมินสถานการณ์ของเขา วิธีการที่ดีที่สุดของราชวงศ์ไป๋หลี่แห่งอาณาจักรว่านจิ้นคือขอโทษทั้งหุบเขาเสินหนงและอาณาจักรเทียนเหยียน ีั้ส่งไป๋หลี่หมิงชวนมาที่เมืองจิ้นหยางเพื่อเป็นตัวประกันในการยุติสงคราม
ด้วยวิธีการเช่นนี้ ไป๋หลี่หมิงชวนทีู่่ในฐานะของตัวประกันในการยุติสงครามจะถูกกักบริเวณไว้ในเมืองจิ้นหยางเท่านั้น เขาจะไม่มีภัยอันตรายึชีวิต ทางด้านของหุบเขาเสินหนงก็ไม่อาจแย่งชิงตัวประกันจากราชวงศ์แห่งอาณาจักรเทียนเหยียนได้
สิ่งที่จวินจิ่วเฉินคิดไม่ึคือฉีอวี้จะรบะสองครั้งได้รวดเร็วึเพียงนี้ สิ่งนี้ทำให้อาณาจักรว่านจิ้นมีข้ออ้างในการประณามศึกต่ออาณาจักรเทียนเหยียน ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาไม่นึกว่าฮ่องเต้แห่งอาณาจักรว่านจิ้นจะขับไล่ทายาทที่ตนเองโปรดปรานที่สุดอย่างไป๋หลี่หมิงชวนออกจากราชวงศ์!
บัดนี้อาณาจักรเทียนเหยียนกับอาณาจักรว่านจิ้นัคงู่ในสถานการณ์แห่งสงคราม และไป๋หลี่หมิงชวนก็ัเป็นบุคคลที่หุบเขาเสินหนงกับเทียนเหยียนออกหมายจับ ทว่าอาณาจักรว่านจิ้นให้คำอธิบายแก่หุบเขาเสินหนงเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นข้อวิพากษ์วิจารณ์ของประชาชนจึงไม่เป็นผลดีต่ออาณาจักรเทียนเหยียนนัก
จวินจิ่วเฉินไม่มั่นใจว่าทางด้านของราชวงศ์แห่งอาณาจักรว่านจิ้นแสร้งขับไล่ไป๋หลี่หมิงชวน หรือว่าคิดที่จะขับไล่ไป๋หลี่หมิงชวนออกไปจริงๆ บัดนี้ไป๋หลี่หมิงชวนตกู่ในำืของหัวหน้าอาวุโสแทนที่จะู่ในำืเขา ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่ข่าวดีสำหรับกูเฟยเี่ยน จากอุปนิสัยของไป๋หลี่หมิงชวนแล้ว เขาจะต้องแก้แค้นอย่างแน่นอน
กูเฟยเี่ยนเข้าใจความกังวลของจวินจิ่วเฉินได้อย่างรวดเร็ว นางจึงโน้มกายอีกครั้งหนึ่ง “ขอบพระทัยเี้นเซี่ยที่เตือนสติ! ”
เดิมทีเฉิงอี้เฟยคิดว่าจุดจบของไป๋หลี่หมิงชวนกับเรื่องที่ฉีอวี้ตกู่ในหลุมลึกของวังวนวิพากษ์วิจารณ์จะเป็นข่าวดีสำหรับกูเฟยเี่ยน แต่เื่เห็นึปฏิกิริยาตอบสนองของนาง เขาจึงตระหนักได้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องดี ดังนั้นเขาจึงยกฝ่ามือขึ้นมาแตะจมูกด้วยความเขินอายเล็กน้อย
จวินจิ่วเฉินเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก “ไป๋หลี่หมิงชวนัคงเป็นนักโทษสำคัญที่เทียนเหยียนออกหมายจับ ฟู่หวงแต่งตั้งให้เปิ่นหวางดำเนินการเรื่องนี้ ภายหลังเปิ่นหวางจะส่งคนไปรักษาการณ์ที่ตระกูลกู ศาสตราจารย์แพทย์กูระมัดระวังตัวเพิ่มก็พอ”
“เพคะ! ขอบพระทัยเี้นเซี่ย” กูเฟยเี่ยนโน้มกายเป็นครั้งที่สาม
ดูเหมือนว่าจวินจิ่วเฉินจะไม่มีคำพูดที่ต้องการเอ่ยออกมา กูเฟยเี่ยนมีคำพูดมากมาย ทว่าไม่สามารถพูดต่อหน้าเฉิงอี้เฟยได้ ด้วยเหตุนี้นางกับจวินจิ่วเฉินจึงเผชิญหน้ากันด้วยความเงียบโดยที่ไม่ได้ปีัออกไป
กูเฟยเี่ยนแอบชำเลืองตามอง บังเอิญพอดีที่จวินจิ่วเฉินหันมาสบตา กูเฟยเี่ยนรีบขยิบตาเป็นนัย จวินจิ่วเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยทว่าก็หลีกเลี่ยงสายตาของนางอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองคนยักคิ้วหลิ่วตาต่อกัน น่าเสียดายที่เฉิงอี้เฟยไม่ได้สังเกตเห็น
เขาครุ่นคิดู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยด้วยความจริงจัง “แพทย์หญิงน้อย เจ้าวางใจได้ เปิ่นเจียงจวินจะคัดเลือกคนไปลอบจับตามองตระกูลกูเช่นกัน ถ้าไป๋หลี่หมิงชวนกล้ามา พวกเราก็จับตะพาบน้ำในไห [1] ! ”
กูเฟยเี่ยนรีบเอ่ยด้วยความกังวล “ท่านแม่ทัพเฉิงไม่จำเป็นต้องกังวลเพราะเี้นเซี่ยจะจัดส่งคนมาให้! ”
นางจะใช้ชีวิตู่ได้อย่างไรถ้ามีคนของเฉิงอี้เฟยมาจับตามอง?
เฉิงอี้เฟยเอ่ยน้ำเสียงจริงจังโดยไม่สนใจกูเฟยเี่ยน “เี้นเซี่ย กระหม่อมมีทหารชั้นยอดภายในค่ายทหาร คนเหล่านั้นเป็นยอดฝีมือในการเฝ้าระวัง กระหม่อมจะไปโยกย้ายมาเดี๋ยวนี้เพื่อที่จะให้เี้นเซี่ยเรียกใช้งาน! ”
กูเฟยเี่ยนกำลังจะปฏิเ ทว่าจวินจิ่วเฉินแย่งตำหนิเสียก่อน “เลอะเทอะไปใหญ่แล้ว! ทหารของัจะสามารถโยกย้ายโดยพลการได้อย่างไร? ”
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเลอะเลือนแล้ว”
เฉิงอี้เฟยแตะจมูกด้วยความเศร้าและไม่เอ่ยวาจาใดๆ ออกมาอีก
“เกรงว่าชายแดนตะวันตกจะสงบสุขได้ไม่นาน ฉีอวี้มุทะลุ ไม่เหมาะสม”
จวินจิ่วเฉินกล่าวโดยเจตนาลดเสียงลง “เฉิงอี้เฟย ในคราวนี้เปิ่นหวางเดิมพันไว้ที่เจ้า”
นัยน์ตาของเฉิงอี้เฟยเป็นประกายทันทีที่ได้ยินเช่นนี้ เขาตื่นเต้นเหลือเกิน “เี้นเซี่ย กระหม่อมจะต้อง…”
จวินจิ่วเฉินส่งสายตาขัดจังหวะ “กลับเถอะ”
เฉิงอี้เฟยจึงนึกขึ้นได้ว่าพวกเขาู่หน้าประตูทางเข้าพระราชวัง เขาแสดงความเคารพต่อจวินจิ่วเฉินพลางหันไปส่งยิ้มแก่กูเฟยเี่ยน ก่อนจะหันหลังก้าวเิออกไปอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่เขาออกไป จวินจิ่วเฉินก็ไม่ไดู้่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว เขาหันเิไปทางด้านรถม้า
กูเฟยเี่ยนลอบดีใจแทนเฉิงอี้เฟย ิ้หวางเี้ช่วยเหลือตระกูลเฉิงอย่างชัดเจนึเพียงนี้ คาดว่าตระกูลฉีจะได้พบปัญหาในเร็ววันแน่นอน นางมองเห็นสถานการณ์ของเทียนเหยียนได้ค่อนข้างชัดเจน เพียงแต่ไม่มีความสนใจเลยแม้แต่นิด นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นางจะตั้งใจเป็นศาสตราจารย์แพทย์และมุ่งมั่นตามหาความลับของปิงไห่!
ครั้นเห็นว่าจวินจิ่วเฉินขึ้นไปบนรถม้าแล้ว กูเฟยเี่ยนจึงตั้งใจโน้มกายแสดงออกึความซาบซึ้งใจเฉกเช่นก่อนหน้านี้ จากนั้นจึงจัดเครื่องแต่งกายให้เข้าที่พลางก้าวเิเข้าไปในพระราชวัง…
——————
เชิงอรรถ
[1] จับตะพาบน้ำในไห หมายึ สามารถจับกุมัูได้อย่างง่ายดาย เนื่องจากัูมาู่ในำืแล้ว
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??