เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
เฟิ่งเฉี่ยนทถอนใไม่ได้ ในีตฮเฮาได้สร้างความเกลียดชังให้กับู้มากมายเพียงใดกันนะ!
ทว่านางคงไม่ได้มองข้ามประเด็นสำคัญ่าึ่...
เหตุใดนางจึงข้ามเวลาทะลุมิติมาได้? นั่นเป็เาะเจ้าของร่างเดิมเีชีวิตไปแล้ว!
ฮเฮาเพียงแค่ตบ้าองค์ญิไปเพียงึ่ฉาด ทว่าองค์ญิกลับซัดฝ่ามือเข้ามาที่้าอกของฮเฮาหมาย้การเอาชีวิตา!
เมื่อเปรียบเทียบเช่นี้ อย่าได้กล่าวถึงการตบองค์ญิเพียงึ่ฉาด ต่อให้้สังหารองค์ญิเพื่อเป็การชดใช้ด้วยชีวิตก็ถือว่าไม่เกินไป!
ไทเฮาได้ิคำพูดขององค์ญิหลานซิน นางหวั่นไหวทันทีีทั้งมารดาู้ให้กำเนิดองค์ญิหลานซินเป็พี่สาวแท้ๆ า นางย่อม้มีใเอนเอียงไปเข้าข้างหลานสาวของตนเ “องค์ญิลุกึ้เถิด! องค์ญิไม่ได้รับความเป็ธรรม อายเจีย[1]จะ้คืนความเป็ธรรมให้เจ้าแน่นอน!”
“ขอบพระทัยไทเฮาเพคะ” องค์ญิหลานซินซาบซึ้งใจนน้ำาไหลพราก ขณะที่ลุกึ้ใบ้าก้มต่ำ มุมปากาปรากฏให้เห็นรอยยิ้มลำพองใที่สังเกตได้ยากยิ่ง
ไทเฮาหันมาใช้น้ำเีงเข้มงวดกับเฟิ่งเฉี่ยน “ฮเฮา เจ้าตบตีแล้วไม่สำนึกผิด ซ้ำยังทำราวกับเป็เรื่องเหตุ ในสายาของเจ้ายังมีกฎระเบียบของวังหลวงอยู่หรือไม่? อายเจียสั่งให้เจ้าขอขมาองค์ญิเดี๋ยวี้!”
“หากหม่อมฉันไม่ยอมขอขมาเล่าเพคะ?” เฟิ่งเฉี่ยนยิ้มบางๆ มองตอบกลับไป่าไร้ซึ่งความเกรงกลัว นางรู้ว่าตนเยังคงเป็ฝ่ายถือไพ่ที่เหนือกว่า ไพ่ใบแรกาคือพินัยกรรมของีตฮ่องเต้ ก่อน้าที่ีตฮ่องเต้จะทรงเสด็จสวรรคตได้เขียนพินัยกรรมไว้ฉบับึ่ คือพระราชทานรสนางให้แก่เซวียนหยวนเช่อ ีทั้งยังไม่อนุญาตให้เซวียนหยวนเช่อปลดฮเฮา! ไพ่ใบที่สองาคือบิดาาเ เขาก็คืออัครมหาเสนาบดี เฟิ่งชาง! ู้อยู่ใต้เพียงเดียวแต่อยู่เหนือนับหมื่น พินัยกรรมของีตฮ่องเต้เพียงส่งให้นางึ้สู่ตำแหน่งฮเฮา แต่บิดาาต่างหากที่ส่งให้นางทำอะไรามอำเภอใในตำหนักในได้!
แม้ก่อน้าี้นางจะดูถูกดูแคลนที่ชอบอาศัยบารมีของบิดา ทว่าเวลาี้นางมีบิดาที่สูู้้อื่นได้ ไฉนจะไม่ใช้ประโยชน์เล่า?
ไทเฮามีสี้าอึมครึมขณะมองนางด้วยโทสะ “หากเจ้าไม่ขอขมา ให้ส่งตัวเจ้าเข้าตำหนักเย็น หัน้าเข้ากำแพงพิจารณาตัวเเป็เวลาึ่เดือน!”
พูดแล้วนางลอบมองไปทางเซวียนหยวนเช่อปราดึ่ เห็นสี้าของเขายังคงเหมือนเดิม ริมฝีปากบางั้เม้มแน่น ไม่แสดงท่าทีโกรธเคือง นางจึงลอบพรูลมหายใ่าโล่งอก
ขนาหนาดกเป็แพกระพือเบาๆ ราวกับั เมื่อช้อนาึ้ีครั้งในแววาของเฟิ่งเฉี่ยนกระจ่างใส “ได้ หม่อมฉันขอขมา”
ไทเฮาตกตะลึง ท่าทีของฮเฮาเปี่แปลงเร็วเช่นี้ นางกลับเป็ฝ่ายรู้สึกไม่คุ้นเคยเีเ
ขุนนางนอกราชสำนักเพิ่งจะเก็บอัดโทสะไว้เต็มท้อง เวลาี้เห็นนางยอมอ่อนข้อให้ คิ้วจึงคลายตัวลงพร้อมกับพูดึ้ด้วยน้ำเีงโอ้อวดถืี “ามกฎระเบียบของแคว้นหนานเยียนของพวกเรา การขอขมาองค์ญิ้คุกเข่าสามครั้งโขกศีรษะเก้าครั้ง จึงจะนับว่าได้ว่าทำ่าถูก้ามประเพณี!”
บรรดาสนมชายาได้ิแล้ว แต่ละนางล้วนมีสี้ากระหยิ่มยิ้มย่องรูละครฉากสำคัญ
องค์ญิหลานซินลอบมองไทเฮาและฮ่องเต้ที่ประทับอยู่เบื้องบน เห็นทั้งสองมิได้มีท่าทีขัดขวาง มุมปากจึงยกึ้สูงด้วยรอยยิ้มได้ใ!
เฟิ่งเฉี่ยนกวาดสายามองไปรอบๆ เพื่อจดจำสี้าและแววาของทั้งหมดเอาไว้ นางพูดด้วยน้ำเีงไม่แสดงความรู้สึกว่า “ได้ เช่นั้ก็ทำามกฎเกณฑ์ของแคว้นหนานเยียน...”
ท่ามาสายาของทุก เฟิ่งเฉี่ยนก้าวเข้าไปหาองค์ญิหลานซินทีละก้าวๆ นางยอบกายลงเล็กน้อย จากั้ค่อยๆ โน้มศีรษะและคอที่ตั้งตรงาลงช้าๆ...
สาวใช้น้ำาเอ่อคลอเต็มดวงารู้สึกปวดใ่าที่สุด “เหนียงเหนียง...”
ดวงาขององค์ญิหลานซินปรากฎให้เห็นรอยยิ้มของู้กำชัยชนะ ู้ใดกล่าวว่าฮเฮาของแคว้นเป่ยเยียนแตะ้ไม่ได้ ู้ใดกล่าวว่าเมื่อนางมาถึงวังหลวงของแคว้นเป่ยเยียนแล้วไม่ว่าจะทำอะไรล้วน้ดูสี้าฮเฮา? ฮเฮาู้อวดดีั้ที่จริงแล้วโ่เขลาแทบแย่ นางเพียงแค่ใช้เล่ห์เหลี่ยมเล็กๆ น้อยๆ ก็เหยียบย่ำนางไว้ใต้ฝ่าเท้าได้แล้ว โดยที่แทบจะไม่ได้เีแรงแม้แต่น้อย! หึๆ นับแต่ี้ต่อไป นางจะ้เป็สำคัญอันดับึ่ของตำหนักในแห่งี้...
ขณะที่กำลังคิด่าลำพองใอยู่ั้ ที่กำลังค่อยๆ คุกเข่าลงช้าๆ ตรง้าพลันเงย้าึ้
ริมฝีปากของเฟิ่งเฉี่ยนคลี่ออกเล็กน้อย ราวกับดอกฝิ่นที่กำลังเตรียมจะเบ่งบานในยามราตรี ชั่ว้าสาม่ เปี่ยมเสน่ห์เจ็ด่!
หัวใขององค์ญิหลานซินเต้นผิดไปึ่จังหวะ สัญชาตญาณาบอกตนเว่ามีบาง่าไม่ถูก้ ทว่าสายเกินไปเีแล้ว...
เพียะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ... เีงฝ่ามือตบฉาดลงบนใบ้าสิบครั้งติดๆ กันดังเข้ามาในโสตประสาท!
ใบ้างดงามั้ รู้สึกปวดแสบปวดร้อนเป็่าแรก ก่อนะ่ๆ แปรเปี่เป็ชาไปทั้งแถบ จนกระทั่งไร้ซึ่งความรู้สึก องค์ญิหลานซินถูกตบจนโ่งม นางประคองใบ้าที่บวมปูดราวกับหัวสุกรยืนตะลึงอยู่ที่นั่น ลืมกระทั่งการตอบโต้
ชั่วขณะั้ภายในศาลาริมทะเลสาบมีเพียงเีงสูดลมหายใเข้าลึกๆ
ตกตะลึง เงียบงัน---
ดวงาเย็นชาของเซวียนหยวนเช่อหรี่ลงเล็กน้อย เขามองเฟิ่งเฉี่ยนด้วยสายาเหมือนคมดาบ ราวกับกำลังใช้สายาั้กรีดลงบนร่างาเป็บาดแ ไม่นานความเย็นชาในดวงาสลายไป แทนที่เข้ามาคือความรังเกียจ! เขาเกลียดชังการแย่งชิงความโปรดปราน แต่เกลียดชังสตรีที่ชอบแย่งชิงความโปรดปรานยิ่งกว่า
เฟิ่งเฉี่ยนสัมผัสได้ถึงสายารังเกียจของเขาทันที ในใจึงรู้สึกไม่มีความสุขนัก นั่นเขาใช้สายาอันใดกัน? ท่านคิดว่าข้าคิดจะแย่งชิงความโปรดปราน? ข้าไม่มีความคิดเช่นั้หรอกนะ!
มองไปรอบๆ ีครั้ง เีงาพลันดังึ้ในศาลาริมทะเลสาบ “ตบึ่ครั้งก็คือตบ ตบสิบครั้งก็คือตบเช่นกัน! คิดจะให้ข้าก้มศีรษะขอขมาหรือ ชาติ้าเถอะ!”
การตบ้าสิบครั้งี้ นางทำแทนเฟิ่งเฉี่ยนที่้ายไป นับว่าเป็การแก้แค้นแทนนาง
ภายในศาลาต่างมองมาที่เฟิ่งเฉี่ยนที่ยืนอยู่าศาลาด้วยแววาตื่นตระหนกราวกับกำลังเห็นปีศาจตนึ่
เฟิ่งเฉี่ยนไม่ใส่ใเหล่าี้ีต่อไป นางเดินเข้าไปหาสาวใช้ของตน แล้วพูดึ้เรียบๆ ปะโึ่ “ไปเถิด”
สาวใช้อ้าปากกว้างราวกับกำลังสำลักน้ำลายของตนเ และถามึ้ว่า “ไป...ไปไหนเพคะ?”
“ตำหนักเย็น!” นางกล่าวออกมาสามคำด้วยน้ำเีงไม่แยแส เฟิ่งเฉี่ยนหมุนตัวเดินออกไปจากศาลารับลมด้วยตนเ
[1] อายเจีย แปลว่า ู้น่าสาร เาะเป็ม่ายร้างพระสวามี เป็คำเรียกแทนตัวเของไทเฮา และฮองไทเฮา (จะไม่ใช้คำว่า เปิ่ เหมือนฮเฮา)พ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??