เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
เ้าก้อนแป้งน้อยลูบท้องกลมดิกของตนเอง และเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าแดงก่ำ “พี่า ข้ารู้สึ่าตัวข้าร้อนมากเลย!”
ไม่เพียงแต่เขาเท่าั้ที่รู้สึกเช่นี้ เฟิ่งเฉี่ยนเองก็ได้แต่ใช้แขนเสื้อพัดตนเองด้วยรู้สึกราวกับมีพลังลมปราณสายหนึ่งกำลังไหลวนเวียนไปทั่ว่ากาย เพียงไม่นานแขนขาั้สี่เปี่ยมไปด้วยกำลังวังชา คนั้คนปลอดโปร่ง่าแรกเป็นร้อยเท่า!
ติ๊ง—ข้าวผัดไข่ห้าจาน ั+10, พลังาสู้รบ+10!
ในสมองพลันมีตัวอักษรด้านบนปาฏขึ้น เฟิ่งเฉี่ยนยินดี ฮ่าๆ สะใเหลือเกิน!
นี่แค่กินก็ยังพัฒนาขั้นของตนเองได้!
นางรัะบบของเอาาจะแย่อยู่แล้ว ช่างเป็นระบบที่สร้างขึ้นสำหรับจอมตะกละอย่างนางโดยแท้เชียว!
ประจวบเหมาะกับ่หน้าี้นางได้กินบะหมี่ของเซวียนหยวนเช่อลงไป จึงได้พลัง+3 พลังาสู้รบ+3 เวลาี้พลังและพลังาสู้รบของนางจึงอยู่ที่ +13, +13 ยังห่างจากาก้าวเข้าสู่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นที่ 1 อีก 87 ะแ
“เอ๊ะ ี้ข้าไม่ใช่เอาา ระดับที่ 1 ื ว่ากันามเหตุผลแล้วอาาจานหนึ่งเพิ่มะแได้ 1 ะแ ไฉนี้เพิ่มมา 2 ะแเล่า”
[ระดับขั้นของอาาัู้กำหนดด้วยหลายๆ ปัั อย่างเช่น วัตถุดิบเและอุปกรณ์เครื่องมือของเอาา เชื้อไฟและาปรุงอาา รวมไปถึงตัวของเอาาเองและความสามารถในาปรุงอาาของเอาา ล้วน่ผละทบต่อระดับขั้นในท้ายที่สุดของอาาจานี้ั้สิ้น! โดยปกติแล้ว เอาาขั้นที่ 1 บนโลกี้ล้วนทำอาาออกมาเป็นขั้นที่ 1 ไม่อาจข้ามขั้นได้ แต่เอาาขั้นที่ 1 ที่ระบบได้พัฒนาอยู่ั้ ยังได้รวมความโดดเด่นในด้านต่างๆ เอาไว้ด้วย จึงสามารถใช้ทักษะขั้นสูงในาทำอาาได้ ด้วยเหตุี้หากทำอาาออกมาข้ามขั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ยิ่งไป่าั้หากหาเชื้อไฟชั้นเยี่ยมได้ อาาที่ทำโดยเอาาขั้น 1 มีความเป็นไปได้ว่าจะข้ามขั้นไปเป็นอาาเขั้นที่ 3!]
“เป็นเช่นี้นี่เอง!”
[เ้านาย ะแสะสมของท่านถึง 10 ะแแล้ว ท่านได้รับสิทธิ์จับรางวัลหนึ่งครั้ง! ท่านต้องาใช้สิทธิ์ี้หรือไม่]
“ต้องา!”
[าจับรางวัลเริ่มขึ้น]
เบื้องหน้าเฟิ่งเฉี่ยนปรากฎให้เห็นจานทรงกลมสีรุ้งทันที มันหมุนเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว...
เฟิ่งเฉี่ยนจับจ้องจานทรงกลมั้เขม็ง ไม่รู้ว่าจะจับได้รางวัลอะไร ฝ่ามือของนางชื้นไปด้วยเหงื่อ
ติ๊ง—ได้รับยาสมุนไพรร้อยชนิดจำนวน 2 หยด! (คำอธิบาย : รักษาโรคได้ร้อยประเภท)
ขวดะเบื้องเล็กๆ สีขาวสองขวดเลื่อนเข้ามาและเก็บเข้าไปในลิ้นชักด้วยตนเอง เฟิ่งเฉี่ยนตะลึงงัน ยาสมุนไพรร้อยชนิด? รักษาโรคได้ร้อยประเภท? มหัศจรรย์ได้ถึงเพียงั้เชียวหรือ
ขณะที่กำลังคิดจะวิเคราะห์ให้ะเี ชายแขนเสื้อพลันูะตุก เมื่อ้หน้าลงมองไปเห็นเพียงใบหน้าเล็กๆ ของเ้าก้อนแป้งน้อย ดากลมโตสีดำขลับที่มองนางด้วยความคาดหวัง เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเีงออเซาะ “พี่า ข้าอยากกินอีก!”!
เฟิ่งเฉี่ยนเหลือบมองไปที่หน้าท้องกลมดิกของเขาแล้ว่าหน้า “เ้ากินอีกไม่ได้ ขืนกินลงไปอีกต้องกลายเป็นก้อนแป้งน้อยอย่างแน่นอน”
เ้าก้อนแป้งน้อยแบะปาก ในดาคลอไปด้วยหยาดน้ำา “ได้ยินซิงกู่และลั่วเฟิงบอ่า พวกเขาได้ฉลองวันเิทุกปี มารดาของพวกเขาล้วนเข้าครัวลงมือทำอาาที่พวกเขาชื่นชอบด้วยตนเอง วันี้เป็นวันเิของเย่เอ๋อร์ แต่มารดาของเย่เอ๋อร์ไม่เคยทำอาาอร่อยๆ ให้เย่เอ๋อร์กินเลย พวกเขาพูดู เย่เอ๋อร์เป็นหนอนน่าสงสารที่ไม่มีมารดาคอยรักและเอ็นดู...”
เฟิ่งเฉี่ยนสะดุ้งโหยงจนวางมือไม้ไมู่ “ไฉนเ้าร้องไห้เล่า เ้าอย่าร้องไห้! เ้าบอกพี่ามา มารดาของเ้าเป็นใคร พี่าจะอบรมสั่งสอนนางสักยก!”
“ท่านพ่อไม่ให้ข้าพบมารดา มารดาเองแต่ไรมาก็ไม่เคยมาดูข้า! เย่เอ๋อร์จำไม่ได้ะทั่งว่ามารดามีหน้าาเยี่ยงไร! ฮือๆ...” น้ำาของเ้าก้อนแป้งน้อยหยดแหมะ เขาร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
“เด็กน้อยที่น่าสงสาร! เ้าร้องไห้เีจนพี่าปวดใไปหมดแล้ว!” เฟิ่งเฉี่ยนโอบเ้าก้อนแป้งน้อยเข้ามาในอ้อมกอด แล้วตบ่าของเขาเบาๆ เป็นาปลอบใ “หากให้ข้าพบมารดาของเ้า ข้าจะต้องสั่งสอนนางแทนเ้าให้เข็ดหลาบสักยก ไม่เคยเห็นมารดาที่จิตใโหดเหี้ยมเช่นนางมา่!”
เีงฝีเท้าและเีงพูดคุยดังขึ้นมาในเวลาี้เอง “ไฉนประตูห้องทรงพระอักษรจึงเปิดเอาไว้ รีบเข้าไปดู!”
ได้ยินเีงี้ เฟิ่งเฉี่ยนและเ้าก้อนแป้งน้อยมองากัน
“แย่แล้ว!”
“แย่แล้ว!”
หยิบะทะและจวัก อุ้มเ้าก้อนแป้งน้อยขึ้นมา เฟิ่งเฉี่ยนรีบหลบออกไปทันที
เมื่อเข้ามาในห้องทรงพระอักษร เฟิ่งเฉี่ยนได้สำรวจดูทางหนีทีไล่ไว้่แล้ว ดังั้จึงหลบเลี่ยงคนที่กำลังเข้ามาได้อย่างว่องไว
ผ่านถนนสายเล็กๆ ในวังก็เป็นอุทยานหล ในอุทยานหลมีภูเขาจำลองและต้นไม้มากมาย เหมาะสมสำหรับาอำพรางตัว เฟิ่งเฉี่ยนจึงหยุดพัก
เพิ่งจะวางเ้าก้อนแป้งน้อยลง พลันมีเีงคมปลาบตวาดดังลั่นมาจากด้านหลัง ทำให้นางถึงกับยืนนิ่งอยู่กับที่
“ช่างบังอาจนัก กลางัแๆ ถึงกับกล้าลักพาตัวไท่จื่อ[1]ของเจิ้น” เป็นเีงของเซวียนหยวนเช่อ!
เฟิ่งเฉี่ยนเบิกาโตด้วยไม่อยากเชื่อ “ไท่จื่อหรือ”
หรือเ้าก้อนแป้งน้อยที่อุ้มอยู่ในอ้อมกอดของนาง ถึงกับเป็นไท่จื่อของวังหล นั่นก็คือ...นั่นก็คือบุตรชายของนางและเซวียนหยวนเช่อ
นางลืมเีสนิทว่าเฟิ่งเฉี่ยนยังมีบุตรชายคนหนึ่ง...เหงื่อเย็นหยดหนึ่งไหลลงมาจากหน้าผาก!
นางเพิ่งจะก่นด่ามารดาใคอเหี้ยมโหดของเ้าก้อนแป้งน้อย ไม่เคยเห็นมารดาที่ไม่เอาไหนเช่นี้มา่ ทว่ากลับคิดไม่ถึงว่าคนที่นางด่าว่าั้ ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นตัวนางเอง!
นี่เป็นเรื่องโหดร้ายเกินไปแล้วะมัง
นางหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก
[1] ไท่จื่อ หมายถึง ์รัชทายาทพ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??