เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
ศาลารับลม
คนั้สี่เพิ่งจะนั่งลงมู่ชิงหว่านพูดอย่างอดรนทนไ่ไ้ “ศิษย์ี่หญิงั รีบนำวัตถุดิบเทพที่ท่านเอามาออกมาดูเถิดเจ้าค่ะ! ข้าได้ยินมาว่าวัตถุดิบของแคว้นเป่ยเยียนของพวกเรานั้นเป็นิ่ที่หาได้ยากยิ่ง หากเป็นวัตถุเทพที่มีุสมบัติชั้นเยี่ยมล้วนถูกส่งเ้าังหลวงั้สิ้น ่ที่เหลือเหล่านั้นมีเพียงพ่อค้าวาณิชย์รายใหญ่เ่านั้นที่จะมีกำลังหาซื้อมาครอบครองได้ ีั้ราคาสูงลิบลิ่วและขาดตลาด...”
เฟิ่งเฉี่ยนหัวคิ้วกระตุก ที่แท้แคว้นเป่ยเยียนขาดแคลนวัตถุดิบเทพถึงเพียงนี้ นั่นายาว่า วัตถุดิบที่นางพบเห็นในท้องพระคลังของวังหลวงถือเป็นวัตถุดิบเทพที่ดีทีุ่แล้ว ทว่านี่มันแตกต่างจากที่นางจินตนาการเอาไว้ไกลโยชน์กระมัง
ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่พลันได้ยินเสียงของมู่ชิงหว่านพูดขึ้นมาีว่า “ใ่แล้ว ศิษย์ี่หญิงั ท่านได้วัตถุดิบเทพนี้มาได้อย่างไรเจ้าคะ”
“บิดาของข้ามักจะเดินทางขึ้นเหนือล่องใต้กับคาราวานพ่อค้าวาณิชย์เ โอกาสที่จะพบวัตถุดิบถือว่ายังเป็นไปได้า” ัเยว่หรูพูดขึ้นด้วยสีหน้าภาคภูมิใหลาย่
มู่ชิงหว่านรำพึงรำพัน “มิเสียแรงที่สกุลัเป็นึ่ในสี่ของพ่อค้าวาณิชย์รายใหญ่ของแคว้นเป่ยเยียน ยื่นมือออกไปแล้วย่อมไม่คว้าน้ำเหลว! ศิษย์ี่หญิงัรีบนำวัตถุดิบออกมาให้ข้าดูเถอะเจ้าค่ะ ข้าแทบจะรอไม่ไหวแล้ว!”
ัเยว่หรูยกมือเรียวขาวขึ้นมา แหวนไพลินสีน้ำเงินวงึ่พลันปรากฏขึ้นบนนิ้วชี้ข้างซ้ายของนาง นางกดเพียงเบาๆ กล่องผ้าแพรสีแดงก็ปรากฏอยู่ตรงกลางโต๊ะ
เฟิ่งเฉี่ยนตกตะลึงมองด้วยาประหลาดใ
มู่ชิงหว่านตวัดสายตาเย็นชามาปราดึ่และพูดดูแคลน “อย่างไรเ่า ไม่เคยเห็นา่อนกระมัง นี่เรียกแหวนสะสมิ่ของ สามารถซ่อนิ่ของชิ้นใหญ่ไว้ได้ พกพาติดตัวได้ตลอดเวลา ีั้ยังไร้ซึ่งน้ำหนักีด้วย! แต่พูดเื่เหล่านี้กับเจ้า เจ้า็ไ่เข้าใ นางกำนัลชาติกำเนิดต่ำต้อยเช่นเจ้า เกรงว่าชาตินี้คงไม่มีวันได้ครอบครองิ่ของมีค่าเช่นนี้สักชิ้น!”
เฟิ่งเฉี่ยน่าหน้าด้วยหมดคำพูด แม่ชีน้อยไม่ละทิ้งโอกาสที่จะดิสเครดิตนางเลยจริงๆ...
ทว่านางรู้สึกว่าแม้แหวนสะสมิ่ของนี้จะเป็นของดี แต่ัมีข้อเสียอยู่อย่างึ่ นั่นก็คือเื่เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีฝีมือแข็งแกร่งกว่าตนเ ฝ่ายตรงข้ามอาจแย่งชิงแหวนสะสมิ่ของไปจากมือเื่ใดก็ได้ ันั้นยังคงเป็นระบบของาี่ดีกว่า มองไม่เห็น ัต้องไ่ไ้ คนอื่นคิดจะแย่งก็แย่งไปไ่ไ้!
ต่อมาัเยว่หรูเปิดกล่องผ้าแพรออก แสีแดงสดเปี่ยมกลิ่นอายวัตถุดิบเทพลอยออกมาจากในกล่องผ้าแพร เห็นเพียงในกล่องนั้นมีวัตถุดิบั้หมดห้าชนิด แ่เป็น ้าสาร ไ่ไ่ เห็ด ิเี และยังมีผักกาดขาว้ึ่ ดูแล้วเป็นวัตถุดิบเทพทั่วๆ ไปทว่าัเป็นวัตถุดิบที่เปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของเทพ!
มู่ชิงหว่านมองอยู่พักึ่จนอิจฉา าอดใ “กลิ่นอายเทพเข้มข้นเหลือเกิน! ดูสีของพลังเทพสิเจ้าคะ แม้จะเป็นวัถุดิบเทพั้ึ่ แต่ัรายล้อมไปด้วยกลิ่นอายใกล้เคียงกับวัตถุดิบั้สองเป็นอย่างา!”
ัเยว่หรูได้ยินเช่นนั้น มุมปากจึงยกขึ้นเล็กน้อยอย่างลำพองใ
ทว่าสายตานั้นพลันหันมาเห็นเฟิ่งเฉี่ยนที่ยืน่าหน้าอยู่ด้านข้าง สีหน้าของนางเย็นชาลง อุณหภูมิรอบกายพลันลดลงสิบกว่าองศา
มู่ชิงหว่านมองเห็นเช่นกัน นางจึงถลึงตาใส่เฟิ่งเฉี่ยนพร้อมกับระเบิดอารมณ์ออกมา“นี่ เจ้า่าหน้า ายาอย่างไรกัน ดูแคลนวัตถุดิบเทพของศิษย์ี่หญิงัใ่ืไม่”
เฟิ่งเฉี่ยนตะลึงงัน นาง่าหน้าชัดเจนเพียงนั้นื
“ข้า่าหน้าของข้า เกี่ยวอันใดกับเจ้า”
“ย่อมต้องเกี่ยวอยู่แล้ว!” มู่ชิงหว่านมีโทสะจนใบหูแดงก่ำ นางชี้มาที่เฟิ่งเฉี่ยน “พวกเราชื่นชมวัตถุดิบอยู่ที่นี่ เจ้าัยืน่าหน้าอยู่ที่นั่น เจ้าว่าไม่เกี่ยวข้องกับพวกเราเช่นนั้นื”!
แววตาของัเยว่หรูคมปลาบพร้อม่าว่า “แม่นางคิดว่าปัญหาอยู่ที่ใด เชิญพูดออกมาได้เลย!”
“ต้องการให้ข้าพูดจริงๆ ื” เฟิ่งเฉี่ยนลำบากใด้วยไม่ยินดีพูดข้อด้อยของผู้อื่น
สีหน้าของัเยว่หรูเด็ดขาด “ไ่ะไ แม่นางพูดตรงๆ เถิด!”
เฟิ่งเฉี่ยนลอบใ ดูท่าแล้วหากนางไม่พูดาจริง พวกนางย่อมไม่ละเว้นนางแน่
“ก็ได้ เช่นนั้นข้าจะพูดตามตรง!” นางยื่นมือออกมาหยิบ้าสารในกล่องผ้าแพรกำมือึ่แล้วพูดว่า “พวกเจ้าดูสิ แม้้าสารเหล่านี้จะเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของเทพ แต่ตัวเมล็ด้าั้หยาบและเหี่ยวเฉา หากนำมันมาหุงจนสุกเป็น้าสวยรสชาติต้องแย่าๆ!”
นางหยิบไ่ไ่ออกมาีึ่ใบ “แล้วดูไ่ไ่นี้ สีของเปลือกไข่ไม่สม่ำเกัน ซ้ำยังมีแต้มด่าง แค่มองก็รู้ว่าเกิดจากโภชนาการทางอาาที่ไม่ครบถ้วน ีั้ข้ากล้าพนันว่าไข่แดงที่อยู่ข้างในจะต้องมีสีค่อนข้างคล้ำ หากใช้ไ่ไ่ชนิดนี้มาผัดไข่ืทำอาา ไม่ต้อง่าว่านอกจากสีสันไม่่าดูแล้ว รสชาติจะต้องย่ำแย่อย่างทีุ่!”
ัเยว่หรูที่ยืนอยู่ด้านข้างได้ยินคำพูดของนาง สีหน้าเยียบเย็นลงเรื่อยๆ “ลักษณะของวัตถุดิบขึ้นอยู่กับกลิ่นอายเทพที่แฝงอยู่ในตัววัตถุดิบ ่เื่ที่เจ้าพูดถึงรสชาติ ให้ไปทานอาาที่ทำจากวัตถุดิบทั่วไปเป็นใช้ได้ เหตุใดต้องหา่าโทษไข่แดงที่อยู่ในไ่ไ่ เหตุใดต้องฟื้นฝอยหาตะเข็บด้วยเ่า”
เฟิ่งเฉี่ยนหัวเราะเบาๆ “าายของเจ้า หากเปลือกไม้รากไม้สามารถเพิ่มพลังเทพได้ เจ้าก็จะไปกัดแทะเปลือกไม้รากไม้เช่นนั้นื”
ัเยว่หรูมีสีหน้าแข็งค้าง นางพูดเสียงเย็น “ไฉนจะทำไ่ไ้เ่า พวกเราเป็นคนฝึกุ์ การพัฒนาาสามารถล้วนเป็นเื่ั มีเพียงคนธรรมดาสามัญเ่านั้นที่จะตะกละอาาเลิศรส”
เฟิ่งเฉี่ยน่าหน้า “ุสมบัติของวัตถุดิบไม่ดีก็คือไม่ดี เหตุใดเจ้าต้องดื้อดึงบีบใหุ้ชายมู่กินวัตถุดิบเทพุสมบัติด้อยที่เจ้านำมาด้วยเ่า”
“เจ้า...” ต่อให้ัเยว่หรูได้รับการอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดีตั้งแต่ยังเยาว์ เวลานี้ัถูกยั่วโทสะเสียแล้ว เื่สักครู่เพิ่งจะ่าว่าการที่สกุลัได้วัตถุดิบนี้มามิใ่เื่ง่าย เวลานี้ั่าว่าวัตถุดิบเทพที่นางนำมาุสมบัติไม่ดี นี่มิใ่การตบหน้านาง ตบหน้าสกุลัื
นี่มันจะเกินไปแล้วนะ!
ัเยว่หรูสูดลมหายเข้าเฮือกึ่ หลังจากพยายามควบคุมสติอารมณ์แล้วจึงพูดเสียงเย็น “ฟังจากน้ำเสียงแม่นางแล้ว คาดว่าคงมีวัตถุดิบเทพที่ดีกว่าของข้าแน่นอน ไม่สู้นำออกมาให้พวกเราเปรียบเทียบสักหน่อย จะได้ให้พวกเราทำารู้จักวัตถุดิบุสมบัติชั้นเยี่ยม!”
ชิงมู่หว่านหัวเราะเยาะเย้ยเสียงั “ฮ่าๆ ให้นางนำวัตถุดิบเทพออกมาืเจ้าคะ อย่าล้อเล่น! หากนางสามารถนำวัตถุดิบเทพออกมาได้ ให้ตัดศีรษะของข้ามาเตะแทนลูกหนังได้เลย!”
นางยังยกมือทำท่าตัดคอ แล้วเงยหน้าขึ้นหัวเราะ
ัเยว่หรูหัวเราะเสียงเย็น ทว่าั่าวาจาบีบคั้น “ในเื่แม่นางเฟิงพูดจามีเหตุผลเช่นนี้ ย่อมมีวัตถุดิบเทพอยู่ในมืออยู่แล้ว! แม่นางเฟิง เจ้าอย่าได้ถ่อมตัวีเลย รีบนำวัตถุดิบเทพออกมาให้พวกเรายลโฉมกันเถอะ!”
เฟิ่งเฉี่ยนหลุบตาลงต่ำ ตกอยู่ในห้วงาคิด
มู่ชิงหว่านเห็นเช่นนั้นจึงหัวเราะเยาะเย้ยเสียงัขึ้นี “ฮ่าๆๆ...ดูเถิด นางไม่มีวัตถุดิบเทพอันใดั้สิ้น ยังเสแสร้งแกล้งทำี! ศิษย์ี่หญิงั นางก็แค่อิจฉาริษยาท่านที่ท่านมีวัตถุดิบเทพ ันั้นจึงจงใพูดจาทำลายท่าน ท่านไม่จำเป็นต้องแยแสนาง! ทว่านางสบประมาทท่านเช่นนี้เป็นการกระทำที่ไม่ให้เกียรติต่อท่านและสกุลั! ท่านจะปล่อยนางไปง่ายๆ ไ่ไ้นะเจ้าคะ ต้องให้นางคุกเข่าขอขมาต่อหน้าท่าน”
มู่ชิงเซียวคาดไม่ถึงว่าเื่ราวจะบานปลายถึงเพียงนี้ จึงรีบส่งเสียงไกล่เกลี่ย “ทุกท่าน ก็แค่เื่่าขันเื่ึ่ อย่าไปจริงจังนักเลย! ้หญิงสาม เจ้าอย่าได้เอ่ยวาจาบีบคั้นคนเช่นนี้ี!”
มู่ชิงหว่านกระทืบเท้าอย่างไม่พอใ “ี่รอง เหตุใดท่านจึงเอาแต่ปกป้องนาง คงมิใ่เาะท่านชอบนางเข้ากระมัง”
ใบหน้าคมสันของมู่ชิงเซียวแดงก่ำ ถลึงตาใส่มู่ชิงหว่าน “อย่าพูดจาเหลวไหล!”
ทว่าปฏิกิริยาของมู่ชิงเซียวล้วนทิ่มแทงบาดลึกจิตใของัเยว่หรู!
นางหลุบตาลงเล็กน้อย ในแววตาฉาบไปด้วยรังสีสังา เื่เงยหน้าขึ้นีครั้งมุมปากของนางยกขึ้นเล็กน้อยและเอ่ยวาจาประนีประนอม “ศิษย์ี่ชิงเซียว่าถูกต้อง ก็แค่เื่่าขันเ่านั้นเ ข้าัเห็นเป็นเื่จริงจังเกินไป!”
นางหันมาพูดกับมู่ชิงหว่าน “ศิษย์้หญิงชิงหว่าน พวกเราอย่าได้สร้างาลำบากใให้แม่นางเฟิงเลย นางออกมาจากวังหลวงย่อมต้องได้รู้ได้เห็นอะไรากว่าพวกเรา พวกเราอาจจะเป็นกบในกะลาเห็นของไร้ประโยชน์เป็นิ่ของล้ำค่าก็ได้!”พ
ดูจากภายนอกแล้วคำพูดของนางคล้ายกำลังพยายามไกล่เกลี่ยให้คนสงบลง แต่ที่จริงล้วนแต่เป็นการลอบโจมตีั้สิ้น เาะนางรู้นิสัยของศิษย์ี่ชิงเซียวาเกินไป นางซึ่งเป็นคนชอบเอาชนะคนึ่ ไฉนเลยจะรับาพ่ายแพ้ได้ง่ายๆ รับว่าารู้ของตนสู้นางกำนัลคนึ่ก็ยังไ่ไ้ื
ปรากฏว่ามู่ชิงหว่านระเบิดโทสะออกมาทันที นางกระโดดลุกพรวดจากที่นั่ง ชี้จมูกเฟิ่งเฉี่ยนพร้อมด่าทอ “ารู้ของข้าสู้นางไ่ไ้ื ช่างเป็นเช่นแผ่นกระเบื้องที่ตกลงมาจากสวรรค์โดยแท้! เจ้าคนแซ่เฟิง วันนี้เลือกเอา นำเอาวัตถุดิบเทพออกมาพิสูจน์ว่าวัตถุดิบเทพของเจ้าดีกว่าของศิษย์ี่หญิงั ืไม่ก็คุกเข่าลงขอขมาเดี๋ยวนี้ ว่าเจ้าผิดไปแล้ว ว่าเจ้ากำลังพูดจาเหลวไหล!”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??