เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
มู่ชิงหว่านไม่ทำให้นางผิดหวังจริงๆ มุมปากัเยว่หรูปาฏให้เห็นความลำพองใ
เฟิ่งเฉี่ยนไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เุใดคนใยุคสมัยโบราณไม่ว่าเื่ใดล้วนชอบให้ผู้อื่นคุกเข่าอยู่ร่ำไปนะ
นางลุกขึ้นจากที่นั่งช้าๆ เ่่า “หากข้านำออกมาจะมีดีต่อข้าอย่างไรกัน”
มู่ชิงหว่านแค่นเสียงููขึ้นจมูก “เ้าอย่าเสแสร้งีเลย! เสแสร้งให้ผู้ใดูกัน ั้ๆ ที่เ้าไม่มีวัตถุดิบเทพอยู่ใมือ เ้าจะไปสรรหาวัตถุดิบมาจากที่ใด ข้าเตือนเ้าให้เ้าคุกเข่าลงขอขมาดีๆ จะดี่า! อย่างไรการคุกเข่าสำหรับคนต่ำต้อยเช่นเ้าก็เป็เื่ง่ายดายราวกับกินข้าว ไม่ไ้ทำให้เนื้อหนังเ้าหายไปสักหน่อย! ให้เ้าคุกเข่า แทบจะเป็การให้เ้าเอาเปรียบเสียด้วยซ้ำ!”
เฟิ่งเฉี่ยนหรี่ตาลง แววตาเย็นเยียบพาดผ่านไปครู่ึ่ นาทีนี้นางูทำให้มีโทสะแล้วจริงๆ
นางเกลียดที่สุดก็คือการูผู้อื่นหยามศักดิ์ศรี! ไม่ต้อง่าถึงว่านางมีฐานะเป็ถึงฮองเฮา ต่อให้นางเป็แค่ชาวบ้านธรรมดาสามัญหรือมดปลวกตัวึ่ นางก็ไม่มีวันคุกเข่าให้ผู้อื่นง่ายๆ
เพราะศักดิ์ศรีตีราคาเป็เงินไม่ไ้!
สี้าเฟิ่งเฉี่ยนไม่ปาฏให้เห็นอารมณ์ใดๆ ทว่าใใกลับเดือดดาลราวกับทะเลั่ง
ทันใดั้ นางยิ้มออกมา
ยิ้มั้งดงามตราตรึงใผู้คนอย่างยิ่งยวด
มีเพียงคนที่รู้จักนางดีจึงจะรู้ว่า นางโมโหแล้วจริงๆ
ยิ่งนางยิ้มสว่างไสวเจิดจ้ามากเท่าใด ก็ยิ่งอันตรายเท่าั้
“ไม่สู้พวกเรามาเดิมพันกันดี่า!” นางยิ้มละไมปานบุปผาเบ่งบาน “หากข้านำวัตถุดิบเทพออกมาไม่ไ้ ข้ายินดีรับความปราชัยและจะคุกเข่าลงเพื่อขอขมาทันที แต่หากข้านำวัตถุดิบเทพออกมาไ้ และวัตถุดิบเทพั้มีุสมบัติดี่าวัตถุดิบเทพุหนูั...”
“ต้องกา่างไร” มู่ชิงหว่านถาม
เฟิ่งเฉี่ยนชะงักเล็กน้อย ยิ้มที่ปาฏบนริมฝีปากั้ยิ่งเปี่ยมเสน่ห์ นาง่าว่า “ข้าต้องการให้เ้าทั้งสองคนคุกเข่าลงต่อ้าข้าและโขกศีรษะให้ข้าสามครั้ง!”
มู่ชิงหว่านเงย้าขวับประสานสายตาเข้ากับแตาอันเยียบเย็นนิ่งลึกนาง ใใรู้สึกสั่นสะท้านอย่างหาสาเุไม่ไ้
ั้ๆ ที่นางเป็เพียงแค่นางกำนัลต่ำต้อยคนึ่ ทว่าเุใดรัศมีที่แผ่ออกมาจากร่างนางจึงไ้รุนแรงเี่นี้ ในาทีั้นางแทบจะเห็นเงาร่างท่านี่เช่อบนร่างนางด้วยซ้ำ นั่นคือบุิกลักษณะบารมีเชื้อพระวงศ์ที่มีติดตัวมาแต่กำเนิดโดยธรรมชาติ
ไม่ จะต้องเป็ความรู้สึกสับสนนางเ! นางจะพ่ายแพ้ให้แก่นางกำนัลชั้นต่ำคนึ่ไ้อย่างไร นางจะต้องกำลังเสแสร้งู่แ่นอน ูต้อง จะต้องเป็เช่นนี้แน่!
มู่ชิงหว่านยิ่งคิดยิ่งโกรธแค้น นางพ่นลมหายใขึ้นจมูก “ไ้ เดิมพันก็เดิมพัน ใกลัวเ่า ขอเพียงเ้าสามารถนำวัตถุดิบเทพออกมาชิ้นึ่ ข้าจะโขกศีรษะดังๆ ให้เ้าครั้งึ่ นำออกมากี่ชิ้นก็โขกศีรษะเท่าั้! ข้าไม่เชื่อว่าเ้าจะมีความสามารถแปลงวัตถุดิบออกมาไ้”
ัเยว่หรูสัมผัสไ้ถึงความไม่ชอบมาพากลจึงรีบเอ่ยวาจายั้งยั้งนางทันที “ศิษย์้ชิงหว่าน อย่าวู่วาม!”
มู่ชิงหว่านไม่ฟังเสียงค้านใดๆ นางสะบัดแขนพูดว่า “ศิษย์ี่หญิงั ท่านไม่เชื่อข้าหรือเ้าคะ นางไม่มีวัตถุดิบเทพใมือ นางเพียงแต่เสแสร้งแกล้งทำ ท่านตรองูสิเ้าคะ นางเป็เพียงนางกำนัลนางึ่ด้วยฐานะนางจะมีวัตถุดิบเทพที่มีค่าเช่นนี้อยู่ใครอบครองไ้อย่างไร หรือต่อให้นางมีจริงๆ ุสมบัติคงไม่ไ้ดีอันใด”
ัเยว่หรูครุ่นคิด คำพูดมู่ชิงหว่านมีเุหลาย่ เพื่อให้ไ้มาซึ่งวัตถุดิบเทพเ่านี้ บิดานางเสียแรงไปไม่ใช่น้อย ีทั้งราคาแต่ละชิ้นไม่ไ้สามัญเลย นางซึ่งเป็นางกำนัลคนึ่ จะมีลู่ทางหามาซึ่งวัตถุดิบเทพไ้หรือ เช่นั้นางนำเงินจากที่ใดมาซื้อสิ่งเ่านี้
นางยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึ่าีฝ่ายกำลังเสแสร้งจอมปลอม ุประค์ก็เพื่อแหกตาและข่มขู่พวกนาง เพื่อหาโอกาสเอาตัวรอด และนางไม่อาจปล่อยให้สมปรารถนาไ้
ใเมื่ออยากเดิมพัน เช่นั้ก็เดิมพันกับนางก็แล้วกัน ให้นางไ้ลิ้มรสความพ่ายแพ้ชนิดไม่เหลือกระทั่งกางเกงตัวใ
“ไ้ พวกเราเดิมพันกับเ้า”!
มู่ชิงเซียวมองคนทั้งสามกลับไปกลับมา คิ้วเรียวั้ขมวดแน่น “พวกเ้าเลอะเลือนเกินไปแล้ว! เุใดต้องทำร้ายกันเช่นนี้เพื่อเื่เล็กๆ ้ๆ ด้วยเ่า เชื่อฟังคำข้า ไม่ว่าผู้ใดก็ห้ามเดิมพันทั้งสิ้น!”
“ี่รอง เื่นี้ท่านอย่าเข้ามาแทรกเลยเ้าค่ะ พวกเราตัดสินใเดิมพันกับนางแน่นอน!” มู่ชิงหว่านยืนกรานหนักแน่น
มู่ชิงเซียวไม่อาจทำอะไรไ้ ไ้แต่มองไปทางเฟิ่งเฉี่ยนด้วยความหวัง “แม่นางเฟิง...”
ใเ่าจะรู้ว่าเฟิ่งเฉี่ยนกลับเอ่ยแทรกขัดคำพูดเขาทันควัน “ุชายมู่ ไม่ใช่ข้าอยากหลีกหนีปัญหา ที่จริงแล้วเป็เพราะพวกนางรังแกกันเกินไป! ดังั้ครั้งนี้เกรงว่าจำต้องทำให้ท่านผิดหวังแล้ว ข้าไม่อาจฟังคำท่าน!”
“พวกเ้า...” มู่ชิงเซียวรู้สึกปวดหัวจี๊ด
มู่ชิงหว่านเอ่ยวาจากดดัน “ไม่ต้องพูดมาก รีบนำวัตถุดิบเทพออกมา!”
เฟิ่งเฉี่ยนไม่มีท่าทีลนลาน ท่ามกลางสายตาคนทั้งสาม นางยื่นมือขวาออกมาคว้ากลางอากาศแล้วกำไว้แน่นใอุ้งมือ จากั้ค่อยๆ พลิกกำปั้นกลับมา “ตอนนี้ วัตถุดิบเทพอยู่ใมือข้า”
มู่ชิงหว่านและัเยว่หรูตกตะลึง พวกนางประสานสายตากันแล้วหัวเราะออกมาพร้อมกัน
คาดเดาไ้แต่แรกแล้วว่านางจงใเสแสร้ง เวลานี้ไม่ต้องสัยีต่อไป นางคือสิบแปดมงกุฎ
“พอแล้ว ข้าคร้านจะเสียเวลากับเ้าี ใเมื่อเต็มใเดิมพันก็ต้องรับความปราชัยด้วย เ้ารีบคุกเข่าขอขมาเถอะ!” มู่ชิงหว่านพูด
เฟิ่งเฉี่ยนกลับี่ยิ้มบางๆ “ใบอ่าข้าแพ้กัน”
มู่ชิงหว่านถากถาง “มาถึงเวลานี้แล้วเ้ายังไม่รับความจริงี ไ้ เช่นั้ก็แมือออกมา ให้พวกเราเห็นวัตถุดิบเทพที่เ้าพูดถึงว่ามี้าตาอย่างไร”
“เ้าไ้สิทธิ์ั้ทันที!” เฟิ่งเฉี่ยนค่อยๆ แมือออก ลำแสีฟ้าเ้ที่แผ่กระจายออกมาจากวัตถุดิบเทพลอดร่องนิ้วนางออกมา จากสีอ่อนไปหาสีเ้ จากมากไปหาน้อย เมื่อฝ่ามือนางกางออกทั้งหมด กลิ่นอายวัตถุดิบเทพแผ่กระจายออกมาอย่างเ้ข้น!
หากเมื่อสักครู่่าว่าวัตถุดิบัเยว่หรูส่งกลิ่นอายเทพออกมา ทำให้ผู้คนรู้สึก้ายมีมืออันอบอุ่นข้างึ่ลูบไล้ผ่านใบ้า อุ่นๆ ุ่ๆ ส่งให้หัวใคนคันยุบยิบ เช่นั้กลิ่นอายเทพวัตถุดิบเทพที่เฟิ่งเฉี่ยนนำออกมาั้กลับทำให้ผู้คนรู้สึก้ายมีมืออ่อนนุ่มข้างึ่กำลังแนบชิดใบ้า ลูบไล้ผิวพรรณบนใบ้าไปทุกอณู ส่งให้คนตกอยู่ใความเิบเิ้มใหล ยากจะถอนตัวออกมาไ้
เป็ประสบการณ์ที่ต่างกันราวฟ้ากับเหว!
เมื่อมองวัตถุดิบเทพใมือนางอย่างพินิจพิจารณาีครั้ง ข้าวสารแต่ละเม็ดแทบจะเรืองแและอวบอิ่มอุดมสมบูรณ์ เป็วัตถุดิบเทพที่มีุสมบัติชั้นเยี่ยมอย่างแท้จริง!
“วัตถุดิบเทพั้...ั้สี่หรือ!”
สี้ามู่ชิงหว่านและัเยว่หรูแปรเปลี่ยนมีสีสันอย่างยิ่งยวด ประเดี๋ยวเขียวประเดี๋ยวขาวเผือด ประเดี๋ยวแดงประเดี๋ยวเขียว้ำ ้ายจานผสมสีที่พลิกคว่ำคะมำหงาย
นาง...นางมีวัตถุดิบเทพจริงๆ! ีทั้งเป็วัตถุดิบเทพั้สี่ เป็วัตถุดิบที่อยู่ห่างชั้นขึ้นไปถึงสามระดับ แพ้หลุดรุ่ย!
ที่ทำให้มู่ชิงหว่านยากจะรับไ้ก็คือ นางเพียงแค่คว้ามือออกมาแบส่งๆ ก็ไ้ข้าวสารมากำึ่ นั่นไม่ไ้หมายความว่าบนตัวนางยังมีสิ่งมีค่าเฉกเช่นแหวนสะสมีชิ้นหรอกหรือ
นางเพิ่งจะหัวเราะเย้ยหยันีฝ่าย ่าหาว่านางที่มีฐานะต้อยต่ำเช่นนางกำนัล เกรงว่าชั่วชีวิตนี้คงไม่อาจครอบครองวัตถุดิบที่มีค่าเทียบเท่าหัวเมืองเมืองึ่ไ้ ทว่าเวลานี้ความจริงไ้ปาฏอยู่เื้้า นางพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนใบ้าราวกับเพิ่งจะูคนตบอย่างแรงสักสองฉาด!
ดวงตาใสสะอาดมู่ชิงเซียวเปล่งประกายเล็กน้อย คิ้วที่ขมวดไว้ค่อยๆ ายตัวออกพลางลอบพรูลมหายใออกมา
เมื่อสักครู่เขาแทบจะปาดเหงื่อแทนเฟิ่งเฉี่ยน ยังคิดว่าหากนางนำวัตถุดิบเทพออกมาไม่ไ้ เขาควรช่วยหาทางลงให้นางอย่างไรดี ใเมื่อนางเป็คนที่ฝ่าบาทส่งมา หากฉีก้านางแล้วเื่รู้ไปถึงพระเนตรพระกรรณ ยังคงเป็เื่ไม่เหมาะสมอยู่นั่นเ
แน่นอนว่าใใลึกๆ เขาไม่ปรารถนาให้นางต้องเสีย้าต่อ้าผู้คน หากช่วยไ้เขาย่อมช่วยนาง
ทว่าความจริงไ้พิสูจน์แล้วว่า ความกังวลใเขาเป็เื่ไม่จำเป็ นางไม่เพียงแต่มีวัตถุดิบเทพอยู่ใมือ วัตถุดิบเทพใมือนางยังมีุภาพชั้นเยี่ยมปานนี้ นางชนะขาดลอย! ยามนี้ที่เขาต้องกังวลมาก่าก็คือ้สาวเขาเ คำพูดที่ไ้่าออกไป กลายเป็ว่าขโมยไก่ไม่สำเร็จซ้ำยังต้องเสียข้าวสารีเ่า! นิสัยหุนหันพลันแล่น้สาว ช่างทำให้ต้องเป็ห่วงจริงๆ!
เวลานี้สี้ามู่ชิงหว่านเขียว้ำ!
นางพูดอย่างไม่ยิน “ก็แค่ข้าวสารไม่กี่เม็ด มีอะไรให้ต้องภาคภูมิใ หากมีปัญญาก็เอาวัตถุดิบอย่างอื่นออกมาีสิ!”
เฟิ่งเฉี่ยนถอนใเบาๆ “ูท่าแล้วหากเ้าไม่เห็นแม่น้ำเหลืองก็ยังไม่ถอดใ! ไ้สิ ข้าส่งเสริมเ้า!”
พูดแล้วมือขวานางก็คว้าอากาศีครั้ง ใมือพลันปาฏไข่ไก่ฟองึ่
กลิ่นอายเทพสีน้ำเงินเ้พลันโอบล้อมไข่ไก่ฟองั้ ทั้งเ้ข้นและทรงพลัง! ยิ่งหายากไป่าั้ก็คือ ไข่ไก่ฟองั้ทั้งฟองใหญ่และขาวสะอาดเกลี้ยงเกลาแทบจะแวววับสะท้อนแไ้ ไม่มีแต้มด่างหรือร้าวแม้สักกระผีก ช่างเป็เช่นงานศิลปะชิ้นึ่!
มู่ชิงหว่านมีสี้าแข็งค้างจากั้กลายเป็สีม่วงใทันที!พ
ข้าต้องการให้เ้านำวัตถุดิบเทพอย่างอื่นออกมา เ้าก็เอาออกมาไ้จริงๆ หรือ! ีทั้งเป็วัตถุดิบเทพั้สี่เหมือนกัน...
เ้าจงใจะเป็ปรปักษ์กับข้ากระมัง
ร่างบอบบางนางสั่นเทิ้มราวกับตะแกรง สี้าดำราวกับก้นหม้อ “มีปัญญา...มีปัญญาเ้าก็นำออกมาีสิ! ข้าไม่เชื่อหรอ่า เ้ายังสามารถพกพาังวัตถุดิบเทพติดตัวออกมาไ้ด้วย”
น่าเสียดายที่นางทายูแล้ว! เฟิ่งเฉี่ยนสามารถพกพาเสบียงวัตถุดิบเทพเื่อนที่ออกมาด้วยจริงๆ!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??