เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
เฟิ่งเฉี่ยนไหนเลยจะรู้ว่าตนเองถูกคิดบัญชีแค้นอีกแ้ หลังจากนางกินอาหารค่ำแ้จึงกลับห้องพักแขก เข้าแต่หัวค่ำ
เื่คิดได้ว่าพรุ่งนี้ยังมีด่านยากรอคอยนางอยู่ นางกลอกดวงาไปมาทำได้เพียงภาวนาเงียบๆ ปรารถนาให้พรุ่งนี้ได้จับรางวัล คงจะเป็เรื่องดี
จวนสกุลมู่เป็ครอบครัวขุนนางฝ่ายบู๊ ทันทีที่ฟ้าสาง
าในจวนก็เริ่มส่งเสียงฝึก
“ยุทธ์” กันแ้
มู่ชิงหว่านมีนัดส่วนตัวกับหลันเยว่หรู ขณะที่ฝึกยุทธ์จิตใจึงไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทำให้กระบวนท่าของการฝึกกระบี่ผิดพลาดไปไม่น้อย นางถูกมู่ฮูหยินอบรมสั่งสอนไปยกึ่ และรั้งให้นางอยู่ต่อเพื่อเพิ่มเวลาฝึก
ขณะฝึกยุทธ์ัได้กลิ่นหอมของข้าวสวยสุกใหม่ๆ ท้องก็เริ่มร้องขึ้นมาัจ๊อกๆ
“หอมเหลือเิ หรือเทพอาหารซุนกำลังทำอาหารให้ท่านปู่” หตะกละในท้องร่ำร้องด้วยความหิวโหย นางกลืนน้ำลายลงคอเก็บกระบี่พุ่งไปทางห้องครัว่ามิลังเล
กำลังจะไปถึงห้องครัวก็เดินสวนกับบุรุษวัยกลางในชุดยาวสีเทา นางรีบก้าวขึ้นไปคารวะ “อรุณสวัสดิ์ใต้เท้าซุน”
“อรุณสวัสดิ์ุูู่”
มู่ชิงหว่าน “ฝ่าบาทส่งให้ท่านมาูแลเรื่องอาหารการกินของท่านปู่ ท่านตื่นมาช่วยท่านปู่ทำอาหารแต่เช้าเลยหรือเจ้าคะ ท่านทำ้าที่่าใส่ใเช่นนี้ ข้าน้อยซาบซึ้งใ่ายิ่ง”
“มิกล้า! ฝ่าบาททรงมีพระมหากรุณาธิคุณต่อข้าประึ่ภูเขา ไท่ฟู่เป็อาจารย์ผู้มีพระคุณของฝ่าบาท ข้าทำเรื่องเ่านี้ก็เป็้าที่ของข้าเท่านั้นเอง”
มู่ชิงหว่านได้ยินเขากล่าวเช่นนี้จึงยิ่งให้ความนับถือเลื่อมใสเขาเพิ่มขึ้นอีก “ใต้เท้าซุนถ่อมตนเิไปแ้ วันนี้ใต้เท้าซุนทำอะไรกินเจ้าคะ ได้กลิ่นแ้หอมมาก!”
เทพอาหารซุนตะลึงงัน “คิดว่าุูู่น่าจะเข้าใผิดแ้ วันนี้ข้ายังไม่ได้เข้าไปในห้องครัวเลย!”
มู่ชิงหว่านประหลาดใ “มิใช่ท่านทำอาหารหรือ แ้ที่อยู่ในห้องครัวเป็ใครกัน”
เทพอาหารซุน “ข้าเองก็ประหลาดใเช่นกัน ในจวนถึงกับมีเทพอาหารท่านอื่น ันั้นจึงมาูโดยเฉพาะ”
“เทพอาหารท่านอื่น? ท่านแน่ใหรือ” มู่ชิงหว่านงงงัน
เทพอาหารซุนพูด่าแน่ใยิ่งยวด “ไม่ผิดแน่! มีเพียงอาหารที่เทพอาหารทำเท่านั้นจึงจะมีกลิ่นอายของเทพลอยฟุ้งเช่นนี้”
มู่ชิงหว่านเบิกาโตด้วยความประหลาดใ “แต่เท่าที่ข้ารู้ ในจวนสกุลมู่จากใต้เท้าซุนแ้ ไม่มีเทพอาหารที่!”
เทพอาหารซุนร้องเอ๊ะ “เช่นนั้นเป็ใครกันเ่า”
“เข้าไปูก็รู้แ้มิใช่หรือ” มู่ชิงหว่านรีบก้าวเข้าไปในห้องครัว
ในห้องครัว เต็มไปด้วยควันไฟและกลิ่นหอมของอาหาร
มู่ชิงหว่านเพิ่งจะก้าวเข้าไปในห้องครัวก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมของข้าวที่คละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ขนอ่อนบนร่างกายทุกเส้นล้วนเปิด่าสบายเนื้อสบายตัว นางหายใหอบเอาอากาศบริสุทธิ์นั้นเข้าไป แต่ที่ทำให้นางหวั่นไหวที่สุดก็คือกลิ่นหอมเข้มข้นของข้าว นางสาบานว่าเป็กลิ่นหอมของข้าวที่หอมที่สุดเท่าที่นางเคยได้กลิ่นมา
น้ำลายในปากเหนียวหนืด มู่ชิงหว่านแทบจะรอไม่ไหวที่จะพบโฉม้าที่แท้จริงของเทพอาหารท่านใหม่นี้
ผ่านควันเป็ชั้นๆ นางเห็นเงาร่างด้านหลังของสตรีนางึ่จึงร้องเอ๊ะในใ เุใดเงาร่างด้านหลังของสตรีนางนีู้แ้คุ้นาเช่นนี้ ูเหมือน...ูเหมือนหญิงผู้นั้น!
ไม่ เป็ไปไม่ได้เด็ดขาด! นางสับสนไปเองมากกว่า!
นางขยี้ดวงาแ้ไปอีกครั้ง ั้ราวกับถูกสกัดจุดแข็งค้างอยู่ที่นั่นไม่เคลื่อนไหว
เทพอาหารซุนที่เดินามเข้ามาาหลัง เห็นสี้าของมู่ชิงหว่านไม่ปกตินัก จึงถาม่าแปลกใว่า “ุูู่ ่าไรเ่า เจ้ารู้จักเทพอาหารผู้นี้หรือไม่”
มู่ชิงหว่านกล้ำกลืนน้ำลายลงคอแรงๆ หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ สตรีนางนี้ นางเพียงแค่รู้จักที่ไหนกัน นางเป็ศัตรูตัวฉกาจของนางต่างหากเ่า!
ประจวบเหมาะกับสตรีนางนั้นหันกลับมากวาดสายาพวกเขาเรียบๆ แะา่า “มีเรื่องอันใดหรือไม่”
สี้าท่าทางของมู่ชิงหว่านย่ำแย่ราวกับเพิ่งกินแมลงวันลงท้องไป่าไร่านั้น สตรีเบื้อง้ามิใช่ใครที่ไหน เฟิ่งเฉี่ยน ศัตรูตัวฉกาจของนางนั่นเอง!
เจ้ายังถามข้าว่ามีเรื่องอันใดหรือไม่ ข้าย่อมต้องมีเรื่องอยู่แ้!
“เฟิ่งเฉี่ยน เุใดเจ้าจึงมาอยู่ที่นี่ได้ เื่สักครู่เป็เจ้าที่ทำอาหาร”
เฟิ่งเฉี่ยนซ้ายแลขวาแ้ยักไหล่ “เจ้าูในเรือนหลังนี้ จากข้าแ้ยังมีอื่นอีกหรือไม่”
มู่ชิงหว่านถูกอุดปากด้วยคำพูดนี้จน้าแดงก่ำ นางพูดราวกับไม่อยากเชื่อว่า “เจ้า...เจ้าเป็เทพอาหารหรือ”
ใต้หล้านี้พ่อครัวหาได้ถมไป แต่เทพอาหารนั้นกลับต้องคัดเลือกึ่จากนับพัน และจะต้องมีพื้นฐานของเทพเป็พิเศษจึงจะเป็เทพอาหารได้
ครอบครัวสกุลมู่ร้อยกว่าชีวิตของพวกเขาไม่ปรากฏเทพอาหารแม้แต่เดียว นางที่เป็แค่นางกำนัลเล็กๆ ึ่กลับมีพรสวรรค์ถึงขั้นเป็เทพอาหาร วาสาางจะดีเิไปแ้กระมัง
“่าที่เจ้าเห็น” เฟิ่งเฉี่ยนแบมือ
ไม่รู้ว่าเทพอาหารซุนเดินมาเบื้อง้าเาตั้งแต่เื่ใด เขายกข้าวผัดไข่จานึ่ขึ้นมาพิจารณา่าละเอียดถี่ถ้วน
เื่สักครู่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากด้านประู
เฟิ่งเฉี่ยนจึงเก็บกระทะหรู
อี้และจวักแปลงกายพันชั่งของนาง่ารวดเร็ว เพื่อไม่ให้เป็ที่สงสัย
จวักแปลงกายพันชั่งและกระทะหรูอี้ไม่ได้เป็สิ่งของธรรมดาสามัญ
เพื่อป้องกันเอาไว้่นางไม่ปรารถนาให้ผู้อื่น
ทราบว่าตนเองมีสิ่งของมีค่าติดตัวมาด้วย
เทพอาหารซุนูอยู่า สายายิ่งูยิ่งซับซ้อน ่ถามนาง่าแคลงใ “ข้าวผัดไข่จานนี้ เจ้าเป็ทำจริงๆหรือ”
เฟิ่งเฉี่ยนพยัก้าามความจริง
เทพอาหารซุนขมวดคิ้ว “นี่ใช้กระทะธรรมดาๆ เท่านั้นหรือ”
ไม่เสียแรงที่เป็ในวงการอาหาร รู้ว่าข้าวผัดไข่จานนี้มีคุณสมบัติไม่ธรรมดา ไม่อาจใช้กระทะธรรมดาทำได้ แต่เขายังไม่พบเห็นอุปกรณ์่าอื่นจึงอดไม่ได้ที่จะสงสัยขึ้นมา
“ใต้เท้าซุน มีปัญหาอะไรหรือไม่เจ้าคะ” มู่ชิงหว่านรับรู้ได้ถึงความผิดปกติจึงถามขึ้น
ในเื่เป็วงการอาหาร นางย่อมไม่ถึงเส้นทางที่อยู่ข้างใน เพียงแต่รู้สึกว่าปฏิกิริยาของใต้เท้าซุนจะแปลกสักหน่อย
เทพอาหารซุนจ้องข้าวผัดไข่จานนั้นอยู่เนิ่นา ัเอ่ยวาจาเย็นชา “ก็แค่ข้าวผัดไข่ขั้นึ่จานึ่เท่านั้น ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษ”
เฟิ่งเฉี่ยนหรี่าลงเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเทพอาหารผู้นี้จะมีจิตใริษยาเช่นนี้ เขาเป็พ่อครัวมืออาชีพย่อมต้องอยู่แ้ว่าข้าวผัดไข่จานนี้ของนางเป็อาหารขั้น แต่เขากลับเอ่ยวาจาเช่นนี้ แสดงให้เห็น่าชัดเจนว่าริษยาในความสามารถของนาง ตั้งใที่จะด้อยค่าฝีมือการทำอาหารของนาง
มู่ชิงหว่านไม่แตกฉานเรื่องเ่านี้ ได้ยินคำพูดของเทพอาหารซุนแ้จึงหลงเชื่อทันที นางพูดจาถากถาง “ที่แท้เป็อาหารเทพขั้นึ่หรอกหรือ คิดว่าเจ้าจะมีความสามารถมากมาย สุด้าก็เท่านี้!”
เฟิ่งเฉี่ยนไม่ได้แยแสนาง แต่จับจ้องเทพอาหารซุนด้วยสายาประเมินขึ้นๆ ลงๆ
เื่คืนได้ยินว่าเซวียนหยวนเช่อส่งเทพอาหารจากวังหลวงมาที่นี่โดยเฉพาะเพื่อทำอาหารเทพให้มู่ไท่ฟู่ ตรองูแ้น่าจะเป็เขากระมัง
พูดขึ้นมาแ้พวกเขานับว่าไม่ได้ไร้วาสนาต่อกันเสียทีเดียว เื่อยู่ในวังหลวงนางยังเคยได้ลิ้มลองบะหมี่ที่เขาเป็ทำ! เวลานั้นยังรู้สึกว่าฝีมือการทำอาหารของเขาไม่เลว มาบัดนี้เื่ได้พบตัวจริงๆ ได้รู้ว่าเขามีพฤติกรรมเฉกเช่นใคอคับแคบเี่นี้ นางอดรู้สึกผิดหวังไม่ได้
อาหารทำมาได้ดีกว่านี้แ้่าไรเ่า ไม่มีคุณธรรมและจริยธรรมย่อมไม่อาจเป็เทพอาหารที่ดีึ่ได้!
เทพอาหารถูกสายาของนางจับจ้องจนรู้สึกร้อนตัว จึงไอแค่กๆ แ้พูดเสียงเย็นว่า “เวลานี้ข้าต้องการทำอาหารให้มู่ไท่ฟู่ ที่ไม่เกี่ยวข้องไปจากห้องครัวเดี๋ยวนี้”
สุด้าเฟิ่งเฉี่ยนยังคงถูกไล่จากห้องครัว เุผลก็คือเทพอาหารซุนกลัวว่านางจะมาขโมยเคล็ดวิชาของเขาพ
เฟิ่งเฉี่ยนหมดคำพูด เขาป้องกันนางราวกับนางเป็โจรขโมย!
มู่ชิงหว่านกลับรู้สึกสบายอกสบายใ่ายิ่ง ในที่สุดก็เห็นนางถูกกระทำแ้ “นี่เรียกว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า อย่าได้คิดว่าตนเองนั้นเก่งกาจ เพราะเจ้าไม่ใช่แม้แต่ลมที่ผายมา!”
“ุูู่ การโขกศีรษะหลายร้อยครั้งเื่คืนนี้ ท่านคิดจะโขกศีรษะเื่ใดกัน” เฟิ่งเฉี่ยนโยนคำพูดประโยี้ไปทันที ทำให้มู่ชิงหว่านถึงกับเป็ใบ้ ้าแดงคอแดงพูดอะไรไม่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??