เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
“่าพี่เช่อ ่ามาได้เาะยิ่งนัก! เฟิงเฉี่ยนผู้ี้กำเริบเสิบสาน ึกับขโมยวัตถุดิบของวังหล ่ารีบตัดสินลงโทษนางเถอะเจ้าค่ะ!”
“เฟิงเฉี่ยน?” คิ้วราวกับคมดาบนั้นเลิกขึ้นเ็น้อย สายาคมปลาบนั้นมองมาทางเฟิ่งเฉี่ยนด้วยแววาครุ่นคิด
เฟิ่งเฉี่ยนลูบจมูกอย่างร้อนตัว นางหัวเราะแหะๆ “ฝ่าบาท หม่อมฉันเป็คนที่พระองค์ส่งมารักษาไท่ฟู่ วัตถุดิบนั้นล้วนเป็พระองค์ที่ทรงประทานกับื ไฉนจึงกล่าวว่าขโมยเพคะ หรือฮ่องเต้พระองค์ึ่คิดจะรักษาโรคให้าา์ผู้มีพระคุณแต่กลับสละไม่ได้แม้แต่วัตถุดิบเเพคะ”
นางเงยหน้าขึ้นะพริบาปริบๆ อย่างไร้ซึ่งาละอายแก่ใใส่เซวียนหยวนเช่อ “ฝ่าบาท พระองค์คิดว่าหม่อมฉันพูดูหรือไม่เพคะ?”
คิดไม่ึสิ่งที่ได้มาคือท่าทีราวกับมองไม่เห็นนางอยู่ใสายา สายาของเขาตกลงบนร่างของมู่ฮูหยิน “ุขึ้นให้หมดเถิด! อาการของไท่ฟู่เป็อย่างไรบ้าง”
โอ๊ะโอ...แบบี้ก็ได้หรือ
เฟิ่งเฉี่ยนงงงันเ็น้อย ตกลงเขาายาว่าอย่างไรกันแน่นะ?
ไม่แยแสนาง ไม่ตัดสินลงโทษและไม่ได้ชี้แจงว่านางไม่ผิด การะทำเช่นี้ทำให้นางไม่คุ้นเคยจึงได้ยืนตะลึงงันอยู่ที่นั่นด้วยไม่รู้ว่าควรมีปฏิกิริยาตอบโต้อย่างไรดี
มู่ชิงหว่านและิห่ายเฟิงต่างมีสีหน้าตะลึงงันเช่นกัน
ล้วนกล่าวว่าจิตใของกษัตริย์นั้นยากจะหยั่งึ เป็เช่นนั้นจริงๆ! ไม่ตัดสินและไม่ไต่สวน ารู้สึกครึ่งๆ าๆ ไม่ชัดเจนเช่นี้ช่างทำให้หัวใคนคันยุบยิบ ั้ยากจะรับได้และลุ้นจนตัวโก่ง!
มู่ฮูหยินุขึ้นตอบอย่างซาบซึ้งใ “ขอบพระทัยฝ่าบาทเพคะ! อาการของ่าพ่อยังคงไม่ะเตื้องขึ้นเพคะ ดื่มยาไม่ได้ กิน้าวไม่ได้ ผ่ายผอมลงทุกวัน ไม่รู้ว่าควรทำเช่นใดดีเพคะ”
ากังวลพาดผ่านใบหน้าเซวียนหยวนเช่อ “ะทั่งอาหารที่เอาหารซุนปรุง าา์ก็กินไม่ลงหรือ”
มู่ฮูหยินพยักหน้า
เอาหารซุนที่อยู่ใกลุ่มคนมากมายนั้นรู้สึกทำตัวไมู่ เขาก้าวขึ้นมาพูดว่า “ะหม่อมไร้าสามารถ ฝ่าบาททรงลงทัณฑ์เถิดพ่ะย่ะค่ะ!”
เซวียนหยวนเช่อมีสีหน้าเย็นชาราวกับ้ำแข็ง ไม่บ่งบอกอารมณ์และารู้สึกใดๆ ั้สิ้น
มู่ชิงเซียวเอ่ยปากขึ้นมาใตอนี้ “เมื่อสักครู่่าปู่ได้กลิ่น้าวผัดไข่ของแม่นางเฟิง พลันรู้สึกอยากอาหาร ยังรอให้พวกเราเอา้าวผัดไปส่งพ่ะย่ะค่ะ”
“อ้อ ึกับมีเื่เช่นี้” เซวียนหยวนเช่อมองมาทางเฟิ่งเฉี่ยนอีกครั้ง เฟิ่งเฉี่ยนเองงงงันเช่นกัน นางคิดไม่ึมู่ไท่ฟู่อยากกิน้าวผัดไข่ของนาง
“้าวผัดไข่ยังอยู่ใครัว ้าไปหยิบเดี๋ยวี้” เฟิ่งเฉี่ยนกำลังจะเดินออกไป ทว่ามู่ชิงหว่านกลับไม่ยอมเลิกรา
“ช้า่! ยังไม่ได้ข้อสรุปเื่ขโมยวัตถุดิบเ จะปล่อยนางไปง่ายๆ เช่นี้ได้อย่างไร”
เมื่อสักครู่หลังจากเห็นปฏิกิริยาของฮ่องเต้แล้ว ิห่ายเฟิงรู้ว่าท่าจะไม่ค่อยดีแล้ว ่หน้าี้ได้ยินน้องสาวของตนเ่าให้ฟัง ให้เขาชิงลงืักุมเฟิ่งเฉี่ยนใข้อหาขโมยวัตถุดิบเและตัดสินลงโทษนางอย่างเร็วทีุ่ เขาจึงได้หาพยานบุคคลมาเป็พยาน ด้วยใใคิดว่าก็แค่นางกำนัลเ็ๆ คนึ่ ไม่มีครอบครัวขุนนางชั้นสูงเป็ที่พึ่งพิง ต่อให้ายไปก็ไม่มีใครมาถามไถ่หรือามหา...
ทว่ายามี้ท่าทีของฝ่าบาทูไม่ส่งผลดีกับฝ่ายเขานัก ชัดเจนเหลือเกินพระองค์กำลังามอกามใเฟิ่งเฉี่ยน หากเขายังคงจิกกัดเื่ี้ไม่ยอมปล่อยก็เท่ากับว่าเขาจิกกัดฮ่องเต้
เดิมทีคิดจะให้เื่ี้ผ่านไปเงียบๆ ใครเลยจะรู้ว่าคุณหนูสกุลมู่ผู้โง่งมนางี้ึกับขุดหลุมให้เขาใเวลาวิกฤติ ยิ่งเขาคิดจะผ่านเื่ี้ไปอย่าง้ำขุ่นๆ นางยิ่งผลักเขาออกมาเปิดโปงฐานะ เขาแทบจะูนางทำให้โมโหายอยู่แล้ว!
เฟิ่งเฉี่ยนแค่นหัวเราะเสียงเย็นใใ นางยังไม่ได้คิดบัญชีกับพวกเขาเลย พวกเขากลับแส่เอาคอมาพาดเขียงรอ
“ฝ่าบาท พวกเขาใส่้าป้ายสีว่าหม่อมฉันขโมยวัตถุดิบเ ยังหาขันทีของห้องเครื่องมาเป็พยานบุคคล เพียงแต่คนผู้ี้ะหม่อมพบแล้วรู้สึกไม่คุ้นหน้าอย่างยิ่ง ขอพระองค์โปรดทำให้แน่ใว่าคนผู้ี้ใช่ขันทีของห้องเครื่องหรือไม่ หากมีคนอาศัยเวลาชุลมุนเ้ามาสวมรอย ุประค์เพื่อปลอมแปลงหลักฐานและพยาน า้าแรงของเื่ี้ย่อมไม่ใช่เื่เ็ๆ เพคะ”
ทันทีที่นางกล่าว สีหน้าของิห่ายเฟิงก็เปลี่ยนไปทันที ใฐานะที่เป็ขุนนางของราชสำนัก ทว่ากลับสร้างหลักฐานปลอมขึ้นมา นั่นเป็โทษหนักเพียงใด การูขับออกจากการเป็ขุนนางนั้นเป็เื่เ็ แต่หากัพลัดัผลูหัวย่อมอาจหลุดออกจากบ่าได้!
เขาลนลานทันใด ต่อมาตัดสินใที่ชิงลงื่เพื่อาได้เปรียบ
สวบ!
ะบี่ยาวเล่มึ่พาดลงบนลำคอของขันทีผู้นั้น
“พูดมา! ตกลงเจ้าเป็ขันทีให้องเครื่องหรือไม่”
สีหน้าของหลี่ต้าเป่าซีดขาว เขาตกใเสียจนไม่อาจพูดได้ชัดเจน “้าน้อย...้าน้อยใช่...ไม่ใช่ ้าน้อยไม่ใช่...”
“ตกลงว่าใช่หรือไม่ใช่” ิห่ายเฟิงตวาดลั่น
หลี่ต้าเป่าตกใจนปัสสาวะราดกางเกง เาูปาสั่น “้าน้อยไม่ใช่ขอรับ ้าน้อยเป็เพียงนักแสดงละครคนึ่ มักจะแสดงใบทขันทีอยู่เเ่าั้น”
“บังอาจ! เจ้าึกับกล้าหลอกล้า ทำ้า้าจนเกือบเ้าใแม่นางเฟิงผิด” ิห่ายเฟิงกล่าวด้วย้ำเสียงเข้มงวด “เด็กๆ ัตัวเขา! เอาผ้าอุดปากเขาไว้ พากลับไปยังศาลาว่าการ!”
เฟิ่งเฉี่ยนฉุนจนหัวเราะออกมา วันี้ทำให้คนเปิดหูเปิดาแล้วจริงๆ ยังไม่เคยเห็นใครหน้าหนาเท่าี้มา่
ปรับเปลี่ยนสีหน้าเร็ว่าพลิกหนังสือเสียอีก!
เจ้าหน้าที่ที่ติดามเขามาด้วยล้วนเป็คนเก่าคนแก่ทำงานเ้าขากันดีมาก พวกเขากรูกันเ้ามา ึ่ในั้นหยิบผ้าออกมาอุดปากหลี่ต้าเป่า หลี่ต้าเป่าต่อสู้ อีกคนใช้ดาบใืตีหลี่ต้าเป่าจนหมดสติ
ั้หมดี้ล้วนร่วมืกันอย่างไร้ที่ติ ราวกับพวกเคยเล่นละครฉากี้มานับร้อยครั้ง ะทั่งึขั้นทำเป็ประจำ
แค่คิดก็พอจะรู้ว่า ใยามปกติพวกเขาได้เคยทำเื่ประเภที้มามากเ่าั้น ารู้อกรู้ใกันนั้นช่างน่าตกตะลึง
“ฝ่าบาท ะหม่อมยังมีงานรออยู่ าทูลลาพ่ะย่ะค่ะ” ิห่ายเฟิงเอาตัวรดื้อๆ
ทว่าคนยังเดินออกไปไม่ได้ไกลนักก็ได้ยิน้ำเสียงอันเยียบเย็นของเซวียนหยวนเช่ังขึ้นว่า “ลั่วหยิ่ง ไปศาลาว่าการเดี๋ยวี้ ตรวจสอบคดีที่เิขึ้นภายใปีี้ ขอเพียงเป็คดีที่ผ่านืคนผู้ี้ ตรวจสอบออกมาให้หมด!”
ขาั้้างของิห่ายเฟิงอ่อนยวบ ร่างของเขาโอนไปเอนมา ะทั่งยืนแทบไม่อยู่
แล้ว เขาแล้วจริงๆ!
เฟิ่งเฉี่ยนเองตะลึงงันเช่นกัน คิดไม่ึว่าเซวียนหยวนเช่อจะสังเกตเห็นได้ชัดเจนเช่นี้ ิห่ายเฟิงตบาเขาไม่ได้ อีกั้ไม่พูดพล่ามทำเพลงอันใดั้สิ้น เขาจู่โจมุอ่อนของอีกฝ่าย ลงือย่างไร้ปราณีและเด็ดขาด รวดเร็วทันใ! นางลอบยกนิ้วหัวแม่ืให้เขา กล้าหาญและเด็ดขาดจริงๆ!
“ยังตะลึงงันอะไรกันอยู่อีก” ้ำเสียงเยียบเย็นนั้นทะลุโสตประสาท ทันทีที่เฟิ่งเฉี่ยนเงยหน้าก็พบว่าตอนี้เซวียนหยวนเช่อเดินมาหยุด้างกายนางแล้ว สายาของเขามองไป้างหน้า คนั้คนให้ารู้สึกไม่แยแสคนั้โลกดังเดิม นางกลับไม่รู้สึกรำคาญเขาอย่างที่เป็มาเท่าใดแล้ว ใทางตรง้ามสิ่งที่เพิ่มขึ้นมาคือาชื่นชม
นางเดินามหลังเขามุ่งหน้าไปยังห้องครัว
มู่ชิงหว่านยืนตกตะลึงอยู่กับที่ นางะพริบาปริบๆ ไมู่้ เมื่อสักครู่คนที่ควรูไต่สวนคือเฟิงเฉี่ยน ไฉนชั่วพริบากลับตรวจสอบืปราบิเสียแล้ว นี่มันเื่อะไรกันแน่ เุใดนางจึงไม่ะจ่างแจ้งแม้แต่น้อย
มู่ชิงเซียวมองน้องสาวปราดึ่ เขาั้ทถอนใและส่ายหน้า่เดินามไป
องครักษ์เฝ้าอยู่ด้านนอกประตูห้องครัวอย่างแน่นหนา คนั้หมดล้วนูกันไว้หน้าประตู
ให้องครัวมีเพียงเฟิ่งเฉี่ยนและเซวียนหยวนเช่อคน
หลังจากเ้ามาให้องครัวเซวียนหยวนเช่อไม่พูดจาสักคำ เขาหยิบ้าวผัดไข่ที่ทำเสร็จแล้วขึ้นมาพิจารณา สีหน้าของเขาไม่บ่งบอกอารมณ์ เฟิ่งเฉี่ยนยืนอยู่ด้าน้างด้วยาไม่สบายในัก
เวลาี้นางแทบจะหายใไม่ออกเพราะากดดันเช่นี้ ขณะที่ตัดสินใคิดจะพูดอะไรออกไป เซวียนหยวนเช่อกลับเอ่ยปากขึ้น่ ูเหืนเขาจะคุมสถานการณ์ทุกอย่างเอาไว้ใืได้เ เขามักจะรู้ว่าุสิ้นุาทนกลั้นของอีกฝ่ายอยู่ตรงไหน เมื่ออีกฝ่ายกำลังสิ้นาทน เขาก็จะเสือกดาบเ้ามาเล่มึ่!
“นี่ก็คืออาหารเที่ทำขึ้นมาจากวัตถุดิบเที่เจ้าขโมยของเจิ้นมาเช่นนั้นหรือ”
เฟิ่งเฉี่ยนเกือบะอักเลื เขาถามตรงเกินไปแล้วะมัง ไม่ไว้หน้านางแม้แต่น้อย!
“แค่กๆ สามีภรรยาเปรียบเสืนคนๆ เีั จะแบ่งแยกให้ชัดเจนเยี่ยงนั้นเพื่ออันใด ๆ ่าก็คือๆ ้า ๆ ้าก็คือๆ ่า ขโมยอะไรกันเ่า พูดจาราวกับเป็คนอื่นคนไกล!” นางพูดไปพร้อมกับทำหน้าาบ้องแบ๊ว เฟิ่งเฉี่ยนลอบูแคลนตนเอง
เซวียนหยวนเช่อนั้นุยยิ่ง่า เขาไม่ได้รับผละทบใดๆ าา สีหน้าเย็นชาไม่บอกอารมณ์และารู้สึก ริมฝีปากขยับเ็น้อย่จะพูดด้วย้ำเสียงเรียบเรื่อย “การออกเยี่ยมราษฎรใครั้งหน้า เจิ้นจะพาฮองเฮาไปด้วยแน่นอน”
เฟิ่งเฉี่ยนหน้ายุ่ง ายาว่าอย่างไรพ
ได้ยินเขาพูดอี่า “ต่อให้โล่ของเจิ้นจะหนาและแข็งแกร่ง่าี้ ย่อมมีวันูศัตรูทำลายลงได้ ทว่าฮองเฮาไม่เหืนกัน เจ้าเพียงคนเดียวต้านทานโล่ได้นับหมื่นชิ้น!”
เฟิ่งเฉี่ยนตะลึงงันและโกรธขึ้งทันที!
ให้ายเถอะ!
าายของเจ้าก็คือ หนังหน้าของ้าหนา่าโล่ึ่ร้อยชิ้น ใบหน้าของนางเพียงคนเดียวสามารถต้านรับทหารม้านับพันนับหมื่นเช่นนั้นหรือ!! ูแคลนคนอื่นเกินไปแล้ว!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??