เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
มู่ฮูยินมองด้วยความซาบซึ้งใจ “ท่านพ่อืนลงไปแล้ว ท่านพ่อืนลงไปแล้วจริงๆ!”
มู่ชิงเซียวก้าวึ้ไปประคองมารดาที่กำลังตื้นตันใจด้วยความยินดี
เซวียนหยวนเช่อป้อนไท่ฟู่ต่อไปด้วยท่าทีที่ไม่เปลี่ยนแปลง “อาจารย์ กินอีกสักหน่อยเถิด”
เฟิ่งเฉี่ยนเห็นแล้วพรูลมหายใจโล่งอก นางดูเซวียนหยวนเช่อป้อนข้าวมู่ไท่ฟู่ทีละคำๆ ะทั่งป้อนข้าวผัดไข่ให้ไท่ฟู่กินจนหมดจาน ูภาพความผูกพันอันลึกซึ้งระหว่างอาจารย์และศิษย์ทำให้ตื้นตันใจ ะเดียวกันก็ปาดเหงื่อแทนเขาไปด้วย
เพื่ออาจารย์ผู้มีพระุเขายินดีใช้ตัวเองเป็หนูทดลอง ยอมเสี่ยงอันตรายต่ออาาแพ้อาหารของตนเอง ่ผลให้นางบังเกิดความรู้สึกดีต่อเขาึ้มาบ้าง
หลังจากไท่ฟู่กินข้าวผัดไข่จนหมดจาน คนั้คนดูะปรี้ะเปร่าึ้ทันใด ดวงตาของไท่ฟู่เป็ประกายก่อนจะเอ่ยว่า “นี่เป็ข้าวที่ข้ากินแล้วอร่อยที่สุดใชีวิตนี้! แม่นางเฟิง ขอบุเจ้าา!”
เฟิ่งเฉี่ยนยินดี “เป็เกียรติของข้าที่ไท่ฟู่ชอบกินอาหารที่ข้าทำ!”
มู่ไท่ฟู่่าวอี่า “ยังมีอีกหรือไม่ ข้ายังอยากกินอีกสักจาน!”
“มี! ให้องครัวยังมีอีกา มีเพียงพอแน่นอน!” เฟิ่งเฉี่ยนพูดั้วหัวเราะ
เซวียนหยวนเช่อัลุกึ้พรวด “ต่อไปหน้าที่ทำอาหารให้ไท่ฟู่เป็หน้าที่ของเจ้า”
เฟิ่งเฉี่ยนไม่ไ้คัดค้าน นางพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่ต้องให้เขาพูดนางก็คิดจะทำเช่นนี้อยู่แล้ว แม้จะไม่อาจรักษาต้นตอาเกิดโรคของไท่ฟู่ไ้ แต่อย่างไรก็ไม่ถึงกับทำให้อาาย่ำแย่ลง
“อาจารย์พักผ่อนาๆ เจิ้นค่อยับมาเยี่ยมท่านอีก” ่าของเซวียนหยวนเช่อคล้ายเซไปเล็กน้อยก่อนจะหันไป่าวกับมู่ฮูยิน “ฮูยิน เจิ้นพำนักอยู่ใจวนคืนึ่ไ้หรือไม่”
มู่ฮูยินื่ตระหนกด้วยความยินดี “ไ้แน่นอนเพคะ! เซียวเอ๋อร์ รีบไปเตรียมห้องพักแขกให้ฝ่าบาทเร็วเข้า!”
“ไม่จำเป็แล้ว!” เซวียนหยวนเช่อเอ่ยห้ามพร้อมกับชี้ไปที่เฟิ่งเฉี่ยน “เจิ้นพักห้องของนางก็ไ้!”
เฟิ่งเฉี่ยนตะลึงงัน ด้วยคิดว่าตนเองฟังผิด “ห้องของข้าหรือ”
“ยังไม่นำทางอีก” ั์ตาำขลับของเซวียนหยวนเช่อจ้องนางเขม็ง เฟิ่งเฉี่ยนงงงันเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าหน้าผากของเขามีเหงื่อบางๆ ชั้นึ่ นางรู้ทันทีว่าอาาแพ้ของเขากำเริบเีแล้ว เขาไม่ปรารถนาให้อาจารย์ผู้มีพระุล่วงรู้จึงฝืน่ากายควบคุมตนเอง
คนผู้นี้หนอ ั้ๆ ที่ดูไปแล้วเย็นชาสุดกู่ทว่าับมีจิตใจอ่อนโยนและละเอียดอ่อน!
“เชิญฝ่าบาทเพคะ!” นางผายมืออกไป เซวียนหยวนเช่อัวาดแขนยาวๆ ของเขาออกมาโอบเฟิ่งเฉี่ยนเข้าสู่อ้อมกของตนและกเอาไว้แนบแน่น!
เฟิ่งเฉี่ยนหายใจสะดุด ั้ๆ ที่มีอาภรณ์ขวางกั้นเอาไว้นางยังรับรู้ไ้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจาก่ากายของเขาไ้ ้ี๋ ร้อนเีจนนางใจั่ แก้มัรู้สึกร้อนซู่ไปด้วย!
อิริยาบถเยี่ยงนี้อบอุ่นเิไปจริงๆ!
คนที่ไม่รู้ความจริงยังไพล่เข้าใจไปว่าที่ฮ่องเต้ทำเช่นนี้ด้วยทนรอไม่ไหวที่จะไ้สาวงามมาไว้ใอ้อมก ถึงั้มีคนเข้าใจว่าฮ่องเต้พำนักอยู่ใจวนสกุลมู่ก็เพื่อหาความสุขใส่ตัว
มีเพียงเฟิ่งเฉี่ยนที่ะจ่างแจ้งว่า่ากายของเขาต้านไม่อยู่แล้ว เม็ดเหงื่อขนาดเท่าเมล็ดถั่วค่อยๆ ไหลลงมาตามขมับ หยดลงบนมือของนางให้ความรู้สึกร้อนลวก
“ท่านไม่เป็ไระมัง”!
นางประคองเขาเดินออกไปจากห้อง
“ท่านพี่เช่อ!” มู่ชิงหว่านโมโหจนะทืบเ้า นางคิดจะวิ่งตามไปทว่าับูมู่ชิงเซียวยับยั้งไว้
“น้องหญิงสาม อย่าก่อเรื่องวุ่นวายเลย! เจ้าตามไปตอนนี้มีแต่หาเรื่องให้ผู้อื่นดููเจ้าเอง”
“แต่ข้า...” มู่ชิงหว่านร้อนใจแทบจะร้องไห้ออกมา สีหน้าเต็มไปด้วยความทุกข์ทน
มู่ชิงเซียวลูบศีรษะนาง แล้วมองไปตามทิศทางที่คนั้สองเดินออกไปด้วยสายตาสับสน
ทันทีที่เข้าไปให้อง เซวียนหยวนเช่อผลักนางออกทันที เขาเดินชนโน่นเตะนี่ไปจนถึงเตียงนอนด้วยตัวเอง
เฟิ่งเฉี่ยนถลึงตาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “คนเช่นท่าน เุใดจึงเป็คนเนรุที่ข้ามแม่น้ำแล้วรื้อสะพานเช่นนี้”
หากมิใช่เห็นว่า่ากายของเขากำลังอ่อนแอละก็ นางจะต้องคิดบัญชีกับเขาแน่นอน
เซวียนหยวนเช่อนอนลงบนเตียงไม่พูดจาแม้แต่คำเดียว เขาหายใจหอบั บนใบหน้าบริเวณลำคอเริ่มปรากฏให้เห็นผดผื่นสีแดงเม็ดเล็กๆ
เฟิ่งเฉี่ยนมองจาะยะไ รู้สึกทนไม่ไ้ “ท่านเป็เช่นนี้ หาท่านหมอสักคนมาดูหน่อยเถิด!”
แววตาของเซวียนหยวนเช่อทอประกาย้า ตวัดมองมาที่นางปราดึ่ เขาหลับตาลงพร้อมกับพูดห้วนๆ “หุบปาก! นับตั้งแต่ตอนนี้เจิ้นไม่อยากไ้ยินเีงของเจ้า!”
“ท่านคิดว่าข้าอยากพูดกับท่านนักหรือ ไ้ ถือเีว่าข้าแส่หาเรื่องใส่ตัวเองก็แล้วกัน ท่านจะเป็จะตายก็ไม่เกี่ยวกับข้า” เฟิ่งเฉี่ยนทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยโทสะ คร้านจะสนใจเขา
[เจ้านาย ท่านมีคะแนนสะสมครบ 10 คะแนนแล้ว ท่านมีโอกาสจับรางวัลไ้ึ่ครั้ง ต้องาใช้สิทธิ์ตอนนี้หรือไม่]
ไ้ยินเีงฟ่านฟ่านเตือนึ้ เฟิ่งเฉี่ยนันึกึ้ไ้ว่ายังมีเรื่องนี้อยู่อีก ้ต้องโทษภูเขาน้ำแข็งลูกนี้ที่ทำให้นางโมโหโทโสจนเลอะเลือนเกือบจะลืมเรื่องนี้ไป
“เริ่มจับรางวัลเถิด!”
แผ่นจานทรงมสีรุ้งหมุนึ้มา เฟิ่งเฉี่ยนหลับตาลงด้วยความื่เต้น แต่ปากับพึมพำไม่หยุด “ฟ้าแม่นๆ ิแ่ๆ จะต้องให้ข้าจับไ้ยาสมุนไพรร้อยชนิดนะ!”
ติ๊ง—ไ้รับเครื่องมือศึกษาวิชาแพทย์ึ่ชิ้น! (คำอธิบาย : ช่วยให้มีความทรงจำแม่นยำ เป็อุปกรณ์ชนิดึ่)
เฟิ่งเฉี่ยนลืมตาึ้มองอย่างตะลึงพรึงเพริด ไม่ไ้ยาสมุนไพรร้อยชนิดา็แล้วไปเถอะ ดีชั่วอย่างไรก็ยังไ้ตำราแพทย์มาเล่มึ่!
เครื่องมือศึกษาวิชาแพทย์บ้าบออันใด หรือต้องาให้นางเริ่มศึกษาวิชาแพทย์ใหม่ตั้งแต่ั้เริ่มต้น
นางหัวเราะไม่ไ้ร้องไห้ไม่ออก
เซวียนหยวนเช่อที่นอนหลับตาอยู่บนเตียงด้วยความทรมาน ัไ้ยินเีงทถอนใจดังึ้รบกวนให้จิตใจของเขาไม่สงบ เขาลืมตาึ้หันขวับไปมองเฟิ่งเฉี่ยน ทว่าับเห็นนางพูดจาพึมพำอยู่คนเดียว ทถอนใจเป็ครั้งคราว สีหน้าบนใบหน้าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
เขาขมวดคิ้วและตวาดว่า “ขอเจิ้นอยู่เงียบๆ สักหน่อย!”
เดิมทีเฟิ่งเฉี่ยนก็อารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว จึงมีโทสะคุกรุ่นใใจทันที นางลุกพรวดจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่แล้วพุ่งเข้ามายืนเ้าสะเอวอยู่ข้างเตียง ตอบโต้ับไปว่า “เป็เพราะข้าไม่อยากฉวยโอกาสที่ท่านอ่อนแอ ดังั้จึงทนั้นต่อท่าน! ท่านยังไม่หยุดใช่หรือไม่ ข้าเป็คนมีชีวิตจิตใจ หรือยังต้องูบีบบังคับให้อึดอัดใจจนตาย ไม่ให้ข้าพูดใช่หรือไม่ ข้าจะพูด และข้าจะพูดเีงดังๆ ด้วย! ดูซิว่าท่านจะทำยังไงกับข้า มีปัญหาท่านก็อุดปากข้าสิ!"
ทันทีที่สิ้นเีง ภายให้องบังเกิดลมึ้สายึ่พุ่งเข้ามาจากฝ่ามือใส่ใบหน้าของนาง ลมั้แรงเีจนเฟิ่งเฉี่ยนลืมตาไม่ึ้ ่าของนางราวกับูพลังมหาศาลดูดเข้าไปหา
่าของนางัเีสมดุลลอยคว้างอยู่างอากาศ ะทั่งรู้สึ่าปกคอเสื้อูะชาก ่าของนางจึงร่วงลงมา ไม่รู้ว่าเ้าของนางสะดุดกับสิ่งใดจึงล้มไปข้างหน้า จากั้ริมฝีปากของนางัสัมผัสกับความอ่อนนุ่มชนิดึ่ เฟิ่งเฉี่ยนลืมตาึ้พรึ่บ ทันทีที่ลืมตาึ้ก็เผชิญกับใบหน้าคมสันของเซวียนหยวนเช่อ นางเบิกดวงตากว้างด้วยความตกตะลึง หัวใจเต้นระรัว แก้มั้สองข้างแดงก่ำ!
เซวียนหยวนเช่อเองก็งงงันไปครู่ึ่เช่นกัน เมื่อสักครู่เห็นปากของนางขยับไม่หยุดรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจเหลือเิ เขาเพียงคิดจะลากนางเข้ามาอบรมสั่งสอนสักยกึ่ ใครเลยจะรู้ว่าจะายมาเป็เช่นนี้...
คนสองคน คนึู่่่า คนึ่อยู่บน เจ้ามองข้า ข้ามองเจ้า ดวงตาั้สี่ประสานกัน บรรยากาศภายให้องัแปรเปลี่ยนไป
ทันใดั้ เซวียนหยวนเช่อไ้สติับา่อน เขาออกแรงผลักนาง เฟิ่งเฉี่ยนูผลักให้ตกไปใต้เตียงพ
เฟิ่งเฉี่ยนคลานึ้มาจากพื้นด้วยท่าทีอเนจอนาถ นางชี้หน้าเขาด้วยนิ้วที่ั่ระริกพูดด้วยสีหน้า่าวโทษ “ท่าน ท่าน ท่าน...ท่านมันเป็โจรบ้าตัณหา! นี่เป็จุมพิตแรกของข้าเชียวนะ!”
เซวียนหยวนเช่อตวัดหางตาดูแคลนมาทางนาง “ไยต้องเสแสร้ง คืนวันแต่งงาน คนที่วางยาเจิ้นใคืนั้เป็ผู้ใด”
“อุ๊บ...” เฟิ่งเฉี่ยนวางยาเขา ยังคิดจะต้องาเขาหรือ นางกำลังไ้ยินเรื่องอันน่าตกใจอะไรกันเนี่ย!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??