เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
เื่นางรื้อฟื้นาทรงจำในอดีต ในองพลันปรากฏภาพอันร้อนแรงที่นางเห็นแ้ต้อง้าแดง หัวใจเต้นรัว ที่แท้คืนวันแต่งงาน เป็ฮองเฮาที่วางยาเซวียนหยวนเช่อ และเป็ครั้งั้เช่นกันที่ฮองเฮาตั้งครรภ์ไท่จื่อ.
ในาทรงจำฮองเฮา นั่นเป็ครั้งแรกและครั้งเดียวที่พวกเขาสองสามีภรรยาได้แนบชิดหวานชื่น
มิน่าเล่าเซวียนหยวนเช่อจึงได้รังเกียจฮองเฮาเี่นี้ ที่แท้ยังมีเรื่องเช่นนี้เกิดึ้ กระทั่งันางเองยังออกจะรู้สึกเห็นอกเห็นใจเซวียนหยวนเช่อึ้มาตะหงิดๆ
แต่พูดอีกทีแ้คนผู้ั้มิใช่นางเสียหน่อย! แต่นางเองไม่อาจออกปากปฏิเสธ ได้แต่น้ำท่วมปากเช่นนี้!
เห็นนางไม่ปฏิเสธด้วยสี้าร้อนั เซวียนหยวนเช่อจึงเอ่ยวาจาถากถาง “จุมพิตเจ้าก็เหมือนเจ้า ไม่มีรสชาติ!”
เฟิ่งเฉี่ยนโกรธจนต้องหัวเราะออกมาและย้อนกลับไปว่า “จุมพิตท่านก็เหมือนัท่านเช่นกัน ั้เย็นชา ขมปี๋ และไม่มีรสชาติ!”
ภายในห้องกลับมาสงบลงอีกครั้ง เหลือเพียงเสียงหายใจคนั้คู่
เื่ฟังจากเสียงหายใจแ้ อาการเซวียนหยวนเช่อหนักึ้เรื่อยๆ ทว่าเขายังคงกัดฟันทน โดยไม่ส่งเสียงแม้แต่แอะเดียว
ช่างเป็ลาดื้อัึ่แท้ๆ!
เฟิ่งเฉี่ยนพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่เห็นัตนเขา โดยการพุ่งาธิไปที่ระบบ
“ฟ่านฟ่าน เจ้ารู้หรือไม่ว่าอาการแพ้อาารักษาอย่างไร”`
[ขออภัยเ้าา! ารู้ข้าึ้อยู่กับประสบการณ์และารู้เ้าา เรื่องที่เ้าายังไม่เคยสัมผัาก่อน ข้าเองก็จะไม่แตกฉานเช่นกัน ทว่าเ้าาทดลองใช้เครื่องศึกษาวิชาแพทย์ดูเถิด บางทีอาจทำให้ารู้ทางวิชาแพทย์ก้าว้าึ้ภายในระยะเวลาสั้นๆ ก็เป็ได้!]``
“ในยุคัยปัจจุบัน นักศึกษาแพทย์ในมหาวิทยาลัยแพทย์ต้องใช้เวลาศึกษาราวๆ เจ็ดปีจึงจะออกทำงานได้ ข้ามีเพียงารู้เ่าหางอึ่ง ต้องใช้เวลาเรียนรู้กี่ปีจึงจะรักษาคนได้ ต่อให้เป็การกระทำที่สุกเอาเผากิน ถึงเวลาเพิ่งจะาอดขาพระพุทธรูป ก็ไม่ใช่ทำกันเี่นี้!” เฟิ่งเฉี่ยนหัวเราะเสียงขื่น
[ขอเพียงมีาพยายาม บนโลกนี้ไม่มีอุปสรรคใดๆ ั้สิ้น เ้าา สู้ๆ นะ!]
“ก็ได้ อย่างไรข้าก็ไม่มีอะไรจะทำอยู่แ้”
เฟิ่งเฉี่ยนลุกึ้เดินมาถึงข้างประู นางเปิดประูออกแ้พูดกับคนที่ทำ้าที่เฝ้าอยู่ด้านนอ่า “ลั่วหยิ่ง เจ้าไปหาตำราวิชาแพทย์มาให้ข้าหลายๆ เล่ม”
ลั่วหยิ่งตะลึงงัน “เหนียงเหนียง พระองค์แตกฉานในวิชาแพทย์หรือ”
เฟิ่งเฉี่ยน่า้า “ไม่แตกฉานหรอก เอามาอ่านเล่นๆ”
ลั่วหยิ่งเหงื่อตก แ้เมียงเ้าไปด้านใน “ฝ่าบาททรงเป็อย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ”
เฟิ่งเฉี่ยนฉีกยิ้ม “วางใจได้ เขายังไม่ตายหรอกน่า”
พูดจบก็ปิดประู
ลั่วหยิ่งหางตากระตุก
ไม่เสียแรงที่ลั่วหยิ่งเป็มือขวาเซวียนหยวนเช่อ มีศักยภาพในการทำงานเป็เลิศ เขาขนตำราแพทย์ที่ไปหามาจากวังหลวงหลายเล่ม
“เหนียงเหนียง กระหม่อมได้ถามหมอหลวงเป็การเฉพาะว่าให้หาตำราแพทย์ที่เกี่ยวข้องกับการรักษาอาการแพ้อาา เกรงว่าหมอหลวงจะสงสัย กระหม่อมจึง่าว่าเพื่อนำมารักษาอาการมู่ไท่ฟู่ จึงถามไถ่ให้ละเอียดเ่าั้พ่ะย่ะค่ะ”
นับว่าเขาฉลาดเฉลียวไม่เบา ยังเลือกตำราที่ตรงกับสถานการณ์ตอนนี้มาหลายเล่ม ทว่าเฟิ่งเฉี่ยนเองกลับไม่ได้คาดหวังอันใดามายนัก
“อืม ทำได้ดีา”
ลั่วหยิ่งลังเลอยู่อึดใจึ่จึงถามึ้ว่า “เหตุใดเหนียงเหนียงจึงไม่ขอให้หมอหลวงเขียนเทียบยาตรงๆ ไปเลยพ่ะย่ะค่ะ”
“ทันทีที่ฮ่องเต้แผ่นดินมีุอ่อน มีาเป็ไปได้อย่างสูงว่าอาจกลายเป็เป้าหมายในการโจมตีศัตรู โดยเฉพาะหมอหลวงที่อยู่ข้างกายเขา จะเป็เป้าหมายที่ลงมือง่ายดายที่สุดศัตรู ดังั้การที่หมอหลวงยิ่งรู้น้อย ฮ่องเต้เจ้าก็จะยิ่งปลอดภัย”
ทุกครั้งที่นางจะปฏิบัติภารกิจลอบัา ล้วนต้องวิเคราะห์ุอ่อนเป้าหมาย ดังั้นางกระจ่างแจ้งถึงวีธีและเส้นทางการทำงานการลอบัาที่สุด
ลั่วหยิ่งได้ยินเช่นั้จึงลอบที่จะนางใหม่อีกครั้งไม่ได้ “เหนียงเหนียง่าถูกต้อง กระหม่อมได้รับการชี้แนะแ้พ่ะย่ะค่ะ”
เขาพลันถามึ้มาอี่า “เหนียงเหนียงต้องการตำราแพทย์เ่านี้ ด้วยตัดสินใจที่จะรักษาฝ่าบาทด้วยัเองใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”!
เฟิ่งเฉี่ยน่า้าทันที “ไม่! ข้าเพียงแค่เปิดอ่านดูเ่าั้ อย่างไรข้าก็ว่างอยู่แ้นี่นา”
ดวงตาลั่วหยิ่งตกลงทันที เขาแทบจะร้องไห้อยู่แ้
กลับมาถึงในห้อง เฟิ่งเฉี่ยนเิ่เปิดตำราแพทย์ เิ่จาก้าแรกเป็การแนะนำเกี่ยวกับฤทธิ์ยา นางเพียงกวาดตาผ่าน เตรียมอ่านอย่างตั้งใจ เื้้าสายตานางพลันปรากฏให้เห็นัอักษรเป็แถวๆ ตรงกลางหว่างคิ้วนางเรืองแสงึ้ ในองพลันปรากฏาทรงจำช่วงึ่ ซึ่งก็คือัอักษรและรายละเอียดที่นางเพิ่งจะอ่านผ่านสายตาไปเื่สักครู่นี้
ที่ทำให้นางมหัศจรรย์ใจก็คือ คล้ายว่าัอักษรเ่านี้ได้สลักลึกลงในองนางอย่างไรอย่างั้ กลายเป็ารู้ส่วนึ่ในันาง ไม่เพียงแต่ัอักษรเ่าั้ ทว่าเป็าเ้าใจอย่างทะลุปรุโปร่ง!
นี่...นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแ้!
หรือนี่ก็คือศักยภาพเครื่องมือศึกษาวิชาแพทย์
ขอเพียงนางกวาดสายตาผ่านเนื้อหาในตำราก็จะสามารถจดจำรายละเอียดั้หมดได้ในทันที อีกั้เป็การเ้าใจลึกซึ้งถึงแก่นแท้!
คนปกติทั่วไปศึกษาตำราแพทย์เล่มึ่ อย่างน้อยๆ ต้องใช้เวลาหลายเดือนกระมัง ลำพังเพียงการจะท่องจำก็มิใช่เรื่องง่าย ไม่ต้อง่าถึงการทำาเ้าใจกระทั่งแตกฉานถึงแก่นแท้ ทว่านางเพียงแค่พลิกตำราก็กระจ่างแจ้งและรักษาคนได้แ้!
ทักษะนี้สุดยอดไปเลย!
หากนางมีเครื่องมือชนิดนี้ในตอนที่นางต้องสอบเ้ามหาวิทยาลัยแ้ละก็ อย่าได้่าถึงมหาวิทยาลัยปักกิ่งหรือมหาวิทยาลัยชิงหวาเลย ต่อให้เป็มหาวิทยาลัยอ๊อกซ์ฟอร์ดก็ไม่พ้นมือนางแน่นอน!
ดวงตาั้คู่เฟิ่งเฉี่ยนทอประกายเจิดจ้า นางพลิกตำราแพทย์ในมืออ่านต่อไป การพลิกเปิดตำราแต่ละ้าล้วนเพิ่มารู้ในันางให้าึ้ทีละน้อย ารู้สึกที่ถูกเติมเต็มด้วยารู้าสามารถในั ช่างเป็ารู้สึกที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!
นางยิ่งอ่านยิ่งพลิกตำราเร็วึ้ ารู้ที่เพิ่มพูนเ้ามายิ่งาึ้เรื่อยๆ เช่นกัน ใช้เวลาเพียงไม่นานนักนางก็อ่านตำราแพทย์เล่มึ่จบ
นางหยิบตำราแพทย์อีกสองเล่มมาอ่านต่ออย่างรวดเร็ว...
เื่หลับตาลงเพื่อทบทวนารู้ใหม่ที่เพิ่งได้มา นางพลันกระจ่างแจ้งและได้เรียนรู้เกี่ยวกับวิชาแพทย์แผนโบราณอีกครั้ง แม้วิชาแพทย์แผนปัจจุบันทางตะวันตกจะก้าว้าไปไกล รักษาโรคได้ผลและใช้เวลาไม่นาน ทว่าการรักษามักจะเป็ไปในลักษณะเฉพาะทาง เช่น หากปวดศีรษะก็รักษาศีรษะ เจ็บาัาา ทว่าไม่อาจรักษาไปถึงต้นตอรากโรคได้อย่างแท้จริง แต่การแพทย์แผนโบราณั้กลับให้าสำคัญกับการรักษาดุลร่างกายั้หมดคนา่า ค่อนข้างให้าสำคัญกับการรักษาโรคโดยการวินิจฉัยอาการ และให้การรักษาที่ถูกกับโรค
หลังจากมีารู้ทางการแพทย์เ่านี้แ้ นางรู้สึกสนใจการแพทย์แผนโบราณาึ้อีกโข
“ลั่วหยิ่ง ไปหาตำราแพทย์เ่านี้มาอีก ยิ่งายิ่งดี”
ลั่วหยิ่งงงงัน “เื่สักครู่มิใช่นำมาสามเล่มหรือพ่ะย่ะค่ะ”
เฟิ่งเฉี่ยน “อ่านหมดแ้”
ลั่วหยิ่งตื่นตระหนก “อ่านหมดแ้?”
เร็วถึงเพียงนี้ ใครจะเชื่อเล่า
เฟิ่งเฉี่ยนตวัดสายตาเขาอย่างไม่พอใจ “เวลาฮ่องเต้เจ้าสั่งให้เจ้าไปทำงาน เจ้าก็ถามนั่นถามนี่เช่นนี้หรือ”
ลั่วหยิ่งตื่นตระหนกอีกครั้ง “กระหม่อมสำนึกผิดแ้พ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมจะไปเดี๋ยวนี้!”
ลั่วหยิ่งขนย้ายตำราแพทย์กลับมาหีบึ่ในเวลาไม่นานนัก เห็นท่าทางเหงื่อแตกท่วมัเขาแ้ คาดว่าคงจะใช้วิชาัเบาั้ไปและกลับ
“เหนียงเหนียง ตำราเ่านี้เพียงพอหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”
เฟิ่งเฉี่ยน่า้า “ไม่พอ ไปเอามาเพิ่มอีก!”
“พ่ะย่ะค่ะ!”
ครั้งนี้ เขาไม่ถามอะไรอีกแ้ หัน้าเดินออกไปทันที
พัฒนาึ้ละ!
กลับเ้ามาในห้อง เฟิ่งเฉี่ยนเิ่พลิกตำราแพทย์อ่านอย่างรวดเร็วอีกครั้ง เ่ี่ึ่ เ่ี่สอง เ่ี่สาม...
ภายในห้องมีเพียงเสียงพลิกเปิดตำราดังสวบๆๆๆๆ
เซวียนหยวนเช่อนอนหลับสะลึมสะลือ เขารู้สึกัลืมตาึ้ครึ่งหลับครึ่งตื่นเพราะเสียงเปิดตำราที่ดังึ้เรื่อยๆ นางนี่เอง เขาขมวดคิ้วพูดว่า “เจ้ากำลังทำอะไรอยู่”
เฟิ่งเฉี่ยนตอบั้ไม่เงย้า “อ่านตำราแพทย์!”
สวบๆๆ สวบๆๆๆ...
เซวียนหยวนเช่อเห็นมือนางพลิกตำราแพทย์ด้วยารวดเร็ว ุๆ ้านางหยุดเพียงไม่กี่วินาทีด้วยซ้ำ คิ้วเขาขมวดแน่นึ้อีกและ่าว่า “ที่เจ้าทำเขาเรีย่าอ่านตำราเช่นั้หรือ”
บอ่าพลิกตำราจะดูน่าเชื่อถือ่า!
“ข้ามีาสามารถ ขอเพียงอ่านผ่านตาก็ไม่ลืม!” เฟิ่งเฉี่ยนรักษาระดับารวดเร็วในการอ่านตำรา
เซวียนหยวนเช่อถามึ้อย่างสงสัย “เจ้ารู้วิชาแพทย์หรือ”พ
เฟิ่งเฉี่ยน่า้า “ไม่รู้!”
เซวียนหยวนเช่อ้าดำอึมครึม “เจ้าคิดจะศึกษาแ้ใช้รักษาคนทันทีหรือ”
เฟิ่งเฉี่ยนยังคงพลิกเปิดตำราแพทย์ “ตอนนี้ยังรักษาไม่ได้ ข้าต้องการอ่านตำราแพทย์ให้าึ้อีกสักหน่อย”
เซวียนหยวนเช่อหลับตาลงไม่คาดหวังอะไรในันางอีก เขาเกรงว่าหากเขาสนทนากับนางต่อไป อาจถูกนางทำให้โมโหตาย เขานึกอะไรบางอย่างึ้มาจึงลืมตาถามึ้อี่า “ยาุนไพรร้อยชนิดที่เจ้าให้เย่เอ๋อร์ั้เอามาจากที่ใดกัน”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??