เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
ภายให้อง เฟิ่งเฉี่ยนยกมือปาดเหงื่อ ผลงานที่ตนเพยายามทำด้วยความพอใจยิ่งยวด
เซวียนหยวนเช่อสวมชุดตัวใสีขาวยืนอยู่ตรงข้ามกับนาง เขานางด้วยสายตาเยียบเย็นด้วยหมดคำพูด!
งมอยู่ั้นาน พลิกไปพลิกมา เพิ่งปลดเสื้อุมตัวได้ชิ้นเี เขายอมนางแ้!
“เจ้าไปเถิด! ที่เืเจิ้นทำเ!”
เฟิ่งเฉี่ยนพรูลมหายใจโล่งอกทันที “เช่นั้ท่านแช่ตัวเเถิด หนึ่งั่ยามก็พอแ้ ไม่ต้องแช่นานเกินไป! ข้าเฝ้าอยู่ด้านประู มีอะไรให้เีข้า!”
พูดจบนางก็รีบพุ่งไปห้อง
หลังจากประูห้องปิดลง เซวียนหยวนเช่อเดินไปที่ถังอาบน้ำ ได้ิ่นหอมของยาสมุนไพร เขาลังเลใจอยู่บ้าง
ั้ๆ ที่นางบอกว่านางไม่แตกฉานเื่การแพทย์ ทว่าัจัดเตรียมน้ำยาสมุนไพรให้เขาถังหนึ่ง เขาเชื่อนางได้หรือไม่
เขายื่นมือลงไปใน้ำสมุนไพร ั้ๆ ที่น้ำั้ร้อนลวกทว่าัทำให้เขารู้สึกโล่งสบายไปถึงะูก เขาลอบยินดี หรือน้ำยาสมุนไพรนี้จะได้ผล
เขาปลดอาภรณ์จาก่ากาย เหยียบเก้าอี้ตัวเตี้ยแ้ก้าวลงไปแช่ใถังน้ำ เื่่าของเา่ๆ จมลงไปใน้ำ ความรู้สึกเย็นสบายที่แทรกเข้าไปใะูกั้แผ่ซ่านไปาแขนขาั้สี่ของเขา สบายเืเกิน ความเ็ปวดา่ากายบรรเทาลง!
เขาเอนกายไปด้านหลังเ็น้อยเพื่อพิงขอบถังอาบน้ำ ัตาลงสัมผัสกับน้ำยาสมุนไพร...
เฟิ่งเฉี่ยนหยิบตำราแพทย์เล่มหนึ่งรออยู่หน้าประู ทางหนึ่งพลิกตำราใมือ ีทางหนึ่งรอคอย นี่เป็การเขียนเทียบยาครั้งแรกของนางผ่านความเข้าใจและความรู้ของนาง ไม่รู้ว่าการรักษาจะให้ผลอย่างไรบ้าง
เทียบยาที่นางให้เซวียนหยวนเช่อั้ไม่ได้มาจากบันทึกทางการแพทย์ของตำราที่นี่ แต่เป็ความรู้ที่นางรวบรวมได้หลังจากอ่านตำราแพทย์กว่าร้อยเล่มผ่านไป นางทำความเข้าใจและวิเคราะห์จากั้จึงสรุปมา!
แม้หากว่ากันาทฤษฎีแ้นางจะมีความรู้ความสามารถ แต่สรรพคุณเื่นำมาใช้จริงเล่า นางไม่อาจรู้ได้เลย
รอได้แต่รอ นางได้แต่รอคอย...ยามนี้เวลาหนึ่งั่ยามได้ผ่านไปแ้ ัไม่ได้ยินเสียงอะไรจากด้านใแม้แต่น้อย นางอดที่จะเป็กังวลไม่ได้ จึงตะโกนเข้าไปให้องว่า “เซวียนหยวนเช่อ เซวียนหยวนเช่อ ท่านไม่เป็อะไรใช่หรือไม่”
ภายให้องไม่มีเสียงใดตอบัมา
เฟิ่งเฉี่ยนใจหล่นวูบ มิใช่ว่านางรักษาเขาไม่หาย แต่ัรักษาเขาจนตายคามือนางหรอกนะ
“เซวียนหยวนเช่อ ท่านยังมีีิอยู่หรือไม่ หากท่านยังไม่ส่งเสียงี ข้าจะเข้าไปแ้นะ!”
ภายให้องยังคงไม่มีเสียงตอบัใดๆ
ครานี้ลั่วหยิ่งเก็ร้อนใจแ้เช่นกัน
“เหนียงเหนียง รีบเข้าไปูเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”
เฟิ่งเฉี่ยนไม่รอช้า นางผลักประูเปิดเข้าไปทันที
ภายให้องเต็มไปด้วยม่านหมอกที่เกิดจากไอน้ำร้อน และยังมีฉากกันลมีชั้นหนึ่ง เห็น่าของบุรุษคนหนึ่งอยู่ใั้
“เซวียนหยวนเช่อ”
นางลองเีเขาี ยังคงไม่มีการตอบรับ
เฟิ่งเฉี่ยนพลันรู้สึกว่าแย่แ้ นางจึงพุ่งเข้าไปหลังฉากกันลม เห็นเซวียนหยวนเช่อนั่งัตาพิงถังอาบน้ำโดยไม่เื่อนไหว ้ายว่าเขากำลังตกอยู่ใสภาวะไม่ได้สติ!
สีหน้าของนางเปลี่ยนไปทันที “เซวียนหยวนเช่อ ท่านอย่าทำให้ข้าตกใจ ข้าไม่อยากได้ชื่อว่าเป็ผู้วางแผนลอบสังหารสามีตัวเหรอกนะ!”
นางยื่นมือไปหมายจะโบกมือเบื้องหน้าเขา พลันมีมือใหญ่โตข้างหนึ่งจับข้อมือของนางเอาไว้ เซวียนหยวนเช่อลืมตาขึ้นช้าๆ ้นางด้วยสายตาเย็นชา “เจ้าคิดว่า ความผิดฐานหมิ่นเบื้องสูงและการวางแผนลอบสังหารสามีของตนเ โทษอันใดหนักอันใดเบาหรือ”
เฟิ่งเฉี่ยนเห็นเขาไม่เป็อะไร จึงพรูลมหายใจโล่งอก “ทำให้ข้าตกใจแทบตาย ข้ายังคิดว่าท่านตายไปแ้ซะี!”
เซวียนหยวนเช่อพูดกับนางด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น “เจ้าเีนามต้องห้ามของเจิ้น เจิ้นยังไม่ได้ลงโทษเจ้า!”
“อุ๊บ...” เฟิ่งเฉี่ยนปาดเหงื่อเืกตาบน “เุใดคนเราจึงต้องั้ชื่อหรือ ไม่ใช่เพื่อนำมาให้ผู้คนเีขานหรอกหรือ ข้าเีชื่อของท่าน ผิดตรงไหน? หรือท่านปรารถนาให้ข้าเีท่านว่า พระสวามี? สามี? ื่า ที่รัก?”
นางจงใจพูดบีบเสียง ด้วยคิดจะทำให้เขาสะอิดสะเอียน!
เขาผลักนางทันที “เห็นแก่ที่เจ้ามีความชอบที่คิดค้นน้ำสมุนไพรมารักษาเจิ้น เื่ที่เจ้าเีนามต้องห้ามของเจิ้น ถือว่าได้ทำความดีลบล้างไปแ้”
เฟิ่งเฉี่ยนเบะปาก “ได้! ท่านเป็ใหญ่ ท่านว่าอย่างไรก็ว่าาั้!”
นางลอบบ่นพึมพำใใจ คนผู้นี้ใจคอคับแคบเืเกิน! แค่เีชื่อเขาไม่กี่ครั้ง ถึงกับนำมาลบล้างกับคุณความดีที่ช่วยีิเขาเอาไว้ หากว่ากันด้วยเื่คิดบัญชีแค้นแ้ เซวียนหยวนเช่อถือเป็ที่ ไม่มีใคร้าเป็ที่หนึ่ง!
ขณะที่กำลังคิดอยู่พลันได้ยินเสียงของเขาพูดขึ้นว่า “เจ้าคิดจะไปถึงเื่ใดกัน”
เฟิ่งเฉี่ยนตะลึงงัน ก้มหน้าาเขา แก้มั้ข้างพลันร้อนซู่
นางเพิ่งจะสังเกตว่า ตนเกำลังยืนสนทนากับบุรุษเปลือยกายคนหนึ่ง ีั้จากมุมที่นางลงไปั้ สามารถเห็นทุกอย่างใต้น้ำได้อย่างชัดเจน
ความร้อนสายหนึ่งพุ่งขึ้นมาาโพรงจมูก นางรีบยกมือขึ้นอุดจมูกของตนเ!
นางเกือบจะทำตัวเขายหน้าแ้!
นายเงยหน้าขึ้นฟ้า ทำราวกับไม่เห็นอะไรั้ิ้ ทว่าใสของนางัมีภาพอันร้อนแรงเื่สักครู่ปาฏขึ้น ลบอย่างไรก็ลบไม่!
บน่าของเขา เม็ดผื่นสีแดงเ็ๆ ั้าไป ผิวพรรณของเขาัคืนสู่สภาพปกติ ั้เรียบลื่นไร้ตำหนิ
ผิวสีน้ำตาลอ่อนที่มีหยดน้ำเกาะอยู่ วับวาวราวกับทอประกายได้ ้ามเนื้อเป็มัดๆ ไม่มีส่วนใดที่ไม่ชวน ทำให้คนยากจะต้านทานพลังทางเพศอันรุนแรงั้ได้!
ยังมีใบหน้าทีู่แ้เหมือนจะเย็นชาตลอดเวลาทว่าังดงามราวกับรูปปั้นแกะสลักนั่นี เื่อยู่ท่ามางไอน้ำร้อนจนายเป็สีชมพู แ้ยิ่งหล่อเหลาคมสันยิ่งขึ้น ช่างเป็ปีศาจโดยชาติกำเนิด ช่างเป็บุรุษที่เป็ภัยต่อจิตใจอย่างใหญ่หลวง!
“เช่นั้ข้าไปก่อน ท่านอย่าแช่ีเลย รีบลุกมาเถิด!”
พูดแ้เฟิ่งเฉี่ยนก็หลบฉากไปราวกับวิ่งหนี
เห็นเงา่าของนางหลบไปด้วยท่าทีลนลาน เซวียนหยวนเช่อยกยิ้มริมฝีปากขึ้นอย่างมีความสุข
นาทีถัดมา แสงตาของเขาัคมปลาบขึ้นมาีครั้ง “เฟิ่งเฉี่ยน เจ้าเป็ใครกันแน่”
ตบตีองค์ญิ เตะแม่นม ทำให้ไทเฮาโมโหแทบิ้สติ ช่วยีิไท่จื่อ ทำอาหารเทพเป็...ตอนนี้ยังศึกษาวิชาแพทย์ด้วยตนเี รักษาอาการแพ้อาหารของเขา เื่แปลกประหลาดล้วนเกิดขึ้นกับนางเพียงคนเี เื่เปรียบเทียบกับฮองเฮาหน้าอกใหญ่แต่ไร้สใความทรงจำของเขาแ้แทบจะเป็คนละคน!
สิ่งใดที่ทำให้ฮองเฮาเปลี่ยนแปลงกันแน่ ทำให้นางถึงกับเปลี่ยนไปเป็คนละคน หรือบางทีสตรีที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้อาจไม่ใช่ฮองเฮา แต่เป็สตรีีคนที่มีใบหน้าเหมือนฮองเฮา
เขาอดที่จะเือบแงสงสัยไม่ได้
ทว่าเขาไม่รีบร้อน สิ่งที่เขามีก็คือเวลาที่จะค่อยๆ ี่ายปมปริศนา
เวลานี้สิ่งที่เขาใส่ใจก็คือ ใเื่นางสามารถรักษาอาการแพ้อาหารของเขาได้ใระยะเวลาอันสั้น เช่นั้จะเป็ไปได้หรือไม่ที่นางจะสามารถรักษาอาการป่วยแปลกประหลาดของไท่ฟู่ได้
เดิมทีเขาส่งนางมาที่นี่ก็คาดหวังเพียงแค่ลองูเท่าั้ แต่ทว่านาทีนี้เขาัเกิดศรัทธาต่อนางขึ้นหลายส่วน
ใศาลารับลม มู่ชิงหว่านร่ำไห้ปานดอกหลีต้องฝน
“ฮือๆ ข้าสู้นางกำนัลคนั้ไม่ได้ตรงไหน เุใดท่านพี่เช่อจึงต้องการนางไม่ต้องการข้า”
มู่ชิงเซียวขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าควรปลอบโยนนางอย่างไรดี
“ั้ๆ ที่ท่านพี่เช่อไม่สนใจสตรีคนใดมาก่อน ต่อให้เป็ฮองเฮาที่อยู่ใวังหลวงก็ยังถูกเขาทอดทิ้งอย่างเย็นชา นางอาศัยอะไรจึงได้รับความโปรดปรานจากท่านพี่เช่อ” มู่ชิงหว่านใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำมูกพูดั้สะอื้นไห้ “นางจะต้องร่ายคุณไสยใส่ท่านพี่เช่อแน่ จึงทำให้ท่านพี่เช่อลุ่มหลง!”พ
มู่ชิงเซียวทอดถอนใจแ้่าวว่า “้ญิสาม เื่ของความรักเป็เื่ที่ไม่อาจฝืนใจ เจ้ารู้จักกับฝ่าบาทมาั้แต่ยังเ็ หากเขามีใจต่อเจ้าจริงๆ ย่อมรับเจ้าเข้าตำหนักในานแ้ เุใดต้องรอจนถึงวันนี้ หากเขาไม่ได้มีใจต่อเจ้า เจ้าจะพยายามอย่างไรก็เป็เื่ไร้ประโยชน์”
มู่ชิงหว่านส่ายหน้าแรงๆ “ไม่ใช่เช่นนี้! เป็เพราะใวังหลวงมีฮองเฮาจอมเผด็จการอยู่คนหนึ่ง ไม่ยินยอมให้ท่านพี่เช่อรับพระสนมชายา ท่านพี่เช่อจึงไม่ตอบรับข้า”
“้ญิสาม เุใดเจ้าต้องหลอกตัวเด้วยเล่า...” มู่ชิงเซียวยังพูดไม่จบประโยคก็ถูกเสียงจามเสียงหนึ่งขัดจังหวะขึ้นเสียก่อน
“ฮัดเช่ย! ใครกำลังสาปแช่งข้าลับหลังอยู่นะ”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??