เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
ทว่าโอกาสข้าง้ายังอีกยาวไกล นางต้องหาโอกาสจนได้...
เื่เงย้าึ้ัเห็นสายาเฟิ่งเฉี่ยนที่มองมา หนังานางกระตุกรับรู้ได้ึลางสังหรณ์ไม่ดี
ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่า สัญชาตญาณนางั้แม่นยำถูกต้อง!
เฟิ่งเฉี่ยนจับจ้องนางแล้วพูดเนิบๆ “แม้ข้าจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ตนเแล้ว ทว่าใบไม้ทองคำคุณหนูหลันัยังหาไม่พบ ดังั้ทุกที่อยู่ที่นี่ล้วนตกเป็นผู้ต้องสงสัยทั้งสิ้น! เพื่อเป็นการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ทุก ก่อน้าที่จะหาใบไม้ทองคำพบ ไม่ว่าผู้ใดก็ห้ามไปจากหอตำรา!”
นางจงใจเว้นจังหวะ “คุณหนูหลัน เ้าคิดว่า่าไรเล่า”
แววาหลันเู่ไหววูบ โพรงจมูกบานออกเล็กน้อย เหงื่อขนาดเท่าเมล็ดถั่วผุดึ้เต็ม้าผาก
ใบไม้ทองคำสูญหาย เดิมทีก็เป็นเรื่องที่นางกุึ้มาเพื่อหลอกทุก ต่อให้พลิกหอตำราึ้ตีลังกาชี้ฟ้าก็ไม่มีทางหาพบ!
ตอนนี้จะทำ่าไรดี
เื่ไม่รู้จะทำ่าไร ัมีดวง้าผู้หนึ่งแนบเข้ามาใ้ ทำให้นางตกใจจนสะดุ้งโหยง นางึกับก้าวถอยหลังและเกือบจะยืนไม่อยู่
เฟิ่งเฉี่ยนเอามือทั้งคู่ไพล่ไว้ด้านหลังะมองนางยิ้มๆ “เอ๊ะ? เุใดคุณหนูหลันจึงเหงื่อแตกท่วมัเล่า คงไม่ได้เป็นเพราะจริงๆ แล้วไม่มีเรื่องใบไม้ทองคำสูญหายอะไรนั่นหรอกนะ ดังั้เ้าจึงกินปูนร้อนท้อง?”
เ้เลือดสีเขียวข้างขมับหลันเู่เต้นตุบๆ “จะ...จะเป็นไปได้่าไร ข้าแน่ใจว่าข้าทำใบไม้ทองคำสูญหายไปสามใบ เพราะ้า้ใจ ใ่แล้ว เป็นเพราะ้า้ใจ ดังั้จึงเหงื่อออก”
ทันทีที่เงย้าึ้ก็ปะสานดวงาเข้ากับดวงาระแวงสงสัยเฟิ่งเฉี่ยน นางแสร้งแสดงท่าทีไม่หวั่นไหวทว่าในใจั้ลนลาน
“อ้อ เป็นเช่นนี้นี่เ!” เฟิ่งเฉี่ยนจงใจลากเสียงยาวแล้วหัน้ามาพูดกับทั้งหมด “ทุกยังมัวตกตะลึงอะไรกันอยู่อีกเล่า รีบช่วยคุณหนูหลันหาใบไม้ทองคำเร็วเข้า! หาใบไม้ทองคำพบเร็วเท่าใด ก็จะได้ัไปนอนเร็วึ้”
ทุกได้ยินเช่นั้ก็พากันเฮโลแยกย้ายกันออกไปค้นหาใบไม้ทองคำ
หลังจากรอให้ทุกแยกย้ายกันไปแล้ว เฟิ่งเฉี่ยนเิเข้าไปหยุดข้างกายหลันเู่แล้วกระซิบข้างหูนาง “หลุมพรางที่เ้าจงใจขุดเอาไว้ เชิญเ้ากระโดดลงไปเ! นี่เขาเรีย่าทำอะไรก็ได้สิ่งั้ตอบแทน!”
“ข้าไม่รู้ว่าเ้ากำลังพูดอะไรอยู่” หลันเู่พูดทั้งขบฟันแน่น
“เชิญเ้าเสแสร้งเป็นผู้ถูกกระทำต่อไปเถิด! ่าไรคืนนี้ข้าก็ไม่คิดจะัไปอยู่แล้ว ข้ามีเวลาอยู่เป็นเพื่อนเ้าตลอดทั้งคืน สำหรับอื่นๆ ั้...” เฟิ่งเฉี่ยนตบไหล่นางและยกยิ้ม “เ้าดูแลัเให้ดีก็แล้วกัน!”
ดวงาอันน่ากลัวหลันเู่ที่มองามเงาร่างด้านหลังเฟิ่งเฉี่ยนไปั้ เหมือนดวงาเสือดาวที่เตรียมจะกระโจนเข้ามาขย้ำได้ตลอดเวลา!
อื่นๆ กำลังยุ่งอยู่กับการามหาใบไม้ทองคำ เฟิ่งเฉี่ยนอ่านตำราแพทย์ต่อไป
หนึ่งชั่วยามผ่านไป...
สองชั่วยามผ่านไป...
ทุกยิ่งรู้สึกง่วงนอนมากึ้เรื่อยๆ ทว่ายังหาใบไม้ทองคำไม่พบเสียทีจึงเริ่มมีโอดครวญึ้มา
“ง่วงเหลือเกิน! ข้าอยากัไปนอน”!
“ข้าก็ง่วง แต่ใบไม้ทองคำยังหาไม่พบ ทำ่าไรดีเล่า”
“จริงๆ เ นางทำใบไม้ทองคำหล่นหาย แต่ัให้พวกเราต้องอดหลับอดนอนหาให้ อาศัยอะไรกัน”
“ข้าละสงสัยว่านางทำใบไม้ทองคำหล่นหายจริงๆ หรือเพียงแค่เสแสร้งแกล้งทำเท่าั้”
“...”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังเข้าหูไม่หยุดหย่อน หลันเู่โมโหเสียจนร่างทั้งร่างสั่นเทิ้ม นางในตอนนี้ราวกับนั่งอยู่บนพรมเข็ม จะเิ้าก็ไม่ใ่ จะถอยหลังก็ไม่ใ่ นางร้อนใจและสับสนวุ่นวายใจ่าใครๆ
เื่สักครู่นางพูดยืนยันแล้วยืนยันอี่า ใบไม้ทองคำหล่นหายในหอตำราแ่นี้ มาบัดนี้หากนางเปลี่ยนคำพูดตนเ โดยบอ่าใบไม้ทองคำไม่ได้สูญหายที่นี่ เช่นั้นางไม่เท่ากับตบปากตนเหรือ
ทว่าหากนางไม่เปลี่ยนคำพูดตน ต่อให้ใช้เวลาค้นหาสามวันสามคืนก็ไม่มีบทสรุปอันใด ทุกคงได้แต่กล่าวโทษนางมากึ้ นางเก็ต้องถูกกักอยู่ที่นี่เช่นกัน
หากเป็นยามปกติก็ไม่กระไรนัก ทว่าปะจวบเหมาะเหลือเกินที่เช้าวันรุ่งึ้จะมีการสอบที่สำคัญยิ่ง นางจะขาดสอบไม่ได้
ที่นี้จะทำ่าไรดีเล่า
่าู้าุโขมวดคิ้วมุ่น เิเข้าา้วยสี้าเย็นชาปะดุจน้ำเข็ง “เู่ เ้าพูดความจริงมา ตกลงเ้าได้ทำใบไม้ทองคำหล่นหายหรือไม่”
หลันเู่ตะลึงงัน ตีให้ายก็ไม่ยอมรับ “ผู้น้อยทำหล่นหายจริงๆ เ้าค่ะ!”
่าู้าุโพูดด้วยน้ำเสียงเปี่ยมโทสะ “แล้วเุใดหากันมาทั้งคืนแล้วยังหาไม่พบ”
แววาหลันเู่ไหววูบ นางกัดริมฝีปากตนเและกล่าวว่า “อาจ...อาจเป็นเพราะผู้น้อยจำผิดก็เป็นได้ ใบไม้ทองคำไม่ได้หล่นหายในหอตำรา แต่หล่นหายที่อื่นเ้าค่ะ”
เื่นางพูดปะโยี้ออกมา สายาแค้นเคืองพุ่งตรงมาที่นางทันที
ดียิ่งนัก คำพูดเ้าที่ว่าเ้าจำผิดเพียงแค่ปะโยคเดียว ึกับทำให้ทุกต้องเสียแรงเปล่าๆ ตลอดทั้งคืน ช่างน่าโมโห!
กลุ่มที่เดิมทีมีความรู้สึกดีๆ กับหลันเู่ ยามนี้เปลี่ยนทัศนคติมองนางด้วยแววากล่าวโทษ
่าู้าุโรู้สึกผิดหวังในันาง่าทีุ่ เขาอ้าปากคิดจะอบรมสั่งสอนนางสักยก ทว่าักลืนวาจาเหล่าั้ลงท้องไปแล้วพูดกับทุกด้วยเสียงอันดังว่า “เวลาไม่เช้าแล้ว ทุกัไปเถิด!”
เฟิ่งเฉี่ยนไม่แม้กระทั่งจะเงย้ามองเื่ได้ยินบทสนทนาระหว่าง่าู้าุโและหลันเู่ นางเพียงแต่คลี่ยิ้มบางๆ นางบรรลุวัตถุปะสงค์นางแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องกัดหลันเู่เอาไว้ไม่ปล่อย
นางก้ม้าลงอ่านตำราแพทย์บนชั้นวางหนังสือัุท้ายต่อไป
ครึ่งชั่วยามให้หลัง เฟิ่งเฉี่ยนอ่านตำราแพทย์บนชั้นวางหนังสือัุท้ายหมดทุกเล่มในทีุ่ นางวางตำราัไปที่เดิมแล้วบิดขี้เกียจ
เหนื่อยเหลือเกิน! แม้จะเป็นเพียงการอ่านตำรา แต่การต้องพลิกเปิดตำราบนชั้นวางหนังสือทุกัให้หมดทุกเล่มเป็นงานที่สูญเสียพละกำลังไม่น้อยเช่นกัน อีกทั้งองยังต้องจดจำความรู้ใหม่ๆ ที่เพิ่งได้มาทำให้นางเหน็ดเหนื่อยไม่น้อย!
เื่หันัมาัเผชิญ้ากับใบ้าที่เต็มไปด้วยหนวดเคราและคิ้วขาวโพลนที่กำลังยิ้มให้นาง เฟิ่งเฉี่ยนราวกับเห็นผี่าไร่าั้ นางตกใจจนส่งเสียงร้องดัง
“่าู้าุโ ท่านมายืนข้างหลังข้าเงียบๆ ำัใ หลอก ตกใจายได้นะ!”
่าู้าุโยังคงยิ้มเือนคุณยายจิ้งจอกในนิทานหนูน้อยหมวกแดง “ตำราบนชั้นวางหนังสือทั้งหมด เ้าล้วนท่องจำได้หมดแล้วหรือ”
เฟิ่งเฉี่ยนพยัก้า “อืม จำได้หมดแล้ว”
่าู้าุโถูมือไปมา เขายิ้มเต็มที่จนดวงากลายเป็นขีดเ้เดียว “เ้าดูเถิด ตำราแพทย์เหล่านี้เป็นตำราที่ผู้าุโในอดีตำัศึกษาได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจมากมายในการค้นหาข้อมูลและบันทึกรวบรวมเอาไว้ เวลานี้เ้าท่องจำพวกมันได้ทั้งหมดแล้ว ย่อมเท่ากับว่าเ้าได้รับการชี้แนะจากผู้าุโในอดีตเหล่านี้ ได้รับคำสั่งสอนจากพวกเขา ดังั้...แหะๆ เ้าควรจะ...อันใด แหะๆ...”
เฟิ่งเฉี่ยนก้าวถอยหลังมือทั้งสองข้างปกป้อง้าอกตนเอาไว้ “่าู้าุโ นี่ไม่เหมาะกระมัง ปะการแ ช่องว่างระหว่างอายุมีมากเกินไป ปะการที่สอง ท่านมิใ่บุรุษในแบบที่ข้าชมชอบ! ฝืนใจไปก็ไม่มีความสุข!”
่าู้าุโตะลึงงัน เขาถลึงดวงาทั้งคู่จนหนวดกระดิก ะเอ่ยทั้งโะ่า “เ้าเด็ก้า เ้าคิดว่าข้าผู้าุโเป็น่าไรกัน”
เฟิ่งเฉี่ยนหัวเราะฮิๆ “่าู้าุโ หากท่านมีสิ่งใดจะพูดเชิญท่านพูดามตรง ท่าทีเื่สักครู่ทำให้เข้าใจผิดเป็นอื่นไป!”พ
่าู้าุโปรับสี้าจริงจังกระแอมกระไอให้คอโล่ง “เช่นั้ข้าผู้าุโก็จะพูดตรงๆ! เ้าอ่านตำราแพทย์ทั้งหมดำัศึกษาเทียนหงแล้ว หากให้เ้าออกไปจากที่นี่ทั้งเช่นนี้ ข้าผู้าุโไม่รู้จะรายงานกับอาจารย์ใหญ่่าไร ดังั้ข้าผู้าุโหวังเป็น่ายิ่งว่าเ้าจะเข้ามาเป็นศิษย์ำัศึกษาเทียนหง เื่เ้ามีฐานะเป็นศิษย์ำัศึกษาเทียนหง เี่นี้แล้วตำราแพทย์ที่เ้าท่องจำไปทั้งหมดย่อมเุผล่”
“เข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งำัศึกษาเทียนหงหรือ” เฟิ่งเฉี่ยนตกตะลึงอยู่้าง
มู่ชิงเซียวได้ยินเช่นั้จึงพูดด้วยความยินดี “ข้อเสนอ่าู้าุโไม่เลวเขอรับ! ในแคว้นเป่ยเยียนพวกเรามีกฎข้อหนึ่งที่ไม่ได้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร หากเป็นศิษย์ำัศึกษาเทียนหงแล้ว ให้หลุดพ้นจากสถานะทาสได้ หากเ้าไม่คิดจะเป็นนางกำนัลในวังหลวงต่อไป ำัศึกษาสามารถออก้าช่วยเ้าไถ่ัได้ ให้เ้าได้รับอิสรภาพคืนมา!”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??