เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง
ลั่วหยิ่งก้าวึ้มากล่าวว่า “หา่าด้วยาแตกฉานเรื่องพิษแ้ ย่อมไม่พ้นเซียนพิษฮวาเมิ่งหยิ่งแห่งหุบเขาไป่ฮวา ได้ยินมาว่าสามปีก่อนเสวี่ยะเฟย[1]แห่งเมืองหลต้องพิษประหลาด เ่าหมอหลล้วนไม่มีวิธีการรักษา ต่อมาเป็นจิงเทียนไท่จื่อที่เิทางมาขอยาถอนพิษึหุบเขาไป่ฮวาด้วยตัวเ เสวี่ยะเฟยจึงหายดี! แต่ยังได้ยินมาอี่า ฮวาเมิ่งหยิ่งเป็นนิสัยประหลาด่ายิ่งยวด ไม่ว่าทำเรื่องใดล้วนทำามที่ตนเชอบเท่าั้ หากเป็นที่เขาชมชอบ เขามอบเงินให้พันตำลึงโดยไม่กะพริบา หากเป็นที่เขาไม่ชอบต่อให้โขกศีรษะให้เขาจนหัวแตก ายต่อ้าเขาก็ไม่ช่วยชีวิต!”
เฟิ่งเฉี่ยน “แต่ขอเพียงเป็นมนุษย์ ย่อมต้องมีุอ่อน”
เซวียนหยวนเช่อ “แต่ขอเพียงเป็นมนุษย์ ย่อมต้องมีุอ่อน”
ทันทีที่เอยออกไป ทั้งมองากัน่าประหลาดใ
ลั่วหยิ่งตะลึงงันเช่นกัน คิดไม่ึว่าฝ่าบาทและฮเฮาจะใตรงกันเช่นี้ พูดประโยคเดียวกัน
“ฝ่าบาท ฮเฮา พวกท่านตรัสถูกต้องแ้พ่ะย่ะค่ะ! เซียนพิษท่านี้มีุอ่อนที่ปลิดชีวิตได้จริงๆ...เขาเป็นจอมตะกละตัวฉกาจ! อาหารที่ชอบกินที่สุดก็คือ...หมูสามชั้นซอส้ำแดงพ่ะย่ะค่ะ!”
เฟิ่งเฉี่ยนตกตะลึง องคาพยพทั้งห้าบนใบ้าจึงะตุก ในใหัวเราะงอหงาย นางไม่ได้ฟังผิดะมัง นี่มันบังเอิญเกินไปแ้! นางทำอาหารเป็นเพียง่า ข้าวผัดไข่และหมูสามชั้นซอส้ำแดง คิดไม่ึว่าจะตรงกันพี
เซวียนหยวนเช่อสัมผัสได้ึี้าท่าทางของนางที่เปลี่ยนไป เขาเลิกคิ้ว “เ้าทำหมูสามชั้นซอส้ำแดงเป็นหรือ”
เฟิ่งเฉี่ยนหัวเราะ “ำ่ะำเป็น แต่ข้าต้องใช้เชื้อไฟุวิญญาณและเนื้อของหมูเ!”
เซวียนหยวนเช่อลุกึ้ทันใด “เรื่องี้รอช้าไม่ได้ เ้ารีบามเจิ้นไปป่าหมอกดำสักเที่ยว!”
“ป่าหมอกดำหรือ” เฟิ่งเฉี่ยนไม่เข้าใ
ลั่วหยิ่งอธิบายแทนว่า “ในป่าหมอกดำไม่เพียงมีหมูเ ยังมีเชื้อไฟุวิญญาณ ิ่ที่ท่านต้องการล้วนหาได้ที่นั่น”
เฟิ่งเฉี่ยนพยัก้า “เช่นั้พวกท่านรีบไปรีบั ข้าจะรอพวกท่านอยู่ที่นี่”
อาการป่วยของนางยังไม่หายดี นางยังอยากจะพักฟื้นร่างกายให้ดี
“ไม่ได้ เ้าต้องไปด้วย!” ไม่ให้โอกาสปฏิเสธแม้แต่น้อย
เฟิ่งเฉี่ยนพูด่าไม่พอใ “ข้าป่วยจนเป็นเช่นี้แ้ ท่านยังให้ข้าไปีหรือ ยังมีาเป็นอยู่หรือไม่”
เซวียนหยวนเช่อ้าบึ้งไม่พูดไม่จา
ลั่วหยิ่งมองซ้ายทีขวาทีแ้อธิบายว่า “เหนียงเหนียง ท่านเข้าใฝ่าบาทผิดแ้! ระยะทางไปป่าหมอกดำห่างจากที่นี่ประมาณึ่วัน จากป่าหมอกดำมาึหุบเขาไป่ฮวายังต้องใช้เวลาีึ่วัน หากพวกเราัมาจากป่าหมอกดำเพื่อรับฮเฮา เกรงว่าจะเียเวลาในการรักษาไท่ฟู่”
เฟิ่งเฉี่ยนะจ่างแจ้งทันที “ที่แท้เป็นเช่นี้ พูดแต่แรกสิ!”
รู้จักแต่ทำ้าบึง้าตึงทั้งวี่ทั้งวัน ไม่ยอมอธิบายให้ชัดเจน ใครจะรู้เ่าว่าท่านเจตนากลั่นแกล้งข้าให้ทุกข์ทรมานหรือไม่
เซวียนหยวนเช่อแค่นเียงร้องฮึ จากั้เิออกไปจากห้อง
รอเมื่อนายบ่าวออกไปจากห้อง มู่ชิงเซียวก็มาึ ใบ้าคมสันของเขาเปี่ยมไปด้วยาละอายใ
“แม่นางเฟิง โ้ ข้าไม่ได้ปกป้องเ้าให้ดี”
เฟิ่งเฉี่ยนรู้สึกอุ่นใ นางพูดกับเขาว่า “คุณชายมู่ พวกเราเป็นากัน ข้ารู้ว่าท่านได้พยายามเต็มกำัแ้ ต่อไปอย่าเอ่ยวาจาราวกับเป็นอื่นไกลเช่นั้ี นอกจากท่านไม่เห็นข้าเป็นาของท่าน”
มู่ชิงเซียวหัวเราะ “ในเมื่อเป็นา ต่อไปท่านอย่าได้เรียกข้าว่าคุณชายมู่ีเลย ท่านเรียกชื่อของข้าตรงๆ เถิด!!
“เช่นั้ไม่ดีะมัง ท่านอาวุโส่าข้า งั้นข้าเรียกท่านว่า ี่ใหญ่มู่ ก็แ้กัน ท่านเรียกชื่อของข้าได้ เฉียนเฉี่ยน” เฟิ่งเฉี่ยนพูด
มู่ชิงเซียวยิ้มอบอุ่น “ได้ เฉียนเฉี่ยน”
ด้านนอกประตูจวนสกุลมู่ เฟิ่งเฉี่ยนติดามเซวียนหยวนเช่อึ้รถม้าออกไป เพื่อสะดวกในการทำงาน พวกเขาเปลี่ยนรถม้าเป็นรถม้าธรรมดาสามัญคันึ่ นอกจากลั่วหยิ่งแ้ยังมีองครักษ์ีหกนายติดามคุ้มกัน
มู่ฮูหยินและมู่ชิงเซียวเป็นตัวแทนของครอบครัวสกุลมู่ออกมาส่งเสด็จ
“เพื่ออาการป่วยของท่านพ่อ ทำให้ฝ่าบาทต้องออกเิทางไปทั่ว ช่างละอายใจริงๆ เพคะ! พระมหากรุณาธิคุณที่ฝ่าบาททรงมีต่อสุกลมู่ สกุลมู่จดจำเอาไว้ในใแ้เพคะ วัน้าจะต้องตอบแทนแผ่นิ ตอบแทนฝ่าบาทเพคะ!” มู่ฮูหยินประสานมือเป็นหมัดด้วยาตั้งใแน่วแน่
เซวียนหยวนเช่อโบกมือ “ูแลไท่ฟู่ให้ดี รอเจิ้นัมา”
มู่ฮูหยินถวายพระพรีครั้ง มองออกึาซาบซึ้งใจริงๆ
รถม้ากำัจะเคลื่อนตัว มู่ชิงเซียวก้าวเข้ามามอบห่อสัมภาระให้เฟิ่งเฉี่ยนห่อ เขาพูดยิ้มๆ “เฉียนเฉี่ยน ข้างในเป็นของ่าที่ข้าไปเิทางนับพันลี้เพื่อซื้อมา ไม่รู้ว่าจะถูกปากเ้าหรือไม่ ระยะทางแสนไกล เ้าต้องระวังสุขภาพ ข้างในยังมีเสื้อคลุมกันลมหนังสุนัขจิ้งจอก เอาไปใส่กันหนาวได้!”
เฟิ่งเฉี่ยนรับมา่ายินดี ทั้งยังยิ้มตอบ “คุณี่ใหญ่มู่!”
มู่ฮูหยินขมวดคิ้วไอแค่กๆ รีบก้าวเข้าไปคั่นกลางระห่าทั้ง “เวลาไม่เช้าแ้ ฝ่าบาทยังต้องเร่งเิทางี!”
รถม้าค่อยๆ วิ่งห่างออกไปไกล เฟิ่งเฉี่ยนฟุบร่างกับ้าต่าง โบกมืออำลามู่ชิงเซียว ะทั่งมองไม่เห็นแ้นางจึงหัน้าัไปก้ม้าก้มาแกะห่อสัมภาระออกู
ึ่ในห่อสัมภาระเป็นเสื้อคลุมกันลมหนังจิ้งจอกีม่อ่อน ีอ่อน รูปแบบเรียบง่าย ตรงในาง ห่อสัมภาระีห่อึ่ใส่ของ่าหลากหลายีสันมา ทันที่ที่เห็นก็ทำให้เจริญอาหารึ้มา...
“ี่ใหญ่มู่ใส่ใยิ่งนัก คิดการรอบคอบ!” พูดจางึมงำพร้อมกับหยิบของ่าชิ้นึ่ส่งเข้าปาก ของ่าละลายทันทีที่เข้าปาก รสชาติอร่อยที่สุด!
พลันรับรู้ได้ึบรรยากาศรอบข้างที่เยียบเย็นลง รังีเย็นวาบลอยึ้มาเหนือศีรษะ นางเงย้ามองไปประสานสายากับดาเย็นชาของเซวียนหยวนเช่อ ในในางพลันสะดุด ทำไมเ่า หรือนางทำผิดอะไรใช่หรือไม่
“แค่กๆ ท่านจะลองูสักชิ้นหรือไม่”
นางยื่นของ่าชิ้นึ่ให้เขา เซวียนหยวนเช่อไม่ขยับ ได้แต่มองนางเฉยๆ ้ำเียัเืดังึ้ “เจิ้นขอเตือนเ้า ให้ระมัดระวังฐานะของตนเ!”
เฟิ่งเฉี่ยนงุนงง ทว่าแจ่มแจ้งึ้มาทันใดเช่นกัน นางพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว “ี่ใหญ่มู่เป็นาของข้า พวกเราไม่ได้ทำเรื่องที่พบ้าผู้ไม่ได้ ข้าไม่ระวังฐานะของตนเ่าไรกัน”
เซวียนหยวนเช่อหัวเราะเียงเย็น “เ้าแน่ใว่าเขาคิด่าี้เหมือนกัน”
“แน่นอน!” เฟิ่งเฉี่ยนพูด “หรือท่านคิดว่าเขาชอบข้าหรือ จะเป็นไปได้่าไรกัน แบบข้าถูกกำหนดมาแ้ว่าต้องอยู่ลำพังโดดเดี่ยวจนชรา!”
แววาของนางหม่นวูบลง ตอนนางอายุสิบขวบก็กลายเป็นมือัหารอาชีพึ่ ในชีวิตของนางนอกจากัหารแ้ก็ยังคงเิอยู่บนเส้นทางของการัหาร ดังั้แต่ไรมานางไม่เคยใคร่ครวญเรื่องารัก และไม่เชื่อว่าจะมีมาชมชอบมือัหารึ่ นางรู้สึ่าตนเจะอยู่เดียวจนแก่ชรามาโดยตล แต่ยังดีที่มีศิษย์ี่ที่อยู่ลำพังเดียวเป็นเพื่อนนาง
นัยน์าเย็นชาของเซวียนหยวนเช่อคมปลาบึ้เล็กน้อย ั้ๆ ที่เมื่อสักครู่เห็นาเจ็บปวดพาดผ่านดาของนางแท้ๆ เขามองประเมินนาง ราวกับตั้งใอ่านนางให้ทะลุปรุโปร่ง แต่มอง่าไรก็มองไม่ออก
“เจิ้นขอเตือนเ้าีครั้ง เ้าเป็นฮเฮา อย่าได้ทำร้ายผู้อื่นและทำร้ายตนเ!”
เฟิ่งเฉี่ยนไม่พอใแ้ นางโต้แย้งัไป “เวลาตัวท่านเเด็ดดอกไม้ใบหญ้ามาดอมดม ไฉนจึงไม่ใคร่ครวญเียบ้าง ข้าเพียงแค่คบหาาึ่ ท่านก็เตือนนี่เตือนนั่น ท่านจะเผด็จการเกินไปแ้นะ! ก่อนที่ท่านจะเรียกร้องอะไรจากผู้อื่น ลำดับแรกตัวท่านต้องทำให้ได้ก่อน!”
พูดจบแ้นางพลันรู้สึกได้ึากดข่มจากภูเขาไท่ซานที่พุ่งตรงเข้าหานาง ราวกับต้องการบดขยี้นางจนแหลกเหลว!
เงย้าึ้ประสานสายากับแววานิ่งลึกมองไม่เห็นก้นบ่ออันน่าสะพรึงกลัวของเขา นางเพิ่งจะนึกึ้ได้ว่าเขาเป็นฮ่องเต้ของใต้หล้า มีอำนาจสั่งเป็นสั่งายอยู่ในมือ เขาต้องการัหารนางย่อมเป็นเรื่องง่ายราวกับบี้มดตัวึ่
เมื่อคิด่าละเอียด ที่จริงแ้เขาปฏิบัติต่อนางนับว่าโอนอ่อนผ่อนามแ้ และเป็นเพราะสาเหตุี้ จึงทำให้นางค่อยๆ ลืมฐานะของเขา ลืมไปว่าเขาสามารถเอาชีวิตของตนเได้!
นางไอแค่กๆ ราวกับต้องการคลี่คลายบรรยากาศอันตึงเครียดี้ โลกในยุคสมัยโบราณของนางยังไม่ได้เริ่มึ้เลย ก็จะจบลงด้วยเหตุี้
สตรียืดได้หดได้
กำหมัด!พ
[1] เฟย หมายึ ตำแหน่งพระชายาในองค์จักรพรรดิ สามารถมีได้ี่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??