เรื่อง หงสาสีนิล
ต้นอู๋ถงแ่ตำหนักซีเหอร่วงโรย
มิมีใครล่วงรู้ว่าต้นอู๋ถงต้นนี้อยู่มาาเพียงใด แต่ภายใคืนเดียวต้นอู๋ถงที่เคยเบ่งบานนี้ับร่วงโรยจนแห้งเหี่ยว
นางกำนัลนางหนึ่งเมื่อตื่นมาเห็นภาพตรงหน้าก็เผลอทำอ่างทองแดงใมือร่วงลงไปโดยไม่รู้ัจนเิเสียงดังก้องจนปลุกทั้งตำหนักซีเหอจากนิทรา รวมึฮองเฮาที่เดิมทีก็นอนไม่หลับอยู่แ้ นางเองก็ตกใจเสียงนี้จนต้องรีบลนลานไปดูทารกน้อยข้างา
ทารกน้อยก็ดูเหมือนจะถูกเสียงนี้ปลุกให้ตื่นเช่นกัน แต่กระั้ก็เพียงลืมาึ้เล็กน้อยแ้หลับไปอีกครั้ง
พระวราของฮองเฮายังคงอ่อนแอ นางเสียเลือดไประหว่างอดบุตร แทบจะเรียกได้ว่าเอาชีวิตไปทิ้งเสียแ้ึ่หนึ่ง ะนี้ก็เหลือเพียงลมหายใจรวยริน ซ้ำเมื่อวานหลังจากที่นางได้ยินข่าวเรื่องบุตรของตนแ้ ก็นอนแทบไม่หลับทั้งคืนจนสองาั้แดงก่ำ ทว่าเมื่อหันไปมองทารกข้างา ับพบว่านางั้อ่อนแอ่าตนเสียอีก ลมหายใจของเด็กน้อยมีแต่จะยิ่งสั้นลงๆ ดู้ายเทียนไขให้องที่ถูกจุดตลอดคืน ่ๆ ร่วงโรยและใ้ดับมอดลงเต็มที
ซ้ำต้นอู๋ถงั้ยังเสียหายเช่นนี้
เมื่อราชครูมาึก็พินิจต้นอู๋ถงอยู่าสองา แ้จึงมาดูองค์ญิใหญ่ องค์ญิใหญ่ั้ไม่เพียงแต่่าาจะเริ่มายเป็สีฟ้า นี้ยังเริ่มายเป็สีำ ทั้ง่าาของนางเต็มไปด้วยเค้าลางแ่าาย
ราชครูทอดถอนใจพร้อม่าวว่า “เด็กนี้ั้อัดอั้นไปด้วยาพยาบาท มีชีวิตอยู่ก็คงมิอาจเกินเดือน มีเพียงแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์เท่าั้ที่จะชะล้างาพยาบาทของนางได้ มิเช่นั้แคว้นของเราก็จงเตรียมพบกับหายนะเสียแ้”
.......
“าๆ าๆ”
อีาำสองัางนภากรีดร้องดังสนั่น เมฆำลอยทะมึน าแห้งแล้งปกุมไปทั่วทุ่งหญ้า
ปีนี้เหมันต์มาเยือนไว่าปีก่อนนัก วัวและแพะของตระกูลต้าปาซือถูกต้อนจากบริเวณหากินับไปคอกไว่าปกติ เมื่อหมดหน้าที่ดูแลสัตว์เหล่านี้ ุ่มเด็กเลี้ยงสัตว์จึงไม่มีาจำเป็อีกต่อไป
เช้ามาจึงปรากฏภาพเด็กหนุ่มพร้อมห่อผ้าถูกโยนมาจากประตูไม้ตระกูลต้าปาซือ “เ้าลูกา เ้ากินก็มาก่าใคร ทำงานทีก็เอาแต่แอบอู้ ตระกูลต้าปาซือของข้าโดนเ้าสูบเลือดสูบเนื้อจนแทบไม่มีอันจะกินอยู่แ้ ซ้ำร้ายเ้ายังเอานางัซวยอมโรี่มาอีก เ้ากะจะให้ตระกูลของข้าล่มจมเลยหรือไร”
เด็กหนุ่ม่าผอมโซโดนเตะมาเช่นนี้ มุมปากจึงมีเลือดไหลซึม ทว่าดวงาของเขายังคงแข็งกร้าวราวกับาป่าหิวโซางทุ่งหญ้า ครั้นพ่อบ้านเห็นแววาของเด็กหนุ่ม ก็ตกใจไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยกขาึ้กระทืบตรงตำแหน่งหัวใจของเด็กหนุ่มอีกครั้ง
“นายท่าน าป่าที่โดนข้ากระทืบายเห็นทีจะมีเป็สิบั ไอ้าบ้านี่มันัอะไรกัน ไัไปเสีย ไปเสียให้ไ ยิ่งไแค่ไหนยิ่งดี”
“ปัง!” เสียงประตูไม้บานใหญ่ถูกปิดลง
หน้าประตูปรากฏภาพเด็กหนุ่มนอนอยู่ ใมือของเขายังคงกอดห่อผ้าไว้ ใบหน้าเด็กหนุ่มซีดเซียว มุมปากมีเลือด ห่อผ้าที่เขายังคงกอดไว้ั้แท้จริงแ้มีทารกญิัน้อยนอนอยู่อย่างไร้สุ้มเสียง ริมฝีปากเขียว้ำ ซ้ำ่าาก็เริ่มแข็งทื่อ
เมื่อเด็กหนุ่มมองห่อผ้าที่มีทารกน้อยนอนอยู่ แววาดุจาป่าหิวโซก็ัเปลี่ยนเป็อ่อนโยน
“พี่ชายจะพาเ้าไปที่แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ ไว้ชาติหน้าเ้าจะได้เลือกครอบครัวดีๆ เองได้” เมื่อิไ้ดังั้เขาจึงลุกึ้ยืน เช็ดเลือดที่มุมปาก แ้หันับไปมองประตูไม้บานใหญ่ั้ด้วยาเย็นชา ทว่าใมือเขาบัดนี้ับมีถุงเล็กๆ เพิ่มมาอีกหนึ่งถุงเสียแ้
ยามที่พ่อบ้านลงมือทำร้ายเขาเป็ครั้งที่สองั้ เขาได้แอบขโมยเงินจากกระเป๋าของพ่อบ้านมา แม้จะเป็ารลงมือขโมยครั้งแรกใชีวิตของเขา แต่ก็เรียกได้ว่าใช้ึ่ชีวิตเ้าแลกเพื่อขโมยมันมาเลยด้วยซ้ำ บริเวณอกที่ถูกกระทืบรวดร้าวไปหมด ่าาราวกับจะแตกเป็เสี่ยงๆ ึกระั้ใบหน้าของเขาก็ยังคงปรากฏยิ้มกว้าง!
เขาจะเอาเงินนี้ไปซื้อโลงศพสวยๆ ให้กับ้สาว และใโลงก็จะวางดอกไม้สีแดง แ้จึงจะไปส่งนางที่แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์
ว่ากันว่าหาก่าของผู้ายได้ถูกนำมาลอยที่แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์แ่นี้ จะสามารถับชาติมาเิแ้ใช้ชีวิตอย่างมีาสุขใชาติหน้าได้
กระั้เด็กหนุ่มจึงแบกห่อผ้าห่อน้อยๆ ึ้หลัง แ้เดินเ้าไปใตลาดที่แสนคึกคัก นี่เป็ครั้งแรกที่เขามีเงินมากขนาดนี้ ตั้งแต่จำาได้ ตนเองก็คอยดูแลสัตว์ให้กับตระกูลต้าปาซือมาโดยตลอด กระทั่งท่านพ่อและท่านแม่ของเขาก็เป็เลี้ยงม้าให้กับตระกูลต้าปาซือ จวบจนปีที่แ้ตระกูลต้าปาซือจะส่งไปรบ ท่านพ่อก็เป็หนึ่งใที่ถูกพาัไป และนับแต่ั้มาท่านพ่อก็ไม่เคยับมาอีก ่ท่านแม่หลังจากอด้สาว ก็ทิ้งนางไว้กับเขาแ้แต่งงานกับชายใหม่
ตั้งแต่เริ่มเ้าเหมันต์ ้สาวก็เริ่มป่วยออดๆ แๆ เขาได้แต่อุ้มนางไปหาท่านแม่ ทว่าครั้นเมื่อพบท่านแม่ เขาับโดนนางตบไปหนึ่งฉาดซ้ำยังโดนไล่ตะเพิดมา นางว่าชีวิตนางนี้กำลังไปได้ดี และให้เขาอุ้ม้สาวไปที่อื่นเสีย เาะทารกนั่นคือัซวย เิมาได้ไม่ทันไร ท่านพ่อก็จากไป
เมื่อึตลาดเขาบรรจงเลือกหีบไม้แข็งแรงมาได้หีบหนึ่ง แ้ซื้อผ้าไหมเพิ่มอีกผืน กับดอ่าเหมยสีแดง
ุท้ายจึง่ๆ วาง่า้สาวลงใหีบ มัดหีบด้วยเชือก แ้แบกึ้หลังก่อนจะเดินทางไปยังแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์
มีผู้ใหญ่เขาว่าระยะทางไปแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ั้ยาวไ เพียงต้องมุ่งหน้าไปทางทิศวันตกเรื่อยๆ ก็ย่อมจะึจุดาย ทว่าะนี้เงินที่มีติดัก็ถูกเขาใช้จนเี้ยงเสียแ้ ฉะั้หลังจากกินข้าวเสร็จจึงเริ่มเดินทางทันที
เขาเร่งเดินทางติดต่อกันึสองวันสองคืน ุท้ายจึงหมดสติไปเาะาอ่อนเพลีย กระทั่งเมื่อลืมาึ้อีกครั้งก็พบว่าเบื้องหน้าคือทะเลสาบเวิ้งว้างุลูกหูลูกา เียวื่นใสม้วนัระยิบระยับ มองไๆ เห็นเป็ภูเขาหิมะ และหญ้าเขียวขจี
ั้เขาแน่ใจว่าที่นี่จะต้องเป็แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์อย่างไม่ต้องสงสัย จึงวิ่งไปยังแม่น้ำด้วยาเิบาน
แม้จะอยู่ใเหมันตฤดู แต่ก็ดูเหมือนว่าน้ำใแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ั้จะยังอุ่นอยู่ เขาจึง่ๆ จุ่มเ้าที่แตกยับเยินจาการเดินทางลงไปแช่ใแม่น้ำ ก่อนจะ่ๆ ายเชือกที่หลังตน อาจเป็เาะแบกหีบมาาเกินไป จึงทำให้แผ่นหลังถูกเชือกบาดไปึเนื้อ ปรากฏเป็เลือดซึมมา
เขากอดหีบน้อยไว้แน แ้่ๆ วางลงใแม่น้ำ ก่อนจะหลับาแ้แรงผลักมันไป หีบน้อยั้ลอยไปจนึางแม่น้ำ
เขาได้ยินเสียงผิวน้ำกระทบกับผิวไม้บนหีบ สำหรับเขาแ้มันช่างเป็เสียงทีุ่แสนจะไพเราะ เขาเองั้ไม่้าแม้จะลืมามอง ทำได้เพียงปล่อยให้หยาดน้ำา่ๆ รินไหลจากหางา
จวบจนางนภาแว่วเสียงของอีามาอีกครั้ง “า า...”
เด็กหนุ่มจึงเิาโพลง เมื่อิไ้ว่าเหล่าอีากินเนื้อมนุษย์ เขาต้องตอกฝาหีบให้แน่น่านี้ ั้เขาราวกับั่งก็ไม่ปาน ทั้ง่าักระโจนลงไปใแม่น้ำ ลืมสิ้นคำโบราณที่เล่ากันว่าแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ั้มีเพียงายเท่าั้ที่มีสิทธิ์จะลงไป เขารีบำลงไปใแม่น้ำ ใช้แรงทั้งหมดที่มีพยายามงมหีบใบน้อยับมาให้ได้ จนรู้สึกได้ึาคาวเค็มที่มุมปาก ซ้ำ่าา่ๆ หนักึ้ เกรงว่าาายคงจะมาเยือนเขาเสียแ้
ใั้เขาึเ้าใจว่าเหล่าอีาแท้จริงแ้กำลังร้องเรียกเขาต่างหาก ตั้งแต่จวนตระกูลต้าปาซือจนึแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ เหล่าอีาั้ล้วนแต่กำลังามเขาอยู่
เมื่อิไ้ดังั้ก็รู้สึกวางใจว่าเหล่าอีาั้ไม่ได้อยากกินเนื้อของ้สาวตน ้สาวตนั้ผอมเกินไป
ก่อนที่เขาจะ่ๆ จมดิ่งลงไปใต้น้ำ ใต้น้ำั้เขาได้พบกับหีบไม้ ทว่าบนหีบไม้ับมีงูยักษ์คอยเฝ้าอยู่ หีบไม้ตรงหน้าย่อมเป็หีบของ้สาวตนเป็แน่ เด็กหนุ่มแม้จะหวาดัวเป็อย่างยิ่ง ทว่าก็ยังว่ายอย่างุแรงไปข้างหน้า
้สาวเป็ขี้ัว หากโดนเ้างูทับอยู่อย่างนี้จะต้องัวมากเป็แน่ แม้เขาเองก็ัวไม่น้อยแต่ก็ยังคงว่ายต่อไป เขาสัมผัสได้ว่าตนั้กำลังมีเลือดไหลเสียจนรอบาคาวุ้งไปด้วยิ่นเลือด เขากำลังจะายแ้สินะ เมื่อิไ้ดังั้ าัวแต่เดิมก็ัมลายไป แ้จึงยื่นมือโถมทั้งาผลักเ้างูให้ไปให้พ้นหีบ เมื่อไม่มีสิ่งใดคอยกดทับ หีบก็ัลอยึ้อย่างรวดเ็ พา่าใหีบลอยึ้เหนือน้ำไปพร้อมกัน
ไม่รู้เวลาผ่านไปาเท่าใด ใทีุ่เขาก็ถูกกระแสน้ำซัดึ้มาบนฝั่งพร้อมกับหีบใบน้อย
เขาหายใจเฮือกแ้เฮือกเล่า
เขาพา้สาวับมาได้แ้
นี้ไม่มีอีาบินวนเหมือนคราแรกแ้ ท้องฟ้าัเปลี่ยนเป็ใส ดวงตะวัน่ๆ ลอยสูงเหนือเมฆ แสงแดดที่สาดส่องลงมาทำให้เด็กหนุ่มอบอุ่นไปทั้งสรรพางค์า
เด็กหนุ่มรู้สึกผิดที่เมื่อครู่ตนไม่ได้มองนางให้เต็มา นี้เขาอยากเห็นหน้านางอีกสักครั้ง เขาสัญญากับตนเองว่าเมื่อได้เห็นหน้านางแ้ก็จะส่งนางับไป ไม่งมนางึ้มาอีก เมื่อิไ้ดังั้จึงแรงผลักฝาหีบให้เปิด แต่ก็ต้องหยุดชะงักไป
เขางมึ้มาผิดหีบเสียแ้ หีบใบนี้ไม่มีดอกไม้ ไม่มีกระทั่งผ้าไหม มีเพียงทารกญิเดียว
ซ้ำทารกญินี้ยังมีชีวิตอยู่พ
ทารกน้อยเิากว้าง แ้ใช้มือน้อยๆ จับเ้าของตน แ้ค่อยดึงมาที่ปาก ทำท่าราวกับจะอมเ้าของตน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??